Όταν πηγαίναμε παλιά σχολείο μαθαίναμε πώς να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Πώς να τηρούμε τις δέκα εντολές, να αγαπάμε τον πλησίον μας ως εαυτόν και διάφορα άλλα παρόμοια. Βαρετά και μονότονα τα βρίσκαμε τότε..
Τέτοιες αρχές ήθελαν να μας δώσουν, να γίνουμε άνθρωποι καλοί κ αγαθοί. Να μην κάνουμε κακά πράγματα, ορισμένα από τα οποία τιμωρούνται δια των ανθρώπινων νόμων, άλλα εξασφαλίζουν τη θεία αποδοκιμασία.
Προφανώς δεν γίναμε όλοι.
Μάλλον θα ήταν αδύνατο να γίνουμε.
Διότι αν είχαμε γίνει, θα είχαν γίνει και προηγούμενοι και οι πιο προηγούμενοι, δεν θα υπήρχε Τζακ ο Αντεροβγάλτης και αν πάμε παραπίσω, μπορεί να μην υπήρχε και Κάιν. Κι αν ένας επόπτης σφύριζε λάθος οφσάιντ, θα πήγαινε να αυτοκτονήσει από ντροπή. Διότι δεν θα μπορούσε να κυκλοφορήσει στον δρόμο. Διότι ξαφνικά θα γινόταν αναγνωρίσιμος.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα με τους αναγνωρίσιμους. Όταν κάποιος ξεχωρίζει στο δρόμο, άλλες τον ερωτεύονται, γιατί τους αρέσει η φωνή του, άλλοι τον κοροϊδεύουν διότι δεν έχει στυλ στο περπάτημα και άλλοι θέλουν να τον γνωρίσουν, για το ενδεχόμενο να μπορέσει να τους εξασφαλίσει δωρεάν πρόσκληση στη συναυλία του Χαρούλη στο Θέατρο Γης.
Ο αναγνωρίσιμος γίνεται θέμα συζήτησης για όλα τα καλά ή κακά που οι άλλοι νομίζουν ότι έχει.
Κατανοώ την οργή της κυρίας Νοτοπούλου για όλα όσα είδε μία μέρα να λένε γι’ αυτήν. Σωστά, λάθη, αλήθειες, ψέμματα. Εικόνες του εαυτού της που ούτε η ίδια φανταζόταν.
Αλλά δυστυχώς ο κ.Γαβρόγλου δεν είχε βάλει εγκαίρως την κοινωνιολογία στις εξετάσεις, και τα θρησκευτικά έδειχναν ξεπερασμένα. Δεν γίναμε όλοι καλοί κ αγαθοί. Υπάρχουν άνθρωποι κακοί και μοχθηροί που υποπίπτουν και στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, κανένα από τα οποία όμως δεν διώκεται ποινικά.
Μπορεί η νέα και νεαρή υφυπουργός να θεωρεί κακοήθεις όσους την σχολιάζουν αρνητικά, αλλά ούτε η κακοήθεια είναι ποινικό αδίκημα.
Αν θέλει να μείνει στη δουλειά που μπήκε, θα πρέπει να ανεχτεί και την κακοήθεια σχετικά με την οποία μπορεί να ρωτήσει κανένα “παλιό συνάδελφο με πείρα”, που λέει ο Σαββόπουλος.
Όχι υποχρεωτικά από το δικό της κόμμα. Για να είναι ασφαλής ότι δεν θα το μάθουν οι κακοήθεις...
Όταν πηγαίναμε παλιά σχολείο μαθαίναμε πώς να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Πώς να τηρούμε τις δέκα εντολές, να αγαπάμε τον πλησίον μας ως εαυτόν και διάφορα άλλα παρόμοια. Βαρετά και μονότονα τα βρίσκαμε τότε..
Τέτοιες αρχές ήθελαν να μας δώσουν, να γίνουμε άνθρωποι καλοί κ αγαθοί. Να μην κάνουμε κακά πράγματα, ορισμένα από τα οποία τιμωρούνται δια των ανθρώπινων νόμων, άλλα εξασφαλίζουν τη θεία αποδοκιμασία.
Προφανώς δεν γίναμε όλοι.
Μάλλον θα ήταν αδύνατο να γίνουμε.
Διότι αν είχαμε γίνει, θα είχαν γίνει και προηγούμενοι και οι πιο προηγούμενοι, δεν θα υπήρχε Τζακ ο Αντεροβγάλτης και αν πάμε παραπίσω, μπορεί να μην υπήρχε και Κάιν. Κι αν ένας επόπτης σφύριζε λάθος οφσάιντ, θα πήγαινε να αυτοκτονήσει από ντροπή. Διότι δεν θα μπορούσε να κυκλοφορήσει στον δρόμο. Διότι ξαφνικά θα γινόταν αναγνωρίσιμος.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα με τους αναγνωρίσιμους. Όταν κάποιος ξεχωρίζει στο δρόμο, άλλες τον ερωτεύονται, γιατί τους αρέσει η φωνή του, άλλοι τον κοροϊδεύουν διότι δεν έχει στυλ στο περπάτημα και άλλοι θέλουν να τον γνωρίσουν, για το ενδεχόμενο να μπορέσει να τους εξασφαλίσει δωρεάν πρόσκληση στη συναυλία του Χαρούλη στο Θέατρο Γης.
Ο αναγνωρίσιμος γίνεται θέμα συζήτησης για όλα τα καλά ή κακά που οι άλλοι νομίζουν ότι έχει.
Κατανοώ την οργή της κυρίας Νοτοπούλου για όλα όσα είδε μία μέρα να λένε γι’ αυτήν. Σωστά, λάθη, αλήθειες, ψέμματα. Εικόνες του εαυτού της που ούτε η ίδια φανταζόταν.
Αλλά δυστυχώς ο κ.Γαβρόγλου δεν είχε βάλει εγκαίρως την κοινωνιολογία στις εξετάσεις, και τα θρησκευτικά έδειχναν ξεπερασμένα. Δεν γίναμε όλοι καλοί κ αγαθοί. Υπάρχουν άνθρωποι κακοί και μοχθηροί που υποπίπτουν και στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, κανένα από τα οποία όμως δεν διώκεται ποινικά.
Μπορεί η νέα και νεαρή υφυπουργός να θεωρεί κακοήθεις όσους την σχολιάζουν αρνητικά, αλλά ούτε η κακοήθεια είναι ποινικό αδίκημα.
Αν θέλει να μείνει στη δουλειά που μπήκε, θα πρέπει να ανεχτεί και την κακοήθεια σχετικά με την οποία μπορεί να ρωτήσει κανένα “παλιό συνάδελφο με πείρα”, που λέει ο Σαββόπουλος.
Όχι υποχρεωτικά από το δικό της κόμμα. Για να είναι ασφαλής ότι δεν θα το μάθουν οι κακοήθεις...
ΣΧΟΛΙΑ