Αυτό το διάστημα η συγγραφέας Κατερίνα Καριζώνη μένει διαρκώς στο σπίτι και μάλιστα μόνη. «Οι υποχρεώσεις μου που συνήθως σχετίζονται με εκδηλώσεις γύρω απ΄ το βιβλίο δεν υπάρχουν πια. Έτσι δεν έχω και πολλούς λόγους να βγαίνω. Τους δικούς μου άλλωστε δεν μπορώ να τους δω, ούτε πρέπει να τους δω», λέει στο makthes.gr.

Είναι εξοικειωμένη με την έννοια της «καραντίνας» αφού ένα μεγάλο μέρος της ζωής της το πέρασε σε τέτοια συνθήκη καθώς για να γράψει πρέπει να απομονωθεί. «Αυτό ισχύει για τους περισσότερους συγγραφείς. Είναι αναγκαία συνθήκη της δουλειάς μας. Γι΄ αυτό και δεν μ΄ ενόχλησε ο εγκλεισμός στο σπίτι. Είμαι κι απ΄ το χαρακτήρα μου εσωστρεφής. Μου αρέσει να μένω μέσα. Διαβάζω, βλέπω ταινίες και παρακολουθώ τις ειδήσεις. Κάνω όμως και δουλειές του σπιτιού», τονίζει.

Ωστόσο, παραδέχεται ότι έχει υποστεί τέτοιο σοκ με όλα αυτά που βιώνουμε καθημερινά που δυσκολεύεται να γράψει. «Τα θέματα που με απασχολούσαν ως τώρα φαντάζουν στα μάτια μου τελείως ασήμαντα μπροστά σ΄ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Η πραγματικότητα πλέον έχει ξεπεράσει και τη μεγαλύτερη φαντασία. Ίσως πάλι να μην έχω πάρει τις απαιτούμενες αποστάσεις απ΄ τα πράγματα. Για αυτό και αισθάνομαι αυτή την ανεξήγητη αμηχανία μπροστά στη γραφή. Όταν υπάρχει τόσος θάνατος γύρω σου, τί να γράψεις», επισημαίνει.

«Όλα παίζονται, όλα μπορούν να χαθούν»

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε όταν άρχισαν όλα αυτά ήταν ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο. «Όλα παίζονται, όλα μπορούν να χαθούν, ή να μην ξαναγίνουν ποτέ όπως τα ήξερες. Μια άλλη σκέψη μου ήταν πως τίποτα δεν είναι αρκετά σημαντικό μπροστά στην υγεία και τη ζωή, ούτε τα βιβλία, ούτε οι επιτυχίες, ούτε οι πωλήσεις, οι καριέρες και οι ματαιοδοξίες των ανθρώπων. Όλα καταρρέουν όταν διακυβεύεται το βασικό αγαθό της ζωής. Κι αυτό δεν το αντιλαμβάνεσαι όταν είσαι μέσα στο παιχνίδι», υπογραμμίζει.

Γι΄ αυτό και οφείλουμε να είμαστε πιο σεμνοί, όπως προσθέτει. «Να επανεξετάσουμε τις αξίες μας, μήπως δεν είναι σωστά ιεραρχημένες, να ξαναβάλουμε στην κορυφή των επιλογών μας τους ανθρώπους μας, να ξαναχτίσουμε τις σχέσεις μας σε νέα βάση. Ίσως η πανδημία είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε πρότυπα, και αρχές, ειδικά η γενιά μου που έζησε μέσα σ΄ ένα διαρκή ευδαιμονισμό, με παραφουσκωμένα εγώ και ανόητες ψευδαισθήσεις σε μια κοινωνία που βρισκόταν σε μόνιμη σήψη. Ήμασταν άρρωστοι πριν αρρωστήσουμε».

Πώς όμως φαντάζεται την επόμενη μέρα μετά την πανδημία; «Νομίζω πως η πανδημία θα είναι μια κρησάρα απ΄ όπου θα περάσουν και θα μείνουν μόνο τα ουσιαστικά πράγματα κι αυτά θα είναι πιο απλά και πιο αληθινά απ΄ όλα τα άλλα. Επίσης, ευελπιστώ πως το κράτος θα γίνει πιο κοινωνικό και θα υπάρξουν βελτιώσεις στα συστήματα υγείας. Ωστόσο θα βιώσουμε μια πρωτοφανή οικονομική ύφεση που θα έχει παγκόσμιες διαστάσεις και δεν θα την περάσουμε εύκολα», καταλήγει η Κατερίνα Καριζώνη.