«Περιμένω με μεγάλη λαχτάρα να δω πώς είναι το κοινό της πόλης. Έχω μεγάλη περιέργεια», λέει στο makthes.gr η Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Μετρώντας περίπου είκοσι χρόνια από την τελευταία φορά που είχε τραγουδήσει στη Θεσσαλονίκη η γνωστή ερμηνεύτρια που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αρκετά επιλεκτική και δεν εμφανίζεται συχνά στην Ελλάδα αφού ζει μόνιμα στην Κύπρο, έρχεται τώρα στο Μέγαρο Μουσικής για να παρουσιάσει μετά την Αθήνα το πρόγραμμά της με τίτλο «Ιστορίες και τραγούδια». 

Όπως τονίζει ήθελε εδώ και καιρό να έρθει στην πόλη και το ότι τα κατάφερε τη συγκινεί πολύ. «Αποπειράθηκα κάποιες φορές να το κάνω, δεν το πέτυχα και τώρα χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό, ευχαριστώ δε και το Μέγαρο Μουσικής που μου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με κάποιον κόσμο που με έχει χάσει ή δεν με έχει δει ποτέ. Με συγκινεί πολύ περισσότερο από ότι η Αθήνα που τραγούδησα πρόσφατα γιατί εκεί κρατάω κάπως μια επαφή, τραγουδώντας έστω ανά 4-5 χρόνια».   

Δώδεκα αυτοβιογραφικές ιστορίες

Το πρόγραμμα της παράστασης περιλαμβάνει αφηγηματικά αλλά και μουσικά – τραγουδιστικά μέρη, ενώ κυριαρχεί το αυτοβιογραφικό στοιχείο, αφού τα κείμενα γράφτηκαν από την ίδια τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά και αναφέρονται ως επί το πλείστον στα παιδικά και νεανικά της χρόνια. 

Με αυτό το σκεπτικό εντάσσονται σ’ αυτό ως επί το πλείστον διαχρονικά κομμάτια γνωστών ελλήνων συνθετών που η ίδια αγάπησε, αλλά και τραγούδια που εκείνη ερμήνευσε πρώτη. 

«Δεν είναι μια κλασική συναυλία. Έχει πολλά θεατρικά στοιχεία, αφήγηση και μουσική. Τα τραγούδια είναι μοιρασμένα. Πρόκειται για δώδεκα αυτοβιογραφικές ιστορίες που αφορούν την παιδική, εφηβική και νεανική μου ηλικία. Κάθε ιστορία καταλήγει σε ένα τραγούδι, το οποίο ταιριάζει κατά τη γνώμη μου με αυτή την ιστορία, ίσως και να την προκάλεσε το ίδιο. Έτσι, τα κομμάτια που περιέλαβα στο πρόγραμμα είναι σε ένα μικρό ποσοστό από το δικό μου ρεπερτόριο και τη δισκογραφία, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος είναι αγαπημένα όχι μόνο από εμένα αλλά και από πολύ κόσμο. Συνδέονται με εκείνη την ηλικία μου στη διάρκεια της οποίας δεν είχα δισκογραφία», τονίζει η ερμηνεύτρια.

Άρχισε να ετοιμάζει το πρόγραμμα πριν δύο χρόνια. «Δεν σκέφτηκα τίποτε. Ήρθε η ιδέα και άρχισα να τη δουλεύω σιγά – σιγά, βλέποντας αν έχει κάποιο ενδιαφέρον για μένα, αν μπορεί να εξελιχθεί. Δεν ανέλυσα καθόλου γιατί και πώς τη δουλεύω. Ήταν μια επιθυμία μου. Μου άρεσε πολύ αυτό το ταξίδι και ήταν πάρα πολύ δημιουργικό την εποχή που το ετοίμαζα», επισημαίνει.   

Για εκείνη η παράσταση στάθηκε η αφορμή να επαναπροσδιορίσει κάποια πράγματα. «Ήταν πάρα πολύ λυτρωτικό αυτό που έκανα. Ξεκαθάρισα μέσα μου διάφορα, όπως για παράδειγμα την ταυτότητά μου. Επειδή έχω γεννηθεί στη Ρωσία, για αρκετό διάστημα ήμουν μπερδεμένη μέσα μου συναισθηματικά. Ήμουν και από ‘δω και από ‘κει. Πλέον σε αυτή την ηλικία και μέσα από αυτή την παράσταση πιστεύω ότι αναδεικνύεται πεντακάθαρα η ταυτότητά μου, που έχει πια καθοριστεί. 

Τώρα μπορώ να πω πως είμαι πολύ καθαρά ελληνίδα. Υπάρχουν πολλά σημεία τα οποία μπορούν να δείξουν κάτι και κάποια άλλα τα οποία ξεκαθάρισα. Δεν μετάνιωσα για τίποτε από όσα έκανα, αλλά κατάλαβα ότι και τα λάθη και τα καλά και οι τραγωδίες και τα χαρούμενα πράγματα και οι επιτυχίες και οι αποτυχίες, όλα αυτά έφτιαξαν το παζλ που είμαι σήμερα. Αυτό το παζλ μου αρέσει και είμαι ευχαριστημένη μ’ αυτό στο οποίο έχω καταλήξει να είμαι». 

Γράφετε γενικώς; Να περιμένουμε και κάτι άλλο από εσάς πέρα από τα κείμενα της παράστασης;

Δεν γράφω. Ήταν ανάγκη να γράψω τώρα γιατί όλα αυτά που ήθελα να πω στην παράσταση έπρεπε να μπουν οργανωμένα σε ένα χαρτί. Δεν γινόταν να βγαίνω και να λέω ό,τι μου κατέβει κάθε βράδυ, ήθελα ο λόγος μου να είναι δομημένος. Επιδίωξα τα κείμενα αυτά να είναι απλά και κατανοητά και όχι περίτεχνα. Επιθυμία μου ήταν πιο πολύ να μεταδώσω τα συναισθήματά μου εκείνης της εποχής, όσα έζησα, τι ένιωθα. Όλα αυτά έπρεπε να ειπωθούν με απλά λόγια κι αυτό έκανα.

Έχετε γίνει πολύ επιλεκτική τα τελευταία χρόνια. Γιατί;

Εμφανίζομαι ίσως λίγο περισσότερο στην Κύπρο, αλλά μη φανταστείτε ότι τραγουδάω κι εκεί κάθε χρόνο. Ήταν επιλογή μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια να φύγω από τον δρόμο του επαγγέλματος και να γίνω, όπως συνηθίζω να λέω, ερασιτέχνης. Δεν εξασκώ το επάγγελμα και δεν κάνω πλέον καριέρα με το τραγούδι. Αυτό ήταν η επιθυμία και η ανάγκη μου. 

Ήθελα να ξαναγυρίσω στις ρίζες μου, εκεί από όπου ξεκίνησα. Αγάπησα και αγαπώ πάρα πολύ τη μουσική και το τραγούδι, είναι η ζωή μου. Κάποιες εποχές μπαίνοντας σε εμπορικούς κι επαγγελματικούς δρόμους άρχισα να νιώθω ότι χάνω την όρεξη και το κέφι μου να τραγουδάω. Αυτό δεν μου άρεσε και ήθελα να το αλλάξω, ήθελα να ξαναγίνω πάλι ένα μικρό παιδί που του αρέσει να τραγουδάει. 

Τώρα απολαμβάνω αυτό, ότι όταν βγαίνω πια να τραγουδήσω το θέλω πάρα πολύ και με μεγάλο κέφι, ταυτόχρονα όμως έχω και την πείρα όλων αυτών των χρόνων. Για μένα αυτός ο συνδυασμός είναι πάρα πολύ ωραίος.  

Εργάζεστε κάπου αλλού στην Κύπρο; Και τι σας αρέσει περισσότερο στη ζωή σας εκεί;

Δεν κάνω κάποιο άλλο επάγγελμα. Στην Κύπρο είσαι ένας κανονικός άνθρωπος, είσαι ήσυχος, αν δεν θες να δεις κόσμο δεν τον βλέπεις, δεν σε ενοχλεί κανένας, υπάρχει μια ηρεμία στην καθημερινότητα. Έχω εκεί πολύ καλούς φίλους, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον και απολαμβάνω αυτή τη ζωή.

Είχατε την τύχη από πολύ νεαρή ηλικία να συνεργαστείτε με σπουδαίους έλληνες συνθέτες, για παράδειγμα τον Μίκη Θεοδωράκη. Θεωρείτε ότι η σύγχρονη ελληνική δημιουργία έχει ανάλογες, ίσως και ισάξιες, περιπτώσεις;

Δεν παρακολουθώ τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία όσο θα ήθελα. Αρχίζω και χάνω πλέον τον λογαριασμό με τα πολύ νέα παιδιά. Κάποτε ήμουν πολύ ενημερωμένη. Το ξέρω πως δεν είναι σωστό αυτό, αλλά αρχίζω και χάνω την επαφή μου με το τι γίνεται μουσικά στην Ελλάδα. 

Είμαι βέβαια από τους αισιόδοξους ανθρώπους. Πιστεύω πως είμαστε πολύ μουσικός, πολύ δημιουργικός λαός και δεν νομίζω ότι θα χαθεί ποτέ το ελληνικό τραγούδι. Πιστεύω πως πρέπει να υπάρχουν και θα υπάρξουν νέα παιδιά που θα μεγαλουργήσουν. Επίσης, κάθε γενιά πρέπει να έχει τους δικούς της δημιουργούς κι εκφραστές, απλώς δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους παλιότερους. 

Πρέπει να γνωρίζεις καλά την παλιά σχολή για να μπορείς να κάνεις κάτι καινούργιο. Πάντα έτσι είναι η ζωή, πρέπει δηλαδή να μαθαίνουμε από τις μεγαλύτερες γενιές και να προχωράμε.

Ετοιμάζετε κάτι άλλο επαγγελματικά;

Στη Θεσσαλονίκη ολοκληρώνεται ένας κύκλος συναυλιών που έκανα και περιέλαβαν επίσης την Κύπρο και την Αθήνα. Δεν έχω κάτι στα σκαριά, άλλωστε δεν προγραμματίζω τίποτα. Δεν πορεύομαι πια έτσι. Λέω πως κάθε φορά μπορεί να είναι και η τελευταία που τραγουδάω. Μ’ αυτή τη διάθεση εμφανίζομαι. Αυτό μου δίνει πάντα παραπάνω όρεξη κι έτσι τα δίνω όλα.

Λένε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη φιλοσοφία στη ζωή από τη συνειδητοποίηση του τυχαίου και του εφήμερου. Ισχύει αυτό για σας;

Το έχω διαπιστώσει πάρα πολλές φορές και συχνά λέω ότι η ζωή είναι πάρα πολύ απρόβλεπτη κι έχει γυρίσματα. Εκεί που νομίζεις ότι είσαι βασιλιάς, ξαφνικά δεν είσαι τίποτα ή αντίθετα εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις χάσει όλα, σου έρχονται όλα τα δώρα του Θεού.

INFO

Μαργαρίτα Ζορμπαλά – «Ιστορίες και τραγούδια»

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου στις 9μμ