Η μεγαλύτερη ανατροπή
Η υποψηφιολογία καλά κρατεί μέσα και γύρω από την πόλη, καθώς οι βουλευτικές εκλογές κοντεύουν, οι δε αυτοδιοικητικές απέχουν οκτώ μήνες όλους κι όλους. Ομολογουμένως οι συχνότερες συζητήσεις αφορούν τους εκ δεξιών προερχόμενους πιθανούς και βέβαιους υποψηφίους, είτε επειδή οι σημερινοί εξ αριστερών είναι λιγότερο αναγνωρίσιμοι, είτε λόγω της παγιωμένης αντιμετώπισης του τόπου μας ως… Ψωμιαδούπολης.
Φυσικά το εκλέγεσθαι δεν καθορίζεται από τα κατηχητικά και τα σωματεία εθνικοφρόνων, ούτε άλλωστε καθοριζόταν ποτέ, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα. Πέραν του ότι κυρίως τα αποτελέσματα της Α’ Θεσσαλονίκης διαχρονικά σχεδόν συνέπιπταν με τα εθνικά, αν όντως ίσχυε αυτό το στερεότυπο τότε ο Μπουτάρης δε θα ’χε διοικήσει ποτέ, η Καλαμαριά δε θα ΠΑΣΟΚοκρατούνταν, ο Δανιηλίδης δε θα μακροημέρευε, ο δε Βελόπουλος δε θα κολλούσε στο 6%. Αν θα τολμούσα ν’ αναφέρω μία ουσιαστική διαφορά μεταξύ πρωτεύουσας και «συμπρωτεύουσας», αυτή θα ήταν ότι στην Αττική οι εξοργισμένοι για τα στραβά της χώρας γοητεύονται περισσότερο από την Αριστερά, ενώ οι εδώ αντίστοιχοι από το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», φαινόμενο που εν μέρει ερμηνεύει και την κατίσχυση νεοδημοκρατών δημάρχων στα δυτικά. Μέχρι εκεί όμως.
Ωστόσο, η κατάσταση έχει ομολογουμένως διαφοροποιηθεί σε σχέση με άλλοτε. Η αναλογικά απογοητευτική επίδοση της ΝΔ το ’19 και η αντίθετα ενθαρρυντική του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο πολεοδομικό συγκρότημα, από κοινού με την περαιτέρω ενίσχυση ακροδεξιών δυνάμεων σε γειτονιές χαμηλών εισοδημάτων μαρτυρούν μία μετατόπιση της τοπικής κοινωνίας από συντηρητικές (ασχέτως απόχρωσης) σε ριζοσπαστικότερες πεποιθήσεις. Αναπόφευκτα η κυβέρνηση φοβάται νέα καθίζηση στους δυτικούς δήμους και προσπαθεί να προσαρμόσει τις προεκλογικές δράσεις της ώστε να αποτρέψει -ή έστω ν’ αποδυναμώσει -αυτό το ενδεχόμενο. Το μητροπολιτικό πάρκο Παύλου Μελά, ο εξαγγελθείς Δυτικός Προαστιακός, τα αντιπλημμυρικά-αποχετευτικά έργα της ΠΚΜ και η χορηγία ενός ολόκληρου περιαστικού δάσους από προβεβλημένο επιχειρηματία ίσως βελτιώσουν την εικόνα της εκεί, μα σήμερα ουδείς γνωρίζει αν, και πόσο.
Πάντως η μεγαλύτερη ανατροπή θα μπορούσε να συμβεί στον υποτίθεται προβλέψιμο κεντρικό δήμο. Ο γερασμένος ΔΘ συρρικνώθηκε πληθυσμιακά σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, προφανώς και επ’ ωφελεία συγκεκριμένων μεγεθυμένων προαστίων, Ωραιόκαστρο, Φίλυρο, Πανόραμα, Πυλαία, Θέρμη. Η συρρίκνωση του είναι ευνόητη: συνεχής πτώση της ποιότητας ζωής, κουρασμένο κτιριακό απόθεμα, υπερβολικές τιμές ακινήτων στις καλύτερες ζώνες σπρώχνουν τους πιο ευκατάστατους και μορφωμένους παλιούς κατοίκους του προς τα έξω, μέχρι και εκτός Ελλάδος, γεγονός με ισχυρή επίδραση στις υπό διαμόρφωση πολιτικές δυναμικές και προοπτικές. Αντί των «νοικοκυραίων», στους παραμελημένους δρόμους πάνω από την Εγνατία και τη Βασ. Όλγας ευδοκιμεί πλέον μία καινούρια φυλή δύσπιστων Σαλονικιών, οικονομικά πιεσμένων, θεσμικά περιθωριοποιημένων, κοινωνικά ανήσυχων, κομματικά ανένταχτων, εκλογικά απρόβλεπτων.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12.02.2023
