Η ενηλικίωση μιας σύγχρονης γυναίκας που από την εφηβεία της κιόλας αναγκάζεται να κουβαλάει και να συμβιώνει με τις πράξεις των άλλων, θύμα ξένων επιλογών και συμπεριφορών. Αυτή είναι η ηρωίδα του καινούργιου βιβλίου του Μιχάλη Πιτένη με τίτλο «Μεταίωρη γυναίκα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάπλαση» στο πλαίσιο της σειράς Ελληνική λογοτεχνία. «Η ηρωίδα μου, η Δομνίκη, είναι και παραμένει διαρκώς ‘μετέωρη’. Κι αυτό γιατί δεν καταφέρνει να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Κι ας το θέλει όσο τίποτα άλλο. Κι ας το προσπαθεί. Ατυχώς για εκείνη είναι πάντα ένα βήμα μπρος και ένα πίσω. Περπατά και νιώθει πως βαδίζει πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί, φοβούμενη πως αν πέσει θα βρεθεί στην άβυσσο κι ας βρίσκεται απλώς στην άκρη ενός χαμηλού πεζοδρομίου. Η Δομνίκη δεν εθελοτυφλεί κι ας καταφεύγει κάποιες φορές στην εύκολη δικαιολογία πως για την κατάσταση της φταίνε μόνο οι άλλοι. Ξέρει πως όλα είναι στο χέρι της, αλλά δεν αποφασίζει να κάνει το καθοριστικό βήμα, αυτό που θα την βγάλει απ’ αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία. Μέχρι ένα σημείο βέβαια, καθώς κάποτε θα το αποφασίσει και θα το κάνει με το δικό της τρόπο και στο βαθμό που εκείνη μπορεί», λέει στο makthes.gr ο συγγραφέας.

Μέσα από το βιβλίο τον ενδιέφερε να αναδείξει τα αδιέξοδα που βιώνουν στη σημερινή εποχή πάρα πολλοί άνθρωποι. «Αδιέξοδα στα οποία τους οδηγούν το οικογενειακό αλλά και το κοινωνικό τους περιβάλλον, οι προσωπικές τους σχέσεις, οι δικές τους επιλογές και, κυρίως, οι επιλογές που τους επιβάλλονται. Επέλεξα να το κάνω βάζοντας στον πρωταγωνιστικό ρόλο μια γυναίκα καθώς οι γυναίκες ακόμα και σήμερα γίνονται ευκολότερα θύματα των αμαρτιών και των αποφάσεων κάποιων άλλων. Επωμίζονται βάρη που δεν τις ανήκουν, ζουν ζωές που δεν τις αξίζουν και καταλήγουν στο να ξοδεύουν απλώς τις μέρες τους ενώ θα μπορούσαν να τις χαρούν, με όποιο τρόπο και όπως θα ήθελαν εκείνες. Η ηρωίδα μου, η Δομνίκη, είναι μια νέα γυναίκα που έχει όλα τα προσόντα για να διαμορφώσει τη ζωή της με τον καλύτερο τρόπο για εκείνη. Μορφωμένη, οικονομικά ανεξάρτητη, μπορεί να ξανοιχτεί προς όποια κατεύθυνση θέλει. Κι όμως. Επιστρέφει ξανά και ξανά στο παρελθόν της, κι ας ξέρει πολύ καλά πως αυτό την καταστρέφει. Είναι κάτι που δυστυχώς το βλέπουμε να συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους που αδυνατούν να αξιολογήσουν σωστά τις δυνάμεις τους και την αξία τους, με αποτέλεσμα να ξοδεύουν τελικά αλόγιστα τη ζωή τους», επισημαίνει.

«Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα στη γραφή»

Προς το παρόν παραμένει στο μυθιστόρημα, αν και αρκετές φορές γράφει και κάποια διηγήματα, κυρίως όταν θέλει να μιλήσει για ιστορίες πολύ δικών μου ανθρώπων, αλλά και για προσωπικά βιώματα. «Αυτό το διάστημα προσπαθώ να ολοκληρώσω ένα βιβλίο που θα κλείσει την τριλογία που άνοιξαν τα δύο προηγούμενα έργα μου “Η προφητεία του Μότσαρτ” και “Η Απόγονος”. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε τελείως διαφορετικό κλίμα και ύφος από την “Μετέωρη γυναίκα”, για το οποίο απαιτήθηκε μεγάλη ιστορική έρευνα όπως και στα δύο που προανέφερα, καθώς θέλοντας να μιλήσω για το παρόν και για ορισμένα σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στις μέρες μας, πρέπει να γυρίσω, έστω και για λίγο, στο παρελθόν. Γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα στη γραφή μου, πιστεύοντας πως έτσι μπορώ να εξελιχθώ ως συγγραφέας, ακόμα και αν αυτό εμπεριέχει ένα ρίσκο. Το προτιμώ από το να παραμένω στάσιμος και να επαναλαμβάνομαι», τονίζει.

Άλλωστε, ο ίδιος έχει πάντα τις κεραίες του τεντωμένες, αφού ο συγγραφέας «οφείλει να παρακολουθεί όσα περισσότερα μπορεί», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά. Έτσι, σε αντίθεση με ομότεχνούς του, που υποστηρίζουν ότι ο συγγραφέας δεν είναι απαραίτητο να παρακολουθεί τη σύγχρονή του λογοτεχνία, εκείνος διαβάζει πάρα πολύ. «Πολύ περισσότερο απ’ όσο γράφω. Όχι όμως όσο θα ήθελα, λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Διαβάζω πολύ ξένη λογοτεχνία, όπως και ελληνική, γιατί είναι σημαντικό να βλέπεις τα θέματα με τα οποία επιλέγουν να ασχοληθούν άλλοι συγγραφείς, πώς τα χειρίζονται και τα παρουσιάζουν. Με το διάβασμα κερδίζεις πολλά και αισθάνεσαι σαν να συνομιλείς με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις ή δεν θα συναντήσεις ποτέ, αλλά τροφοδοτούν και τη δική σου σκέψη, σου δείχνουν δρόμους που δεν γνώριζες. Διαβάζω σύγχρονους αλλά και προγενέστερους, όμως είναι σίγουρο, το έχω πάρει απόφαση πια, πως στο τέλος θα μείνω με το παράπονο ότι δεν κατάφερα να διαβάσω όσα και όσους πόθησα».

Η παρουσίαση του μυθιστορήματος θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου στις 7μμ στο βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία» (Νίκης 3). Θα μιλήσουν: Χλόη Κουτσουμπέλη (ποιήτρια) και Βαγγέλης Τασιόπουλος (ποιητής).

Ποιος είναι

Ο Μιχάλης Πιτένης γεννήθηκε το 1962 στην Κοζάνη, όπου και διαμένει. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τις συλλογές διηγημάτων «Τα κουβάρια της σιωπής (Κοντέος, 1995) και «Μην ενοχλείτε τον πρίγκηπα» (Ζήτρος, 1998) και τα μυθιστορήματα «Τα υγρά ίχνη της μνήμης» (Μεταίχμιο, 2002), «Οι κόρες της Αφροδίτης» (Μεταίχμιο, 2006), «Η προφητεία του Μότσαρτ» (Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2010) και «Η απόγονος» (Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2013). Επίσης, συμμετείχε στο συλλογικό έργο «Συνάντηση» (Ινστιτούτο Βιβλίου & Ανάγνωσης Κοζάνης, 1997).