Από το βράδυ της Πέμπτης, όταν διαπιστώθηκε η σοβαρότητα του τραυματισμού του 31χρονου αστυνομικού εξαιτίας των επεισοδίων έξω από το «Μελίνα Μερκούρη», η κυβέρνηση είχε μπροστά της τρεις γεμάτες ημέρες, για να ορίσει την ατζέντα της συζήτησης για την οπαδική βία. Σε αυτό το διάστημα εκφράστηκε η αποφασιστικότητα για «εντυπωσιακά μέτρα», επειδή «ως εδώ και μη παρέκει». Σήμερα, τρεις (και κάτι) ημέρες μετά, εντυπωσιακά μέτρα δεν ακούσαμε.

Απεναντίας, ακούσαμε να επαναλαμβάνονται γνώριμες εξαγγελίες. Αγώνες κεκλεισμένων των θυρών στη Super League, επειδή οι χούλιγκαν «σφάζονται» στους δρόμους. Κάμερες ασφαλείας παντού και ονομαστικό εισιτήριο, που είχαν ήδη εξαγγελθεί και εφαρμόστηκαν κατά περίπτωση.

Αυτήν τη φορά, βέβαια, δεν ακούσαμε κάτι για τις λέσχες φιλάθλων, ενώ δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα των αστυνομικών να απομακρυνθούν από τις εμπόλεμες ζώνες των γηπέδων. Ούτε για τα ντέρμπι κυπέλλου καταλάβαμε τι θα γίνει, αν και μάλλον θα ενταχθούν στο «κατά περίπτωση», που ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Τα επεισόδια της Πέμπτης έγιναν έξω από το γήπεδο, κατά τη διάρκεια αγώνα βόλεϊ. Οι κυβερνητικές αποφάσεις αγγίζουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, μέσα στο γήπεδο. Άρα, τι εμποδίζει τους χούλιγκαν να σπάσουν και να ρημάξουν στον επόμενο αγώνα βόλεϊ; Και για να είμαστε πραγματιστές, δεν θα τους εμπόδιζε ούτε το λουκέτο, ας πούμε, στο «Μελίνα Μερκούρη». Υπάρχουν και οι δρόμοι.

Μέσα στο Σαββατοκύριακο η κυβέρνηση επικοινώνησε τις προθέσεις της, μέτρησε αντιδράσεις και κατέληξε στα μέτρα που ακούσαμε σήμερα και σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν ούτε τη ρίζα του προβλήματος, ούτε τους υπαίτιους. Διότι το «θα πάμε σε εισαγγελέα» είναι κουβέντα του αέρα, αν δεν υπάρχει πραγματική βούληση να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να δώσουμε βάση στην πρόληψη και να σταθούμε απέναντι στους ηθικούς αυτουργούς της βίας «όσο ψηλά κι αν βρίσκονται αυτοί που την υποκινούν ή έστω την ανέχονται», όπως έγραψε την Κυριακή ο ίδιος ο πρωθυπουργός.