Λόγια του Βαρδάρη

Κυριακή πρωί και μια εικόνα εγκατάλειψης στο πανεπιστημιακό campus. Εν μέσω θέρους και της ραστώνης του, με τη μια πολιτική ηγεσία να φεύγει και την άλλη να αναλαμβάνει, με την εναλλαγή στην πρυτανεία να επίκειται, με τα όσα κατά καιρούς ακούγονται, γράφονται και γίνονται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αυτή η δερμάτινη καρέκλα στη μέση του πουθενά, τα σκουπίδια και μια απλωμένη μπουγάδα λίγο πιο πάνω από την κεντρική βιβλιοθήκη του ιδρύματος μας πείραξαν; 

Όλα και πείραξαν και πειράζουν. Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις εν μέσω θέρους και της ραστώνης του, με τη μια πολιτική ηγεσία να φεύγει και την άλλη να αναλαμβάνει κλπ τότε είναι που ο καθένας δείχνει τον εαυτό του. 

Τότε είναι που αποδεικνύει αν τον ενδιαφέρει ή όχι ο χώρος στον οποίο αναπνέει και ζει. 

Τώρα είναι που πρέπει να ενδιαφερθεί ο κάθε πολίτης για το περιβάλλον του καθώς καμιά ηγεσία Ιδρύματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κανένας δήμος, καμιά περιφέρεια, κανένα υπουργείο δεν πρόκειται να τρέξει πίσω από τον καθένα για να καθαρίζει ό,τι αφήνει πίσω του. Και δεν μπορεί και δεν θα έπρεπε.   

Τώρα προτού επικρατήσει το μίσος και η διχόνοια ανάμεσα σε όσους φροντίζουν το περιβάλλον και σε όσους αδιαφορούν παντελώς για το κοινό μας σπίτι.