Ο Γιώργος Σιταράς έκανε σχεδόν τον γύρο του κόσμου μέχρι να φτάσει στην μακρινή Μπογοτά της Κολομβίας, και να ανοίξει εκεί ένα γυράδικο με την επωνυμία Σαλόνικα(Salonika).

Ταξίδευε συχνά στη Λ. Αμερική με έναν φίλο του και το 2012 αποφάσισαν να κάνουν μια τρέλα. Παράτησαν τις δουλειές τους στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Κολομβία.

«Αποφάσισα να φύγω το 2012, όταν ο πολύ καλός φίλος Πέτρος Γκρίλλης είχε την ιδέα να πάμε στη Κάρταχενα, στα παραλία της Καραϊβικής, και να ανοίξουμε το πρώτο ελληνικό μαγαζί. Ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο, πιστεύοντας όμως ότι η Κολομβία είχε αφήσει το άσχημο παρελθόν πίσω και ότι είναι μια ευκαιρία καλή το τολμήσαμε. Μείναμε 3μιση χρόνια στη Κάρταχενα. Από το 2016 ζω στη Μπογκοτά, στη πρωτεύουσα της Κολομβίας.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στη πόλη αυτή είναι ότι ο κόσμος ξυπνάει πάρα πολύ νωρίς για τη δουλειά και κοιμάται επίσης πάρα πολύ νωρίς. Συγκεκριμένα, στις πέντε το πρωί είναι χιλιάδες κόσμος στους δρόμους-φαντάζει σαν να είναι 10 το πρωί στην Ελλάδα. Αντίστροφα στις δέκα το βράδυ θα δεις πολύ λίγο κόσμο να είναι στους δρόμους, λόγω και της επικινδυνότητας.

Τώρα που ζω πλέον τρία χρόνια στη Μπογκοτά, νομίζω ότι το αγαπημένο μου μέρος είναι το βόρειο τμήμα της πόλης, το Πάρκο της 93,η zona rosa, και βεβαίως το Parkway όπου είναι και το εστιατόριο μου.

Όταν έρχονται φίλοι μου από Ελλάδα τους πηγαίνω στο Μονσεράτε(Monserrate), όπου είναι το τελεφερίκ και μπορεί κάποιος να δει όλη τη Μπογκοτά από ψηλά, και στο κέντρο, στη Πλάσα Μπολιβάρ( Plaza Bolívar), εκεί όπου έχουν διαδραματιστεί πολλά και σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας της χώρας.

Μια συνήθεια των κατοίκων της πόλης που ΜΕ αρέσει είναι ότι σέβονται πολύ τον συνάνθρωπο τους, είναι πολύ ευγενικοί και ταπεινοί, και σταματάνε σε κάθε διάβαση και μη, για να περάσει ο πεζός.

Οι άνθρωποι εδώ είναι χωρισμένοι σε κατηγορίες (estratos) και μπορείς να δεις τη φτώχεια αλλά και τον πολύ πλούτο σε λίγα λεπτά. Έχουν αφήσει το άσχημο παρελθόν πίσω και θέλουν μια χώρα με ειρήνη και ευημερία. Είναι φοβισμένοι ακόμα αλλά σε σύγκριση με πριν 30 χρόνια τώρα η Κολομβία είναι παράδεισος γι' αυτούς.

Ως Έλληνας ήταν δύσκολο να συνηθίσω να μιλάω χαμηλόφωνα και να μην εκφράζομαι δυνατά και οξύθυμα κάποιες φορές, διότι εδώ κάθε απλή συνομιλία μεταξύ μας, έκανε τους ντόπιους να νομίζουν ότι μαλώνουμε.

Ένα καλό παράδειγμα της καθημερινότητας εδώ είναι ότι μπορείς να δεις κόσμο γραβατωμένο να τρώει στα πάρκα σε ένα τάπερ- στα πάρκα τα οποία είναι πεντακάθαρα- και να απολαμβάνει μια βόλτα για παγωτό καθισμένος στο γρασίδι, χωρίς να τον ενδιαφέρει πώς θα φαίνεται στους άλλους. Η έλλειψη κόμπλεξ και μεγαλομανίας είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.

Με ενοχλεί πολύ η έλλειψη ασφαλείας που υπάρχει στην πόλη, με εξαίρεση δυο τρεις καλές γειτονιές. Μετά τις οκτώ το βράδυ είναι πολύ ρισκαδόρικο να κυκλοφορείς το βράδυ. Επίσης είναι πολύ άσχημη η κατάσταση με τα χιλιάδες λεωφορεία, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι πολύ παλιά και υπάρχει έντονο πρόβλημα ρύπανσης της ατμόσφαιρας.

Θα ήθελα και η Θεσσαλονίκη να ήταν μια πόλη καθαρή και οργανωμένη (όχι ως προς τα μέσα μαζικής μεταφοράς) σαν τη Μπογκοτά, χωρίς τόσα γκράφιτι και άσχημες μουτζούρες στους τοίχους.

Μου έχει λείψει πολύ η ασφάλεια που νιώθει κάποιος στο να βγει π.χ. τα μεσάνυχτα να ψάξει κατι για φαγητό, να κάτσει κάποιος σε ένα τραπέζι και να αφήσει το κινητό του επάνω, χωρίς να έχει συνεχώς στο μυαλό του ότι πιθανότατα θα τον ληστεψουνε. Και γενικότερα αυτή η... ανεμελιά που έχουμε νιώθοντας σιγουριά και ασφάλεια στην πόλη μας.

WHO IS WHO 

Γεννήθηκε το 1981 στη Θεσσαλονίκη. Το πρώτο πράγμα που λέει για τον εαυτό του είναι ότι είναι οπαδός του Άρη- παρότι είναι γέννημα θρέμμα Τουμπιωτης. Από το 2001 ως το 2013 δούλεψε ως μπαριστα σε διάφορα καφέ μπαρ και ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης, και το από το 2006 εως το 2013 μαζί με τον Βασίλη Αρνακη στον καφε Hausbrandt. Από το 2017 άνοιξε στη Μπογκοτά ένα γυράδικο που λέγεται Σαλόνικα(Salonika) #salonikabogota, στη περιοχή Parkway. 

Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 2/3/2019