Όσοι νοιάζονται για το πού πηγαίνει η Θεσσαλονίκη και η ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, όσοι νιώθουν θυμό για τις καθυστερήσεις στην εκτέλεση των έργων που έχει ανάγκη, όσοι προβληματίζονται για την αδυναμία να προσαρμοστεί στη σημερινή εποχή ως σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, όσοι αγωνιούν για το μέλλον της οικονομίας της πόλης -το πώς δηλαδή αυτή θα μπορεί να προσφέρει δουλειές και έσοδα, όσοι ονειρεύονται μια πόλη που μπορεί να προσφέρει ποιότητα ζωής στους πολίτες της και να κρατήσει τα παιδιά της εξασφαλίζοντάς τους καλοπληρωμένη εργασία και προοπτική- γενικά όσοι έχουν απαιτήσεις από την πόλη που ζουν και προσδοκούν αυτή να επανακτήσει την χαμένη της αίγλη και να ξαναγίνει μητρόπολη μιας ευρείας περιοχής των νότιων Βαλκανίων…

Όλοι αυτοί, καλά θα κάνουν να παρακολουθήσουν τις εργασίες της ημερίδας που οργανώνει αύριο το εκδοτικό συγκρότημα της Μακεδονίας με θέμα : « Η νέα ταυτότητα της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας. Η στρατηγική, τα ορόσημα, οι προκλήσεις».

Θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους, προτάσεις, σκέψεις και νέους προβληματισμούς από ανθρώπους που δικαιούνται να έχουν γνώμη και που έχουν υποχρέωση να προτείνουν λύσεις.

Κακά τα ψέματα. Η Θεσσαλονίκη υστερεί στον εσωτερικό της διάλογο. Δεν υπάρχουν δηλαδή διεργασίες που βοηθούν την πόλη -ως σύνολο προσώπων, κοινωνικών ομάδων, θεσμών- να διαβουλευτεί και να αποφασίσει για τα μικρά και τα μεγάλα της θέματα.

Γι’ αυτό και σε όλες τις απόπειρες διαλόγου συμμετέχουν ελάχιστοι, ενώ όταν λαμβάνεται η όποια απόφαση και αρχίσει να υλοποιείται κάποιο έργο, ξεσηκώνονται οι μισοί, επικαλούμενοι χίλιες μύριες ενστάσεις που σκέφτηκαν εκ των υστέρων.

Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της πόλης, έγινε συνήθεια τις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα από τη μια να μας λένε γκρινιάρηδες και από την άλλη να εδραιώνεται η πεποίθηση πως δεν χρειάζεται να προγραμματίζεται τίποτα στην πόλη, καθώς οτιδήποτε πάει να γίνει, προκαλούνται τόσες αντιδράσεις που κάνουν τους ιθύνοντες να μετανιώσουν την ώρα και την στιγμή που αποφάσισαν να προχωρήσουν. 

(Τα παραδείγματα πάμπολλα. Τι να πρωτοθυμηθώ. Από τους τύπους που δένονταν στα δένδρα για να μην γίνει ο περιφερειακός, από τους άλλους που δημιουργούσαν ανθρώπινα τείχη για να μείνουν κρατικά και να ρημάζουν λιμάνι κι αεροδρόμιο, από τους περίεργους που αντιδρούσαν στην επέκταση του αεροδιαδρόμου γιατί θα επηρεάζονταν η ακτογραμμή, μέχρι εκείνους που πήγαν να τινάξουν στον αέρα το Μετρό και πάει λέγοντας...)

Θα αναρωτηθεί κανείς, έχει κάτι το νερό που πίνουμε -της ΕΥΑΘ- και μας κάνει «αντιδραστικούς» σε οτιδήποτε καινούργιο; Φυσικά όχι. Ούτε και το DNA ημών των κατοίκων της Θεσσαλονίκης έχει έναν ιδιόμορφο-πειραγμένο κλώνο. Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η συλλογική τάση της πόλης, διαμορφώθηκε τα χρόνια που η Θεσσαλονίκη υποχρεώθηκε να πορευτεί ως «φτωχός συγγενής» της Αθήνας, ως παρακολούθημα της πρωτεύουσας. Ως μια περιοχή που ταϊζόταν αποκλειστικά και μόνο με μεγάλα λόγια (συμπρωτεύουσα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων κλπ) τα χρόνια που η Αθήνα κατανάλωνε πόρους και έβλεπε έργα.

Αυτή η καθοδική πορεία της πόλης προς την απαξίωση και την αδράνεια, επηρεάστηκε τα μάλα από την κατάργηση του Οργανισμού Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης της υπηρεσίας δηλαδή που είχε ως αρμοδιότητα να μελετά, να σχεδιάζει και να συντονίζει. 

Το γεγονός πως άνθρωποι «δικοί μας» που ήταν τότε σε περίοπτες θέσεις της τοπικής εξουσίας αποδέχτηκαν με ανακούφιση την κατάργηση του ΟΡΘ πιστεύοντας -οι αφελείς- πως οι ίδιοι θα έπαιρναν έκτοτε τις αποφάσεις και θα διαχειρίζονταν τα κονδύλια και τις τύχες της πόλης κατά το δοκούν κι ανάλογα με τις προσωπικές τους επιδιώξεις, φανερώνει απλά τις ευθύνες των κοντόθωρων συντοπιτών μας που βρέθηκαν σε θέσεις κλειδιά…

Τη συνέχεια τη ζούμε. Άλλα έργα σχεδιάζει η περιφέρεια, άλλα οι δήμοι, άλλα ζητάνε φορείς από υπουργεία, άλλα προτείνουν υπηρεσίες και πάει λέγοντας. Τελικά, αντί να αθροίζονται οι δυνάμεις της πόλης, αφαιρούνται, με αποτέλεσμα είτε να αλληλοεξουδετερώνονται οι εκ της πόλης προερχόμενες πιέσεις προς τα κέντρα εξουσίας των Αθηνών, είτε να υπάρχουν οι καθυστερήσεις και οι εκ των υστέρων αντιδράσεις σε οποιοδήποτε έργο καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να εγκριθεί.

Τα τελευταία λίγα χρόνια, και αφού έχει καταδειχτεί πως ο κατακερματισμός ευθυνών και η απουσία συνεργασίας και συντονισμού, οδήγησαν σε αυτήν την μίζερη και ατελέσφορη κατάσταση, πληθαίνουν οι φωνές όσων απαιτούν να διαμορφωθεί -ύστερα φυσικά από τον απαραίτητο ουσιαστικό διάλογο- ένα πλήρες σχέδιο για την Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της, με ορίζοντα την επόμενη δεκαετία. 

Τι ταυτότητα πρέπει να έχει, ποια έργα χρειάζεται, τι παρεμβάσεις είναι αναγκαίες για την λειτουργία της οικονομία, ποιες δράσεις και σε ποιους τομείς είναι επιβεβλημένες.

Ως άνθρωποι του Τύπου και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δηλαδή ως εργαζόμενοι -για να μην πω «λειτουργοί»- του χώρου ανάμεσα στην εξουσία και τους πολίτες, κι έχοντας το βάρος του ιστορικού τίτλου της εφημερίδας «Μακεδονία», ανταποκρινόμαστε στην σύγχρονη απαίτηση της πόλης και οργανώνουμε αύριο Δευτέρα από τις 10.30 το πρωί σε αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής, μια άκρως ενδιαφέρουσα ημερίδα για τη νέα ταυτότητα της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας. (Το πλήρες πρόγραμμα με τα θέματα, τους ομιλητές και την ώρα, στις εσωτερικές σελίδες του φύλλου).

Ενόψει μάλιστα αυτού του Forum, παραγγείλαμε και δημοσιεύουμε σήμερα μια μεγάλη έρευνα της κοινής γνώμης με την οποία καταγράφτηκαν οι εκτιμήσεις των πολιτών, τα αιτήματά και οι προσδοκίες τους αναφορικά με τον τόπο που θέλουν να ζουν.

Με την πεποίθηση πως η πρωτοβουλία μας ανταποκρίνεται απόλυτα στις ανάγκες της εποχής και τα θέλω των κατοίκων της Κεντρικής Μακεδονίας, σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε τις εργασίες της ημερίδας είτε δια ζώσης (αίθουσα Μωρίς Σαλτιέλ- 5^ος όροφος κτίριο Μ2 του μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης), είτε διαδικτυακά με live streaming μέσω του portal του συγκροτήματός μας, makthes.gr

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 28.01.2024