Ο χαλκός είναι ακριβή πρώτη ύλη, επομένως η κλοπή του αποφέρει μεγάλο οικονομικό όφελος, όπως επισημαίνει στη «ΜτΚ» ο επικεφαλής του Ελληνικού Ινστιτούτου Ανάπτυξης Χαλκού Νίκος Βεργόπουλος.

«Το πρόβλημα είναι χρόνιo και είναι παγκόσμιο. Την τελευταία δεκαετία, που έχουμε μεγάλη άνοδο της χρηματιστηριακής τιμής του χαλκού, έχουμε και έξαρση του φαινομένου των κλοπών παγκοσμίως», σημειώνει ο ίδιος.

Η τιμή του χαλκού εξαρτάται από την ζήτηση της παγκόσμιας βιομηχανίας και του τεχνολογικού τομέα, από την ποσότητα που εξορύσεται και ανακυκλώνεται (που με τη σειρά της εξαρτάται από το κόστος ενέργειας) αλλά ως χρηματιστηριακό προϊόν επηρεάζεται από διάφορούς άλλους χρηματοοικονομικούς και γεωπολιτικούς παράγοντες. Για παράδειγμα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση καταγράφηκε μια μεγάλη βουτιά στην τιμή. Πάντως, παρά τις διακυμάνσεις η τιμή του παρέμενε υψηλή. Από το 1980 και για περίπου τρεις δεκαετίες η μέση τιμή του χαλκού κυμαινόταν μεταξύ 1,36 και 2,33 δολ./κιλό, αλλά από το 2006 η τιμή τριπλασιάστηκε και είναι σταθερά πάνω από 6,7 δολ./κιλό, ενώ την τελευταία τριετία προσεγγίζει τα 9 δολ./κιλό.

«Σήμερα η χρηματιστηριακή τιμή του χαλκού είναι 9 ευρω το κιλό δηλαδή 9.000 ευρώ ο τόνος. Η αγορά του σκραπ ειναι φθηνότερη αλλά κυμαίνεται στα 7 ευρώ. Μιλάμε για τεράστια κόστη αγοράς, και οταν η α' ύλη είναι τζάμπα, για τεράστια κέρδη για αυτούς που εμπλέκονται στο παραεμπόριο χαλκού» σημειώνει ο κ. Βεργόπουλος. Όπως λέει, ο ανακυκλωμένος χαλκός διατηρεί τις ιδιότητές του όσες φορές και να ανακυκλωθεί, οπότε για αυτό κρατάει και υψηλή τιμή. Τα μεγάλα καλώδια των δημόσιων υποδομών, όπως ο σιδηρόδρομος, ειναι τα πιο προσοδοφόρα για όσους συμμετέχουν σε αυτό το παράνομο κύκλωμα, καθώς το 25%-30% του βάρους τους είναι χαλκός. Τα καλώδια είτε καίγονται σε αλάνες, απελευθερώνοντας τοξικές ουσίες είτε διοχετεύονται απευθειας σε παράνομα χυτήρια. Αν λιώσει το μέταλλο χάνονται και τα ίχνη του, και κάπως έτσι γίνεται το ... ξέπλυμα του «μαύρου» χαλκού. «Ένας έλεγχος στη φαση της παραλαβής και πριν την χύτευση θα έκοβε την αλυσίδα του παραεμπορίου» επισημαίνει ο κ. Βεργόπουλος.

Κανείς δεν μπορεί να κάνει εκτίμηση του μεγέθους αυτής της μαύρης αγοράς, γιατί πολλές φορές δεν αναφέρονται τα περιστατικά κλοπής και δεν ειναι δυνατόν να υπολογιστούν οι ποσότητες που κλέβονται. Πάντως για τις βιομηχανίες χαλκού (που είναι μέλη του Ινστιτούτου) όλο αυτό συνιστά αθέμιτο ανταγωνισμό. «Θα πρέπει να γίνει πιο αυστηρό το νομοθετικό πλαίσιο, να αντιμετωπίζεται ως κακούργημα η κλοπή (σ.σ. καλωδίων χαλκού) και να παταχθεί το παραεμπόριο» συμπληρώνει.

Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" 19.03.2023