Η Betsson και η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία διοργάνωσαν στη Θεσσαλονίκη ημερίδα με θέμα την οπαδική βία. Η ημερίδα διοργανώθηκε στο Betsson Hub και το παρών έδωσαν ο Managing Director της Betsson Θάνος Μαρίνος, ο πρόεδρος της ΕΠΟ Τάκης Μπαλτάκος, ο Tομεάρχης Ευαισθητοποίησης Κατά της Αθλητικής Βίας στο τμήμα της αντιπεριφέρειας Αθλητισμού Αριστείδης Καμπανός, ο αντιδήμαρχος Ψηφιακής Πολιτικής & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του δήμου Θεσσαλονίκης Κώστας Βασιλόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού Χρήστος Μήττας, ο Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο Διαμαντής Μαστρογιαννάκης, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ Δημήτρης Κούβελας, ο τεχνικός διευθυντής των ακαδημιών του Betsson Άλμα Club και παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής Γιώργος Αμανατίδης και τα ιδρυτικά μέλη της ερασιτεχνικής ομάδας ΜΠΑΜ FC Χάρης Μηλιώνης και Χάρης Τάσος.

Αναλυτικά όσα ειπώθηκαν:

Θάνος Μαρίνος: «Αυτό που βιώνουμε δεν είναι κάτι ξένο για τις άλλες κοινωνίες και δεν είναι δικό μας φαινόμενο. Το ίδιο συμβαίνει στη Γερμανία, το ίδιο στην Ιταλία στο παρελθόν.

Και παρότι με ισχυρά μέτρα οι κυβερνήσεις προσπάθησαν με διάφορες ποινές να προχωρήσουν στην αλλαγή, αυτή πραγματοποιήθηκε όταν η κοινωνία το αποφάσισε. Η Θάτσερ όταν επέβαλλε τον αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων δεν κατάφερε κάτι πάρα μόνο το να πλήξει οικονομικά τις ομάδες που ασχολούνται με τον αθλητισμό.

Η αλλαγή έγινε όταν το προϊόν αναβαθμίστηκε από όσους επένδυσαν, για να γίνει κάτι που θα προσελκύσει διαφορετικό κόσμο και θα αποτρέψει την βία.

Εδώ μαζευτήκαμε για να αναδείξουμε το θέμα της οπαδικής βίας. Δεν νομίζω κανένας από εμάς να έχει τη μαγική λύση. Πρέπει να μιλάμε περισσότερο για αυτό το θέμα και να το αναδείξουμε σαν κοινωνικό πρόβλημα. Μόνο έτσι θα το αναδείξουμε σωστά. Σε κάθε δράση που θα κάνουμε ως Betsson και ΕΠΟ, όπως τη σημερινή που είναι και μόνο η αρχή, θέλουμε να αφυπνίσουμε τον κόσμο για την οπαδική βία, να αναπτύξουμε τα θέματα που την προκαλούν και όσο το δυνατόν περισσότερο να τα αντιμετωπίσουμε.

Η επιμόρφωση και η παιδεία είναι σίγουρα από τους βασικούς πυλώνες για αυτό το εγχείρημα. Δεν γίνεται να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα μόνο με ποινές.

H Betsson υπάρχει ως εταιρεία εδώ και 60 χρόνια και μία από τις βασικές αρχές που διέπει την εταιρεία τόσο για τους εργαζόμενους της όσο και για την ίδια την εταιρεία, είναι το One Betsson. Σε όποια χώρα δραστηριοποιείται προσπαθεί με τους τοπικούς φορείς ή με τις ομάδες που χορηγούνται, να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.

Αυτό γίνεται μόνο με συνεννόηση και συνεργασία. Μόνοι μας δεν μπορούμε να το κάνουμε. Η ΕΠΟ μόνη της δεν μπορεί αυτό να το κάνει. Μόνος του ο κύριος Καμπανός δεν μπορεί να το κάνει. Πρέπει όλη η κοινωνία να στηρίξει αυτό το εγχείρημα για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά. Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους και θα πρέπει όλοι μαζί να συνεργαστούμε και να μην φοβόμαστε να μιλάμε για την οπαδική βία, για να φύγει και αυτή από το τραπέζι κάποια στιγμή.

Δεν πρέπει να την έχουμε ως ένα θέμα που μας περιορίζει να πάμε στο γήπεδο και να διασκεδάζουμε. Μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός πέρα από σωματική υγεία είναι και ψυχική.

Είναι ένα μέρος της διασκέδασης που έχουμε σαν άνθρωποι. Έχουμε πάρα πολλά πράγματα που θα κάνουμε με την ΕΠΟ και σαν Betsson και μέσω της κοινωνικής ευθύνη μας θέλουμε να επιμορφώσουμε τον κόσμο».

Τάκης Μπαλτάκος: «Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω την Betsson που μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για τη λεγόμενη οπαδική βία.

Η βία δεν είναι αθλητικό φαινόμενο. Δεν είναι οπαδικό φαινόμενο με την έννοια των γηπέδων και μόνο. Η βία υπάρχει στην κοινωνία, υπάρχει στον καθένα από εσάς που με ακούτε τώρα να σας μιλάω. Είναι φαινόμενο πολιτικό και κοινωνικό. Πρέπει να εξαλείψεις την αιτία της. Επειδή όμως μιλάμε για την οπαδική βία εκείνο όμως που εμένα με ενδιαφέρει είναι να απενοχοποιήσω τις ΠΑΕ, να απενοχοποιήσω τις ομάδες, γιατί αυτές τιμωρούνται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το πως λειτουργούν οι σύνδεσμοι και οι οπαδοί. Και εγώ από εκεί προέρχομαι, ξεκίνησα έφηβος σε κάποιο σύνδεσμο.

Στο ποδόσφαιρο λένε ότι μπορείς να κρίνεις μόνο αν έχεις παίξει. Να κρίνεις μία θέση αν έχεις παίξει και εσύ σε αυτήν. Αν δεν έχεις πάει ποτέ σε σύνδεσμο δεν μπορείς να τους γνωρίζεις. Αν δεν γνωρίζεις λες ωραία τιμωρούμε την ΠΑΕ, τιμωρείς δηλαδή τον άσχετο, δηλαδή τον μη ένοχο, προσπαθείς μέσω του μη ενόχου να περιορίσεις το φαινόμενο της βίας που δημιουργούν οι ένοχοι. Και επειδή δεν μπορείς να πιάσεις τους ενόχους, επειδή δεν υπάρχει η θέληση και η δυνατότητα να μπορείς να το κάνεις αυτό τιμωρείται ο αθώος.

Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα ήρθα και εδώ, να πω αυτά τα πράγματα, σε μία πόλη που μάλιστα υποφέρει από την οπαδική βία. Ένα ζωντανό παράδειγμα που τον βλέπετε εδώ και είναι μπροστά σας. Νωρίτερα μίλησα μαζί με τον κύριο Καμπανό και του είπα ότι θα είναι τιμή για μας να έρθει ως επίτιμος προσκεκλημένος στον τελικό του Κυπέλλου, κάτι που θα μας δώσει χαρά. Από την πλευρά του και ο ίδιος μέσω της θέσης του θα δώσει στον κόσμο να καταλάβει ότι τα μαχαίρια, τα σίδερα, τα σφυριά δεν είναι ο τρόπος για να λυθούν τα θέματα των ομάδων.

Για αυτό είμαστε εδώ σήμερα από την πλευρά μας, για να πούμε ότι η ΕΠΟ έχει την επιθυμία και τη θέληση να δημιουργήσει το υπόβαθρο εκείνο που θα μειώσει το φαινόμενο της οπαδικής βίας και αυτό δεν γίνεται με το να κλείσουμε τα γήπεδα. Θα πρέπει λοιπόν το κράτος να βρει τους πραγματικούς ενόχους».

Αριστείδης Καμπανός: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω για την πρόσκληση και δίνω την υπόσχεση ότι θα είμαι στον τελικό και είναι τιμή μου.

Επιστρέψτε μου από την πλευρά μου να γίνω σκληρός ακόμα και για την ίδια την κοινωνία. Δύο χρόνια πέρασαν από αυτήν την αποφράδα μέρα, όταν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, τυφλά καθοδηγούμενοι από τα άγρια ένστικτά τους καθόρισαν τη ζωή του Άλκη Καμπανού. Και αυτό γιατί ένα παιδί από την παρέα του φώναξε ότι είναι Άρης. Για μένα και τη σύζυγό μου τη Μελίνα σταμάτησε ο χρόνος εκείνη τη στιγμή. Το πώς βιώνουμε όλη αυτήν την κατάσταση αυτό το διάστημα είναι ένα καλό ερώτημα.

Πολλές νιώθω ότι πνίγομαι. Πνίγομαι στον πόνο, στον θρήνο, στη θλίψη και πολλές φορές θέλω να πάρω αέρα. Αλλά δυστυχώς ο αέρας που αναδύει η κοινωνία μας έχει μία παράξενη μυρωδιά.
Πως γίνεται να θρηνούμε μέσα σε δύο χρόνια τρία νέα παλικάρια, να έχουμε αρκετούς τραυματίες και πολλούς μα πάρα πολλούς αρρώστους και η κοινωνία μας να μένει αμέτοχη.

Μηνύματα που περνούν τις ωτοασπίδες της αδιαφορίας μας. Πώς είναι δυνατόν να προέκυψε αυτή η αρρώστια από ένα ευγενές άθλημα όπως είναι το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός. Αθλητισμός είναι η σωματική και ψυχική καλλιέργεια.

Στην αρχαία Ελλάδα οι Ολυμπιακοί αγώνες λάμβαναν χώρα στην Ελλάδα και οι Έλληνες αγωνιζόντουσαν για ένα κλαδί ελαίας. Όμως οι αθλητικοί αγώνες έδωσαν τη σκυτάλη στους ρωμαϊκούς αγώνες και στη συνέχεια σε αγώνες συγκρούσεων ομάδων και οπαδών των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο.

Ο νεαρός φίλαθλος ταυτίζει τον εαυτό του με την ομάδα ενώ οι απόψεις του αποκτούν δογματικό χαρακτήρα και ο φανατισμός φωλιάζει στις καρδιές αυτών των ανθρώπων. Ο οπαδισμός γεννάει φανατισμό και ο φανατισμός τη βία. Μπορεί οι ποδοσφαιρόφιλοι από το ακροατήριο να θεωρούν ακραίες τις παραπάνω τοποθετήσεις, όμως είναι υπαρκτές και χωρίς καθολικό χαρακτήρα σε όλους τους ανθρώπους.

Τα γεγονότα αποτελούν τον αδιάψευστο μάρτυρα της μετάβασης από το άθλημα στον πόλεμο, από τους αθλητές σε μονομάχους από τον θεατή στον οπαδό και από την υγεία στην αρρώστια. Αυτή η στρεβλή κατάσταση του ψυχισμού και κυρίως των νεαρών οπαδών, οι οποίοι επηρεάζονται πιο εύκολα και μαζί με τη γιγάντωση των οικονομικών μεγεθών, δημιουργούν συνθήκες ώστε συγκεκριμένο επιτήδειοι να εκμεταλλευτούν τη δεδομένη κατάσταση. Έτσι μέσα στις ποδοσφαιρικές ομάδες βρήκαν στέγη παραβατικά άτομα, που οδηγούν τα νεότερα παιδιά σε δράσεις για δικό τους όφελος.

Και τότε είναι που θα αναρωτηθεί ο καθένας από εμάς τι μπορούμε να κάνουμε από μόνοι μας. Η απάντηση είναι απλή. Πρώτα πρέπει να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Πρέπει να πείσουμε εμάς και κυρίως τα παιδιά μας πως όταν συμμετέχουμε σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, συμμετέχουμε για να ευχαριστηθούμε το θέαμα και να επιβραβεύσουμε τους ποδοσφαιριστές και τους πραγματικούς οπαδούς του αθλήματος.

Η επιβράβευση δεν εξαρτάται από το χρώμα της φανέλας αλλά από τη προσπάθεια που καταβάλουν οι αθλητές και τον ιδρώτα που χύνουν για να ξεπεράσουν τα όρια και τον ίδιο τους τον εαυτό. Το φίλαθλο πνεύμα υπερνικά την οπαδική συμπεριφορά όταν οι φίλαθλοι χειροκροτάνε νικητές και ηττημένους. Ακόμα και αν η πλευρά των ηττημένων είναι η ομάδα τους. Και αυτό μας χαλάει ψυχικά τότε καλύτερα να μην δούμε τον αγώνα.

Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή μας που μπορούν να μας χαλάσουν τη διάθεση. Αφήστε το ποδόσφαιρο στην άκρη και ας κάνουμε το επόμενο βήμα, που είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας. Αυτήν των κοινωνικών προτύπων, της διαφορετικότητας της άποψης, της δημοκρατίας. Της φυλετικής διαφορετικότητας και αυτής των ομάδων. Να αφήσουμε το εγώ μας για να αναδειχθεί το εμείς.

Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας είναι η σχέση μας με τους συνανθρώπους μας και όταν δίνουμε αγάπη παίρνουμε αγάπη. Όταν δίνουμε μίσος παίρνουμε πίσω μίσος. Δεν φτάνουν οι νόμοι και οι τιμωρίες. Αν θέλουμε να αλλάξουμε πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τους εαυτούς μας. Όλοι μας είμαστε ένοχοι και συνένοχοι στην αδιαφορία. Πρέπει όλοι μαζί να ενώσουμε τις φωνές και να πούμε ότι αγαπάμε τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό τον Παναθηναϊκό την ΑΕΚ, οποιαδήποτε ομάδα μα πιο πολύ αγαπάμε την οικογένειά μας την πατρίδα και τον συνάνθρωπό μας.

Και όσοι αναρωτιούνται ποιοι είναι οι άρρωστοι. Είναι αυτοί οι ίδιοι οπαδοί των ομάδων που λένε πως είμαι άρρωστος με την ομάδα μου.

Και τα μυαλά στα κάγκελα, δεν έχω οικογένεια, δεν έχω κοπέλα, φτάνει που έχω την ομάδα μου αλλά και άλλα πολλά, που ακούγονται ως συνθήματα της αρρωστημένης αυτής κατάστασης».

Κώστας Βασιλόπουλος: «Υπηρετώντας επί σειρά ετών, πάνω από τρεις δεκαετίες το αθλητικό ρεπορτάζ, έχω αντιληφθεί ως συμπέρασμα πως οι αγαθές προθέσεις, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και οι όποιες παρεμβάσεις εξαγγέλλονται και ψηφίζονται, πρέπει να εφαρμόζονται. Δεν αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις των κυβερνήσεων. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένα γεγονότα καθώς έχουν ψηφιστεί πέντε, μαζί με το τελευταίο, αθλητικά νομοσχέδια από το 2006 μέχρι και σήμερα. Το πρόβλημα της οπαδικής βίας όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά, αλλά αντίθετα μεγεθύνθηκε».

Γιώργος Αμανατίδης: «Υπάρχουν γεγονότα που θέλω να ξεχάσω, αλλά είναι χαραγμένα μέσα στα μάτια μου, όταν κάποια στιγμή οπαδοί της ομάδας μας πέταγαν φωτοβολίδα για να κάψουν έναν συμπαίκτη μου. Όταν για να φύγω από το γήπεδο θα πρέπει να φύγω σε μια κλούβα ΜΑΤ. Όταν την ώρα του παιχνιδιού, δοξάζω τον θεό που εκείνη τη στιγμή σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω το τσιμέντο που έρχεται στο μέτωπο μου και το αποφεύγω με μια κίνηση. Είναι κάποια γεγονότα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια με οδήγησαν να ασχολούμαι μόνο με παιδιά».

Δημήτρης Κούβελας: «Το κλείσιμο των γηπέδων ήταν ένα σοκ. Ήταν ζημιά για τις ΠΑΕ, για εμάς τους φιλάθλους που πηγαίνουμε στο γήπεδο, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν παύει να ήταν ένα αναγκαίο παγωμένο ντους, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα, δεν είναι αρκετά.

Εύχομαι να έρθει η μέρα που θα ξαναγυρίσουμε στο γήπεδο με τα παιδιά μας με άνεση. Να μπορούμε να πάμε εκεί χωρίς αγωνία, να φύγουμε από το γήπεδο και να καθίσουμε με φίλους άλλων ομάδων, γιατί το πρόσχημα ότι η διαφορετική οπαδική προτίμηση δικαιολογεί τη βία, πρέπει να εκλείψει από τη ζωή μας».