Η πόλη, που ιδρύθηκε το 1825, δείχνει ότι το επαναστατικό πνεύμα του Δημητρίου Υψηλάντη αποτέλεσε έμπνευση πολύ πέρα ​​από τα Βαλκάνια.

Το Ypsilanti, που συνήθως αναφέρεται ως Ypsi, είναι μια πόλη στην κομητεία Washtenaw του Μίσιγκαν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2020, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 20.648. Η πόλη οριοθετείται στα βόρεια από τον Ανώτερο δήμο και στα δυτικά, νότια και ανατολικά από τον δήμο Υψηλάντη.

Αρχικά υπήρξε ένας εμπορικός σταθμός που ιδρύθηκε το 1809 από έναν Γαλλοκαναδό έμπορο γούνας από το Μόντρεαλ και στη συνέχεια ιδρύθηκε μόνιμος οικισμός στην ανατολική πλευρά του ποταμού Χιούρον το 1823 από τον Ταγματάρχη Τόμας Γούντρουφ.

Ενσωματώθηκε στην επικράτεια του Μίσιγκαν ως το χωριό Woodruff's Grove. Μια ξεχωριστή κοινότητα σε μικρή απόσταση στη δυτική πλευρά του ποταμού ιδρύθηκε το 1825 με το όνομα «Υψηλάντη».

Η Grecian Delight στηρίζει την Ελλάδα

Το Woodruff's Grove άλλαξε το όνομά του σε Υψηλάντη το 1829, τη χρονιά που ο Δ. Υψηλάντης κέρδισε ουσιαστικά τον πόλεμο για την Ελληνική Ανεξαρτησία στη Μάχη της Πέτρας, με τις δύο κοινότητες τελικά να συγχωνεύονται.

Μια προτομή του Δημητρίου Υψηλάντη του Έλληνα γλύπτη Χριστόφορου Νάστου δεσπόζει ανάμεσα σε μια ελληνική και μια αμερικανική σημαία στη βάση του ορόσημου Υψηλού Πύργου Υψηλάντη.

Ο Πύργος του Νερού ολοκληρώθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1890 και ήταν ο μοναδικός πύργος νερού στο σύστημα ύδρευσης Υψηλάντη μέχρι το 1956. Η Κοινοτική Αρχή Κοινής Ωφέλειας Υψηλάντη άρχισε να λειτουργεί και να συντηρεί τη δομή το 1974. Την ίδια χρονιά ο πύργος ορίστηκε από τον Αμερικανό Water Works Association ως αμερικανικό υδάτινο ορόσημο.

Ο Υψηλάντης, ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης

Ο Δημήτριος Υψηλάντης ήταν αξιωματικός του Έλληνα στρατού που υπηρέτησε τόσο στον Ελληνικό Στρατό όσο και στον Αυτοκρατορικό Ρωσικό Στρατό. Ο Υψηλάντης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση, ηγούμενος σε πολλές καίριες μάχες.

Ήταν επίσης μέλος της Φιλικής Εταιρείας και μικρότερος αδερφός του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

Το 1821 πήρε μέρος στην εξέγερση της Βλαχίας υπό την ηγεσία του αδελφού του, Αλέξανδρου, η οποία ωφέλησε έμμεσα τα Πριγκιπάτα της Μολδαβίας και της Βλαχίας.

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης στη Βλαχία, πήγε στον Μορέα (Πελοπόννησος), όπου μόλις είχε ξεσπάσει η ελληνική Επανάσταση, ως εκπρόσωπος της Φιλικής Εταιρείας και του αδελφού του.

Ήταν ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους Φαναριώτες ηγέτες στα πρώτα στάδια της εξέγερσης, αν και δυσκολεύτηκε πολύ από τους τοπικούς αρχηγούς και από το πολιτικό στοιχείο με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Ως αποτέλεσμα, η οργάνωση τακτικού στρατού επιβραδύνθηκε και οι επιχειρήσεις περιορίστηκαν. Πήρε μέρος στις πολιορκίες της Τριπολιτσάς, του Ναυπλίου και στη μάχη των Δερβενακίων, εξασφαλίζοντας την ελληνική κυριαρχία στον Μορέα.

Στις 15 Ιανουαρίου 1822 εξελέγη πρόεδρος της νομοθετικής συνέλευσης. Εντούτοις, λόγω της αποτυχίας της εκστρατείας του στην κεντρική Ελλάδα και της αποτυχίας του να αποκτήσει διοικητική θέση στην εθνική συνέλευση του Άστρους, αναγκάστηκε να αποσυρθεί το 1823.

Το 1828 διορίστηκε στον νεοσύστατο τακτικό στρατό από τον Ιωάννη Καποδίστρια ως διοικητής των στρατευμάτων στην ανατολική Ελλάδα. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1829, ανάγκασε επιτυχώς τον Ασλάν Μπέη να συνθηκολογήσει στο πέρασμα της Πέτρας (Μάχη της Πέτρας), τερματίζοντας έτσι τις ενεργές επιχειρήσεις του πολέμου.

Ήταν γνωστός για μια σχέση με τη Μαντώ Μαυρογένους.

Πηγή: greekreporter.com