Ηρακλής Γωνιάδης: Οι νέοι οφείλουν στον εαυτό τους να στραφούν προς το επιχειρείν
23/04/2017 19:28
Συνέντευξη στη Σοφία Χριστοφορίδου
Ο φόβος του λάθους αποτελεί το σοβαρότερο… λάθος. Αυτό προσπάθησε να μεταδώσει στους φοιτητές του διδάσκοντας επί μία δεκαπενταετία το επιχειρείν ο Ηρακλής Γωνιάδης, ο οποίος μιλά στη "ΜτΚ"
Στο τελευταίο βιβλίο του «Επιχειρηματικότητα, οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία» εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο του επιχειρείν, χρησιμοποιώντας απλή και κατανοητή γλώσσα και παραδείγματα από την καθημερινότητα, και προτείνει δώδεκα βήματα προσεκτικής υλοποίησης μιας επιχειρηματικής ιδέας.
Όπως λέει στη «ΜτΚ», δεν αρκεί μία καλή επιχειρηματική ιδέα ή μόνο η αντιγραφή μιας καλής ιδέας από άλλους. Χρειάζεται εκπαίδευση, δημιουργική προσέγγιση, προσεκτική μελέτη και προετοιμασία. Εξάλλου το ζητούμενο δεν είναι να γραφεί το όνομα του επιχειρηματία σε μία πινακίδα έξω από τα γραφεία της επιχείρησης, αλλά να φτάσει το προϊόν στα ράφια και τελικά στους καταναλωτές.
Γιατί κάποιος να μπει στον επιχειρηματικό στίβο στην Ελλάδα του σήμερα;
Όντως είναι δύσκολη η εποχή, αλλά οι νέοι μας το οφείλουν στον εαυτό τους να στραφούν προς το επιχειρείν, προκειμένου να εξελιχθούν σε επιχειρηματίες ή να αποκτήσουν επιχειρηματική αντίληψη, που μπορεί να αποδειχθεί εξίσου σημαντική.
Το οικονομικό κίνητρο, κάτω από τη λαίλαπα των επιβαρύνσεων και την αβεβαιότητα που καλλιεργεί η κυβέρνηση, μάλλον δεν επαρκεί και απαιτείται το πάθος της δημιουργίας, για να τολμήσει κανείς την επιχειρηματική του λειτουργία.
Παρά τα αντικίνητρα που παρέχουν αφειδώς οι κυβερνήσεις του τόπου, μία επιχειρηματική απόπειρα μπορεί να εκδηλωθεί κάθε στιγμή λόγω της ανεργίας και της ανάγκης επιβίωσης ή του πάθους για δημιουργία μέσω της εκμετάλλευσης μιας ευκαιρίας, όπως ο εντοπισμός μιας ανικανοποίητης ανάγκης ή της ιδέας για παραγωγή ενός καινοτόμου προϊόντος.
Πριν να εκτεθούν όμως οι νέοι επιχειρηματίες, πρέπει να εκπαιδευτούν ή να μαθητεύσουν δίπλα σε φτασμένους, για να ενισχύσουν το οπλοστάσιο των προσωπικών τους δεξιοτήτων και να μάθουν να διακρίνουν τις πραγματικές ευκαιρίες ή τις καινοτόμες ιδέες, όπως περιγράφεται στο πρόσφατο βιβλίο μου.
Τι άλλο χρειάζεται εκτός από μία καλή επιχειρηματική ιδέα;
Υπό τις τρέχουσες συνθήκες η είσοδος στον επιχειρηματικό στίβο απαιτεί πολύ υψηλά στάνταρτ σε επίπεδο επιχειρηματικής ιδέας και δημιουργίας του μηχανισμού αξιοποίησής της, δηλαδή της επιχείρησης.
Απαιτείται προσεκτική μελέτη και προετοιμασία, ώστε να περιοριστεί η επιπόλαια ανάλωση πόρων, γιατί μία καλή ιδέα μπορεί μεν να αποτελεί την αρχή, αλλά πρέπει να υποστηρίζεται και από άτομο που διαθέτει τις απαραίτητες δεξιότητες, για να την κάνει πράξη. Συνοπτικά η ικανή ιδέα σε συνδυασμό με το ικανό άτομο μπορεί να διασφαλίσει τα ικανά κεφάλαια, για να ικανοποιηθεί το όνειρο.
Ποιες βασικές αρχές πρέπει να ακολουθεί μία επιχείρηση, για να είναι βιώσιμη, και ποια τα συνήθη λάθη που κάνει ένας νέος επιχειρηματίας;
Βασική αρχή αποτελεί η λιτή διαχείριση των διαθέσιμων πόρων, ώστε να καταστεί δυνατή η δημιουργία του προϊόντος και να κτιστεί ένα αξιόπιστο κανάλι διανομής του. Αν δεν υπάρχει διανομή, δεν υπάρχει και επιχείρηση. Το ζητούμενο για το νέο επιχειρηματία είναι να ανεβάσει τα προϊόντα του στα ράφια των πελατών του και όχι την πινακίδα με το όνομά του στον τοίχο κάποιας εγκατάστασης και μόνο.
Η αδράνεια που προκαλεί ο φόβος του λάθους αποτελεί το σοβαρότερο… λάθος, το οποίο πέρα από τα συνακόλουθα «δίδακτρα μάθησης» πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ακόμη ένα βήμα προς το σωστό. Η ταχύτητα και όχι η βιασύνη είναι βασική παράμετρος ανταπόκρισης και προσαρμογής στα εκάστοτε δεδομένα της αγοράς, της οποίας η γνώση είναι επίσης σημαντική. Τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και τα πάντα τελούν υπό αίρεση, καθώς οι συνήθειες και οι τεχνολογίες αλλάζουν διαρκώς.
Στα χρόνια της κρίσης είδαμε να αναπτύσσεται έντονα η επιχειρηματικότητα ανάγκης κυρίως στον τομέα της εστίασης. Γιατί τέτοιου είδους επιχειρήσεις ανοίγουν, αλλά και κλείνουν πολύ γρήγορα;
Η επιχειρηματικότητα ανάγκης, που στηρίζεται στην απλή μίμηση, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα οδηγηθεί σε αποτυχία, με κίνδυνο να χαθούν πολύτιμοι πόροι. Η επιχειρηματική πρωτοβουλία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αγγαρεία. Τουναντίον πρέπει να προετοιμάζεται προσεκτικά και να επιδιώκεται μία δημιουργική προσέγγιση της μίμησης, ώστε να διαφοροποιηθεί αισθητά από αυτό που προσφέρει ο ανταγωνισμός (όπως τα «Μικέλ» σε σχέση με τα «Στάρμπακς»), ή να επιλεγεί καταλληλότερος τόπος εγκατάστασης της επιχείρησης, να προταθεί μία νέα διαδικασία παραγωγής/διάθεσης κ.λπ. Όχι λοιπόν ό,τι κάνει ο άλλος, αλλά ό,τι γνωρίζω και μπορώ να το κάνω καλύτερα από εκείνον.
Ποιοι κλάδοι πιστεύετε ότι έχουν μέλλον στην Ελλάδα και θα άξιζε κανείς να επενδύσει τις οικονομίες του, για να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση;
Πιστεύω πως υπό τις παρούσες τραγικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες εκεί όπου θα μπορούσε κανείς να επενδύσει είναι στις εφαρμογές λογισμικού, όχι μόνο λόγω της δυνατότητας των νέων μας στον κλάδο της πληροφορικής αλλά και λόγω της μικρής επενδυτικής δαπάνης και της δυνατότητας διαδικτυακής διάθεσης των προϊόντων -με μικρό κόστος- στα πέρατα της γης. Δεν χρειάζεται ειδικότητα αλλά επιχειρηματική προσωπικότητα.
Στο βιβλίο σας αναφέρεστε στη στρατηγική των κόκκινων και των γαλάζιων ωκεανών. Ποια από τις δύο ταιριάζει στις μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις;
Αυτή των γαλάζιων ωκεανών είναι αποτελεσματικότερη, επειδή οι ΜΜΕ ενθαρρύνουν και στηρίζουν την ανάληψη πρωτοβουλιών, διαχέουν τη γνώση στις δομές τους, την οποία και διαχειρίζονται ως σπάνιο πλουτοπαραγωγικό πόρο, ενώ ταυτόχρονα καθιερώνουν κουλτούρα καινοτομίας. Δυστυχώς ο ωκεανός των ελληνικών ΜΜΕ κατέστη μαύρος στο πλαίσιο μιας στρατηγικής αποδόμησης του εγχώριου παραγωγικού μηχανισμού και της πρακτικής «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» ή «όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει».
Αρχές του επιχειρείν στη δημόσια σφαίρα...
Τι θα άλλαζε, αν οι αρχές του επιχειρείν εφαρμόζονταν εκτός από την ιδιωτική και στη δημόσια σφαίρα;
Η υιοθέτηση επιχειρηματικής αντίληψης στη λειτουργία του δημοσίου θα το καθιστούσε πιο αποτελεσματικό στη διαχείριση των πόρων του. Θα βελτίωνε την αποδοτικότητα των στελεχών του μέσω εξυπνότερης και όχι -κατ’ ανάγκη- σκληρότερης απασχόλησης, αποτρέποντας τη μετεξέλιξή τους από φύσει έξυπνα άτομα σε θέσει βλάκες. Προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί ή ίαση της αλλεργίας που προκαλεί η λέξη επιχειρηματικότητα, η απαλλαγή από ιδεοληψίες και η απόκτηση συλλογικής συνείδησης. Στο ελληνικό δημόσιο η διαδικασία έχει εξελιχθεί σε υπέρτατη αξία και η ουσία σε… απουσία.
Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" στις 23 Απριλίου 2017
Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" στις 23 Απριλίου 2017
Συνέντευξη στη Σοφία Χριστοφορίδου
Ο φόβος του λάθους αποτελεί το σοβαρότερο… λάθος. Αυτό προσπάθησε να μεταδώσει στους φοιτητές του διδάσκοντας επί μία δεκαπενταετία το επιχειρείν ο Ηρακλής Γωνιάδης, ο οποίος μιλά στη "ΜτΚ"
Στο τελευταίο βιβλίο του «Επιχειρηματικότητα, οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία» εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο του επιχειρείν, χρησιμοποιώντας απλή και κατανοητή γλώσσα και παραδείγματα από την καθημερινότητα, και προτείνει δώδεκα βήματα προσεκτικής υλοποίησης μιας επιχειρηματικής ιδέας.
Όπως λέει στη «ΜτΚ», δεν αρκεί μία καλή επιχειρηματική ιδέα ή μόνο η αντιγραφή μιας καλής ιδέας από άλλους. Χρειάζεται εκπαίδευση, δημιουργική προσέγγιση, προσεκτική μελέτη και προετοιμασία. Εξάλλου το ζητούμενο δεν είναι να γραφεί το όνομα του επιχειρηματία σε μία πινακίδα έξω από τα γραφεία της επιχείρησης, αλλά να φτάσει το προϊόν στα ράφια και τελικά στους καταναλωτές.
Γιατί κάποιος να μπει στον επιχειρηματικό στίβο στην Ελλάδα του σήμερα;
Όντως είναι δύσκολη η εποχή, αλλά οι νέοι μας το οφείλουν στον εαυτό τους να στραφούν προς το επιχειρείν, προκειμένου να εξελιχθούν σε επιχειρηματίες ή να αποκτήσουν επιχειρηματική αντίληψη, που μπορεί να αποδειχθεί εξίσου σημαντική.
Το οικονομικό κίνητρο, κάτω από τη λαίλαπα των επιβαρύνσεων και την αβεβαιότητα που καλλιεργεί η κυβέρνηση, μάλλον δεν επαρκεί και απαιτείται το πάθος της δημιουργίας, για να τολμήσει κανείς την επιχειρηματική του λειτουργία.
Παρά τα αντικίνητρα που παρέχουν αφειδώς οι κυβερνήσεις του τόπου, μία επιχειρηματική απόπειρα μπορεί να εκδηλωθεί κάθε στιγμή λόγω της ανεργίας και της ανάγκης επιβίωσης ή του πάθους για δημιουργία μέσω της εκμετάλλευσης μιας ευκαιρίας, όπως ο εντοπισμός μιας ανικανοποίητης ανάγκης ή της ιδέας για παραγωγή ενός καινοτόμου προϊόντος.
Πριν να εκτεθούν όμως οι νέοι επιχειρηματίες, πρέπει να εκπαιδευτούν ή να μαθητεύσουν δίπλα σε φτασμένους, για να ενισχύσουν το οπλοστάσιο των προσωπικών τους δεξιοτήτων και να μάθουν να διακρίνουν τις πραγματικές ευκαιρίες ή τις καινοτόμες ιδέες, όπως περιγράφεται στο πρόσφατο βιβλίο μου.
Τι άλλο χρειάζεται εκτός από μία καλή επιχειρηματική ιδέα;
Υπό τις τρέχουσες συνθήκες η είσοδος στον επιχειρηματικό στίβο απαιτεί πολύ υψηλά στάνταρτ σε επίπεδο επιχειρηματικής ιδέας και δημιουργίας του μηχανισμού αξιοποίησής της, δηλαδή της επιχείρησης.
Απαιτείται προσεκτική μελέτη και προετοιμασία, ώστε να περιοριστεί η επιπόλαια ανάλωση πόρων, γιατί μία καλή ιδέα μπορεί μεν να αποτελεί την αρχή, αλλά πρέπει να υποστηρίζεται και από άτομο που διαθέτει τις απαραίτητες δεξιότητες, για να την κάνει πράξη. Συνοπτικά η ικανή ιδέα σε συνδυασμό με το ικανό άτομο μπορεί να διασφαλίσει τα ικανά κεφάλαια, για να ικανοποιηθεί το όνειρο.
Ποιες βασικές αρχές πρέπει να ακολουθεί μία επιχείρηση, για να είναι βιώσιμη, και ποια τα συνήθη λάθη που κάνει ένας νέος επιχειρηματίας;
Βασική αρχή αποτελεί η λιτή διαχείριση των διαθέσιμων πόρων, ώστε να καταστεί δυνατή η δημιουργία του προϊόντος και να κτιστεί ένα αξιόπιστο κανάλι διανομής του. Αν δεν υπάρχει διανομή, δεν υπάρχει και επιχείρηση. Το ζητούμενο για το νέο επιχειρηματία είναι να ανεβάσει τα προϊόντα του στα ράφια των πελατών του και όχι την πινακίδα με το όνομά του στον τοίχο κάποιας εγκατάστασης και μόνο.
Η αδράνεια που προκαλεί ο φόβος του λάθους αποτελεί το σοβαρότερο… λάθος, το οποίο πέρα από τα συνακόλουθα «δίδακτρα μάθησης» πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ακόμη ένα βήμα προς το σωστό. Η ταχύτητα και όχι η βιασύνη είναι βασική παράμετρος ανταπόκρισης και προσαρμογής στα εκάστοτε δεδομένα της αγοράς, της οποίας η γνώση είναι επίσης σημαντική. Τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και τα πάντα τελούν υπό αίρεση, καθώς οι συνήθειες και οι τεχνολογίες αλλάζουν διαρκώς.
Στα χρόνια της κρίσης είδαμε να αναπτύσσεται έντονα η επιχειρηματικότητα ανάγκης κυρίως στον τομέα της εστίασης. Γιατί τέτοιου είδους επιχειρήσεις ανοίγουν, αλλά και κλείνουν πολύ γρήγορα;
Η επιχειρηματικότητα ανάγκης, που στηρίζεται στην απλή μίμηση, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα οδηγηθεί σε αποτυχία, με κίνδυνο να χαθούν πολύτιμοι πόροι. Η επιχειρηματική πρωτοβουλία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αγγαρεία. Τουναντίον πρέπει να προετοιμάζεται προσεκτικά και να επιδιώκεται μία δημιουργική προσέγγιση της μίμησης, ώστε να διαφοροποιηθεί αισθητά από αυτό που προσφέρει ο ανταγωνισμός (όπως τα «Μικέλ» σε σχέση με τα «Στάρμπακς»), ή να επιλεγεί καταλληλότερος τόπος εγκατάστασης της επιχείρησης, να προταθεί μία νέα διαδικασία παραγωγής/διάθεσης κ.λπ. Όχι λοιπόν ό,τι κάνει ο άλλος, αλλά ό,τι γνωρίζω και μπορώ να το κάνω καλύτερα από εκείνον.
Ποιοι κλάδοι πιστεύετε ότι έχουν μέλλον στην Ελλάδα και θα άξιζε κανείς να επενδύσει τις οικονομίες του, για να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση;
Πιστεύω πως υπό τις παρούσες τραγικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες εκεί όπου θα μπορούσε κανείς να επενδύσει είναι στις εφαρμογές λογισμικού, όχι μόνο λόγω της δυνατότητας των νέων μας στον κλάδο της πληροφορικής αλλά και λόγω της μικρής επενδυτικής δαπάνης και της δυνατότητας διαδικτυακής διάθεσης των προϊόντων -με μικρό κόστος- στα πέρατα της γης. Δεν χρειάζεται ειδικότητα αλλά επιχειρηματική προσωπικότητα.
Στο βιβλίο σας αναφέρεστε στη στρατηγική των κόκκινων και των γαλάζιων ωκεανών. Ποια από τις δύο ταιριάζει στις μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις;
Αυτή των γαλάζιων ωκεανών είναι αποτελεσματικότερη, επειδή οι ΜΜΕ ενθαρρύνουν και στηρίζουν την ανάληψη πρωτοβουλιών, διαχέουν τη γνώση στις δομές τους, την οποία και διαχειρίζονται ως σπάνιο πλουτοπαραγωγικό πόρο, ενώ ταυτόχρονα καθιερώνουν κουλτούρα καινοτομίας. Δυστυχώς ο ωκεανός των ελληνικών ΜΜΕ κατέστη μαύρος στο πλαίσιο μιας στρατηγικής αποδόμησης του εγχώριου παραγωγικού μηχανισμού και της πρακτικής «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» ή «όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει».
Αρχές του επιχειρείν στη δημόσια σφαίρα...
Τι θα άλλαζε, αν οι αρχές του επιχειρείν εφαρμόζονταν εκτός από την ιδιωτική και στη δημόσια σφαίρα;
Η υιοθέτηση επιχειρηματικής αντίληψης στη λειτουργία του δημοσίου θα το καθιστούσε πιο αποτελεσματικό στη διαχείριση των πόρων του. Θα βελτίωνε την αποδοτικότητα των στελεχών του μέσω εξυπνότερης και όχι -κατ’ ανάγκη- σκληρότερης απασχόλησης, αποτρέποντας τη μετεξέλιξή τους από φύσει έξυπνα άτομα σε θέσει βλάκες. Προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί ή ίαση της αλλεργίας που προκαλεί η λέξη επιχειρηματικότητα, η απαλλαγή από ιδεοληψίες και η απόκτηση συλλογικής συνείδησης. Στο ελληνικό δημόσιο η διαδικασία έχει εξελιχθεί σε υπέρτατη αξία και η ουσία σε… απουσία.
Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" στις 23 Απριλίου 2017
Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" στις 23 Απριλίου 2017
