Η αυλαία του EURO 2024 πέφτει απόψε (14/7, 22:00) στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου και ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στην Ισπανία και την Αγγλία μοιάζει να είναι ο ιδανικός επίλογος.

Αν το βασικό κριτήριο αξιολόγησης των φιναλίστ είναι η ποιότητα του ποδοσφαίρου, η Ισπανία εύλογα προβάλλει ως φαβορί. Η ομάδα του πολυμήχανου Λουίς ντε λα Φουέντε είναι από το πρώτο της ματς μία «όαση» ελκυστικού ποδοσφαίρου σε ένα τουρνουά που, λόγω και της κόπωσης των πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών (κάποιοι εξ αυτών πήγαν στη Γερμανία έχοντας ήδη παίξει 60-65 ματς με τους συλλόγους τους), θα καταγραφεί ως ένα από τα λιγότερα θεαματικά που έχουν διεξαχθεί ποτέ.

Ο Ισπανός εκλέκτορας, που έχει κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης με τις μικρότερες εθνικές της χώρας του, κατάφερε να δημιουργήσει μία εξαιρετική ομάδα που συνδυάζει το ταλέντο και τη διάθεση για επιθετικό ποδόσφαιρο με την οργάνωση, την πειθαρχία και την αγωνιστική ομοιογένεια.

Η κατά διαστήματα απολαυστική «ρόχα», που έχει στις τάξεις της τον για πολλούς διάδοχο του Λίο Μέσι, Λαμίν Γιαμάλ, έφτασε στον τελικό του Βερολίνου δείχνοντας τα δόντια της σε παραδοσιακές δυνάμεις του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Νίκησε εύκολα την Ιταλία στον όμιλο, πήρε το ντέρμπι με την οικοδέσποινα Γερμανία στα προημιτελικά και έβγαλε νοκ άουτ τη δευτεραθλήτρια κόσμου Γαλλία στους «4». Η μόνη κηλίδα στην πορεία της είναι η διαιτητική εύνοια στο ματς με τους Γερμανούς αλλά, ακόμη κι έτσι, ουδείς αμφισβητεί ότι είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.

Οι Ισπανοί, που διεκδικούν το τέταρτο τρόπαιο της ιστορίας τους (το έχουν κατακτήσει το 1964, το 2008 και το 2012) θα βρουν απέναντί τους τον πιο δύσκολο αντίπαλο που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Η Αγγλία του διαρκώς και βάσει αποτελεσμάτων αδίκως αμφισβητούμενου Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ πήρε κάτω από τη βάση σε ό,τι αφορά την ποιότητα του παιχνιδιού της (φωτεινή εξαίρεση ήταν το πρώτο μέρος του ημιτελικού με την Ολλανδία), αλλά ταυτόχρονα επέδειξε έναν πρωτοφανή ποδοσφαιρικό κυνισμό, που της επέτρεψε να φτάσει στον τελικό μολονότι δεν αξιοποίησε όσο θα έπρεπε το, κατά τα άλλα ποιοτικότατο, ρόστερ της.

Η Αγγλία έπαιζε διαρκώς με τη φωτιά (έστειλε στην παράταση το ματς με τους Σλοβάκους ισοφαρίζοντας στο 95' και απέκλεισε στα πέναλτι τους Ελβετούς), αλλά κατάφερε να βγει αλώβητη και να αποκτήσει έτσι τρομερή αυτοπεποίθηση.

Τα «λιοντάρια» θα έχουν πολύ δύσκολη δουλειά κόντρα στους υπερταλαντούχους Ισπανούς, αλλά στηριζόμενοι στη συμπαγή άμυνα και το ατομικό χάρισμα σπουδαίων ποδοσφαιριστών όπως οι Μπέλιγχαμ, Κέιν, Γουόκερ και Φόντεν, μπορούν να διεκδικήσουν στα ίσια το τρόπαιο, στον πρώτο τους τελικό μακριά από το Γουέμπλεϊ.

Για τους λάτρεις των... μεταφυσικού χαρακτήρα αναλύσεων, το γεγονός ότι οι Άγγλοι παίζουν ένα τόσο κυνικό και ενίοτε βαρετό ποδόσφαιρο είναι ο βασικός λόγος για τον οποίον μπορούν να ελπίζουν στην κατάκτηση του τίτλου.

Ακόμη και η πρόκριση στα πέναλτι, σε βάρος της Ελβετίας, δείχνει πως η Αγγλία δεν είναι πια η πνευματικά ανώριμη ομάδα που λυγίζει όταν τα πράγματα ζορίζουν. Όπως θα έλεγε και ο Γκάρι Λίνεκερ, το ποδόσφαιρο είναι, πλέον, ένα άθλημα στο οποίο παίζουν έντεκα εναντίον έντεκα και στο τέλος μπορεί να κερδίσουν και οι Άγγλοι...

«Άρχοντας» από τη Γαλλία

Διαιτητής του τελικού ορίστηκε ο 35χρονος Γάλλος Φρανσουά Λετεσιέ, ο οποίος είναι διεθνής από το 2017. Δικαστικός επιμελητής στο επάγγελμά του εκτός γηπέδων, ο Λετεσιέ θα έχει βοηθούς τους συμπατριώτες του Σιρίλ Μουγκνιέ και Μεχντί Ραχμουνί, ενώ 4ος ορίστηκε ο Πολωνός Σιμόν Μαρτσίνιακ. Οι Γάλλοι Ζερόμ Μπρισάρ και Βιλί Ντελαγιό θα είναι υπεύθυνοι για το VAR.

Οι πιθανές ενδεκάδες:

ΙΣΠΑΝΙΑ: Ουνάι Σιμόν, Καρβαχάλ, Λε Νορμάντ, Λαπόρτ, Κουκουρέγια, Φαμπιάν Ρουίθ, Ρόδρι, Όλμο, Γιαμάλ, Νίκο Γουίλιαμς, Μοράτα.

ΑΓΓΛΙΑ: Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκουέι, Σο, Μέινου, Ράις, Σάκα, Μπέλιγχαμ, Φόντεν, Κέιν.