Ας είμαστε ρεαλιστές. Και στην πολιτική και στην τέχνη μεγάλοι ηγέτες αλλά και μεγάλοι καλλιτέχνες, συνθέτες, στιχουργοί, σκηνοθέτες, λογοτέχνες, εικαστικοί, υπέπεσαν στον πειρασμό να «κλέψουν» ιδέες από παλιότερους ομοτέχνους τους.

Ο Ντύλαν έλεγε πως είναι αδύνατον να πεις κάτι η να γράψεις στίχο που να μην έχει ειπωθεί ή γραφτεί!

Το σλόγκαν «Ώρα για Αλλαγή» έχει χρησιμοποιηθεί πάμπολλες φορές σε προεκλογικές καμπάνιες στην Ευρώπη και στην Αμερική. Πάει από γενιά σε γενιά αλώβητο και λαμπερό ως σλόγκαν.

Ο μέγας Στραβίνσκυ έλεγε: «Οι μεγάλοι κλέβουν, ενώ οι μέτριοι μιμούνται".

Και στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι θα βρεις ολοφάνερα «δάνεια» από Μότσαρτ, Προκόφιεφ, Βιβάλντι, Σοστακόβιτς...

Έχει χυθεί πολύ μελάνι εδώ και αιώνες για το αν είναι κλοπή το να εμπνευθεις και να πάρεις κομμάτια από ένα έργο κάποιου άλλου και να τα βάλεις μαζί με δικές σου ιδέες σε ένα αναπλασμένο νέο έργο.

Αυτά ως εισαγωγή και πάμε τώρα στα καμώματα πολιτικής ελαφρότητας που μας ταλαιπωρούν προεκλογικά.

Με αφορμή το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε

ο κ. Τσίπρας και που είχε τίτλο «Συμβόλαιο για την αλλαγή», πολλοί θυμήθηκαν άλλοι εξοργισμένοι, άλλοι γελώντας, πως το ΠΑΣΟΚ τον καιρό της παντοδυναμίας του είχε παρουσιάσει στον λαό δύο πανίσχυρα σλόγκαν:

-«Ώρα για Αλλαγή».

-«Συμβόλαιο με το λαό».

Τι έκανε λοιπόν ο Τσίπρας; Μια «σύνθεση απόψεων» που έλεγε η μεταπολιτευτική αριστερά στις ατέλειωτες συνεδριάσεις της (φοιτητικές, συνδικαλιστικές, κομματικές).

Με χαρακτηριστική , όπως λένε πολλοί, του κυνισμού του (άλλοι το λένε θράσος) ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ έκανε «σύνθεση» μεταξύ των δύο σλόγκαν

Δεν πήρε όμως χαρά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης βλέποντάς τα όλα αυτά και έσπευσε να δηλώσει:

«Ο κ. Τσίπρας με όσα κάνει προσπαθώντας να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ και τα συνθήματά του, γίνεται τυμβωρύχος του Ανδρέα Παπανδρέου. Ζούμε σε μια άλλη εποχή».

Ο Αλέξης Τσίπρας σήκωσε το γάντι και απάντησε:

«Ο κ. Ανδρουλάκης οφείλει να κατανοήσει ένα πράγμα. Οτι δεν είναι ιδιοκτήτης του Ανδρέα. Ο Ανδρέας ανήκει στην Ιστορία»,

Η χρήση όμως της λέξης Ιστορία όπως φαίνεται έδωσε έμπνευση στον Ν.Ανδρουλάκη που ανταπάντησε:

«Ηγούμαι του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο κ. Τσίπρας ηγείται του κόμματος που πήγε να βάλει φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή είναι η νεότερη Ιστορία».

Και η αλήθεια είναι πως το «βρώμικο ´89» ακόμα πονάει, δεν ξεχνιέται εύκολα και δεν είναι σίγουρο ότι δικαιώνει ηθικά τους διώκτες του Ανδρέα.

Η επιλεκτική αξιοποίηση της Ιστορίας από τον ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν τελειώνει στον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το ΚΚΕ κάποτε , στη δεκαετία του 1950 τήρησε ίσες αποστάσεις απέναντι στο Κέντρο και τη Δεξιά, με τη συμβολική φράση «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος, άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος μια γενιά».

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος και προσωπικά ο Δημήτρης Κουτσούμπας σήμερα δεν θεωρούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο κοντά τους αλλά αντιθέτως υπογραμμίζουν συνεχώς τις ομοιότητες μεταξύ Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που εξοργίζει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά με τα καμώματα της Ιστορίας. Κάποιος μάλιστα με ιστορική μνήμη και χιούμορ σίγουρα θα θυμήθηκε την μακαρίτισσα την Ρίτα Σακελλαρίου. Από την Αριστερά ακούγονταν το 1989 σκληρή κριτική για την συμπάθεια που είχε ο Ανδρεας Παπανδρέου στα τραγούδια της.

Δεν ξέρω τώρα αν στον ΣΥΡΙΖΑ ακούνε με μεγαλύτερη κατανόηση το σουξέ της «Ιστορία μου αμαρτία μου» ….