Εάν θέλετε τη γνώμη μας, πολύ δύσκολα η πλειοψηφία της κοινής γνώμης θα ακολουθήσει θεωρίες συνομωσίας ή έστω και την καχυποψία πως μπαίνουμε οριστικά σε περιόδους αμφισβήτησης του αδιάβλητου των εκλογών.
Ελάχιστες φορές κατά την μεταπολιτευτική περίοδο βρέθηκαν κόμματα ή ηγέτες που πρόσβαλαν το δημόσιο πιστεύω πως ο σεβασμός στους θεσμούς και η βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας προχωρούσαν σιγά σιγά σ αυτόν τον τόπο. Έστω και μετ ´ εμποδίων, καταχρήσεων εξουσίας και παραφωνιών κάποιες φορές.
Από τη μεταπολίτευση και μετά υπήρξαν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για κορυφαίες προσωπικότητες που δέσποσαν στον πολιτικό βίο. Άλλοι τους αποθέωναν και άλλοι τους «κατακρήμνιζαν».
Υπήρξαν και διαφορετικές αποτιμήσεις ιστορικών γεγονότων και εξωφρενικές δηλώσεις, απίστευτη ένταση με αφορμή σκάνδαλα και σκευωρίες εμφατικής επιπολαιότητας που γρήγορα ξεχάστηκαν. Πάντα όμως οι πρωταγωνιστές της εκάστοτε πολιτικής κόντρας ήξεραν τα όρια.
Φαινόμενα αμφισβήτησης τύπου ΤραμπΠου μπορεί να κατατάξει κανείς τις δηλώσεις του Στεφανου Κασσελάκη που ζητά την παραίτηση μιας κυβέρνησης ενός κόμματος που εξελέγη πριν από οκτώ μήνες με συντριπτική νίκη επί των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και την διεξαγωγή εκλογών με την εγγυητική παρουσία «διεθνών παρατηρητών»;
Πολλοί θυμήθηκαν τον Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος από το 2020 αμφισβητεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Σημειώστε πως ο Τζο Μπαϊντεν δήλωσε τον Ιανουάριο πως «ο Τραμπ αν χάσει θα κάνει ακριβώς το ίδιο. Δεν θα αναγνωρίσει και δεν θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα».
Μπορεί εμείς να μην τα συνηθίσαμε αυτά, αλλά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Δεν λέμε ότι θα γίνουν και στην Ελλάδα, αλλά επισημαίνουμε το μέτρο της πολιτικής κόντρας που μπορεί να συμπαρασύρει και κεκτημένα της ιστορικής μνήμης έστω συμβολικά.
Σε μια εποχή που όλα δείχνουν πως θα πάμε σε ευρωεκλογές με «σκληρό ροκ» και με μια αντιπολίτευση (κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να επιζητούν τη δεύτερη θέση από τις κάλπες ως πρόκριμα για ενδεχόμενη έφοδο προς την εξουσία) έτοιμη να παίξει τα ρέστα της. Δεν θα πάει στη μάχη «για να πεθάνει» αλλά για να αμφισβητήσει την αίσθηση πως ουδείς μπορεί να απειλήσει τον Μητσοτάκη.
Υπό αυτό το πρίσμα ίσως έχει σημασία η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ.
Στελέχη του χαρακτήρισαν τις δηλώσεις Κασσελάκη ως «ακατάληπτες και εξωθεσμικές», για να προσθέσουν με νόημα πως «δεν είναι όλα life style».
Η πρόταση δυσπιστίας από το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην ρίχνει την κυβέρνηση, αλλά αν αθροιστεί στη σούμα με τις δηλώσεις Κασσελάκη και με τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν απώλειες για τη ΝΔ, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονται μέρες πολιτικών συγκρούσεων, οπότε δεν θα πάμε στις ευρωεκλογές με το πολιτικό σαβουάρ βιβρ στα high του και με την …ταξιθέτρια.
Δεν θα βυθιστεί ο κυρίαρχος λαός στα πιο βαθειά χασμουρητά.
Εάν θέλετε τη γνώμη μας, πολύ δύσκολα η πλειοψηφία της κοινής γνώμης θα ακολουθήσει θεωρίες συνομωσίας ή έστω και την καχυποψία πως μπαίνουμε οριστικά σε περιόδους αμφισβήτησης του αδιάβλητου των εκλογών.
Ελάχιστες φορές κατά την μεταπολιτευτική περίοδο βρέθηκαν κόμματα ή ηγέτες που πρόσβαλαν το δημόσιο πιστεύω πως ο σεβασμός στους θεσμούς και η βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας προχωρούσαν σιγά σιγά σ αυτόν τον τόπο. Έστω και μετ ´ εμποδίων, καταχρήσεων εξουσίας και παραφωνιών κάποιες φορές.
Από τη μεταπολίτευση και μετά υπήρξαν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για κορυφαίες προσωπικότητες που δέσποσαν στον πολιτικό βίο. Άλλοι τους αποθέωναν και άλλοι τους «κατακρήμνιζαν».
Υπήρξαν και διαφορετικές αποτιμήσεις ιστορικών γεγονότων και εξωφρενικές δηλώσεις, απίστευτη ένταση με αφορμή σκάνδαλα και σκευωρίες εμφατικής επιπολαιότητας που γρήγορα ξεχάστηκαν. Πάντα όμως οι πρωταγωνιστές της εκάστοτε πολιτικής κόντρας ήξεραν τα όρια.
Φαινόμενα αμφισβήτησης τύπου ΤραμπΠου μπορεί να κατατάξει κανείς τις δηλώσεις του Στεφανου Κασσελάκη που ζητά την παραίτηση μιας κυβέρνησης ενός κόμματος που εξελέγη πριν από οκτώ μήνες με συντριπτική νίκη επί των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και την διεξαγωγή εκλογών με την εγγυητική παρουσία «διεθνών παρατηρητών»;
Πολλοί θυμήθηκαν τον Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος από το 2020 αμφισβητεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Σημειώστε πως ο Τζο Μπαϊντεν δήλωσε τον Ιανουάριο πως «ο Τραμπ αν χάσει θα κάνει ακριβώς το ίδιο. Δεν θα αναγνωρίσει και δεν θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα».
Μπορεί εμείς να μην τα συνηθίσαμε αυτά, αλλά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Δεν λέμε ότι θα γίνουν και στην Ελλάδα, αλλά επισημαίνουμε το μέτρο της πολιτικής κόντρας που μπορεί να συμπαρασύρει και κεκτημένα της ιστορικής μνήμης έστω συμβολικά.
Σε μια εποχή που όλα δείχνουν πως θα πάμε σε ευρωεκλογές με «σκληρό ροκ» και με μια αντιπολίτευση (κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να επιζητούν τη δεύτερη θέση από τις κάλπες ως πρόκριμα για ενδεχόμενη έφοδο προς την εξουσία) έτοιμη να παίξει τα ρέστα της. Δεν θα πάει στη μάχη «για να πεθάνει» αλλά για να αμφισβητήσει την αίσθηση πως ουδείς μπορεί να απειλήσει τον Μητσοτάκη.
Υπό αυτό το πρίσμα ίσως έχει σημασία η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ.
Στελέχη του χαρακτήρισαν τις δηλώσεις Κασσελάκη ως «ακατάληπτες και εξωθεσμικές», για να προσθέσουν με νόημα πως «δεν είναι όλα life style».
Η πρόταση δυσπιστίας από το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην ρίχνει την κυβέρνηση, αλλά αν αθροιστεί στη σούμα με τις δηλώσεις Κασσελάκη και με τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν απώλειες για τη ΝΔ, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονται μέρες πολιτικών συγκρούσεων, οπότε δεν θα πάμε στις ευρωεκλογές με το πολιτικό σαβουάρ βιβρ στα high του και με την …ταξιθέτρια.
Δεν θα βυθιστεί ο κυρίαρχος λαός στα πιο βαθειά χασμουρητά.
ΣΧΟΛΙΑ