24/11/2021 11:00
Ο Κωνσταντίνος Πανταζής κατέλαβε την τρίτη θέση πριν από λίγες ημέρες στα 10 χιλιόμετρα του 9ου Διεθνούς Νυχτερινού Ημιμαραθώνίου στη Θεσσαλονίκη με χρόνο 33 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα και ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα είχε τρέξει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, σημειώνοντας επίσης μία καλή επίδοση. Έτσι, έγινε ο μοναδικός αθλητής μεταξύ των τριών που τερμάτισαν πρώτοι στα 10χλμ., ο οποίος έτρεξε μέσα σε μία εβδομάδα σε δύο μεγάλες διοργανώσεις.
Ο 30χρονος Καστοριανός οικονομολόγος, που τα τελευταία δύο χρόνια σπουδάζει και δημοσιογραφία, καθώς όπως λέει «δεν μου αρέσει να είμαι μονοδιάστατος», μίλησε στο makthes.gr για το πάθος του να τρέχει μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις, τη συμμετοχή του στους δύο τελευταίους Μαραθώνιους, αλλά και τη σημασία που έχει το τρέξιμο στη ζωή του.
«Στον αθλητισμό ήμουν λίγο-πολύ πάντα. Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκα με το πινγκ πονγκ για 6-7 χρόνια, αλλά σταμάτησα στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου. Ωστόσο, όποτε μου δινόταν η ευκαιρία, επεδίωκα την άθληση, είτε ατομικά είτε συλλογικά», θυμάται ο Κωνσταντίνος, ο οποίος αφού εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη στα 18 του, όντας φοιτητής στο Οικονομικό Τμήμα του Α.Π.Θ., επικεντρώθηκε στο κομμάτι του γυμναστηρίου.
«Παράλληλα με το γυμναστήριο άρχισα δειλά-δειλά να τρέχω, χωρίς ωστόσο να έχω γνώσεις. Αρχικά γύρω από τη λίμνη στην Καστοριά και μετά στη Θεσσαλονίκη, ώσπου κάποια στιγμή γνώρισα μια παρέα παιδιών, που ασχολούνταν με δραστηριότητες στο βουνό και ξεκίνησα το ορεινό τρέξιμο. Στη συνέχεια, ασχολήθηκα με το ποδήλατο στο βουνό, που ήταν πιο ευχάριστο, καθώς η αδρεναλίνη ‘χτυπάει’ κόκκινο. Η ενασχόλησή μου με τις δραστηριότητες στο βουνό κράτησε τέσσερα χρόνια περίπου, από το 2011 μέχρι και το 2015», σχολίασε αρχικά και προσέθεσε ότι παράλληλα άρχισε να τρέχει δειλά-δειλά και τους πρώτους του αγώνες:
«Το 2011 πήρα για πρώτη φορά μέρος στον Μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης, όπου έτρεξα στα 10 χιλιόμετρα. Θυμάμαι ότι είχα δει μια αφίσα για τον αγώνα και είπα ‘γιατί όχι;’. Εξάλλου, από μικρός λάτρευα να παρακολουθώ μεγάλες διοργανώσεις στίβου. Επίσης, το 2013 έτρεξα για πρώτη φορά στον Μαραθώνιο της Αθήνας, περισσότερο για να νιώσω το συναίσθημα. Στις αρχές του ’15 ξεκίνησα να βλέπω το κομμάτι του τρεξίματος από την πιο στιβική πλευρά. Ήταν τότε που έβγαζα πρόγραμμα μόνος μου, φροντίζοντας να διαβάζω αρκετά άρθρα. Αυτό δούλεψε αρκετά καλά και παράλληλα με τις δραστηριότητες στο βουνό, άρχισα να κλίνω προς τις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις».
Οι πρώτοι καλοί χρόνοι δεν άργησαν να έρθουν, αν και η ενασχόλησή του με τον στίβο παρέμενε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. «Έβλεπα ότι έκανα καλούς χρόνους, αλλά ακόμα το κομμάτι της προπόνησής μου ήταν πολύ ανοργάνωτο σε κάποια θέματα. Την ίδια ώρα, υπήρχαν διακυμάνσεις με τραυματισμούς που με πήγαιναν πίσω, ίσως από υπερβολικό ζήλο, αλλά δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Από το 2018 ξεκίνησα να γυμνάζομαι με τον Γιάννη τον Κουρκουρίκη, έναν κωπηλάτη με Ολυμπιακές διακρίσεις που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει περάσει στον χώρο του τρεξίματος. Με είχε δει σε αγώνες και είπαμε να συνεργαστούμε. Έτσι ξεκίνησαν στην ουσία όλα», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Πανταζής.
Το 2019 στον πρώτο εκτός συνόρων που συμμετείχε στο Ρότερνταμ ολοκλήρωσε σε 2 ώρες 41 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα, ρίχνοντας κατά πολύ τον χρόνο του μέχρι τότε, γεγονός που τού έδωσε μια έξτρα ώθηση. Και ενώ βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση, τον… πρόλαβε ο κορονοϊός. Για δύο σχεδόν χρόνια το όνειρο για συμμετοχή και διάκριση σε έναν Μαραθώνιο μπήκε στον… πάγο για τον Κωνσταντίνο, με εξαίρεση την παρθενική του συμμετοχή πέρυσι σε αγώνα 80 χιλιομέτρων, όταν και κάλυψε τη διαδρομή Τρίπολη - Σπάρτη. «Έκανα προετοιμασία μόλις 1,5 μήνα και ήρθα πρώτος στην κατάταξη. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε η συγκεκριμένη διαδρομή. Και να σκεφτείς κανείς ότι όταν στο δημοτικό κάναμε Ολυμπιακή παιδεία, μου είχε κάνει εντύπωση πώς είναι δυνατό να τρέχει κάποιος 42 χιλιόμετρα, όταν μιλούσαμε για τους Μαραθώνιους».
Πριν από δέκα ημέρες, ο Καστοριανός συμμετείχε με επιτυχία στη διοργάνωση της Αθήνας. «Πήγα αρκετά καλά στον Μαραθώνιο της Αθήνας, ενώ νωρίτερα στο πλαίσιο της προετοιμασίας μου είχα κάνει καλό 10άρι στον Βόλο, όπου τερμάτισα σε 32 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα. Μετά από παρότρυνση του προπονητή μου, λοιπόν, έλαβα μέρος μια εβδομάδα μετά την Αθήνα στα 10 χιλιόμετρα του Νυχτερινού Ημιμαραθώνιου της Θεσσαλονίκης, όπου τερμάτισα τρίτος. Θα έλεγα ότι ήταν σημαδιακό, γιατί ακριβώς δέκα χρόνια, όταν και συμμετείχα για πρώτη φορά στη διοργάνωση της Θεσσαλονίκης, έβλεπα το βάθρο και έλεγα από μέσα μου ‘τι ωραίο που είναι, μακάρι μια μέρα να τα καταφέρω’. Και τελικά τα κατάφερα! Ήταν κάτι συγκλονιστικό αυτό!».
Τέλος, ο Κωνσταντίνος Πανταζής στάθηκε στο τι σημαίνει για τον ίδιο το τρέξιμο. «Το τρέξιμο με βοήθησε πάρα πολύ να ανταπεξέλθω σε δυσκολίες ψυχολογικές, σε στρεσαρίσματα. Θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να τα καταφέρω χωρίς το τρέξιμο. Όταν τελειώνεις μια προπόνηση ή έναν αγώνα έχεις την ικανοποίηση ότι τα κατάφερες».
Ο Κωνσταντίνος Πανταζής κατέλαβε την τρίτη θέση πριν από λίγες ημέρες στα 10 χιλιόμετρα του 9ου Διεθνούς Νυχτερινού Ημιμαραθώνίου στη Θεσσαλονίκη με χρόνο 33 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα και ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα είχε τρέξει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, σημειώνοντας επίσης μία καλή επίδοση. Έτσι, έγινε ο μοναδικός αθλητής μεταξύ των τριών που τερμάτισαν πρώτοι στα 10χλμ., ο οποίος έτρεξε μέσα σε μία εβδομάδα σε δύο μεγάλες διοργανώσεις.
Ο 30χρονος Καστοριανός οικονομολόγος, που τα τελευταία δύο χρόνια σπουδάζει και δημοσιογραφία, καθώς όπως λέει «δεν μου αρέσει να είμαι μονοδιάστατος», μίλησε στο makthes.gr για το πάθος του να τρέχει μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις, τη συμμετοχή του στους δύο τελευταίους Μαραθώνιους, αλλά και τη σημασία που έχει το τρέξιμο στη ζωή του.
«Στον αθλητισμό ήμουν λίγο-πολύ πάντα. Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκα με το πινγκ πονγκ για 6-7 χρόνια, αλλά σταμάτησα στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου. Ωστόσο, όποτε μου δινόταν η ευκαιρία, επεδίωκα την άθληση, είτε ατομικά είτε συλλογικά», θυμάται ο Κωνσταντίνος, ο οποίος αφού εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη στα 18 του, όντας φοιτητής στο Οικονομικό Τμήμα του Α.Π.Θ., επικεντρώθηκε στο κομμάτι του γυμναστηρίου.
«Παράλληλα με το γυμναστήριο άρχισα δειλά-δειλά να τρέχω, χωρίς ωστόσο να έχω γνώσεις. Αρχικά γύρω από τη λίμνη στην Καστοριά και μετά στη Θεσσαλονίκη, ώσπου κάποια στιγμή γνώρισα μια παρέα παιδιών, που ασχολούνταν με δραστηριότητες στο βουνό και ξεκίνησα το ορεινό τρέξιμο. Στη συνέχεια, ασχολήθηκα με το ποδήλατο στο βουνό, που ήταν πιο ευχάριστο, καθώς η αδρεναλίνη ‘χτυπάει’ κόκκινο. Η ενασχόλησή μου με τις δραστηριότητες στο βουνό κράτησε τέσσερα χρόνια περίπου, από το 2011 μέχρι και το 2015», σχολίασε αρχικά και προσέθεσε ότι παράλληλα άρχισε να τρέχει δειλά-δειλά και τους πρώτους του αγώνες:
«Το 2011 πήρα για πρώτη φορά μέρος στον Μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης, όπου έτρεξα στα 10 χιλιόμετρα. Θυμάμαι ότι είχα δει μια αφίσα για τον αγώνα και είπα ‘γιατί όχι;’. Εξάλλου, από μικρός λάτρευα να παρακολουθώ μεγάλες διοργανώσεις στίβου. Επίσης, το 2013 έτρεξα για πρώτη φορά στον Μαραθώνιο της Αθήνας, περισσότερο για να νιώσω το συναίσθημα. Στις αρχές του ’15 ξεκίνησα να βλέπω το κομμάτι του τρεξίματος από την πιο στιβική πλευρά. Ήταν τότε που έβγαζα πρόγραμμα μόνος μου, φροντίζοντας να διαβάζω αρκετά άρθρα. Αυτό δούλεψε αρκετά καλά και παράλληλα με τις δραστηριότητες στο βουνό, άρχισα να κλίνω προς τις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις».
Οι πρώτοι καλοί χρόνοι δεν άργησαν να έρθουν, αν και η ενασχόλησή του με τον στίβο παρέμενε σε ερασιτεχνικό επίπεδο. «Έβλεπα ότι έκανα καλούς χρόνους, αλλά ακόμα το κομμάτι της προπόνησής μου ήταν πολύ ανοργάνωτο σε κάποια θέματα. Την ίδια ώρα, υπήρχαν διακυμάνσεις με τραυματισμούς που με πήγαιναν πίσω, ίσως από υπερβολικό ζήλο, αλλά δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Από το 2018 ξεκίνησα να γυμνάζομαι με τον Γιάννη τον Κουρκουρίκη, έναν κωπηλάτη με Ολυμπιακές διακρίσεις που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει περάσει στον χώρο του τρεξίματος. Με είχε δει σε αγώνες και είπαμε να συνεργαστούμε. Έτσι ξεκίνησαν στην ουσία όλα», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Πανταζής.
Το 2019 στον πρώτο εκτός συνόρων που συμμετείχε στο Ρότερνταμ ολοκλήρωσε σε 2 ώρες 41 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα, ρίχνοντας κατά πολύ τον χρόνο του μέχρι τότε, γεγονός που τού έδωσε μια έξτρα ώθηση. Και ενώ βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση, τον… πρόλαβε ο κορονοϊός. Για δύο σχεδόν χρόνια το όνειρο για συμμετοχή και διάκριση σε έναν Μαραθώνιο μπήκε στον… πάγο για τον Κωνσταντίνο, με εξαίρεση την παρθενική του συμμετοχή πέρυσι σε αγώνα 80 χιλιομέτρων, όταν και κάλυψε τη διαδρομή Τρίπολη - Σπάρτη. «Έκανα προετοιμασία μόλις 1,5 μήνα και ήρθα πρώτος στην κατάταξη. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε η συγκεκριμένη διαδρομή. Και να σκεφτείς κανείς ότι όταν στο δημοτικό κάναμε Ολυμπιακή παιδεία, μου είχε κάνει εντύπωση πώς είναι δυνατό να τρέχει κάποιος 42 χιλιόμετρα, όταν μιλούσαμε για τους Μαραθώνιους».
Πριν από δέκα ημέρες, ο Καστοριανός συμμετείχε με επιτυχία στη διοργάνωση της Αθήνας. «Πήγα αρκετά καλά στον Μαραθώνιο της Αθήνας, ενώ νωρίτερα στο πλαίσιο της προετοιμασίας μου είχα κάνει καλό 10άρι στον Βόλο, όπου τερμάτισα σε 32 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα. Μετά από παρότρυνση του προπονητή μου, λοιπόν, έλαβα μέρος μια εβδομάδα μετά την Αθήνα στα 10 χιλιόμετρα του Νυχτερινού Ημιμαραθώνιου της Θεσσαλονίκης, όπου τερμάτισα τρίτος. Θα έλεγα ότι ήταν σημαδιακό, γιατί ακριβώς δέκα χρόνια, όταν και συμμετείχα για πρώτη φορά στη διοργάνωση της Θεσσαλονίκης, έβλεπα το βάθρο και έλεγα από μέσα μου ‘τι ωραίο που είναι, μακάρι μια μέρα να τα καταφέρω’. Και τελικά τα κατάφερα! Ήταν κάτι συγκλονιστικό αυτό!».
Τέλος, ο Κωνσταντίνος Πανταζής στάθηκε στο τι σημαίνει για τον ίδιο το τρέξιμο. «Το τρέξιμο με βοήθησε πάρα πολύ να ανταπεξέλθω σε δυσκολίες ψυχολογικές, σε στρεσαρίσματα. Θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να τα καταφέρω χωρίς το τρέξιμο. Όταν τελειώνεις μια προπόνηση ή έναν αγώνα έχεις την ικανοποίηση ότι τα κατάφερες».
ΣΧΟΛΙΑ