ΑΠΟΨΕΙΣ

Πρόχειρα στήθηκε το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση θέλει να ξεπουλήσει τη ΔΕΗ όπως την Ολυμπιακή. Copy paste από τον αρχέγονο ΣΥΡΙΖΑ, αν πάρουμε την καλή εκδοχή ότι έκτοτε ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε.

Ικανό να τρομάξει όσους συμφέρει μια ασάλευτη ΔΕΗ, από τους συστηματικούς «δεν πληρώνω» μέχρι τα συνδικάτα, αλλά οι υπόλοιποι χρειάζονται κάτι σοβαρότερο για να ενδιαφερθούν. 

Όσο δεν υπάρχουν επιχειρήματα που να αναδεικνύουν γιατί οι δύο περιπτώσεις είναι διαφορετικές, όσο η ΔΕΗ και η Ολυμπιακή μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, τότε μία χαρά θα είναι το «ξεπούλημα».

Η Ολυμπιακή είναι το ατυχέστερο παράδειγμα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων. Το δημόσιο πήρε από τον Ωνάση μια συμμαζεμένη εταιρεία και της έβγαλε τα μάτια. 

Υπεράριθμο προσωπικό, προσλήψεις από το παράθυρο, μισθοί πολυτελείας, τζάμπα ταξίδια οικογενειακώς για τους υπαλλήλους, δεκαέξι σωματεία εργαζομένων που δεν απεργούσαν ταυτοχρόνως αλλά εκ περιτροπής, ώστε και τα αεροπλάνα να μην πετούν και οι μισθοί να πληρώνονται κανονικά -η χειρότερη εκδοχή συνδικαλιστικής ανηθικότητας, ο τζάμπα «αγώνας». 

Στο τέλος η Ολυμπιακή έφτασε να στοιχίζει στους φορολογούμενους ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα. Η ιδιωτικοποίησή της, το 2009, υπήρξε μία από τις ελάχιστες στιγμές δημοσιονομικής σωφροσύνης για την κυβέρνηση Καραμανλή. Έστω και αν έγινε σε πολύ ρηχά νερά, με παράλογα πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και υψηλά εφάπαξ για ένα μέρος του προσωπικού, και με μετατάξεις και διατήρηση των «μισθών Ολυμπιακής» για το υπόλοιπο. 

Με άλλα λόγια, ο προϋπολογισμός πλήρωσε ακριβά την αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής, αλλά τουλάχιστον σταμάτησε να χάνει.

Μόνο γελώντας μπορούμε σήμερα να θυμηθούμε ποια επιχειρήματα ακούγονταν τότε. Ότι οι ιδιώτες θα αγοράσουν την εταιρεία μπιρ παρά, ότι θα ακριβύνουν τα εισιτήρια, ότι τα νησιά θα αποκοπούν από την αεροπορική συγκοινωνία, ότι η χώρα θα μείνει χωρίς εθνικό αερομεταφορέα, ότι κόβονται οι δεσμοί με την ομογένεια της Αυστραλίας και της Αμερικής, μέχρι ελεγείες διαβάζαμε για τα «κομμένα φτερά της Ολυμπιακής».

Βεβαίως, δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου και ο επερχόμενος Γιώργος Παπανδρέου, που υποσχόταν ότι θα επανακρατικοποιούσε την Ολυμπιακή, το ξέχασε μόλις κέρδισε τις εκλογές.

Βρείτε τον πιο φανατικό κρατιστή που ξέρετε και ρωτήστε τον εάν είναι διατεθειμένος να πληρώσει είκοσι ευρώ παραπάνω φόρο, για να πάρει το κράτος πίσω την «Ολυμπιακή». 

Άδικος κόπος. Ως γνωστόν, οι κρατιστές στην Ελλάδα αφθονούν, τα κορόιδα σπανίζουν. Γι’ αυτό οι καταγγελίες γίνονται για λαϊκή κατανάλωση και διαρκούν μέχρι να ολοκληρωθεί η αποκρατικοποίηση. Μόλις ολοκληρώνεται, η πραγματικότητα αποκαθιστά τη διασαλευμένη λογική και κανείς δεν ξανανοίγει το φάκελο. 

Βγήκε κανείς χαμένος από την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΤΕ σε ιδιώτες ή από την απελευθέρωση στην αγορά των τηλεπικοινωνιών; Κάποτε έβαζες μέσον το βουλευτή, για να πάρεις τηλεφωνική γραμμή, σήμερα σου την εγκαθιστούν σε μία μέρα. Έχασε ή κέρδισε η ελληνική οικονομία από την έλευση της Cosco στον ΟΛΠ; 

Ξέρετε, εκείνης που υποτίθεται ότι θα έφερνε εργάτες από την Κίνα, με μισθό ένα μπολ ρύζι; Ή μας ήρθε στραβά η εκμίσθωση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην Fraport;

Θα θυμάστε τους γραφικούς Συριζαίους που έστηναν πανό στις αίθουσες αφίξεων και οι τουρίστες τους έβλεπαν σαν να έβλεπαν σαν UFO. Να τους θυμάστε εσείς, γιατί εκείνοι παριστάνουν ότι ξέχασαν. Μέχρι την επόμενη φορά. Γιατί, ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Ιουλίου 2019