Γενικά στην ζωή, και ειδικότερα στην πολιτική, όταν ένας κερδίζει κάποιος άλλος χάνει. Όλοι το ξέρουν αυτό, καθώς το σύνηθες και φυσιολογικό είναι όποιος μεγαλώνει το κομμάτι της πίτας στο πιάτο του, από κάποιον άλλον το στερεί.

Υπάρχουν όμως κάποιες περιπτώσεις, που μπορεί μια ενέργεια, να αποφέρει κέρδη για όλους τους εμπλεκόμενους. Αυτό που στο επιχειρείν λέγεται win-win συμφωνία και αφορά συνέργειες, συνεργασίες, συγχωνεύσεις και γενικά οποιαδήποτε δράση περιγράφεται με λέξη που ξεκινά από το «συν», καθώς κανείς δεν κάνει οικειοθελώς μια συμφωνία για να χάσει.

Αν στο επιχειρείν οι win-win συμφωνίες είναι συχνές και ωφέλιμες όχι μόνο για τους μετέχοντες στο deal αλλά και για την κοινότητα, αφού παράγουν πρόσθετα αποτελέσματα, στην πολιτική είναι εξαιρετικά σπάνιες.

Εδώ, η δεξαμενή είναι δεδομένη και αφορά την κοινή γνώμη την οποία κάποιος για να κερδίσει πόντους στην επιρροή του, θα πρέπει να τους αφαιρέσει από κάποιον άλλον. Δεν γίνεται αλλιώς.

Μια τέτοια σπάνια περίπτωση στην οποία όλοι είναι ωφελημένοι, αποτελεί η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας και συζητείται αυτές τις μέρες στην Βουλή.

Ο Τσίπρας πήρε την πρωτοβουλία, επιδιώκοντας πολλαπλά οφέλη:

• Να κρατήσει στην επικαιρότητα την κουβέντα γύρω από την τραγική διαχείριση του χιονιά στην Αττική, που σε συνδυασμό με την διαρκή εκατόμβη νεκρών από την πανδημία αλλά και το κύμα ακρίβειας που ενέσκηψε, διαμορφώνουν ένα ζοφερό περιβάλλον για την κυβέρνηση.
• Να ξεφύγει από το κλίμα εσωστρέφειας που προέκυψε στο κόμμα του μετά την απόφασή του για εκλογή προέδρου και κεντρικής επιτροπής από το σύνολο μελών και φίλων- κι όχι από το συνέδριο όπως γινόταν μέχρι τώρα.
• Να στριμώξει το ΚΙΝΑΛ που το βλέπει να τσιμπάει πόντους στις δημοσκοπήσεις, τόσο εκμεταλλευόμενος την απουσία του Ανδρουλάκη από την Βουλή όσο και εξαναγκάζοντάς τον να επιλέξει ανάμεσα στην «αριστερή» ή την «δεξιά» του πτέρυγα βάζοντάς τον με αυτόν τον τρόπο σε κύκλο εσωστρέφειας.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μπορεί κάπου να δυσαρεστείται που απολογείται για αποδεδειγμένα λάθη και παραλείψεις στα προαναφερόμενα θέματα (ιδίως σε αυτό του χιονιά), αλλά έχει την ευκαιρία να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία του, εξασφαλίζοντας την στήριξη όλων των βουλευτών του και αποφεύγοντας το ενδεχόμενο (φάνταζε πολύ πιθανόν) να εκφραστούν κριτικές εκ των έσω. Επίσης προσδοκά οφέλη από την βολική για τον ίδιο αντιπαράθεση με την Αλέξη Τσίπρα, καθώς η απουσία του Ανδρουλάκη από την Βουλή, δεν φέρνει απέναντί του νέο «παίκτη».

Εκείνος που θεωρητικά θα βρισκόταν στην δυσχερέστερη θέση ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης. Τόσο λόγω της υποχρεωτικής απουσίας του από την συζήτηση, όσο κι επειδή ήταν δύσκολη άσκηση για τον ίδιο να μπορέσει να βρει τρόπο που να διατηρήσει το κόμμα του ανάμεσα στους δύο αντιπαρατιθέμενους χωρίς να γίνει ουρά κανενός. Το κατάφερε με την επιλογή να καταψηφίσει την κυβέρνηση, ξεκαθαρίζοντας πως δεν ζητάει εκλογές.

Αυτοί κέρδισαν, αλλά ούτε εμείς χάσαμε αφού είχαμε την ευκαιρία ως φιλοθεάμον κοινό, να παρακολουθήσουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με επιχειρήματα, με φαρμακερά βέλη, με υπονοούμενα και ειρωνείες.

Το καλύτερο reality δηλαδή…

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 30.01.2022