Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, που «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 78 χρονιών, δεν ήταν σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα και αυθεντικότερα ποδοσφαιρικά ταλέντα που έβγαλε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο όλα αυτά τα χρόνια. Υπήρξαν και πιο ταλαντούχοι από τον Kaiser Franz, αν και όλα αυτά στο ποδόσφαιρο είναι υποκειμενικά, καθώς δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια. 

Ο καθένας επιλέγει αυτόν που του αρέσει. Πελέ, Μαραντόνα, Κρόιφ, Μέσι, Μπεκενμπάουερ -αυτή είναι μια καλή πεντάδα που εμπεριέχει πολλούς κορυφαίους και διαχρονικούς παίκτες του πλανήτη. Και κατά τη γνώμη μου οι τρεις πρώτοι είχαν μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διάνοια από τον Φραντς Μπεκενπάουερ.

Στα αμιγώς ποδοσφαιρικά ο Μπεκενμπάουερ ήταν αυτός που εφηύρε και έπαιξε ιδανικά τη θέση του του λίμπερο, δηλαδή του αμυντικού που παίζει μπροστά από τον τερματοφύλακα και διευθύνει έτσι όλη την ομάδα. Εκεί διέπρεψε με το αρχοντικό του παιχνίδι («Είχες την εντύπωση πως δεν ίδρωνε ποτέ τη φανέλα του» είπε ο επί χρόνια συμπαίκτης του στην Μπάγιερν Μονάχου Πολ Μπράιτνερ), τις αρχηγικές του ικανότητες και τη μαγική πάσα με το δεξί και με εσωτερικό φάλτσο που έγινε και το σήμα κατατεθέν του.

Ο Μπεκενμπάουερ ήταν και κάτι άλλο. Ως λίμπερο υπήρξε ηγετική φιγούρα. Όλοι ξαναθυμήθηκαν αυτές τις ημέρες την «επανάσταση» που έκανε κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ του 1974, όταν η Δυτική Γερμανία έχασε από την Ανατολική Γερμανία και όλοι άρχισαν να αμφισβητούν την ικανότητα της Nationalmannschaft να πάρει το Κύπελο. Εκεί στο χωριό Μαλέντε, όπου προπονούνταν η γερμανική ομάδα και σε μια άτυπη συνάντηση των παικτών, ο Μπεκενμπάουερ πήρε τα ηνία και διαμόρφωσε την επόμενη εντεκάδα πετώντας έξω τον Ούλι Χέντες και τον Γκίντερ Νέτσερ. Ήταν αυτός που στη συνέχεια του τουρνουά έφτιαχνε μαζί με τον ομοσπονδιακό προπονητή της Γερμανίας Χέλμουτ Σεν την ενδεκάδα και οδήγησε τη Γερμανία στον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στον τελικό με την Ολλανδία.

27 χρόνια μετά ως πρόεδρος πλέον της Μπάγιερν Μονάχου και μετά το 0-3 των Βαυαρών κόντρα στη Λυών είχε μια νέα έκρηξη. Μιλώντας προς τους παίκτες της βαυαρικής ομάδας χαρακτήρισε την μπάλα που παίζουν ως «ποδόσφαιρο των ηλικιωμένων που έπαιζε ο Ούβε Ζέλερ» και τους ζήτησε να αλλάξουν μυαλά. Μερικούς μήνες αργότερα η Μπάγιερν θα έπαιρνε το Champions League.

Το ιδιαίτερο του Μπεκενμπάουερ σε σχέση με τον Πελέ, τον Μαραντόνα και τον Κρόιφ ήταν ότι τα κατάφερε πολύ καλά και εκτός γηπέδου και σε πολλά επίπεδα. Κατ’ αρχήν ως προπονητής. Μπορεί να μην άφησε το στίγμα του σε επίπεδο τακτικής όπως ο «ιπτάμενος Ολλανδός», όμως υπό τις οδηγίες του η Γερμανία πήρε το Μουντιάλ του 1990 στην Ιταλία χωρίς να έχει και καμία φοβερή ομάδα. Ακολουθώντας την τακτική της… κασέτας, καθώς έβλεπε συνέχεια στο βίντεο και ανέλυε τους προσεχείς αντιπάλους της Γερμανίας, αλλά και τη μέθοδο του ψυχολογικού ντοπαρίσματος προς τους παίκτες του. Από εκείνη την εποχή έχει μείνει και η ατάκα του στο ημίχρονο του τελικού με την Αργεντινή του Μαραντόνα όταν το σκορ ήταν ακόμη 0-0. «Βγείτε έξω και παίξτε μπάλα» τους είπε. Και η Γερμανία με ένα πέναλτι το Μπρέμε πήρε τον τελικό.

Ο Μπεκενμπάουερ κατάφερε να μετατρέψει την εκρηκτικότητα, που ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του, σε πλεονέκτημα. Το ίδιο συνέβη και με το άλλο μειονέκτημά του: Να λέει πράγματα τα οποία αναιρούσε την επόμενη ημέρα. Παραδεχόμενος συχνά το λάθος και μη δίνοντας και μεγάλη σημασία σε αυτό. «Ja, Mai» (Έλα μωρέ) και «Schauen wir mal» (Θα δούμε) ήταν δύο από τις αγαπημένες του εκφράσεις.

Ο Μπεκεμπάουερ κατάφερε να διακριθεί και στα διοικητικά. Ως πρόεδρος της Μπάγιερν, την οποία μαζί με τον φίλο του και παλιό του συμπαίκτη Ούλι Χένες οδήγησε σε μεγάλες επιτυχίες, αλλά και στο να αποτελεί σήμερα ένα απόλυτα υγιή οικονομικά κλαμπ, χωρίς χρέη και χωρίς ξένους επενδυτές. Παράλληλα και ως παράγοντας της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, την οποία βοήθησε καθοριστικά στο λόμπινγκ για να κερδίσει η Γερμανία το 2006 τη διοργάνωση του Μουντιάλ. Μια διοργάνωση που έφερε στη χώρα πολλά κέρδη, αλλά κυρίως πολλά καινούργια γήπεδα. Σκιά την περιόδου οι καταγγελίες που έγιναν σε βάρος του για δωροδοκία που πάντως ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν στα δικαστήρια.

Μένει να δούμε πως θα τον τιμήσουν στη χώρα του. Η Μπάγιερν Μονάχου ετοιμάζει αποχαιρετιστήρια τελετή την Παρασκευή στο Allianz-Arena, ενώ έχει κατατεθεί ήδη η πρόταση από τον παλιό προπονητή της Μπάγιερν Ότμαρ Χίτζφελτ να μετονομασθεί το γήπεδο σε Franz Beckenbauer-Arena.

«Lichtgestalt, Legende, Fussball-Kaiser» όπως γράφτηκε αυτές τις ημέρες στον γερμανικό Τύπο για τον Φραντς Μπεκενμπάουερ. Δηλαδή, μια «φωτεινή μορφή, ένας μύθος και ένας αυτοκράτορας του ποδοσφαίρου».