Μύρισε για τα καλά καλοκαιράκι και άρχισαν στον επίγειο παράδεισο -την Ελλάδα μας- να καταφτάνουν τουρίστες για να χαρούν τον γαλανό μας ουρανό, τον ήλιο και την θάλασσα.

Όλοι οι επισκέπτες, κουβαλούν στις βαλίτσες τους την λαχτάρα να αφήσουν πίσω τον τρόμο και τα περιοριστικά μέτρα της χρονιάς που η ανθρωπότητα αναμετρούνταν με τον COVID- 19 και να επανέλθουν στην κανονικότητα της ζωής τους, κάνοντας ως δώρο στον εαυτό τους, ένα ταξίδι στην Ελλάδα που θα τους μείνει αξέχαστο.

Παρόμοια κι ακόμη μεγαλύτερη λαχτάρα έχουν και οι συμπατριώτες μας που δραστηριοποιούνται στον χώρο του τουρισμού, οι οποίοι περιμένουν πώς και πώς να καλύψουν κάπως τις ζημιές που τους άφησε η περυσινή καταστροφική χρονιά και να δουν τις… τσέπες τους να γεμίζουν.

Μαζί και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, που κινούμαστε κάπου στην μέση. Από την μια θέλουμε να προσφέρουμε στις οικογένειες μας ένα ταξίδι- ως στρόφιγγα διαφυγής από την πίεση των παρατεταμένων lockdown- και από την άλλη, προσδοκούμε στις εισροές των χρημάτων του τουρισμού, για να τροφοδοτήσουν- μαζί με τα ποσά του ταμείου ανάκαμψης, την επανεκκίνηση της εθνικής οικονομίας.

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε.

Η πανδημία, δείχνει σημάδια υποχώρησης. Αρκεί να μην πιστέψουμε πως τελειώσαμε με αυτήν και με την χαλαρότητά μας την βοηθήσουμε να αναζωπυρωθεί μόλις έρθουν τα πρώτα κρύα.

Από την άλλη, θα πρέπει να έχουμε πλήρη συνείδηση ότι δεν αποκλείεται να ενσκήψει μια νέα μετάλλαξη, που θα μπορέσει να διεισδύσει στην κοινότητα με καινούργιους τρόπους και όπλα. Γι αυτό και πρώτο μέλημα της χώρας, θα πρέπει να είναι η απρόσκοπτη συνέχιση του εμβολιαστικού προγράμματος, σύμφωνα με το οποίο μέχρι τα μέσα του Οκτωβρίου, θα έχει χτιστεί η ανοσία της αγέλης- ένα ισχυρό τείχος προστασίας- καθώς θα έχουν εμβολιαστεί περισσότεροι από το 70% του πληθυσμού.

Το καλοκαίρι ήρθε. Και μας βρίσκει επιτέλους στην άκρη του τούνελ. Ας το χαρούμε, αλλά δίχως να αφήσουμε να παρασυρθούμε από την ανεμελιά. Το φθινόπωρο και ο χειμώνας που θα ακολουθήσουν, θα είναι ιδιαίτερης δυσκολίας. Όχι μόνον αναφορικά με την προσπάθεια που θα πρέπει να καταβληθεί προκειμένου να αποφευχθεί κάποιο πισωγύρισμα ή μια επανεμφάνιση του ιού, αλλά γιατί τότε θα κριθούμε ως κοινωνία αν και σε ποιο βαθμό θα μπορέσουμε να κλείσουμε τις χαίνουσες πληγές που μας άφησε ο χρόνος που διέλυσε τις ζωές μας και ταρακούνησε συθέμελα την οικονομική δραστηριότητα.

***********************************************************************************

* H εβδομάδα που αφήνουμε πίσω μας ήταν αν μη τι άλλο «εντυπωσιακή» σε θεματολογία σε ό,τι αφορά τη χώρα μας. Για τον Covid θες; Είχαμε την Ελλάδα να πρωτοπορεί με το ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού. Για την ανάπτυξη και δη την πράσινη θες; Είχαμε τα ωραία μαντάτα από την Αστυπάλαια; Για μαφιόζους και συμμορίες θες; Είχαμε δυο εκτελέσεις μέρα μεσημέρι. Κι όμως, ούτε τα καλά ούτε τα... χολιγουντιανά ήταν αρκετά για να γίνουν talk of the… country, αφού όλα αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά στις τρίχες τις κυριολεκτικές και τις μεταφορικές.

* Εβδομάδα Θεσσαλονικιάς πολιτεύτριας, λοιπόν, με την Αφροδίτη Λατινοπούλου να ξεπερνά τον σοσιαλμιντιακό εαυτό της και να φτάνει μέχρι τη Βουλή όχι όπως θα ήθελε και το «παλεύει» με τις ανεκδιήγητες δηλώσεις της. Η νεαρή δικηγόρος που κανείς δε θα ήξερε εκτός της οικογένειας, των φίλων της και κάποιων κομματικών στελεχών που την είχαν επιλέξει για το ψηφοδέλτιο το 2019, τα έβαλε με τις γυναίκες, τα σώματά τους και το δικαίωμά τους πάνω σ’ αυτά και ο σάλος που ξέσπασε για τρίχες και κυτταρίτιδα ήταν μια ακόμη αφορμή (μετά το #metoo και τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις και αντιδράσεις) να κάνει η χώρα ένα ακόμη βήμα προς τα μπρος, απέναντι σε κάθε οπισθοδρομική άποψη σαν της κ. Λατινοπούλου και των ομοίων της.

Το τι είπε η νεαρή δεν έχει νόημα σχολιασμού, αφού τα θέματα αυτά είναι λυμένα στο κεφάλι κάθε σοβαρού ανθρώπου που ζει σε τούτη την εποχή κι όχι στον Μεσαίωνα. Το θέμα που με απασχολεί είναι η ίδια η προκλητική, όχι ως φυσικό πρόσωπο αλλά ως φαινόμενο.

* Στο παγκόσμιο μάρκετιγκ, λοιπόν, υπάρχει ένα βασικό αξίωμα με πολλούς θιασώτες που λέει πως δεν υπάρχει αρνητική διαφήμιση και πως η πρόκληση για την πρόκληση φέρνει εκείνον που την επιλέγει πιο κοντά στον στόχο του. Ό,τι κι αν πιστεύει κανείς, δυστυχώς, στην πολιτική διαχρονικά αυτό πιάνει, ενώ στην εποχή των social media τα «τέρατα» που ξεστόμιζαν κάποιοι, τα τόσο εμφανώς προκλητικά σε σημείο που να αναρωτιέσαι αν μπορούν πραγματικά να τα πιστεύουν, τους έχουν δικαιώσει πανηγυρικά, αφήνοντας τους «λογικούς» να μη μπορούν να καταλάβουν πως κοιμήθηκαν στη Δύση και ξύπνησαν με... Τραμπ.

* Στον μικρόκοσμό της, τις περιορισμένες δυνατότητές της και στον αδίστακτο κυνισμό της, αυτό το παραμύθι, πώς στο τέλος δηλαδή βασιλεύει ή κάθεται στα έδρανα της Βουλής ο πιο φασαριόζος ντενεκές, ο πιο βάναυσα προκλητικός, έφαγε και η κ. Λατινοπούλου που εδώ και καιρό καταφεύγει σε ακραίες δηλώσεις επί παντός του ιστορικού και πολιτικού επιστητού, με στόχο να μάθουμε το όνομά της, τη φάτσα της και τελικά τα ψηφαλάκια.

Όμως, αυτή τη φορά οι συμβουλάτορές της, πιάστηκαν όπως τα έξυπνα πουλιά, από τη μύτη δηλαδή κι έτσι η Αφροδίτη -για να το πούμε και στη γλώσσα της- πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη». Γιατί αυτή τη φορά δεν επένδυσε στο σιγουράκι του ιδεολογικού διχασμού (π.χ. όπως έκανε με το Πολυτεχνείο ή το Μακεδονικό), αλλά σε μια συγκυρία που περιγράφεται άριστα από την ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου «ξυπνήσανε οι σκλάβοι, Αντωνάκη», τα έβαλε με όλους και όλες και τελικά με τις ίδιες της αξίες μιας σύγχρονης, όπως θέλει η ελληνική να είναι, κοινωνίας.

* Πυροτέχνημα έριξε, λοιπόν, η νεαρή δικηγόρος αλλά αντί να δει στον ουρανό ένα φαντασμαγορικό σόου, της έσκασε στα χέρια, ξεσήκωσε εχθρούς αλλά και φίλους και είμαι πεπεισμένος πως δε θα βρει τρόπο να παρεισφρήσει στα ψηφοδέλτια ξανά. Άλλωστε, εκτός απ’ τα γραπτά, μένουν και τα βίντεο.

Ας ελπίσουμε το πάθημα της Λατινοπούλου να γίνει σε όλους μάθημα και μαζί να σταματήσει κι ο κατήφορος του προκλητικού μάρκετιγκ...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 06.06.2021