«Εγώ αυτό που επιθυμώ, είναι μέχρι την τελευταία μέρα, τον Μάρτιο του ’25, να κάνω το καθήκον μου, αυτό που περιγράφεται και αυτό που έχω σχεδιάσει εγώ προσπαθώντας να ανταποκριθώ. Προσπαθώ λοιπόν, να ανταποκριθώ με τον καλύτερο τρόπο. Όπως δεν με είχε απασχολήσει η πρώτη θητεία, έτσι κι αλλιώς είναι αποφάσεις άλλων θεσμικών οργάνων με τα δικά τους κριτήρια, επομένως δεν βρίσκω τον λόγο να με απασχολήσει κάτι πέρα από αυτό». Με αυτή την φράση η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θέλησε να δώσει την δική της απάντηση στα σενάρια που αφορούν την ανανέωση ή μη της θητείας της στο Προεδρικό Μέγαρο. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, περιγράφοντας το στίγμα της δικής της προεδρίας,εξήγησε ότι ο στόχος της ήταν το άνοιγμα στην κοινωνία, «να έρθει πιο κοντά ο θεσμός προς τον πολίτη ή ο πολίτης στον θεσμό, και αυτό επεδίωξα». Με ιδιαίτερο νόημα τόνισε πως, «δεν με είχε απασχολήσει η πρώτη θητεία - έτσι κι αλλιώς πρόκειται για αποφάσεις άλλων θεσμικών οργάνων με τα δικά τους κριτήρια - επομένως δεν βρίσκω τον λόγο να με απασχολήσει κάτι πέρα από αυτό».

Μιλώντας στην ΕΡΤ και στον Απόστολο Μαγγηριάδη, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναφέρθηκε σε μια σειρά ζητημάτων από την περίοδο της Μεταπολίτευσης με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, το Κυπριακό ενώ απάντησε και για πρώτη φορά στην κριτική που της έχει ασκηθεί για τη στάση που κράτησε στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Αναφορικά με το νομοσχέδιο που αφορά την ισότητα στον γάμο και την κριτική που έχει δεχθεί η κ. Σακελλαροπούλου για την παρουσία της σε δείπνο μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου σημείωσε ότι «υπήρξα 40 χρόνια δικαστής και πάντα εκδηλώθηκα, αγωνίστηκα, στο μέτρο που αφορούσε υποθέσεις τις οποίες επεξεργάστηκα, για τα ατομικά δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα για τα οποία η βασική αρχή, είναι η καθολικότητα. Η καθολικότητα της απόλαυσης των δικαιωμάτων είναι η κεντρική αρχή για τα δικαιώματα σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Διχαστικό είναι να χωρίζει κανείς τα δικαιώματα σε πλειοψηφίες και μειοψηφίες, όχι να υπερασπίζεται την καθολική απόλαυση. Εδώ κάποιοι συμπολίτες μας διεκδίκησαν και πέτυχαν να απολαύσουν δικαιώματα που εμείς ήδη έχουμε. Δεν αφαίρεσαν κάτι από κανέναν άλλο. Αλλά σέβομαι τις απόψεις όλων».

Το 1974, την περίοδο που αποτελεί ορόσημο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι μόλις 18 ετών και δίνει εξετάσεις για να περάσει στην Νομική Αθηνών. Περιγράφοντας τις ιστορικές εκείνες στιγμές αναφέρει: «Ήταν πολύ περίεργες και δύσκολες μέρες. Πράγματι ήμουν 18 χρονών, ετοιμαζόμουν να δώσω εξετάσεις στη Νομική Σχολή, μια απαιτητική σχολή, και ζήσαμε την τουρκική εισβολή, την επιστράτευση μετά, συγγενείς, φίλοι είχαν επιστρατευθεί, ήμασταν σε μια αγωνία, σε μια σύγχυση όλοι και ξαφνικά καταρρέει η χούντα και επιστρέφει ο Καραμανλής. Ήταν οι στιγμές λύτρωσης, χαράς προφανώς, μαζί με την οδύνη για όσα συνέβαιναν στην Κύπρο που εξελίσσονταν, και από κει και πέρα ζήσαμε αυτό που αποκαλούμε την αρχή της μεταπολίτευσης ή τη στιγμή της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, σαν νέα παιδιά, και από αυτήν τη γιορτή, τη συλλογική γιορτή, συνειδητοποιηθήκαμε και πολιτικά. Γιατί πλέον επέστρεψαν οι εκτοπισμένοι, επέστρεψαν οι αυτοεξόριστοι από το εξωτερικό, είχαμε μια έξαρση στα εικαστικά, στη λογοτεχνία, συναυλίες φυσικά, ο Μίκης που γύρισε και όχι μόνο, ήτανε στιγμές πραγματικά που όσοι τις ζήσαμε δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ».

Αγκάθι εκείνης της περιόδου αποτελεί έως και σήμερα το Κυπριακό, σύμφωνα με την κυρία Σακελλαροπούλου. «Το μεγάλο τραύμα που παραμένει είναι το ανοιχτό ζήτημα της Κύπρου. Και όσο είναι το Κυπριακό ανοιχτό, δεν νομίζω ο Ελληνισμός να μπορεί να αισθανθεί ποτέ ήρεμος», σημειώνει χαρακτηριστικά. Προσθέτει ότι «η δημοσιονομική κρίση, που δοκίμασε πάρα πολύ τις αντοχές της κοινωνίας, ανέδειξε και τις ατέλειες της μεταπολίτευσης, νομίζω ότι εκεί καταλήξαμε από τα προβλήματα στη διαχείριση των σοβαρών θεμάτων κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης».

Σε έναν πιο προσωπικό τόνο, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν έκρυψε και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα της όπως είναι η υπερέκθεση αλλα και η «δολοφονία χαρακτήρων» ειδικότερα μέσω των κοινωνικών δικτύων. Παρότι όπως εξήγησε η κριτική είναι καλοδεχούμενη, είναι διαφορετικό να εφευρίσκει κανείς γεγονότα, «να δημιουργείς γεγονότα εκεί που δεν υπάρχουν και πάνω εκεί να στήνεις ένα αφήγημα. Που πολλές φορές, γιατί το ζούμε και με την άνοδο της τεχνολογίας στα social media και είναι κάτι που αφορά ευρύτερα τη δημοκρατία σαν κίνδυνος, τα fake news και όλα αυτά που ζούμε σαν προβλήματα στη σύγχρονη κοινωνία, αυτό μπορεί να φτάνει τελικά σε δολοφονία χαρακτήρων».

Κλείνοντας, η κυρία. Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε στα όσα την φοβίζουν για το μέλλον αλλά και όσα την κρατούν αισιόδοξη. «Να ξεκινήσω από αυτό που με φοβίζει, το ότι ζούμε σε μια περίοδο με πάρα πολλές προκλήσεις, πόλεμοι που δεν ήξερε η Ευρώπη ότι θα αντιμετωπίσει στον 21ο αιώνα, ο πόλεμος στην Ουκρανία, τώρα η κρίση στη Μέση Ανατολή, η ανθρωπιστική κρίση που δημιουργείται από αυτούς τους πολέμους. Και φυσικά μια σειρά από προβλήματα που αναφέραμε ήδη, όπως είναι η κλιματική κρίση, το μεταναστευτικό, βλέπουμε συνεχώς να διογκώνονται τα προβλήματα και οι προκλήσεις για όλους».

Ωστόσο όπως εξήγησε, «θα επιλέξω να είμαι αισιόδοξη, με την έννοια ότι ο άνθρωπος πάντα πρέπει να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία, να μην παραιτείται, να μην εγκαταλείπει ποτέ. Και βέβαια, η δημοκρατία στην Ελλάδα, μιας και αναφερόμαστε στη μεταπολίτευση, υπήρξε ανθεκτική. Δεν περάσαμε λίγα αυτά τα 200 χρόνια που είμαστε ανεξάρτητο κράτος, ούτε στα τελευταία 50, για τα οποία μιλάμε τώρα, και θέλω να ελπίζω ότι θα προχωρήσουμε δυναμικά στο μέλλον και θα αντέξουμε για τα επόμενα».