Πριν από λίγο ο Νίκος Τσακιρίδης με ανακοίνωσή του στα social media επιβεβαιώνει την απόφασή του να ΜΗΝ είναι υποψήφιος δήμαρχος Κατερίνης. 

Βέλη σε κομματικά στελέχη για τον “πόλεμο” που δέχθηκε από κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία εναντιώθηκαν, όπως αναφέρει, στην υποψηφιότητά του.

H ανακοίνωσή του 

Η βαθιά αρρωστημένη κατάσταση, οι «σύντροφοι» και η αξιοπρέπειά μου.
*Βαθιά αρρωστημένη κατάσταση.
Πριν 10 μήνες περίπου κοινοποίησα τη συμμετοχή μου στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως υποψήφιος Δήμαρχος Κατερίνης. Μια πρωτοβουλία ανοιχτή, δημιουργική και δημοκρατική, η οποία είχε τη δύναμη να πρωταγωνιστήσει στις τοπικές εξελίξεις. Όλα τα χρόνια πολιτεύθηκα με ανιδιοτέλεια και πίστη στις αρχές και στις αξίες μου. Κατέθεσα ψυχή, γνώσεις, μεράκι και αφοσίωση. Πολύ χρόνο και χρήμα δικό μου.
Ανήκω στα στελέχη που την περίοδο που ξεκινήσαμε την πολιτική μας δράση, ο κομματικός μας χώρος ήταν καταρρακωμένος και δεν μας επέτρεψε να υλοποιήσουμε τα οράματά μας στον βαθμό που πραγματικά θα επιθυμούσαμε. Υπήρξαν φορές που εκ των προτέρων γνώριζα ότι η υποψηφιότητά μου, όσο καλά και να πάει, δεν θα έχει προοπτικές εκλογής. Ποτέ όμως δεν ζύγισα κάτι τέτοιο. Ούτε και τώρα.
Επιθυμία μου να απεγκλωβιστούμε από τα δεσμά και τις νοοτροπίες που μας κρατάνε πίσω.
Να απεγκλωβιστούμε από την πολιτική ανθρωποφαγία, την τοξική μικροπολιτική, τη λογική των κλειστών συστημάτων, την αδιέξοδη σύγκρουση, την έλλειψη σχεδιασμού, προγράμματος και μέριμνας για την καθημερινότητα του δημότη. Όλα αυτά ήταν ένα δυνατό κίνητρο για μένα.
Έβλεπα βέβαια τα σημάδια. Πόλεμος πάντων κατά πάντων. Μίσος, ανελέητη σύγκρουση, χαρακτηρισμοί σε προσωπικό επίπεδο και αδιαφορία για την ουσία. Το κοινό συμφέρον περιθωριοποιείται κι ο φανατισμός αυξάνεται συνέχεια. Και το αντιλήφθηκα έντονα όταν είχα την ατυχία, λίγους μήνες πριν, να αντιμετωπίσω ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δυο μήνες κλεισμένος μέσα, νοσοκομεία, χειρουργείο και κάποιοι έτριβαν τα χέρια τους. Άκουγα τα πάντα. Από καρκίνους μέχρι ότι όλο αυτό ήταν ένα καλοστημένο παιχνίδι για να αποχωρήσω. Ξαναστάθηκα στα πόδια μου και διέψευσα τους πάντες. Συνέχισα τον αγώνα.
Ήλπιζα να φέρω, τουλάχιστον προεκλογικά, τη διαφάνεια, την ακεραιότητα και τη λογοδοσία στο προσκήνιο. Συνειδητοποίησα ότι αυτές οι αξίες λείπουν από το ίδιο το σύστημα. Είναι απαραίτητο για κάθε πολίτη που διεκδικεί αξιώματα να τηρεί τα υψηλότερα ηθικά πρότυπα, και δεν είμαι πρόθυμος να συμβιβαστώ με τις αρχές μου μπροστά σε μια τόσο βαθιά ριζωμένη διαφθορά.
Στόχευσα ανθρώπους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Να είναι αξιόλογοι, αξιόπιστοι και καθαροί. Πιέστηκα για υποψηφιότητες που ενδεχομένως ψηφοθηρικά θα βοηθούσαν. Δεν δέχθηκα κανέναν και καμία, ακόμα και με μεγάλο πολιτικό κόστος.
Ή θα δημιουργούσαμε μια νέα ανθρωπογεωγραφία στον Δήμο Κατερίνης ή διαφορετικά σε λίγο καιρό θα αποτελούσαμε και εμείς έναν δημοτικό συνδυασμό ανακυκλώνοντας πρόσωπα και καταστάσεις.
Ευχαριστώ και είμαι ευγνώμων στους πρώτους 50 ανθρώπους που συστρατεύτηκαν στην προσπάθεια. Γνώριζαν τις δυσκολίες, τις πιέσεις και πολλές φορές και τους εκβιασμούς. Είναι απίστευτα όλα αυτά που αντιμετώπισαν κάποιοι και κάποιες βάζοντας το όνομά τους στον συνδυασμό. Καταστάσεις ακραίες που έφτασαν να επηρεάζουν οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις.
Στην αντίπερα όχθη, έβλεπα «φίλους» να ξεπουλιούνται για λίγα ευρώ ή για μια εργασιακή θέση λίγων μηνών. Οι ίδιοι άνθρωποι που ερχόταν από μόνοι τους να σου πουν για την σαπίλα του συστήματος, με ένα τάξιμο μέσα σε λίγες μέρες αλλάζαν στρατόπεδο.
Οι ίδιοι άνθρωποι σημείωναν περιπτώσεις κοινών μας γνωστών που πριν λίγα χρόνια δεν τα βγάζαν πέρα και σήμερα παρουσίαζαν αδικαιολόγητο πλουτισμό. Τελικά ούτε τους ενοχλούσε αυτή η κατάσταση, ούτε ήθελαν να την αλλάξουμε. Η επιδίωξη τους ήταν να μπορέσουν να βρεθούν αυτοί στη θέση τους.
Δεν κατάφερα να προσεγγίσω, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους. Ο λόγος απλός. Χρηματοδοτήσεις χιλιάδων ευρώ και ποσά αδιανόητα. Το οικονομικό κριτήριο ήταν το πρώτιστο και ξεπερνούσε κάθε πολιτική συζήτηση. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εμπλεκομένων εκθείαζαν την προσπάθεια μας και τις προθέσεις μας. Στο τέλος μας ζητούσαν συγνώμη για την επιλογές τους, που δεν ήθελαν, αλλά ήταν αναγκασμένοι οικονομικά να ακολουθήσουν.
*οι σύντροφοι
Ο πολιτικός μου χώρος είναι γνωστός. Εδώ και 30 χρόνια ΠΑΣΟΚ.
Δεν έκρυψα ποτέ το που ανήκω και γιατί αγωνίζομαι. Ήθελα να ενώσω τοπικά τα κομμάτια της κεντροαριστεράς και να ξαναδώσουμε όλοι μαζί όραμα και προοπτική σε κάτι που τα τελευταία χρόνια πολλοί, οι οποίοι τεχνηέντως είχαν ως σημείο αναφοράς, το διαχειρίστηκαν για προσωπικό όφελος και στο τέλος το ξεπουλήσαν.
Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν «στελέχη» και «σύντροφοι» που από την πρώτη στιγμή εναντιώθηκαν στην προσπάθεια. Οι περισσότεροι χρόνια βολεμένοι που αν αφαιρέσουμε τις κομματικές διορισμένες θέσεις τους σε δημόσιους οργανισμούς κι αλλού, δεν θα ξέραμε με τι επάγγελμα βιοπορίζονται.
Άλλοι τακτοποιημένοι τα τελευταία χρόνια υπηρετώντας πολιτικά στελέχη που στο παρελθόν αποκαλούσαν με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς. Όλοι αυτοί, λοιπόν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι με εμένα το party τελειώνει.
Χολωμένοι, δήθεν, που δεν τους ζήτησα την άδεια. Τους βλέπω να δίνουν σήμερα τον αγώνα για την παράταξη υποκριτικά κι ας ψήφισαν αρκετοί από αυτούς κάτι άλλο στην κάλπη.
Τους ψάχναμε το 2019 όταν προσπαθούσαμε μια μικρή ομάδα ανθρώπων να καταρτήσουμε ψηφοδέλτιο στην Πιερία και να κρατήσουμε ζωντανό το κόμμα. Τους βρίσκαμε στα πολιτικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας και άλλων μικρότερων κομμάτων. Και τώρα, έρχονται να επιβάλλουν ξανά την παρουσία τους γιατί είδαν φως και μπήκαν. Θα είναι οι πρώτοι που θα εξαφανιστούν αν κάτι δεν πάει καλά.
Έχουν πανικοβληθεί που κάποιος που δεν ελέγχουν μπαίνει μπροστά και κάνει την επανάστασή του, απέναντι στα «θηρία». Κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να πείσουν υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους να κατέβουν με άλλα ψηφοδέλτια είτε στον δήμο, είτε στην περιφέρεια. Έκοψαν την καλημέρα σε ανθρώπους που τόλμησαν να μας επιλέξουν. Αμφισβήτησαν ακόμη και την πολιτική μου ταυτότητα. Ζητιάνεψαν και ξεπουλήθηκαν για λίγα ευρώ που εξασφάλισαν για τους πολιτιστικούς και αθλητικούς τους συλλόγους.
Όλοι αυτοί με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι μαζεμένοι εκεί. Κομματάρχες μιας άλλης εποχής που ο κόσμος θέλει να ξεχάσει.
Και έχω για όλους στοιχεία και μαρτυρίες. Αν με προκαλέσουν θα δούνε τα ονόματά τους γραμμένα.
Στο άλλο, το μεγάλο κόμμα της κεντροαριστεράς έχει επικρατήσει η νοοτροπία των μικρομέγαλων κομματικών «τσιφλικάδων». Συμφωνία κεντρικά με προϋποθέσεις που ανοίγανε την προοπτική μιας δυνατής και μεγάλης δημοτικής παράταξης που θα είχε κάθε δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει και τοπικά την έθαβαν τα μικροσυμφέροντα και οι κλίκες.
Δεν θα πω περισσότερα. Και δω υπάρχουν μαρτυρίες, συναντήσεις και συμφωνίες που όποιος θέλει να αμφισβητήσει, θα αναγκαστώ να τις δημοσιεύσω με ονοματεπώνυμα.
Τελειώνω εδώ με τους «συντρόφους μου» γιατί έτσι κι αλλιώς μέσα μου έχω τελειώσει και οριστικά. Να γνωρίζετε ότι ψηφοδέλτιο κλείναμε κι ας παπαγαλίζατε κάποιοι από την πρώτη μέρα ότι αυτό δεν γίνεται. Γίνεται και μπορώ ακόμα και σήμερα να σας το αποδείξω. Και θα το δείτε οι ίδιοι στα δικά σας προσωπικά αποτελέσματα. Εύχομαι καλή επιτυχία.
*η αξιοπρέπεια μου
Εγώ και η οικογένειά μου, όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δώσει δείγματα γραφής. Είμαι περήφανος και για τους γονείς μου και για τα αδέρφια μου. Στην τοπική κοινωνία μας ξέρουν καλά.
Όταν αποφάσισα να πολιτευθώ, ήξερα ότι θα άκουγα διάφορα περίεργα. Δεν με πείραζε, ούτε με επηρέασε ποτέ.
Η πρώτη φορά που ένοιωσα «γυμνός» και «απροστάτευτος» ήταν τώρα. Όταν άρχισα να ακούω το όνομά μου να εμπλέκεται σε χρηματισμό. Και τα ποσά απίστευτα. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Με γέλιο ή με κλάμα;
Ακούμε τρελά περιστατικά. Συναντήσεις και συμφωνίες με τους συνυποψηφίους μου για χιλιάδες δεκάδες ευρώ. Και με τους δύο μπορεί να διαφωνώ σε πολλά. Θέματα επιλογών, πολιτική διαχείριση, νοοτροπία. Υπάρχει χάσμα. Με κανέναν όμως δεν έχουμε συνευρεθεί πέρα των τυπικών με έναν χαιρετισμό ή μια χειραψία σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
Απορώ με την φαντασία κάποιων. Αναφέρουν και συγκεκριμένα νούμερα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, γιατί 120 και όχι 150; Πως σκαρφίζεται κάποιος τα νούμερα; Το πιθανότερο είναι ότι στο κεφάλι του υπάρχει ο τρόπος σκέψης του ιδίου. Πόσα θα ήθελε να πάρει αυτός.
Εγώ τόσα χρόνια αρνούμαι να συνάψω επαγγελματική σχέση με οποιονδήποτε φορέα μόνο και μόνο επειδή πολιτεύομαι. Και πιστέψτε με θα μου ήταν αρκετά εύκολο. Έτσι λοιπόν η υπομονή σταματάει, εκεί που αρχίζει η αξιοπρέπεια. Κι αυτό το σημείο έχει ξεπεραστεί.
Έχει επηρεάσει την υγεία μου, για την οποία σκοπίμως δεν θέλω να αναφερθώ με λεπτομέρειες, αλλά και την στάση των δικών μου ανθρώπων.
Στα κοινά δεν μπήκα για να πλουτίσω. Δεν έχω τέτοια ανάγκη. Νιώθω τόσο γεμάτος από την επαγγελματική και κοινωνική μου δραστηριότητα. Μπήκα για να συνεισφέρω, να συνδράμω, να βοηθήσω όπου μπορώ.
Δυστυχώς αυτό, τουλάχιστον αυτοδιοικητικά δεν θα γίνει. Κανείς μας στην οικογένεια και πρώτα εγώ δεν θέλουμε καμία ανάμειξη πλέον. Θέλουμε την ψυχική μας ηρεμία.
Τελειώνοντας νιώθω την ανάγκη να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη. Πρώτα από την οικογένειά μου για όλα αυτά που πέρασε και άκουσε τους τελευταίους μήνες.
Επίσης, στους ανθρώπους που με πίστεψαν και μπήκαν στον αγώνα. Δεν μου ζήτησαν ποτέ τίποτα. Μόνο έδωσαν.
Τέλος στον κόσμο που δώσαμε ένα διέξοδο, μας πίστεψε και τους απογοήτευσα.
Όλα αυτά, ένιωθα την ανάγκη να τα πω. Να τα εξωτερικεύσω.
Θέλω να ξέρετε ότι είναι η μόνη αλήθεια.
Ποτέ δεν θα μάθω μέχρι που θα μπορούσαμε να φτάσουμε, τι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε.
Σίγουρα, όμως, τώρα ξέρω καλά ότι εγώ δεν θα αλλάξω.
Νίκος Τσακιρίδης

Πηγή: olympusmera