Κάποιοι λένε ότι ευθύνεται ο εγκλεισμός (lockdown και λοιπά περιοριστικά μέτρα) λόγω κορονοϊού, που πιέζει τα νεύρα των ανθρώπων και κάνει το μυαλό να σαλεύει.

Άλλοι λένε ότι φταίει η ακρίβεια που έχει συντρίψει τους οικονομικούς προϋπολογισμούς των νοικοκυριών και έχει φέρει γκρίνια και απόγνωση στα ζευγάρια που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα.

Άλλοι πάλι λένε ότι το ρεύμα των ιδεών υπέρ της ισότητας των ανθρώπων και των δικαιωμάτων της γυναίκας, είναι που κάνει στόματα να ανοίγουν και να βγαίνουν από τους τοίχους των σπιτιών τα ένοχα μυστικά που μέχρι τώρα παρέμεναν επτασφράγιστα.

Αναφέρομαι φυσικά σε όσα διατυπώνονται από τους ειδικούς ως αιτίες που οδήγησαν στην έκρηξη της ενδοοικογενειακής βίας που συχνά πυκνά πλέον ξεπερνά τα όρια και φτάνει στο μη παρέκει -τη δολοφονία του ασθενέστερου που είναι αναμφίβολα η γυναίκα-, αν κι εφόσον αυτή τολμήσει να αμφισβητήσει την απολυταρχία του συζύγου και τους νέους όρους που μπήκαν ορμητικά στην ζωή μας.

Είναι ένα τσουνάμι πλέον. Όποια γυναίκα νιώσει ελεύθερη και καταφέρει να οπλιστεί με δύναμη να αποφασίζει για την ζωή της και να διεκδικήσει την αποδέσμευση από τον σύζυγο, τον σύντροφο ή τον εραστή της, γίνεται πιθανό θύμα.

Είναι τόσο πολλά πλέον τα εγκλήματα εναντίον γυναικών και έχουν τόσο κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά, που δικαίως χρησιμοποιείται ο όρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αυτός δηλαδή της «γυναικοκτονίας».

Το «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε και ήθελε να τον εγκαταλείψει», ή το «την σκότωσε επειδή υποπτευόταν πως τον απατούσε», ή το «την σκότωσε επειδή του… αντιμίλησε», πάει σύννεφο όλη τη χρονιά (από δράστες και... συμπαθούντες), θέτοντας επί τάπητος το αίτημα για ειδική αντιμετώπιση του ιδιαίτερου και ειδικού αυτού εγκλήματος.

Μέρα με την μέρα διευρύνεται η άποψη πως είναι «άλλο» έγκλημα από την κοινή ανθρωποκτονία, ότι έχει συγκεκριμένα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που απαιτούν ιδιαίτερη τυποποίηση (ιδιώνυμο, όπως αποφάσισε τον περασμένο μήνα και η Κύπρος) και ότι ως τέτοιο πρέπει να καταγραφεί στην συλλογική συνείδηση.

Δεν αναφέρομαι στις ποινές-στο να επιβάλλονται βαρύτερες ποινές σε κάποιον που σκοτώσει την σύντροφό του από έναν που θα σκοτώσει τον φίλο του- αλλά στην ανάγκη αφενός να αντιληφθούν οι πάντες πως οι γυναίκες δεν είναι πλάσματα δεύτερης κατηγορίας που οφείλουν να υπακούν και να υπηρετούν και αφετέρου να ληφθεί μέριμνα για να προστατεύονται κατά το δυνατόν οι γυναίκες που νιώθουν ότι απειλούνται.

Η πρόληψη είναι το σπουδαιότερο. Η ύπαρξη δηλαδή δομών που μπορούν να προστατέψουν όποια γυναίκα θελήσει να φύγει ασφαλής από τον δυνάστη που της αφαίρεσε την ελευθερία και απειλεί την ζωή της εφόσον δεν υποταχθεί στια ορέξεις του.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 07.08.2022