Η τροπαιοθήκη του Κλάουντιο Ρανιέρι δεν είναι γεμάτη τίτλους, όπως αυτές του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, του Πεπ Γκουαρδιόλα, του Ζοζέ Μουρίνιο και άλλων μεγάλων προπονητών με τους οποίους έχει τεθεί αντιμέτωπος στη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του στους πάγκους.

Ο Ιταλός τεχνικός, που γίνεται σήμερα 70 ετών, έχει όμως ένα πολύ ξεχωριστό τρόπαιο, που πιθανότατα αξίζει περισσότερο από όλους τους τίτλους των κορυφαίων συναδέλφων του. Όπως ο Μπράιαν Κλαφ και ο Ότο Ρεχάγκελ, ο κοσμοπολίτης Ρανιέρι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι «σκηνοθέτησε» ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θαύματα» όλων των εποχών, ίσως το μεγαλύτερο σε επίπεδο συλλόγων.

Το να κατακτήσεις την Premier League με την ταπεινή Λέστερ, είναι σαφώς δυσκολότερο από το να πάρεις δέκα πρωταθλήματα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Λίβερπουλ και την Τσέλσι.

Το έπος των «αλεπούδων» δε θα είχε συμβεί, πάντως, αν ο Ρανιέρι δεν είχε απομακρυνθεί ως πλήρως αποτυχημένος από την Εθνική Ελλάδας. Αν η ΕΠΟ είχε αποφασίσει να τον στηρίξει μέχρι το τέλος του συμβολαίου του δε θα είχε αναλάβει τη Λέστερ και η Αγγλία δε θα είχε ζήσει το απίστευτο παραμύθι του 2016.

Όπως έγραψε ένας Άγγλος δημοσιογράφος μετά τον θρίαμβο των «αλεπούδων», η διοίκηση του κλαμπ θα έπρεπε να είχε καλέσει τους ανθρώπους της ελληνικής ομοσπονδίας στη φιέστα, ως ένδειξη… ευγνωμοσύνης.

Σχολιάζοντας τη σύντομη θητεία του στην Εθνική μας, ο Ρανιέρι είχε πει: «Έπρεπε να αλλάξω τα πάντα στην Εθνική Ελλάδας, αλλά σε όλο το διάστημα που ήμουν εκεί, έκανα 12 προπονήσεις. Πώς μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα σε 12 μέρες; Θα έπρεπε να ήμουν μάγος και δεν είμαι». Περίπου δύο χρόνια μετά, ο Ιταλός διέψευδε τον ίδιο του τον εαυτό, οδηγώντας τη Λέστερ στον θρόνο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Αν αυτό δεν είναι μαγεία, τι είναι;