Πριν λίγους μήνες είχε αποκαλύψει μέσω του makthes.gr ότι βρίσκεται σε συνεννόηση για συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, χωρίς να αποκαλύψει λεπτομέρειες. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να τις μάθουμε, αφού ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης σκηνοθετεί για το ΚΘΒΕ και μάλιστα ένα βαθιά αντιπολεμικό έργο, το διαχρονικό κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος», που ο συγγραφέας του σκηνοθέτησε το 1987 για τον ίδιο οργανισμό. Η παράσταση ανεβαίνει για να τιμήσει το φετινό Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη. «Δεν είναι από τα πολυπαιγμένα έργα του συγγραφέα. Το ξαναθυμηθήκαμε δυστυχώς λόγω των γεγονότων που συμβαίνουν γύρω μας. Η πρόταση να σκηνοθετήσω έγινε από το ΚΘΒΕ και το έργο επιλέξαμε μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Αστέρη Πελτέκη με έναν ταυτόχρονο τρόπο. Γι’ αυτό δεν το συζητήσαμε παραπάνω. Ήταν φοβερή η ταύτιση και, προφανώς, η ανάγκη και από τις δύο πλευρές», λέει στη «ΜτΚ» ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Τώρα η εποχή έχει αλλάξει από τότε που το έργο παρουσιάστηκε για τελευταία φορά στο ΚΘΒΕ, ο σκηνοθέτης είναι άλλος και αλλιώς μεγαλωμένος , είναι πολύ νεώτερος από τον συγγραφέα όταν το σκηνοθέτησε και έτσι περιμένουμε μία διαφορετική εκδοχή. «Αλίμονο αν δεν ήταν», λέει ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης.

Προσθέτει δε πως είναι σημαντικό ότι η παραγωγή έχει έναν πολύ χαμηλό ηλικιακά μέσο όρο. «Η σύμπνοια και συνδημιουργία υπάρχει στη διαδικασία των δοκιμών από τους ηθοποιούς και τους συντελεστές. Φαντάζομαι ότι φέρει πολύ την εποχή μας και την ανάγκη της γενιάς από εμένα και κάτω να εκφράσει διάφορα πράγματα πάνω σε αυτό το φοβερό θέμα. Φυσικά, πιθανά και το χιούμορ, όπως παρατηρούμε, αλλάζει στη διάρκεια της εποχής μας, η πληροφορία είναι πολύ πιο γρήγορη λόγω του διαδικτύου και ζούμε αρκετά διαφορετικά σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Θεωρώ ότι κάπως αλλιώς εκτονώνεται αυτό το πράγμα… Πραγματικά αυτή η κωμωδία είναι μία βάση για να μπορούμε να εκφραστούμε εμείς πολύ πιο ελεύθερα», τονίζει.

«Να ιαθεί λίγο η ψυχή μας»

Η παράσταση παραμένει πιστή στο κείμενο. «Δεν χρειάστηκε να προσαρμόσουμε κάτι, διότι αυτά που έγραψε ο συγγραφέας, χρόνια πριν δυστυχώς, ισχύουν ακόμη και σήμερα. Αυτό βέβαια κάνει το έργο μεγαλειώδες, επίκαιρο και διαχρονικό. Το δυστυχές είναι ότι ο πόλεμος ήταν πάντα ίδιος, πάντα τραγικός, πάντα παρανοϊκός και γι’ αυτό μέσα από μία παρανοϊκή κωμωδία που είναι τρομερό όχημα, είναι μία καλή ευκαιρία να ειπωθούν κάποια σοβαρά θέματα. Πρόκειται δηλαδή για μία απολαυστική κωμωδία από την οποία ο θεατής εύχομαι και ελπίζω να φεύγει με τροφή για σκέψη».

Αυτός είναι και ο τρόπος των καλλιτεχνών να μιλήσουν γι’ αυτό το φλέγον ζήτημα που απασχολεί την Ευρώπη και τον κόσμο. «Αυτός είναι ο δρόμος, το θέατρο. Δεν ξέρω αν μπορούμε να βοηθήσουμε πρακτικά σε αυτό το τραγικό που συμβαίνει λίγο παραδίπλα, αλλά σίγουρα μπορούμε να συνεννοηθούμε για κάποια πράγματα με το κοινό που θα έρθει να δει και, αν είμαστε τυχεροί, να ιαθεί λίγο η ψυχή μας, να διασκεδάσουμε, αλλά και να δούμε ταυτόχρονα σε τι μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί σε σχέση ο καθένας με τον εαυτό του και με τον τρόπο σκέψης του. Σε τι μπορούμε και σε τι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι. Βλέπουμε, για παράδειγμα, όλες αυτές τις ορδές προσφύγων που έρχονται από την Ουκρανία και αντιλαμβανόμαστε ίσως πρώτη φορά τόσο καλά ότι στη θέση τους θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς. Διότι βλέπουμε ανθρώπους στις κάμερες που φοράνε ρούχα όπως εμείς και όχι ανατολίτικα ή κουρέλια και έτσι ταυτιζόμαστε. Αυτό υπάρχει ξεκάθαρα μέσα στο έργο. Όπως επίσης υπάρχει και το πώς αλλάζει ο άνθρωπος μέσα στον πόλεμο με σκοπό το οικονομικό όφελος για το οποίο γίνονται οι πόλεμοι», επισημαίνει ο σκηνοθέτης.

Μιλάει με πολύ καλά λόγια για τη συνεργασία του με το ΚΘΒΕ. «Οι άνθρωποι είναι πολύ σοβαροί και δουλεύουν με σκοπό την ψυχαγωγία του κοινού. Αυτό όσον αφορά τους ηθοποιούς και τους καλλιτεχνικούς συνεργάτες, οι οποίοι είναι πραγματικά σπουδαίοι και έχουν δώσει τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά και στο τεχνικό και διοικητικό επιτελείο όλου του ΚΘΒΕ. Δηλαδή είναι όλοι σε σύμπνοια. Αν αντιμετωπίζω ή αντιμετώπισα μία μικρή δυσκολία αυτή είναι οικονομικής φύσης. Προφανώς, όταν έχεις να κάνεις με μία υπερπαραγωγή, φαντάζεσαι διάφορα πράγματα τα οποία μπορούν να γίνουν αλλά ο προϋπολογισμός της είναι κάπως περιορισμένος. Σε αυτό δεν ευθύνεται ο οργανισμός που πραγματικά κάνει τα καλύτερα, αλλά η πολιτεία που πρέπει να αρχίσει να δίνει μεγαλύτερες επιχορηγήσεις και να επενδύσει σε αυτό το σπουδαίο όπλο που έχουμε, τον πολιτισμό», υπογραμμίζει ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης.

Και στα Δημήτρια!

Τέλος, πέρα από την παραγωγή αυτή αναφέρεται και στις «Λευκές Νύχτες» του Φ. Ντοστογιέφσκι, που παρουσιάζονται σε σκηνοθεσία του στο πλαίσιο των 57^ων Δημητρίων, μία παράσταση που φέρνει τον ίδιο και επί σκηνής μαζί με την ηθοποιό Αλεξάνδρα Αϊδίνη και τον μουσικό Στάμο Σέμση. «Είναι μία πολύ προσωπική δουλειά. Το έργο εστιάζει περισσότερο στις ανθρώπινες σχέσεις, στον έρωτα και στο υπαρξιακό θέμα. Αυτό γίνεται με φοβερή αφήγηση και καταπληκτικό χιούμορ, έναν πολύ ωραίο συνδυασμό. Ανέβηκε για πρώτη φορά για λίγες παραστάσεις στην Αθήνα την άνοιξη. Ως Θεσσαλονικιός ήθελα πάρα πολύ να έρθει και στην πόλη μας. Τα Δημήτρια μας έδωσαν αυτή την ευκαιρία», καταλήγει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος»

Σκηνή Σωκράτης Καραντινός Μονής Λαζαριστών

Παραστάσεις: Τετάρτη 7 μ.μ., Πέμπτη-Παρασκευή 9 μ.μ., Σάββατο 6 μ.μ. & 9 μ.μ., Κυριακή 7 μ.μ.

«Λευκές Νύχτες»

Θέατρο Φαργκάνη

Παραστάσεις: 10 και 11 Οκτωβρίου στις 9 μ.μ.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 09.10.2022