Η αγάπη και το πάθος για αυτό που κάνει κάποιος μπορεί να κρατήσει άσβεστη την επιθυμία του για νέες προκλήσεις και να του προσφέρει επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσει να αγωνίζεται. Με αυτή τη φράση θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τον Κωνσταντίνο Τριγκώνη, που ασχολείται 40 ολόκληρα χρόνια με την λατρεμένη του ιστιοπλοΐα. Είναι ένας από τους ανθρώπους που διατηρούν ψηλά τη σημαία του υγρού στίβου και ειδικά της ανοιχτής θάλασσας, με τη δίψα του να παραμένει ακόρεστη, ακόμα και στα 49 του. Αυτή τη στιγμή ο Κωνσταντίνος Τριγκώνης αξιοποιεί την «πλούσια» εμπειρία του, προπονώντας δύο αθλήτριες από την Ολλανδία, τις Αφροντίτε Ζέγκερς και Λόμπκε Μπέρκχουτ, με στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020.

O 49χρονος ιστιοπλόος μιλάει στη «ΜτΚ» για τη συνεργασία του με τις Ολλανδές αθλήτριες, τη ζωή του, τη σχέση του με το άθλημα, τα οφέλη που έχει αποκομίσει από αυτό, τη φιλανθρωπική του δράση, ενώ απάντησε και σε πιο γενικές ερωτήσεις, σχετικές με τον ελληνικό αθλητισμό.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τις δύο αθλήτριες από την Ολλανδία;

Οι κοπέλες έψαχναν κάποιον, ο οποίος θα μπορούσε να τις βοηθήσει να προχωρήσουν γρήγορα, μιας και ήταν νεοσύστατη ομάδα και έπρεπε να «δέσουν» με κάποιον τρόπο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Απλά σκέφτηκαν ότι η εμπειρία μου και οι γνώσεις μου πάνω στο άθλημα μπορούσαν να βοηθήσουν. Η Αφροδίτη με πλησίασε και αφού συζητήσαμε κάποια πράγματα, έγινε. Τα κορίτσια ανταποκρίθηκαν πολύ καλά και αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκονται με το ένα πόδι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Πώς καλλιεργήθηκε το πάθος για το άθλημα;

Πραγματικά δεν έχω βρει ακριβώς πώς. Αυτό που ξέρω είναι ότι λατρεύω αυτό που κάνω. Κάθε μέρα για μένα είναι σαν να μπήκα στο νερό πρώτη φορά. Γεννήθηκα για να κάνω αυτό. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς αυτήν την άσβεστη επιθυμία μου για το άθλημα, την εξέλιξη, το μέλλον, όπως δεν μπορώ να εξηγήσω πώς είναι δυνατόν μεγαλώνοντας, αισίως 49 πλέον, το πάθος μου γι’ αυτό να ισχυροποιείται ακόμη πιο πολύ.

Πόσο δύσκολο είναι να «δαμάσεις» ένα σκάφος; Τι χρειάζεται;

Δεν είναι δύσκολο. Είναι κάτι σαν να οδηγάς ένα αυτοκίνητο με την διαφορά ότι χρειάζεται να μπορείς να κατανοείς τον άνεμο, ο οποίος είναι η κινητήριος δύναμή σου. Από εκεί και πέρα, όσο ανεβαίνουν οι ταχύτητες, τόσο περισσότερες δεξιότητες και χαρακτηριστικά του ατόμου εμπλέκονται. Η σύγχρονη ιστιοπλοΐα είναι, κατά την άποψή μου, από τα πιο πλήρη αθλήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, μιας και προσθέτει πολλά θετικά στο άτομο.

Τον τελευταίο καιρό προστέθηκε στο ρεπερτόριο και ένα σκάφος διαφορετικού τύπου, το A-Class Catamaran. Πώς είναι η καινούργια εμπειρία και τι διαφορές έχει με όσα ίσχυαν πριν ξεκινήσει η ενασχόληση με αυτό;

Με αυτό το σκάφος αναγεννήθηκα. Ήταν σαν να ξεκίνησα ξανά από την αρχή. Απίστευτη ανανέωση, μα, πάνω απ’ όλα, νέες εμπειρίες, πολύ υψηλές ταχύτητες πια, μιας και το σκάφος ίπταται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Άλλη προσέγγιση της ιστιοπλοΐας. Προσθέτει και συνεχίζει να προσθέτει πάρα πολλά νέα πράγματα στο δέντρο της εμπειρίας μου στο άθλημα. Μέσα από αυτό το σκάφος είδα την ιστιοπλοΐα με άλλο μάτι, εξελίχθηκα.

Πόσο απαιτητικές είναι οι προπονήσεις στην ιστιοπλοΐα;

Αρκετά απαιτητικές κυρίως στο foiling, μιας και απαιτείται άριστη τεχνική κατάρτιση πια. Με ταχύτητες +25knots (σ.σ.: κόμβοι), οι οποίες φτάνουν τα +30knots, λάθη δεν συγχωρούνται, μιας και ελλοχεύουν κίνδυνοι. Καλή φυσική κατάσταση, όπως και πολλές ώρες εργασίας πάνω στο σκάφος και στο στήσιμό του. Η ενασχόλησή μου σε περίοδο προπόνησης είναι περίπου 4-5 ώρες την ήμερα, αλλά όσο πλησιάζουν οι αγώνες το 10ωρο την ημέρα είναι συχνό φαινόμενο.

Ποια είναι τα κέρδη από τη χρόνια ενασχόληση με τον αθλητισμό, αλλά και την ιστιοπλοΐα συγκεκριμένα;

Μια πλούσια ζωή σε εμπειρίες, μιας και πολύ λίγοι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν την δυνατότητα να ασχολούνται με κάτι που αγαπούν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Νιώθω τυχερός γι’ αυτό. Μέσα από το άθλημα έμαθα να είμαι ταπεινός, να σέβομαι την φύση και τους συνανθρώπους μου, να δουλεύω σκληρά, να πιστεύω στα όνειρα μου. Η ιστιοπλοΐα διεύρυνε τους ορίζοντές μου. Μου έμαθε να εστιάζω στις λύσεις και όχι στα προβλήματα, είναι τόσα πολλά αυτά που έμαθα. Και πόσα ακόμη έχω να μάθω... Ο αθλητισμός μού έμαθε να είμαι ανθεκτικός στις αντιξοότητες, όταν πέφτω να ξανασηκώνομαι και να προσπαθώ ξανά.

Κάποια άλλη ασχολία, πέρα από την ιστιοπλοΐα; Κάποιο χόμπι;

Θα γελάσεις, αλλά η ιστιοπλοΐα είναι το χόμπι μου! Κατά τα άλλα, έχω δική μου επιχείρηση, άσχετη με το άθλημα, περιστασιακά ασχολούμαι με την προπονητική, γράφω κείμενα, ακούω μουσική πολύ και ένα ακόμη χόμπι μου είναι η σκέψη μου για το πώς θα κάνω το σκάφος μου γρηγορότερο. Τα πανιά μου καλύτερα, τα συστήματα του σκάφους μου πιο απλά και εύχρηστα κ.λπ.

Έχει προγραμματιστεί συμμετοχή σε κάποια διοργάνωση προσεχώς;

Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στην Ιταλία, όπου κατέκτησα τη δεύτερη θέση στο A class foiling european spring cup ανάμεσα σε 50 συμμετέχοντες. Σε λιγότερο από έναν μήνα θα συμμετάσχουμε με τον συναθλητή μου, Ιορδάνη Πασχαλίδη, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 18, όπου θα προσπαθήσουμε να «διπλώσουμε» τους τίτλους μας, αφού κερδίσαμε πέρσι και έπεται συνέχεια. Ησυχία δεν έχουμε...

Πόσο επηρεάστηκε ο ελληνικός αθλητισμός από την κρίση;

Θα τολμούσα να πω τούτο. Πιο πολύ επηρεάστηκε η ψυχολογία μας, παρά η πραγματικότητά μας. Και επειδή πολλοί θα διαφωνήσουν, ας εξηγήσω τι εννοώ. Η ελληνική κοινωνία γενικότερα λειτουργούσε και λειτουργεί ακόμη αλλοπρόσαλλα. Ο τρόπος που κάνουμε τα πράγματα βασιζόταν και ακόμη βασίζεται στην ατομικότητα και όχι στην ομαδικότητα. Στην τρέλα του καθενός και όχι σε κάποιο πλάνο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ξοδεύονταν τα όποια χρήματα, όταν υπήρχαν, χωρίς να έχουν το ανάλογο αποτέλεσμα πάντα. Υπό αυτήν την έννοια, δεν άλλαξαν πολλά. Αυτό που άλλαξε, όμως, στον ελληνικό αθλητισμό ήταν η νοοτροπία των αθλητών. Θεωρώ ότι ο ελληνικός αθλητισμός σήμερα έχει παιδιά διαμάντια, τα οποία δουλεύουν σκληρά, σωστά προσανατολισμένα, με στόχο την πρόοδο, όχι μονό τη δική τους, αλλά τη συνολική. Ναι, δυσκολίες προφανώς υπάρχουν και μάλιστα πολλές, αλίμονο αν δεν υπήρχαν, δεν θα είχε νόημα η προσπάθεια.

Μετά από 15 χρόνια, τι ταμείο μπορούμε να κάνουμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, αποκλειστικά ως προς το κομμάτι του αθλητισμού;

Ότι είμαστε ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Κάναμε Αγώνες φανταστικούς.

Συμπεριφερθήκαμε άψογα, λειτουργήσαμε για ενάμιση μήνα τέλεια ως οργανωτές, οικοδεσπότες, λαός. Και μετά επιστρέψαμε στον κακό μας εαυτό. Καταστρέψαμε τις υποδομές, αντί να χτίσουμε το μέλλον πάνω σε αυτές. Διώξαμε τους ανθρώπους που μπορούσαν να προσφέρουν στο εξωτερικό. Επιλέξαμε να επιστρέψουμε στη μιζέρια μας, όταν ο δρόμος μπροστά μας ήταν ορθάνοιχτος, γεμάτος φως. Αφήσαμε την ευκαιρία, που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, ανεκμετάλλευτη...

Γιατί μια χώρα, όπως η Ελλάδα, δεν δίνει περισσότερη έμφαση στα θαλάσσια σπορ;

Μιλάμε για την απόλυτη «τύφλωση». Το θέμα χρήζει εκτενούς κοινωνιολογικής ανάλυσης, μιας και κατά την άποψή μου έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία μας, την κουλτούρα μας και την παιδεία μας. Όταν ο πλανήτης έχει γίνει ένα πια, εμείς ζούμε ακόμη στον μικρόκοσμό μας. Έχουμε ένα τεράστιο «γήπεδο» μπροστά μας, το οποίο ουσιαστικά δεν βλέπουμε. Οι ευκαιρίες ανάπτυξης του θαλάσσιου τουρισμού-αθλητισμού είναι ασύλληπτες. Προς το παρόν, αυτή η ανάπτυξη ολοκληρώνεται με ακόμη περισσότερα beach bar σε ακόμη περισσότερες παραλίες. Ο αθλητισμός, σε οποιαδήποτε μορφή του, έχει και ψυχαγωγικό χαρακτήρα, οφέλη για το άτομο και την υγεία του, όχι μόνο ανταγωνισμό για τη νίκη. Στο εξωτερικό έχει χτιστεί ολόκληρη τουριστική βιομηχανία γύρω από τον αθλητισμό και την υγεία. Εμείς έχουμε ακόμη δρόμο μέχρι να κατανοήσουμε τα βασικά. Κάτι δείχνει να κινείται, αλλά θα πάρει χρόνο.

ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ

Ο Κωνσταντίνος Τριγκώνης γεννήθηκε το 1970 στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας και ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα στην τρυφερή ηλικία των εννιά ετών, στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης. Το 1995 μεταγράφηκε στον Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης, όπου ανήκει μέχρι σήμερα. Είναι επίτιμος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού με τον βαθμό του Υποπλοιάρχου.

Έχει κατακτήσει 23 μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στις κατηγορίες 470, Tornado και Φόρμουλα 18, εκ των οποίων τα 15 είναι χρυσά, τα 6 αργυρά και τα 2 χάλκινα και έχει συμμετάσχει σε τέσσερις Ολυμπιάδες: Ατλάντα (1996), Σίδνεϊ (2000), Αθήνα (2004), Πεκίνο (2008), με την καλύτερη θέση του να είναι η 8η στο Σίδνεϊ. Ήταν πάντα στην πρώτη πεντάδα της παγκόσμιας κατάταξης, ενώ βρισκόταν στο Νο 1 από το 1995 έως το 1997 και από το 2000 έως το 2003.

Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΝ ΞΑΝΑ

Ο Κωνσταντίνος Τριγκώνης δεν αρκείται στην απλή ενασχόλησή του με την ιστιοπλοΐα, καθώς, όπως λέει ο ίδιος, θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που είναι υγιής και έχει, έτσι, τη δυνατότητα να προσφέρει, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του τη σκέψη του πώς θα το κάνει αυτό, όπου και όπως μπορεί. Σε αυτό που κάνει (high speed sailing) οι κίνδυνοι τραυματισμού είναι υψηλοί, γι’ αυτό και συμβάλλει στην προσπάθεια του ιδρύματος Wings for Life.

Το συγκεκριμένο ίδρυμα είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που προσπαθεί, μέσα από έρευνες που χρηματοδοτεί, να βρει την θεραπεία για τραυματισμούς της σπονδυλικής στήλης και να κάνει τους ανθρώπους να περπατήσουν ξανά. Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει σε αυτόν τον ιερό σκοπό, μπορεί απλά να μπει στην ιστοσελίδα www.wingsforlife.com και να κάνει μια απλή δωρεά.