Οκτώ χρόνια μακριά από τα σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ, ο Ηρακλής κατάφερε φέτος να βρει την Ιθάκη του. Η παρουσία του Κώστα Μέξα στον πάγκο αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο του επιτεύγματος των κυανόλευκων, που έστω και μέσω της διαδικασίας των πλέι οφ, αξιοποίησαν το απόρθητο Ιβανώφειο και επέστρεψαν στην πρώτη κατηγορία. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την ομάδα που έχει γράψει σελίδες ιστορίας στο βιβλίο του ελληνικού μπάσκετ.

Ο 42χρονος προπονητής ανέλαβε τον Ηρακλή στα τέλη Οκτωβρίου και έζησε όλη τη διαδρομή μέχρι τη δικαίωση. Ο κόουτς των κυανόλευκων, που θα παραμείνει στην τεχνική ηγεσία της ομάδας και την επόμενη χρονιά, μίλησε στη «Μακεδονία της Κυριακής» για το «πρέπει» που δημιούργησαν οι συνεχόμενες αποτυχίες του παρελθόντος, τις προσδοκίες του από τον Ηρακλή της Α1, τον δεσμό που δημιουργήθηκε με τον κόσμο, την παρουσία της Εθνικής στο παγκόσμιο κύπελλο της Κίνας και φυσικά το αλαλούμ των τελευταίων εβδομάδων στο ελληνικό μπάσκετ.

Αναλαμβάνετε την ομάδα λίγο μετά το ξεκίνημα της σεζόν. Τι βρίσκετε και τι αλλάζετε;

Ένας βασικός λόγος που επέλεξα να έρθω στην ομάδα, ήταν ότι ήξερα πάρα πολλά παιδιά από το παρελθόν. Είχα συνεργαστεί με 6-7 παίκτες, με τους περισσότερους ως συνεργάτης προπονητών, ενώ τον Αθανασούλα τον είχα ως προπονητής του Απόλλωνα Πατρών. Αυτό έκανε την απόφασή μου λίγο πιο εύκολη. Γνώριζα και τους χαρακτήρες τους και τις προσωπικότητές τους, πέρα από τις αγωνιστικές τους ικανότητες. Ήταν μία ομάδα που δεν είχε βρει ακόμη χημεία. Ο λόγος ήταν ότι είχαν προστεθεί δύο βασικοί παίκτες, ο Ρουτκάουσκας και ο Πολυτάρχου, μόλις τρεις μέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Δεν ήταν εύκολο η ομάδα να βρει χημεία έχοντας δουλέψει άλλα πράγματα επί δύο μήνες στην προετοιμασία. Το πρώτο που προσπαθήσαμε να κάνουμε, ήταν να ξεκαθαρίσουμε τους ρόλους μας, για να βρούμε τη χημεία της ομάδας όσο γίνεται πιο γρήγορα. Επιπλέον προσπάθησα να περάσω στην ομάδα τον δικό μου τρόπο σκέψης, που είχε να κάνει με το πώς προετοιμαζόμαστε και πώς βλέπουμε κάθε παιχνίδι. Όλα αυτά είναι διαφορετικά για κάθε προπονητή. Δεν υπάρχει για μένα «παρέλαβα καμένη γη», αλλά διαφορετικός τρόπος προσέγγισης.

Υπήρξαν στιγμές που είτε φοβηθήκατε ότι απομακρύνεστε από τον στόχο, είτε θεωρήσατε ότι ήσασταν πολύ πιο κοντά;

Σε κάθε χρονιά υπάρχουν εύκολες και δύσκολες στιγμές. Σε κάποιες στιγμές νιώθεις πιο αδύναμος, σε άλλες πιο δυνατός. Δεν θα πω ότι αγχωθήκαμε ή προβληματιστήκαμε, αλλά σίγουρα ταρακουνηθήκαμε μετά από τις δύο συνεχόμενες ήττες στην Αγιά και την Κω, αλλά πιο πολύ με θορύβησαν οι τραυματισμοί εκείνη την περίοδο, όπως του Σοκ, του Πολυτάρχου, του Κακαρούδη. Στην πλειοψηφία τους οι παίκτες μας ήταν λίγο μεγάλης ηλικίας, γι’ αυτό νιώσαμε άγχος αν θα αντέξουν μέχρι το τέλος της χρονιάς. Θέλαμε να βγει η σεζόν χωρίς προβλήματα, γι’ αυτό τότε κάναμε την προσθήκη του Λιάπη, για να έχουμε ακόμη ένα παιδί στο ροτέισον και για την προπόνηση και για τους αγώνες, ώστε να περιορίσουμε την επιβάρυνση που θα είχαν κάποιοι συγκεκριμένοι παίκτες και να βγει η χρονιά όσο γίνεται πιο ανώδυνα. Μετά από εκείνη την περίοδο, όταν επέστρεψαν οι τραυματίες και βρήκαμε ένα πολύ καλό ρυθμό επί δύο, δυόμισι μήνες, που νικούσαμε μέσα-έξω ανεξαρτήτως αντιπάλου, πιστέψαμε πλέον ότι η άνοδος εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Αν εμείς ήμασταν καλά και δεν είχαμε τραυματισμούς, θεωρούσαμε ότι δεν υπήρχε ομάδα που θα μπορούσε να μας νικήσει, πέρα από τον Ιωνικό, που ήταν κάτι άλλο. Ξέραμε πως αν κρατούσαμε αλώβητο το Ιβανώφειο, όπως και έγινε και εξασφαλίζαμε το πλεονέκτημα της έδρας, θα είχαμε τον πρώτο λόγο.

Η ομάδα ήταν οκτώ χρόνια μακριά από την Α1. Διαπιστώσατε επιπλέον άγχος εξαιτίας αυτού;

Ήταν δεδομένο πως υπήρχε πίεση στην ομάδα και ειδικά στα παιδιά που ήταν εδώ τα προηγούμενα 2-3 χρόνια, είχαν φτάσει πολύ κοντά στην πηγή, αλλά δεν ήπιαν νερό, για διαφορετικούς λόγους κάθε χρονιά. Υπήρχε, πράγματι, αυτό το «πρέπει» στην ομάδα, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχει τόσος κόσμος από πίσω. Πρέπει να αποδεικνύεις κάθε εβδομάδα και σε κάθε παιχνίδι ότι αξίζεις να φοράς τη φανέλα της συγκεκριμένης ομάδας. Προσπαθήσαμε να μείνουμε πολύ συγκεντρωμένοι στο κομμάτι του μπάσκετ, ώστε να κερδίσουμε εμείς αυτοπεποίθηση και να περάσουμε στον κόσμο μία εικόνα καλής ομάδας, που θα την πιστέψει και θα την ακολουθήσει. Κατάφεραν τα παιδιά να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ακόμη και σε μερικά ματς στο Ιβανώφειο, που δεν είχαμε πολύ καλή εικόνα στο πρώτο ημίχρονο, που ήμασταν άστοχοι, νευρικοί και μέτριοι, ο κόσμος ήταν δίπλα. Δεν είχε την αναμενόμενη αντίδραση απέναντι σε μία ομάδα που δεν παίζει καλά. Στο δεύτερο ημίχρονο, που βρίσκαμε ρυθμό και παίζαμε καλύτερα, κερδίζαμε εύκολα. Ήταν πολύ σημαντικό να πιστέψει ο κόσμος την ομάδα και να φύγει από πάνω μας αυτή η πίεση.

Το ματς με την Καστοριά είναι η πιο δυνατή ανάμνηση της σεζόν;

Είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό. Γι’ αυτό το ματς δουλεύαμε όλη τη χρονιά. Για το ματς που θα παίξουμε στο Ιβανώφειο και θα μας δώσει την άνοδο στην Α1. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε μία κατάσταση του 2-0 και θέλαμε μία νίκη σε τρία ματς. Ο κόσμος είχε πολύ μεγάλη δίψα και μας το έδειξε. Τα παιδιά ήταν πολύ αποφασισμένα και συγκεντρωμένα και δεν άφησαν κανένα περιθώριο στην ομάδα της Καστοριάς. Ήταν μία πολύ όμορφη εικόνα, που για όσους είμαστε στην ομάδα, θα μείνει για πάντα μέσα μας.

Η συνεργασία σας με τον Ηρακλή ανανεώθηκε αυτόματα;

Αυτό προβλεπόταν σε περίπτωση ανόδου. Κάναμε και μια κουβέντα με τον πρόεδρο την προηγούμενη εβδομάδα, βρήκαμε κοινές συνισταμένες και περιμένουμε να αρχίσουν να υλοποιούνται κάποια πράγματα, εντός κι εκτός παρκέ. Οκτώ χρόνια μακριά από την Α1, πρέπει να γίνουν πολλά, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της κατηγορίας.

Ποιος είναι ο σχεδιασμός;

Θα εξαρτηθεί από το μπάτζετ. Περιμένουμε να μας πει ο πρόεδρος ένα συγκεκριμένο ποσό, για να ξέρουμε από πού ξεκινάμε και πώς θα κινηθεί η ομάδα στις μεταγραφές.

Ο βασικός στόχος στην Α1;

Πρέπει να πάμε βήμα-βήμα. Το πρώτο είναι να εξασφαλίσουμε την παραμονή όσο γίνεται πιο γρήγορα, να κάνουμε μία ανταγωνιστική ομάδα, που θα μας εκφράζει όλους. Στην πορεία βλέπεις πώς πάει η χρονιά. Δεν εξαρτάται μόνο από σένα, υπάρχουν πάρα πολλές παράμετροι. Είναι πολύ νωρίς να οριοθετήσουμε πραγματικούς στόχους. Καταρχάς, πρέπει να είμαστε όπως πρέπει σε όλες μας τις εκφάνσεις, όπως απαιτεί το όνομα μιας ομάδας όπως ο Ηρακλής.

Με τον ΠΑΟΚ και τον Άρη να αντιμετωπίζουν προβλήματα, μπορεί του χρόνου ο Ηρακλής να είναι η καλύτερη ομάδα της Θεσσαλονίκης;

Δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη λογική, γιατί πρώτα απ’ όλα πρέπει να δούμε πώς θα είμαστε εμείς. Ας είμαστε εμείς καλά, αρχικά στις 17 Αυγούστου και μετά αρχές Οκτώβρη, που θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Έτσι πρέπει να σκέφτεται κάθε ομάδα. Δεν είναι καλό για το άθλημα να αντιμετωπίζει προβλήματα οποιοσδήποτε. Εγώ ελπίζω να βρουν λύσεις.

Συζήτηση με τους υπάρχοντες παίκτες έχει γίνει;

Ακόμη όχι. Θα γίνει όταν θα ξέρω το μπάτζετ.

Πώς ζει ένας άνθρωπος του μπάσκετ τις τελευταίες εξελίξεις στο άθλημα;

Με στενοχώρια και με την ελπίδα να βγει κάτι καλό. Έχουμε φτάσει πολύ χαμηλά. Όταν όλοι οι ιδιοκτήτες των ομάδων αποδέχονται ότι υπάρχει πρόβλημα, τι να προσθέσουμε; Πρέπει να βρούμε ποιος το δημιούργησε και πώς θα λυθεί. Στη Σούπερ Λίγκα βρήκαν λύση και για το πρωτάθλημα και για το κύπελλο. Καλή ή κακή, θα το δούμε στο τέλος της χρονιάς. Πρέπει κι εμείς να βρούμε το σωστό δρόμο. Τα προβλήματα δεν τα δημιούργησε ο κόσμος, αλλά εμείς οι ίδιοι, οι άνθρωποι του αθλήματος. Αν δεν κάνουμε βήμα μπροστά, σημαίνει ότι μας απασχολεί μόνο ο εαυτός μας, η ομάδα μας, ο μικρόκοσμός μας.

Με ποιες προοπτικές θα μπει η Εθνική στο παγκόσμιο της Κίνας;

Αν πάμε πλήρεις, θα έχουμε πολύ καλή ομάδα, με τα περισσότερα παιδιά να είναι σε ένα πολύ καλό σημείο της καριέρας τους, με εξαίρεση ίσως τον Μπουρούση, που βρίσκεται προς το τέλος. Ο Αντετοκούνμπο προέρχεται από μία εκπληκτική χρονιά, Σλούκας και Καλάθης βρίσκονται στο απόγειο. Πρέπει να γίνει καλή δουλειά στην προετοιμασία και η ομάδα να πάει συνειδητοποιημένη στην Κίνα. Και οι άλλες ομάδες είναι πολύ καλές και καμιά φορά στην Ελλάδα ξεχνάμε ότι δεν παίζουμε μόνοι μας. Μπορούμε να περάσουμε και πρώτοι από τον όμιλο και στη συνέχεια είναι όλα ανοικτά. Τα νοκ άουτ είναι και θέμα ημέρας.

Άρχισαν οι τελικοί του ΝΒΑ. Γκόλντεν Στέιτ ή Τορόντο;

Νομίζω Γκόλντεν Στέιτ. Η απουσία του Ντουράντ είναι σημαντική, το Τορόντο παίζει πολύ καλά, ειδικά στην άμυνα, έχει έναν ηγέτη (σ.σ.: Λέοναρντ), που είναι σε τρομερή κατάσταση, αλλά το Γκόλντεν Στέιτ είναι και πιο έμπειρο και πιο γεμάτο και πιο ποιοτικό. Από τους Ουόριορς θα εξαρτηθεί η σειρά των τελικών.

Ποιος είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών στο ΝΒΑ;

Επειδή μεγαλώσαμε με Τζόρνταν, ίσως να είμαστε και λίγο υποκειμενικοί (σ.σ.: ο Κώστας Μέξας δείχνει τη θήκη του κινητού του, όπου απεικονίζεται ο Μάικλ Τζόρνταν). Με αυτά που έκανε, όταν τα έκανε και όπως παιζόταν τότε το παιχνίδι σε σχέση με τώρα, με την αντιμετώπιση που έχουν πλέον οι σούπερ σταρ από τη διαιτησία, σήμερα στα καλά του θα είχε πολύ εύκολους τους 40 πόντους. Ήταν ένας παίκτης πλήρης. Είχε σκορ, άμυνα, πάσα, ήταν ηγέτης, πήρε έξι πρωταθλήματα. Και μόνο που οι περισσότεροι προσπαθούν να κοπιάρουν τον Τζόρνταν, κάτι σημαίνει αυτό.

Γίνεται ένα λάθος μέσα στο ματς και ο προπονητής βάζει τις φωνές στους αναπληρωματικούς. Γιατί;

Αυτό συμβαίνει γιατί πρώτα πρέπει να καταλάβει ο πάγκος τι έπρεπε να γίνει σωστά, ώστε να μην ξανακάνουν το ίδιο λάθος οι αναπληρωματικοί. Επίσης, δεν γίνεται να αποσπούμε την προσοχή όσων παίζουν ή να τους προκαλούμε εκνευρισμό. Καμιά φορά ξεσπάμε στους αναπληρωματικούς, καμιά φορά στους συνεργάτες μας, καμιά φορά όμως πάμε κατευθείαν στον παίκτη που έκανε το λάθος. Έχουμε ένα συγκεκριμένο πλάνο και δεν αλλάζει.

Τι άνθρωπος είναι ο Κώστας Μέξας εκτός παρκέ;

Όσο μου αρέσει η ένταση μέσα στο παιχνίδι, δεν μου αρέσει εκτός παρκέ. Η γέννηση του γιου μου με έχει ηρεμήσει και πλέον βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Είμαι ήρεμος, με μεγάλη αγάπη για τον αθλητισμό. Για το μπάσκετ πρώτα απ’ όλα, αλλά και για τα υπόλοιπα αθλήματα.