Λόγια του Βαρδάρη

Κυριολεκτικώς κουλουβάχατα γίνεται με το μπρος- πίσω, μπες- βγες των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ από το Υπερταμείο, που τώρα το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να βρει τρόπο να τις εντάξει μετοχικά – το 50%+1 μετοχή τουλάχιστον – στην κατοχή του, εφαρμόζοντας πλήρως τις αποφάσεις 190 και 191 της Ολομέλειας του ΣτΕ που είχαν εκδοθεί τον Φεβρουάριο του 2022 και τις οποίες είχε, με νόμο (άρθρα 114 και 115, του ν. 4964/22), παραβιάσει η κυβέρνηση.

Η υπόθεση αυτή, είχε πέρυσι το καλοκαίρι ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων από τους εργαζομένους στις δύο εταιρείες αλλά και από έγκριτους νομικούς, όπως και από πολιτικά κόμματα και από τους υποστηρικτές της κίνησης SOSτε Το Νερό, καθώς με την κυβερνητική τροπολογία είχε επιχειρηθεί παρέμβαση στη Δικαιοσύνη και μάλιστα σε απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Εκείνη η καλοκαιρινή, δια του Κοινοβουλίου, ντρίπλα, είχε σαν στόχο να παραμείνουν στην κυριότητα της ΕΕΣΥΠ/Υπερταμείου, οι μετοχικές πλειοψηφίες των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ, μία κίνηση που τελικά δεν δείχνει να μακροημερεύει καθώς νέα προσφυγή των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ προκάλεσε την έκδοση νέας απόφασης, αυτή τη φορά από την Επιτροπή Συμμόρφωσης του ΣτΕ, που καλεί το Υπουργείο Οικονομικών να συμμορφωθεί. Και τώρα, μένει να δούμε, πως θα χειριστεί το θέμα ο αρμόδιος υπουργός, αφού το ΣτΕ εμμένει ότι το δημόσιο πρέπει να έχει την πλειοψηφική κατοχή των δύο επιχειρήσεων και όχι απλώς την εποπτεία τους.

Και μέσα στο πολωμένο πολιτικά κλίμα, μετά και την ψήφιση του νομοσχεδίου για την Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων, θα πρέπει να γίνουν διορθωτικές κινήσεις από πλευράς κυβέρνησης, της όποιας κυβέρνησης θα αναδειχθεί από τις επικείμενες εκλογές, ώστε μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου, οπότε και λήγει η διορία που δόθηκε από το Δικαστήριο, να έχουν επιστραφεί αυτές οι δύο εταιρείες, στον μετοχικό έλεγχο του δημοσίου.

Όλη αυτή η υπόθεση δε, φαίνεται να συνδέεται με τις μνημονιακές υποχρεώσεις της Ελλάδας και την εξόφληση των 86 δις που είχε χορηγήσει στη χώρα μας, το 2015, ο ESM, δηλαδή ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας. Η τότε σύμβαση προέβλεπε ότι η ΕΕΣΥΠ ( συστάθηκε ένα χρόνο αργότερα), θα συμβαλλόταν και αυτή στη δανειακή σύμβαση των 86 δις και θα έδινε, έναντι της δημόσιας περιουσίας που θα έλεγχε, εγγυήσεις ύψους 25 δις. ευρώ.

Η ιστορία της απόπειρας ιδιωτικοποίησης των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ τότε ( ήταν 2014), οι αντιδράσεις, οι προσφυγές στο ΣτΕ, η απόφαση να παραμείνει στην ιδιοκτησία του Δημοσίου το 50%+1 μετοχή των εταιρειών και, η μεταβίβαση αυτών των ποσοστών, στην ΕΕΣΥΠ, αποτελούν τους μπλεγμένους κρίκους μίας αλυσίδας, που τώρα μάλλον θέλει Σολομώντεια σοφία για να αποφευχθούν χειρότερα μπλεξίματα.