Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία των Τάσου Ισάακ και Σολωμού Σολωμού στις 11 Αυγούστου 1996 στην Πράσινη Γραμμή, στην περιοχή της Δερύνειας, νότια της Αμμοχώστου.

Ο 24χρονος τότε Τάσος Ισάακ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από Τούρκους, Τουρκοκύπριους και οπαδούς των Γκρίζων Λύκων, έπειτα από διεθνή διαμαρτυρία μοτοσικλετιστών για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου.

Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ, ο Τάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 μέτρα από την τουρκοκυπριακή. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν συνολικά 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης.

Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε στις 14 Αυγούστου. Η σύζυγός του ήταν έγκυος στο παιδί τους. Μετά την κηδεία, ο οργισμένος εξάδελφός του, Σολωμός Σολωμού, 26 ετών, προσπάθησε να αφαιρέσει τουρκική σημαία από φυλάκιο της «Πράσινης Γραμμής», για να πέσει νεκρός από πυρά που προήλθαν από τα Κατεχόμενα.

Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες του προς την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να είναι ο ανάδοχος γονέας του αγέννητου ακόμη μωρού. Όταν γεννήθηκε το κοριτσάκι, βαπτίστηκε Αναστασία από τον Έλληνα τότε υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο.

Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, βάσει του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Επίσης, επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Τάσου Ισαάκ.

Για τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού ο τότε διοικητής των ειδικών δυνάμεων των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο, Χασάν Κουντακσί, ανέλαβε την ευθύνη με συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Σοτζού», τον περασμένο Μάιο. Υποστήριξε πως ο ίδιος είχε επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της «εξωτερικής απειλής», η οποία προερχόταν από την πορεία των μοτοσικλετιστών που είχε ξεκινήσει από το Βερολίνο, με στόχο να καταλήξει στην κατεχόμενη Κερύνεια, διαπερνώντας την πράσινη γραμμή.

«Εμείς» είπε ο Κουντακσί (αναφερόμενος στις ειδικές δυνάμεις του τουρκικού στρατού κατοχής) «επικεντρωθήκαμε σε αυτό, προετοιμαζόμασταν για τα μέτρα που θα λαμβάναμε. Επειδή εκτιμούσαμε ότι αυτά τα άτομα με ισχυρές μηχανές θα μπορούσαν να περάσουν από όλες τις πλευρές, λαμβάναμε αναλόγως τα μέτρα μας. Δήλωναν ότι ήταν άοπλοι και θα περνούσαν την πράσινη γραμμή, φτάνοντας στην Κερύνεια. Μάλιστα ήθελαν να με δουν για να τους επιτρέψω να περάσουν. Τους είπα ότι θα ήμουν ενάντια να περάσουν τα σύνορα. Οι μοτοσικλετιστές είχαν τον αέρα του ‘εμείς δεν αναγνωρίζουμε κανέναν’. Ενώ υπήρχε τέτοια απειλή δεν μας απασχολούσε τίποτε άλλο. Όλοι είχαν το καθήκον τους. Βοηθήσαμε επίσης τη Διοίκηση των Δυνάμεων Ασφαλείας (τουρκοκυπριακές δυνάμεις) όσο χρειάστηκε».

Ο Κουντακσί ο οποίο σήμερα είναι απόστρατος, περιέγραψε στην εφημερίδα πως αποφάσισε να δώσει την εντολή δολοφονίας του Σολωμού Σολωμού με ένα νεύμα. «Όταν σήκωσα το χέρι μου, ήταν ξεκάθαρο ποιος θα έκανε τι. Ο Ντενκτάς ήρθε επίσης εκείνη την ημέρα. Ο Ντενκτάς μου έλεγε επίσης για τις προηγούμενες εμπειρίες του και του έκανα μερικές ερωτήσεις. Η ημερομηνία ήταν 14 Αυγούστου 1996. Το άτομο που διέσχισε το συρματόπλεγμα και ανέβηκε στον πόλο στον οποίο βρισκόταν η σημαία μας, που απέχει 15 μέτρα από τα σύνορα, ήθελε να κατεβάσει τη σημαία μας. Τον προειδοποιήσαμε τρεις φορές. Το αγνόησε. Έδωσα οριστική εντολή στον διοικητή της περιοχής. Ήταν ξεκάθαρο τι θα έκανε με ποιο σύνθημα. Σήκωσα το χέρι μου και έδωσα σύνθημα ‘χτύπα’. Εάν κατέβει η σημαία εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουμε εκεί. Δεν θέλω να είμαι ο διοικητής που έχει αφήσει τη σημαία να κατέβει. Είμαι ένας άνθρωπος που είμαι έτοιμος να πεθάνω για τη σημαία, που σέβεται τη σημαία. Είναι άοπλος, είναι δυνατόν; 8 χιλιάδες μοτοσικλετιστές θα περάσουν τα σύνορα και θα πάνε στην Κερύνεια. Θα κατεβάσουν τη σημαία μας στην Κερύνεια, θα ψάλλουν τον ελληνικό ύμνο στην Κερύνεια και θα φύγουν και εμείς θα παρακολουθούμε!».