Στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους, μετά τις δύο προπωλημένες βραδιές στο Ηρώδειο πέρσι το καλοκαίρι και μετά το sold out στο Palladium του West End στο Λονδίνο, το «Led Zeppelin Symphonic» ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, για μία συναυλία στο Θέατρο Γης, την Τρίτη 28 Ιουνίου, στις 9μμ.

Καταξιωμένοι μουσικοί και τραγουδιστές της βρετανικής σκηνής και το Σύνολο Ποικίλης Μουσικής Φιλαρμόνιας Ορχήστρας Αθηνών, παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα hits των θρυλικών Led Zeppelin που λατρεύονται για πάνω από πενήντα χρόνια από εκατομμύρια θαυμαστές παγκοσμίως. 

Τρεις ερμηνευτές της ροκ ενώνονται στη σκηνή μαζί με μια ροκ μπάντα που απαρτίζεται από σημαντικούς μουσικούς του Ηνωμένου Βασιλείου, υπό την καθοδήγηση του καταξιωμένου κιθαρίστα Andy Jones και τη συμμετοχή του διάσημου drummer Alex Marchisone.

Τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών θα διευθύνει ο μαέστρος Richard Sidwell.  Ο πρόεδρος του σχήματος Νίκος Μαλιάρας, που διευθύνει τις προπαρασκευαστκές δοκιμές, μιλά για όλα αυτά στο makthes.gr.

Πώς προέκυψε όλο το concept της συναυλίας «Led Zeppelin», αλλά και η συμμετοχή της ορχήστρας σε αυτό;

Πρόκειται για μια σύμπραξη με μία Ελληνική εταιρία που έχει συνεργασίες για μουσικές παραγωγές με όλο τον κόσμο και ασχολείται κυρίως με τη ροκ και ποπ μουσική. Η ροκ μουσική έχει κι αυτή την ιστορία της και έχει αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην πολιτιστική ζωή του ύστερου 20ού αιώνα, με προεκτάσεις κοινωνικές και πολιτικές πολύ σημαντικές. Συγκροτήματα όπως οι Led Zeppelin, απ’ τη δεκαετία του 1970, δημιούργησαν στην εποχή τους ένα μύθο και είναι πια ένα σύμβολο για τους νέους και τους λιγότερο νέους ανθρώπους όλου του κόσμου. Την πραγματικότητα αυτή έχουν αντιληφθεί ήδη εδώ και αρκετά χρόνια πολλές μεγάλες ορχήστρες στο εξωτερικό και πραγματοποιούν συνεργασίες με επίκεντρο τη ροκ μουσική. Στην Ελλάδα ίσως να είμαστε η πρώτη ορχήστρα που το κάνει συστηματικά και χαίρομαι που μας δίνεται η ευκαιρία να συνενώσουμε δύο εκ πρώτης όψεως διαφορετικούς μουσικούς κόσμους.

Δεν είναι συχνή περίπτωση ένα φιλαρμονικό σχήμα να συμπράττει με ροκ καλλιτέχνες και να καταπιάνεται με αυτού του είδους τη μουσική. Τι νέο κομίζει στην ορχήστρα κάτι τέτοιο;

Είναι λιγότερο σπάνιο από ό,τι νομίζει κανείς, αλλά πράγματι, όπως επισημαίνετε, δεν είναι κάτι καθημερινό. Για μας η μουσική αυτή δίνει μια άλλου είδους καλλιτεχνική ποιότητα, διαφορετική από εκείνη που υπάρχει στην κλασική μουσική. Όμως, πρέπει να ξέρουμε ότι καλή μουσική υπάρχει παντού και ότι δεν είναι τα είδη της μουσικής που καθορίζουν την ποιότητα και την αξία της, αλλά η γνησιότητα της έκφρασης που αυτή μεταφέρει. Για μας είναι εκπληκτικό να βιώνουμε πόσο καλά μπορεί να ταιριάξει ο ήχος της ροκ με τη συμφωνική ορχήστρα όταν έχεις και από τις δύο μεριές να κάνεις με εξαιρετικούς καλλιτέχνες και όταν όλοι μοιράζονται την ίδια αγάπη για τη μουσική και την ίδια ανάγκη επικοινωνίας με το κοινό.

H δική σας προσωπική σχέση με τη ροκ μουσική σκηνή ποια είναι;

Για μένα η ροκ μουσική δεν ήταν κάτι που ακολουθούσα στη νεότητά μου, διότι είχα αφοσιωθεί στις σπουδές της κλασικής μουσικής, που με γέμιζε συναισθηματικά και με εξέφραζε καλύτερα. Όμως, με την υποκίνηση φίλων μου άκουγα συχνά ροκ κομμάτια από τους μεγάλους της ροκ της εποχής εκείνης, όπως οι Led Zeppelin, οι Pink Floyd, οι Black Sabbath, αλλά και οι Beatles. Πάντα και τότε, αλλά και πιο πολύ τώρα, στην ηλικία της ωριμότητας, βρίσκω πως στη μουσική αυτή και στους στίχους της, υπάρχει μια αλήθεια, μια αμεσότητα μηνυμάτων, μια γνησιότητα συναισθημάτων, μια απόρριψη της προσποίησης. Αυτή για μένα είναι η διαχρονική αξία της. Και πραγματικά συγκινούμαι και ταυτίζομαι όταν βλέπω τα νέα παιδιά να την αγαπούν το ίδιο όσο και οι νέοι της εποχής που δημιουργήθηκε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από την αλήθεια της μουσικής, της κάθε αληθινής μουσικής!

Τι συμβολίζουν σήμερα οι «Led Zeppelin» για εσάς; Σε μια εποχή που οι κρίσεις διαδέχονται η μια την άλλη;

Σίγουρα για πολλούς συμβολίζουν τη νεότητα και την αθωότητα μας άλλης εποχής. Όμως, πέρα από αυτό, νομίζω πως συμβολίζουν μια εποχή που άλλαξε τον κόσμο και απελευθέρωσε τον άνθρωπο από πολλούς περιορισμούς, μέσα από μια ειρηνική, πολιτιστική επανάσταση. Αυτό συνέβη, κατά τη γνώμη μου, για πρώτη φορά στην ιστορία του πολιτισμού και για πρώτη φορά είχε τόσο μεγάλη απήχηση και τόσο μεγάλη επίδραση. Και στην κλασική μουσική υπήρξαν πρωτοποριακά ρεύματα πολύ πιο επαναστατικά από το ροκ. Αλλά δεν είχαν βρει το δρόμο της επικοινωνίας με το ευρύ κοινό, ώστε να έχουν και ευρύτερη επίδραση. Όσο για τις κρίσεις, αυτές πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Μήπως στη δεκαετία του 60 και του 70 δεν υπήρχαν κρίσεις; Δεν δολοφονούσαν στην Αμερική τον ένα Πρόεδρο μετά τον άλλο; Δεν είχαμε τους πολέμους μεταξύ Ισραήλ και Αράβων; Δεν έγινε δικτατορία στην Ελλάδα; Δεν είχαμε τις πετρελαϊκές κρίσεις; Δεν είχαμε τον ψυχρό πόλεμο και τους πυρηνικούς ανταγωνισμούς; Δεν είχαμε το Βιετνάμ; Ακριβώς όμως από τις κρίσεις αυτές, που ήταν πιο σημαντικές νομίζω από τις σημερινές, είναι που ξεπήδησαν οι επαναστάσεις και οι ανατροπές και εν τέλει η πρόοδος. Πατήρ πάντων πόλεμος, έλεγε ο Ηράκλειτος. Και τα μηνύματα όπως και τα προβλήματα είναι τελικά πιο διαχρονικά από ό,τι νομίζουμε.

Ποια είναι η αίσθησή σας τώρα που «ανοίγει» ο πολιτισμός μετά την πανδημία και τα δύο χρόνια εγκλεισμού;

Έχω την αίσθηση ότι αναπνέω και πάλι. Ότι μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικά και όχι απλώς να συνομιλήσω με τους άλλους ανθρώπους. Και να χαρώ τη μοναδική λειτουργία της τέχνης, της κάθε τέχνης, που μόνο μέσα από την άμεση και ανθρώπινη επαφή μπορεί να λειτουργήσει. Η ενέργεια που συσσωρεύεται και κατόπιν εκτονώνεται μέσα σε ένα μείζον καλλιτεχνικό γεγονός, όπως μια ζωντανή συναυλία, δεν μπορεί ποτέ να υποκατασταθεί από το άκουσμα ενός δίσκου ή ενός κομματιού στο διαδίκτυο. Είναι η ζωή που ξαναγεννιέται μέσα από την τέχνη, κι ας μη φανεί υπερβολικό. Μακάρι να μη ξαναχρειαστεί να ζήσουμε τέτοιο πνευματικό θάνατο!

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ -ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ 2118005141

https://www.viva.gr/tickets/music/led-zeppelin-symphonic-stin-thessaloniki/