04/01/2024 11:14
Σε εποχή φαντασμαγορικού αλλά και κυνικού επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο, όπου κυριαρχεί συχνά η βία και το παρασκήνιο και σε μια Θεσσαλονίκη που της λείπει ο Ηρακλής ο Σαλονικιός από τα μεγάλα σαλόνια της Σούπερ Λίγκας, έφυγε στα 73 του χρόνια, ένας παίκτης - σύμβολο των κυανόλευκων: Ο Γιώργος Ορφανίδης.
Η συγκίνηση και η θλίψη κυριαρχούν στην οικογένεια του Ηρακλή, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τους φιλάθλους όλων των ομάδων που έζησαν στο γήπεδο αυτόν τον ξεχωριστό αθλητή.
Ο Γιώργος Ορφανίδης δέσποσε στην αμέσως μετά την κατάκτηση από τον Γηραιό του κυπέλου δεκαετία (1976-1985) λες και εκείνη η νύχτα του θριάμβου που έμεινε στη μνήμη των όλων των παλιών φιλάθλων ως «η νύχτα που χάθηκε η μπάλα» με τα μαγικά του Βασίλη Χατζηπαναγή, έδωσε την ώθηση για την ποδοσφαιρική ολοκλήρωση της ομάδας.
Εκτός από τον Βασίλη, ο Γιώργος Ορφανίδης είχε τη χαρά να έχει συμπαίκτες μεγάλους ποδοσφαιριστές όπως ο Σάββας Κωφίδης, ο Λάκης Παπαιωάννου, ο Μπάμπης Ξανθόπουλος, ο Γιώργος Καραϊσκος.
Θυμάμαι απογεύματα της Κυριακής , μετά από εμφατικές νίκες του Ηρακλή επί μεγάλων ομάδων, που τότε ήταν πολλές, τον κόσμο στο Καυτανζόγλειο να τον αποθεώνει όταν πήγαινε στα αποδυτήρια με το σύνθημα «Λεβέντη Γιώργο Ορφανίδη».
Ένας από τους συμπαίκτες του, ο παλαίμαχος διεθνής Λάκης Παπαιωάννου τον αποχαιρέτισε με την εξής ανάρτηση στο Facebook:
“Ατρόμητη ψυχή, φίλε και συμπαίκτη σε αποχαιρετώ με μεγάλη συγκίνηση κι αφόρητη θλίψη. Καλό σου ταξίδι!”
Ο γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1951 Γιώργος Ορφανίδης έπαιζε πλάγιος μπακ αλλά και σε όλες τις θέσεις της άμυνας όταν τον χρειαζοταν η ομάδα, ακόμα και αμυντικός μέσος. Ενσάρκωσε τον ηρωισμό της εποχής που ήθελε παίκτες ταυτισμένους με τον μύθο της ομάδας «να τα δίνουν όλα στο γήπεδο» για την ομάδα μη λογαριάζοντας πιθανούς τραυματισμούς κλπ.
Φόρεσε συνολικά 200 φορές τη φανέλα του Ηρακλή, υπήρξε και αρχηγός του, σημείωσε 10 γκολ ενώ φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος μία φορά.
Ντεμπούτο με τον Γηραιό είχε κάνει στις 14 Νοεμβρίου του 1976, μετά τη μεταγραφή του από τον Παναρκαδικό. Είχαν συμπληρωθεί μόλις πέντε μήνες από την κυανόλευκη κατάσταση του Κυπέλλου Ελλάδας.
04/01/2024 16:56
08/01/2024 20:10
Σε εποχή φαντασμαγορικού αλλά και κυνικού επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο, όπου κυριαρχεί συχνά η βία και το παρασκήνιο και σε μια Θεσσαλονίκη που της λείπει ο Ηρακλής ο Σαλονικιός από τα μεγάλα σαλόνια της Σούπερ Λίγκας, έφυγε στα 73 του χρόνια, ένας παίκτης - σύμβολο των κυανόλευκων: Ο Γιώργος Ορφανίδης.
Η συγκίνηση και η θλίψη κυριαρχούν στην οικογένεια του Ηρακλή, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τους φιλάθλους όλων των ομάδων που έζησαν στο γήπεδο αυτόν τον ξεχωριστό αθλητή.
Ο Γιώργος Ορφανίδης δέσποσε στην αμέσως μετά την κατάκτηση από τον Γηραιό του κυπέλου δεκαετία (1976-1985) λες και εκείνη η νύχτα του θριάμβου που έμεινε στη μνήμη των όλων των παλιών φιλάθλων ως «η νύχτα που χάθηκε η μπάλα» με τα μαγικά του Βασίλη Χατζηπαναγή, έδωσε την ώθηση για την ποδοσφαιρική ολοκλήρωση της ομάδας.
Εκτός από τον Βασίλη, ο Γιώργος Ορφανίδης είχε τη χαρά να έχει συμπαίκτες μεγάλους ποδοσφαιριστές όπως ο Σάββας Κωφίδης, ο Λάκης Παπαιωάννου, ο Μπάμπης Ξανθόπουλος, ο Γιώργος Καραϊσκος.
Θυμάμαι απογεύματα της Κυριακής , μετά από εμφατικές νίκες του Ηρακλή επί μεγάλων ομάδων, που τότε ήταν πολλές, τον κόσμο στο Καυτανζόγλειο να τον αποθεώνει όταν πήγαινε στα αποδυτήρια με το σύνθημα «Λεβέντη Γιώργο Ορφανίδη».
Ένας από τους συμπαίκτες του, ο παλαίμαχος διεθνής Λάκης Παπαιωάννου τον αποχαιρέτισε με την εξής ανάρτηση στο Facebook:
“Ατρόμητη ψυχή, φίλε και συμπαίκτη σε αποχαιρετώ με μεγάλη συγκίνηση κι αφόρητη θλίψη. Καλό σου ταξίδι!”
Ο γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1951 Γιώργος Ορφανίδης έπαιζε πλάγιος μπακ αλλά και σε όλες τις θέσεις της άμυνας όταν τον χρειαζοταν η ομάδα, ακόμα και αμυντικός μέσος. Ενσάρκωσε τον ηρωισμό της εποχής που ήθελε παίκτες ταυτισμένους με τον μύθο της ομάδας «να τα δίνουν όλα στο γήπεδο» για την ομάδα μη λογαριάζοντας πιθανούς τραυματισμούς κλπ.
Φόρεσε συνολικά 200 φορές τη φανέλα του Ηρακλή, υπήρξε και αρχηγός του, σημείωσε 10 γκολ ενώ φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος μία φορά.
Ντεμπούτο με τον Γηραιό είχε κάνει στις 14 Νοεμβρίου του 1976, μετά τη μεταγραφή του από τον Παναρκαδικό. Είχαν συμπληρωθεί μόλις πέντε μήνες από την κυανόλευκη κατάσταση του Κυπέλλου Ελλάδας.
ΣΧΟΛΙΑ