Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Στην περίπτωση του Μαριβάλντο, του πιο πιστού οπαδού στον κόσμο, ένα αδιάβροχο, ένα καπέλο, ένα σακίδιο πλάτης, ένα μπουκάλι νερό, δύο μπισκότα και όρεξη για περπάτημα. Πολύ περπάτημα.

Ο Μαριβάλντο Φρανσίσκο ντα Σίλβα είναι από το βράδυ της Πέμπτης ο καλύτερος φίλαθλος στην υφήλιο και με τη βούλα της ΦΙΦΑ. Έχοντας μείνει άνεργος το 2016 και αναζητώντας τρόπο να βλέπει από κοντά την αγαπημένη του Σπορτ Ρεσίφε, παρότι είχε μετακομίσει σε διπλανή πόλη, ο Βραζιλιάνος πήρε τη μεγάλη απόφαση: θα περπατούσε μέχρι το "Εστάντιο Ίλα ντο Ρετίρο", την έδρα της λατρεμένης του ομάδας, διανύοντας απόσταση 60 χιλιομέτρων.

Η ιστορία του έγινε γνωστή μέσω ενός δημοσιογράφου, που τον συνάντησε τυχαία κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας του μέχρι τον προσωπικό του "ναό", με αποτέλεσμα η ΦΙΦΑ να τον τιμήσει κατά τη διάρκεια της ετήσιας εκδήλωσής της.

Ο Μαριβάλντο κατάφερε να μιλήσει το βράδυ της Πέμπτης με τη βοήθεια ενός κινητού τηλεφώνου που του δάνεισε φίλος του. Άλλωστε, χρήματα για προϊόντα τεχνολογίας δεν περισσεύουν. Πάντως, με πολύ μεγάλη χαρά υποδέχθηκε το ποδήλατο που του δόθηκε ως δώρο από φιλάθλους της Σπορτ Ρεσίφε. Πλέον δεν θα χρειάζεται ούτε να περπατάει 11 ώρες, ούτε να διανυκτερεύει σε μίνι μάρκετ δίπλα στο γήπεδο, ώστε το επόμενο πρωί να πάρει τον δρόμο της επιστροφής.

"Την ώρα που είπαν το όνομά μου, ακόμη ετοιμαζόμουν. Έχασα το μυαλό μου. Ήθελα να ουρλιάξω, να αρχίσω να χοροπηδάω και μετά βίας άκουγα τους ανθρώπους μου να μου λένε να ηρεμήσω. Άκουσα ξαφνικά να αναγγέλλουν το όνομά μου και γέμισα από συναισθήματα, σαν να ξεσπάω σε λυγμούς. Ήμουν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένος. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συνέβαινε αυτό το πράγμα. Ακόμη δεν το πιστεύω. Ονειρεύομαι. Πείτε μου, σας παρακαλώ, όντως συμβαίνει όλο αυτό;", ήταν η πρώτη του αντίδραση.

Όταν ξαναβρήκε τους σφυγμούς του, ο Μαριβάλντο αφηγήθηκε την ιστορία του: "Πήγαινα στο γήπεδο με το λεωφορείο, αλλά το 2016 έχασα τη δουλειά μου και δεν είχα χρήματα για μετακίνηση και εισιτήριο. Τότε είπα στον εαυτό μου 'έχεις τα δυο σου πόδια και σώας τας φρένας, οπότε περπάτα'. Ξεκίνησα να πηγαίνω με τα πόδια και ο Θεός φρόντιζε, ώστε να βρίσκω εισιτήριο. Πάντα βρίσκεται κάποιος να μου το προσφέρει, ένας φύλακας άγγελος. Όταν η εφημερίδα 'Globo' μού έκανε αφιέρωμα, ο κόσμος άρχισε να με αναγνωρίζει. Η Σπορτ μού δίνει εισιτήρια και καμιά φορά βρίσκω και μεταφορικό μέσο. Όλοι θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μου. Μου έκαναν δώρο αθλητικά παπούτσια και ένα ποδήλατο. Εγώ, όμως, δεν ήθελα τίποτε από όλα αυτά. Το έκανα επειδή αγαπώ τη Σπορτ. Δεν έχω λόγια για τη γενναιοδωρία των ανθρώπων".

Ο Μαριβάλντο μάλλον δεν θα χρειαστεί να ξαναπερπατήσει μέχρι το γήπεδο. Η ιστορία του, όμως, είναι εξαιρετικά διδακτική.