Με την ανοχή που δείχνει η ελληνική πολιτεία σε φαινόμενα βίας και καταστροφής δημόσιας περιουσίας ή προσβολής θεσμών, υπάρχουν τρεις, τουλάχιστον, σοβαροί κίνδυνοι:
- Ο πρώτος είναι να αγανακτήσει η ελληνική κοινωνία και να ανεχθεί, αν δεν επιδιώξει, ένα αυταρχικό και αστυνομικό κράτος.
-Ο δεύτερος είναι να συνηθίσει η κοινωνία στην ολοένα και αυξανόμενη βία. Να πάθει, δηλαδή, ένα είδος μιθριδατισμού απέναντι στη βία. Και, τότε, η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής θα καταστεί πλημμέλημα.
-Ο τρίτος είναι να διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις της χώρας με τις επιθέσεις σε ξένες πρεσβείες.
Γι' αυτό φαινόμενα όπως ο Ρουβίκωνας ή, οι ... "αντιεξουσιαστές" ή, οι... "αναρχικοί" της πλάκας, είναι ολοκληρωτικής αντιλήψεως και συμπεριφοράς.
Η άσκηση βίας δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία, από όποια πλευρά και αν την αντιμετωπίζει κανείς.
Οι οργανώσεις αυτές δεν παίζουν το παιχνίδι ολοκληρωτικών κομμάτων και αντιλήψεων. Είναι ολοκληρωτικές και έκφραση του ολοκληρωτισμού.
Γι' αυτό είναι τραγικό λάθος της κυβέρνησης να αναζητά αριστερό άλλοθι στην ανοχή που επιδεικνύει στη δράση τους.
Ένα δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει να δείχνει επιείκεια όταν χρειάζεται και οι νόμοι της ελληνικής πολιτείας προβλέπουν σχετικά.
Δεν μπορεί, όμως, να εκβιάζεται.
Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα είναι εικόνα διάλυσης. Καθένας κάνει ό,τι θέλει.
Προσπάθησαν πολύ οι Έλληνες, από τη λήξη του Εμφυλίου μέχρι σήμερα, να διευρύνουν τα όρια της δημοκρατίας τους.
Τα υπονομεύουν, όμως, ολοκληρωτικής φύσεως δυνάμεις σαν και αυτές που δρουν καθημερινά με την κυβερνητική ανοχή.
Το αστυνομικό κράτος δεν αποτελεί λύση αλλά ενέργειες σαν και αυτές των, δήθεν, αντιπάλων του, ανοίγουν τον δρόμο για την εμφάνιση και εδραίωσή του.
Η τακτική του χώρου στον οποίο ανήκει και ο Ρουβίκωνας είναι οι προκλήσεις που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ενός σκληρού καθεστώτος με αστυνομικά χαρακτηριστικά. Διότι πιστεύουν πως σε τέτοιο περιβάλλον μπορούν να δράσουν. Είναι η γνωστή αριστερίστικη τακτική. Καταδικαστέα από την ιστορία.
Αν η κυβέρνηση θέλει να σεβαστεί την εμπιστοσύνη που της έδειξαν οι πολίτες, θα επιδιώξει διακομματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Με τη δημοκρατία δεν παίζουν.
Με την ανοχή που δείχνει η ελληνική πολιτεία σε φαινόμενα βίας και καταστροφής δημόσιας περιουσίας ή προσβολής θεσμών, υπάρχουν τρεις, τουλάχιστον, σοβαροί κίνδυνοι:
- Ο πρώτος είναι να αγανακτήσει η ελληνική κοινωνία και να ανεχθεί, αν δεν επιδιώξει, ένα αυταρχικό και αστυνομικό κράτος.
-Ο δεύτερος είναι να συνηθίσει η κοινωνία στην ολοένα και αυξανόμενη βία. Να πάθει, δηλαδή, ένα είδος μιθριδατισμού απέναντι στη βία. Και, τότε, η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής θα καταστεί πλημμέλημα.
-Ο τρίτος είναι να διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις της χώρας με τις επιθέσεις σε ξένες πρεσβείες.
Γι' αυτό φαινόμενα όπως ο Ρουβίκωνας ή, οι ... "αντιεξουσιαστές" ή, οι... "αναρχικοί" της πλάκας, είναι ολοκληρωτικής αντιλήψεως και συμπεριφοράς.
Η άσκηση βίας δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία, από όποια πλευρά και αν την αντιμετωπίζει κανείς.
Οι οργανώσεις αυτές δεν παίζουν το παιχνίδι ολοκληρωτικών κομμάτων και αντιλήψεων. Είναι ολοκληρωτικές και έκφραση του ολοκληρωτισμού.
Γι' αυτό είναι τραγικό λάθος της κυβέρνησης να αναζητά αριστερό άλλοθι στην ανοχή που επιδεικνύει στη δράση τους.
Ένα δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει να δείχνει επιείκεια όταν χρειάζεται και οι νόμοι της ελληνικής πολιτείας προβλέπουν σχετικά.
Δεν μπορεί, όμως, να εκβιάζεται.
Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα είναι εικόνα διάλυσης. Καθένας κάνει ό,τι θέλει.
Προσπάθησαν πολύ οι Έλληνες, από τη λήξη του Εμφυλίου μέχρι σήμερα, να διευρύνουν τα όρια της δημοκρατίας τους.
Τα υπονομεύουν, όμως, ολοκληρωτικής φύσεως δυνάμεις σαν και αυτές που δρουν καθημερινά με την κυβερνητική ανοχή.
Το αστυνομικό κράτος δεν αποτελεί λύση αλλά ενέργειες σαν και αυτές των, δήθεν, αντιπάλων του, ανοίγουν τον δρόμο για την εμφάνιση και εδραίωσή του.
Η τακτική του χώρου στον οποίο ανήκει και ο Ρουβίκωνας είναι οι προκλήσεις που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ενός σκληρού καθεστώτος με αστυνομικά χαρακτηριστικά. Διότι πιστεύουν πως σε τέτοιο περιβάλλον μπορούν να δράσουν. Είναι η γνωστή αριστερίστικη τακτική. Καταδικαστέα από την ιστορία.
Αν η κυβέρνηση θέλει να σεβαστεί την εμπιστοσύνη που της έδειξαν οι πολίτες, θα επιδιώξει διακομματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Με τη δημοκρατία δεν παίζουν.
ΣΧΟΛΙΑ