Ένα χρόνο πριν ο υγειονομικός εφιάλτης αρχίζει, οι ζωές μας μπαίνουν σε… αναστολή και λέξεις και φράσεις όπως κορονοϊός, καραντίνα, κρούσματα, αυξημένο ιικό φορτίο και «οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες» εισβάλλουν στην καθημερινότητά μας και την αναδιαμορφώνουν. Την ίδια ώρα κάποιοι δίνουν τη μάχη απέναντι στον αόρατο εχθρό και κάποιοι άλλοι εργάζονται σε καταστήματα ειδών πρώτης ανάγκης για να μας εξυπηρετήσουν.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αύριο Δευτέρα 8 Μαρτίου, δίνουμε βήμα σε τρεις γυναίκες από εκείνες που πολέμησαν τον αόρατο εχθρό, μας προσέφεραν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες παραμερίζοντας το φόβο και τον κίνδυνο και στάθηκαν στο πλευρό μας ως επαγγελματίες αλλά και ως άνθρωποι.

«Ένιωθαν μόνοι και εγκαταλελειμμένοι»

«Δεν ξεχνιούνται αυτά που ζήσαμε. Ήταν κάτι άγνωστο για όλους. Εγώ δεν έχω ξαναζήσει lockdown ούτε έχω αντιμετωπίσει ξανά μία τέτοια νόσο, με τέτοια διασπορά, χωρίς εμβόλιο και θεραπεία. Έπρεπε να διαχειριστούμε και την αγωνία του κόσμου αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας που νόσησαν. Φοβόμασταν μην κολλήσουμε και εμείς οι ίδιοι και να μη μεταφέρουμε κάτι στο σπίτι. Η δουλειά ήταν απεριόριστη και τρομακτική ειδικά στο δεύτερο κύμα. Η ένταση της εργασίας ήταν αυξημένη όπως και οι εφημερίες και δεν βλέπαμε το τέλος. Είναι πολύ δύσκολο για τον ασθενή να σε βλέπει ντυμένο σαν αστροναύτη και από την άλλη είναι εξίσου δύσκολο για τον συγγενή που δεν σε βλέπει και τους μιλάς στο τηλέφωνο. Όσοι ασθενείς ήταν εκτός ΜΕΘ και μπορούσαν να μιλήσουν παρά το χαμηλό οξυγόνο, μιλούσαν μόνο στο τηλέφωνο με τους δικούς του. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ένιωθαν μόνοι και εγκαταλελειμμένοι.

Ωστόσο, είμαι πολύ χαρούμενη γιατί η πανδημία φτάνει στο τέλος της λόγω των εμβολίων. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα της προσπάθειας που καταβάλλαμε όλοι οι εντατικολόγοι της χώρας στο απαιτητικό περιβάλλον των ΜΕΘ», είπε η Γεωργία Βασιλειάδου, αναισθησιολόγος, εντατικολόγος, διευθύντρια ΕΣΥ, Α’ ΜΕΘ, ΓΝ Παπανικολάου, η οποία αναφέρει ότι η ιατρική είναι ένας γυναικοκρατούμενος χώρος.

«Ήταν τρομακτική εμπειρία»

«To δεύτερο κύμα ήταν το χειρότερο μέχρι στιγμής ειδικά για τη Θεσσαλονίκη. Έβλεπες τα ασθενοφόρα να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο και τις κλινικές να γίνονται κλινικές COVID. Οι ασθενείς που δεν ήταν με κορονοϊό δεν είχαν που να πάνε γιατί όλες οι μονάδες γίνονταν μονάδες COVID. Ήταν τρομακτική εμπειρία. Ήταν άγνωστο. Δεν υπήρχαν τα μέσα που έπρεπε για να προστατευτούμε και παράλληλα φοβόμασταν και εμείς. Το πιο σημαντικό για εμάς ήταν να μη μεταφέρουμε τον ιό στο σπίτι. Στα σπίτια μας ζούμε και με ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ή πρέπει να φροντίσουμε και τους υπερήλικες γονείς μας. Αν υπήρχε πρόνοια δε θα υπήρχε το άγχος ότι πρέπει να πάμε εμείς στους ηλικιωμένους και να τους εκθέσουμε σε κίνδυνο γιατί αλλιώς δεν θα τους φροντίσει κανείς. Είχαμε και περιστατικά συναδέλφων που μετέφεραν τον ιό στους δικούς τους και κατέληξαν. Θυμάμαι επίσης ασθενείς με κορονοϊό να είναι μόνοι τους, να μην μπορούν να μιλήσουν στους δικούς τους. Μία εικόνα που δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου είναι να περνάνε από το διάδρομο περιστατικά με κορονοϊό και να μας λένε να βγούμε όλοι έξω για να μη μολυνθούμε», τονίζει η Ελένη Μπακιρλή, νοσηλεύτρια στο «ΑΧΕΠΑ» και συμπληρώνει ότι «Σκέφτομαι πώς μπορεί να ένιωθε εκείνη την ώρα ο ασθενής ή ο νοσηλευόμενος που δεν είχε επαφή με κανέναν και ακόμα και οι γιατρού έμπαιναν μόνο για τα απαραίτητα. Τί μοναξιά μπορεί να βίωναν». Σε ό,τι αφορά την Ημέρα της Γυναίκας, η κ. Μπακιρλή λέει ότι «η γυναίκα γιορτάζει κάθε μέρα».

«Δίναμε οδηγίες για αποστάσεις και μάσκες και μας έβριζαν»

«Στην αρχή ο κόσμος αντιδρούσε πολύ με τα μέτρα γιατί δεν τα είχε συνηθίσει. Μας έλεγαν πολύ βαριά πράγματα γιατί δεν μπορούσαν να πάρουν απόφαση ότι έτσι θα είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα. Δίναμε οδηγίες για αποστάσεις και μάσκες στους πελάτες και μας έβριζαν. Παράλληλα έπρεπε να διαχειριστούμε και τη δική μας αγωνία και το ότι δεν ξέραμε τί γίνεται και για πόσο θα είμαστε έτσι», λέει με τη σειρά της η Κυριακή Συρμαλή, εργαζόμενη σε σούπερ μάρκετ. «Θυμάμαι τους ανθρώπους να έρχονται και να αγοράζουν μαζικά πράγματα πέρυσι τέτοια περίοδο. Ήταν πολύ φοβισμένοι. Εμείς ως εργαζόμενοι νιώθαμε ότι είμαστε στην πρώτη γραμμή, μετά φυσικά από τους υγειονομικούς, γιατί τροφοδοτούμε ζωές», τονίζει η κ. Συρμαλή και συμπληρώνει «δουλεύαμε χωρίς ρεπό, με διευρυμένο ωράριο, με καμένα χέρια από τα αντισηπτικά. Υπήρχε το θέμα των παιδιών γιατί έπρεπε να είναι κάποιος σπίτι να τα προσέχει. Επίσης έπρεπε να διαχειριστούμε και το φόβο που ένιωθαν τα παιδιά τα οποία πέρασαν πολύ δύσκολα. Γυρνούσαμε σπίτι και δεν μπορούσαμε να τα αγκαλιάσουμε. Αφενός για να τα προστατέψουμε αφετέρου γιατί και τα ίδια δεν ήθελαν λόγω φόβου. Σε ό,τι αφορά την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας η κ. Συρμαλή συμφωνεί με την Ελένη Μπακιρλή και επαναλαμβάνει ότι η γυναίκα γιορτάζει κάθε μέρα.

Σοφία Μπεκατώρου

Η γυναίκα - σύμβολο του MeToo

Το «κουτί της Πανδώρας» για τις καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης άνοιξε τον Ιανουάριο η Ολυμπιονίκης της Ιστιοπλοΐας Σοφία Μπεκατώρου όταν μίλησε δημόσια για τον βιασμό της από παράγοντας της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Η συγκλονιστική καταγγελία της αλλά και το θάρρος που επέδειξε άνοιξαν το δρόμο για να σπάσει ο κύκλος της σιωπής εμπνέοντας έτσι και άλλες γυναίκες να δημοσιοποίησουν τις δικές τους ιστορίες. Τη σκυτάλη πήραν φοιτήτριες του ΑΠΘ οι οποίες κατήγγειλαν καθηγητές τους για περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης ενώ σε σύντομο χρονικό διάστημα άνοιξε και ο «φάκελος κακοποίηση» για τον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο με την κοινωνία να παρακολουθεί σοκαρισμένη μέχρι σήμερα τις εξελίξεις χωρίς να γνωρίζει πότε θα σταματήσει το ντόμινο των μαρτυριών.

Κατερίνα Σακελλαροπούλου

Η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που η κ. Σακελλαροπούλου ανέβαλε και επίσημα το τιμόνι της Προεδρίας της Δημοκρατίας στις 13 Μαρτίου του 2020, με την ίδια να γίνεται η πρώτη γυναίκα της χώρας σε αυτό το αξίωμα. Ωστόσο, αυτή δεν είναι η μοναδική πρωτιά για την ΠτΔ καθώς υπήρξε και η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος στην ιστορία του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας από τον Οκτώβριο του 2018. Σε πρόσφατη ομιλία της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η κ. Σακελλαροπούλου ανέφερε πως νιώθει ευθύνη για τον αγώνα που έδωσαν και δίνουν οι γυναίκες, για να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες αυτής της περιόδου. Παράλληλα, τόνισε πως «πολλές γυναίκες, λόγω των μέτρων περιορισμού της κίνησης και της κοινωνικής επαφής, εγκλωβίστηκαν στο σπίτι με τους κακοποιητές τους. Η ενδοοικογενειακή βία, φαινόμενο με πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές και οικονομικές προεκτάσεις, διογκώθηκε. Από την άλλη, γιγαντώθηκε και στη χώρα μου το κίνημα #MeToo, αναδεικνύοντας το εύρος του σεξισμού και της κακοποίησης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και ενδυναμώνοντάς τες ώστε να μιλήσουν επιτέλους ανοικτά για τις τραυματικές εμπειρίες τους και να προσφύγουν στη δικαιοσύνη».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 7 Μαρτίου 2021