Στην κάλπη λοιπόν σε μία εβδομάδα από σήμερα.

Με το μυαλό στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο, στο πάντα. Και στα τέσσερα μαζί. Όχι μόνον σε ένα, ούτε σε δυο και σε τρία. Σε όλα μαζί.

Όχι μόνον στο μέλλον, με βάση τις υποσχέσεις. Οι υποσχέσεις είναι ανέξοδες και προσφέρονται αφειδώς πριν από τις εκλογές για να περιοριστούν ή και να ανατραπούν μετά από αυτές. Αλλά και να υποθέσουμε ότι οι υποσχέσεις προσφέρονται με ειλικρίνεια και πραγματική διάθεση, δεν είναι βέβαιο πως μπορούν να εκπληρωθούν, καθώς θα απαιτούν πλείστες προϋποθέσεις που δεν είναι εύκολη υπόθεση (εξεύρεση χρημάτων, διαδικασίες, τρόποι πραγματοποίησης, μελέτη επιπτώσεων κλπ)

Όχι μόνον στο παρελθόν, στην αποτίμηση δηλαδή του μέχρι τώρα έργου και την αξιολόγηση του αν μας ικανοποίησαν και σε ποιο βαθμό. Πράγματι το χθες, αποτελεί έναν υπολογίσιμο δείκτη της φερεγγυότητας και την ικανότητας, ωστόσο ένας πολιτικός -πόσω μάλλον ένα κόμμα- ενδεχομένως να διδάχτηκε από τα λάθη του, να έμαθε, να απέκτησε νέα εργαλεία, ή από την άλλη να στέρεψε από ιδέες και να εξάντλησε την προσφορά του.

Ούτε φυσικά μόνον στο παρόν, αφού το σήμερα μπορεί να αποτελεί την απόλυτη βάση για το πού βρισκόμαστε και τι δυνατότητες έχουμε, αλλά ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πως το σήμερα δεν θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετικό και καλύτερο στην περίπτωση που ενεργούσαν σε αυτό διαφορετικά υποκείμενα που εμφορούνταν από διαφορετικές πεποιθήσεις και προγράμματα.

Αλλά ούτε και στο πάντα, στην κοσμοθεωρία -την ιδεολογία δηλαδή- από την οποία εμφορείται έκαστος, καθώς αυτή οφείλει να μην είναι απολιθωμένη αλλά να προσαρμόζεται στην εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψιν τις αλλαγές που φέρνει η τεχνολογία, οι νέες συνθήκες, οι νέες ιδέες αλλά και οι καινούργιες ανάγκες που διαμορφώνονται.

Πέρα όμως από το κόμμα που επιλέγουμε, οφείλουμε να βουτήξουμε στο μυαλό μας και πριν βάλουμε τους σταυρούς προτίμησης, καθώς η επιλογή των ανθρώπων που θα μας εκπροσωπήσουν στη Βουλή, είναι βαρύνουσας σημασίας κυρίως για την… μικρή πολιτική: για την προώθηση δηλαδή λύσεων στα ιδιαίτερα προβλήματα της περιοχής και της τοπικής κοινωνίας.

Δεν γίνεται δηλαδή να έχουμε ως μοναδικό κριτήριο αν κάποιος είναι φίλος ή γνωστός, αν είναι… σελέμπριτι ή αναγνωρίσιμος, αν κατάγεται από τζάκι ή από το χωριό μας, αν μας έταξε προσωπική εξυπηρέτηση, αν είναι γλυκός ως άνθρωπος, αν ξέρει να μιλάει.

Σίγουρα μετρούν κι αυτά, αλλά ένας βουλευτής πρωτίστως πρέπει να επιλέγεται με γνώμονα το καλό της εκλογικής περιφέρειας και των ανθρώπων που εκπροσωπεί.

Ειδικά όσοι ζούμε στην ξεχασμένη και παραμελημένη από το κράτος των Αθηνών ελληνική… επαρχία (έτσι αποκαλούν ακόμη και τη Θεσσαλονίκη οι του… κλεινού άστεος), οφείλουμε να επιλέγουμε τους αντιπροσώπους μας και με ένα επιπρόσθετο κριτήριο: να μεταφέρει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τα αιτήματα της τοπικής κοινωνίας, να έχει επεξεργαστεί προτάσεις λύσεων πλήρως τεκμηριωμένες και να διεκδικεί σθεναρά και πειστικά την αποδοχή τους.

Δεν γίνεται δηλαδή να ξαναψηφίζουμε ανθρώπους που τους στείλαμε στην Βουλή όπου πέρασαν και δεν ακούμπησαν και αφού εξαφανίστηκαν επί μακρόν, να μας θυμούνται προεκλογικά και να μας ζητούν να τους στηρίξουμε για να συνεχίσουν για άλλη μια θητεία χωρίς…να ακουμπήσουν.

Αν το κάνουμε αυτό, δεν θα έχουμε καμιά δικαιολογία να γκρινιάζουμε όταν διαπιστώνουμε πως η περιοχή μας είναι… ριγμένη και να αναρωτιόμαστε «πού είναι η τοπική μας ηγεσία»…

Καλό βόλι λοιπόν κι ας εκμεταλλευτούμε όλοι τις 7 μέρες που απομένουν για καλό. Για να πάμε στην κάλπη με ψυχή αλλά και σύνεση.

Γιορτή της μητέρας σήμερα και παρότι κάθε χρόνο αφιερώνω σ’ αυτές που μας δίνουν τη ζωή και την ανιδιοτελή τους αγάπη για μία ζωή αυτό το σημείωμα, σήμερα θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε κάποιες άλλες μάνες, εκείνες που γλαφυρά περιγράφει ως «Μάνες της άδειας αγκαλιάς» ο γνωστός συγγραφέας Θοδωρής Παπαθεοδώρου. Εκείνος το έγραψε για τις μάνες του εμφυλίου, εγώ για τις δεκάδες μάνες που εν καιρώ ειρήνης βρέθηκαν χωρίς παιδιά.

Εβδομήντα πέντε ημέρες, λοιπόν, συμπληρώνονται ανήμερα της Γιορτής της Μητέρας από το δυστύχημα που σημάδεψε για πάντα τη χώρα μας, από την τραγωδία στα Τέμπη και οι άνθρωποι που πληγώθηκαν βαθιά, που άλλαξε για πάντα με τον πιο βίαιο και τον πιο απάνθρωπο τρόπο η ζωή τους, έχουν ως στόχο το προφανές: να μην ξεχάσουμε ποτέ τους νεκρούς τους, αλλά και εκείνους που με λάθη και παραλείψεις επέτρεψαν να κοπεί το νήμα της ζωής τους στο μοιραίο τρένο.

Δύο από τις μεγάλες τους δράσεις, διαφορετικές μεταξύ τους, πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες, παραμονές των εκλογών.

Η πρώτη σήμερα Κυριακή όταν συγγενείς και φίλοι των 57 νεκρών των Τεμπών έχουν δώσει ραντεβού σε κεντρική πλατεία των Σερρών για να διαμαρτυρηθούν, όπως τονίζουν στην αφίσα τους, για την εκ νέου υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή.

Το κάλεσμα απεύθυνε η ομάδα «Τέμπη-Συγγενείς θυμάτων», ενώ όπως λέει το ρεπορτάζ μας, εκεί θα βρεθούν αρκετοί γονείς και φίλοι που θα ξεκινήσουν από τη Θεσσαλονίκη για να είναι στις 12 το μεσημέρι στις Σέρρες, όμως μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι τουλάχιστον, η εκδήλωση δεν είχε επικοινωνηθεί αρκετά στην πόλη ώστε να λάβει και τη στήριξη (και την «ομπρέλα» και όχι το «καπέλωμα») της τοπικής κοινωνίας, των φορέων, των συλλόγων.

Η έτερη εκδήλωση στην οποία αναμένεται να δώσει το παρών η κοινωνία της Θεσσαλονίκης, εκείνη που κατέβηκε ξανά και ξανά στους δρόμους στη μνήμη των 57 νεκρών αλλά και για να αποδοθούν οι ευθύνες και να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, είναι μία μεγάλη συναυλία.

Αυτή θα λάβει χώρα την Τετάρτη στο «Μύλο» και εκεί θα ακουστούν μεταξύ άλλων και τραγούδια της Φραντζέσκας Μπέζα, του νεαρού κοριτσιού που έχασε με τραγικό τρόπο τη ζωή του στα Τέμπη όπως και δεκάδες άλλα αγόρια και κορίτσια.

Η συναυλία επίσης δεν έχει επικοινωνηθεί τόσο όσο θα περίμενε κανείς και το λέω με την βαθιά πεποίθηση πως όλη η πόλη και όλη η χώρα θα θέλει να βρεθεί εκεί.

Στη συναυλία που θα γίνει στις 9.30 το βράδυ στο κλαμπ του «Μύλου» συμμετέχουν πέντε συγκροτήματα, ενώ τα έσοδα από το εισιτήριο εισόδου (5 ευρώ) θα δοθούν για φιλανθρωπικό σκοπό στον σύλλογο «Λάμψη».

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 14.05.2023