Μια αγκαλιά και ευχές ήταν το μεγάλο και ζεστό ευχαριστώ των ανθρώπων που απεγκλώβιζαν για τρεις ημέρες μέλη της εθελοντικής ομάδας «Έθεξις» του Πανεπιστημίου Πατρών και της ακαδημίας εθελοντισμού Help Hellas, από τα πλημμυρισμένα χωριά της Καρδίτσας.

Ένας από τους εθελοντές της ομάδας του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Μάριος Βλαχογιάννης, μιλώντας στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων περιγράφει τα όσα βίωσαν για τρεις ημέρες στις πλημμυρισμένες περιοχές, για τους ανθρώπους που διέσωσαν και για τις μεγάλες καταστροφές που αντίκρισαν.

«Νιώσαμε απόγνωση βλέποντας και μαθαίνοντας για την καταστροφή στη Θεσσαλία, για αυτό και πήραμε την απόφαση να πάμε και να βοηθήσουμε», λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Μάριος Βλαχογιάννης, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «αυτό που ζήσαμε , βλέποντας τις καταστροφές ήταν πρωτόγνωρο».

«Την απόφαση να πάμε στην Θεσσαλία για να βοηθήσουμε τους πλημμυροπαθείς», αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο Μάριος Βλαχογιάννης, «την λάβαμε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, 7 Σεπτεμβρίου, αφού πρώτα είχαμε μία συζήτηση με τον υπεύθυνο εθελοντισμού του Πανεπιστημίου Πατρών για τη δημιουργία και το συντονισμό των εθελοντικών ομάδων σε όλο το Πανεπιστήμιο με το κίνημα "Έθεξις", Βίκτωρα Στιβανάκη και τον πρόεδρο της ακαδημίας εθελοντισμού Help Hellas, Γιώργο Γαμπιεράκη».

«Οι συγκεκριμένες συζητήσεις», συνεχίζει, «επικεντρώθηκαν στο πώς μπορούμε να βοηθήσουμε άμεσα, με βάση τις όποιες γνώσεις έχουμε και αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε, αλλά και πώς είναι δυνατόν να οργανώσουμε μία βοήθεια με τη συλλογή πραγμάτων, ώστε να σταλούν στους πλημμυροπαθείς». «Τελικά», όπως σημειώνει, «αποφασίσαμε πως πρέπει να πάμε στις πλημμυρισμένες περιοχές και να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε».

«Η εθελοντική ομάδα που συγκροτήθηκε, όπως λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Μάριος Βλαχογιάννης, αποτελείτο από τρία άτομα από την Πάτρα και δύο άτομα από την Αθήνα, ενώ ένας εθελοντής από την ακαδημία εθελοντισμού διέθετε ένα σκάφος πέντε μέτρων».

«Τα μέλη αυτής της ομάδας», όπως υπογραμμίζει ο Μάριος Βλαχογιάννης, «διαθέταμε εμπειρία στον τομέα της διάσωσης και έτσι το επόμενο πρωί, δηλαδή την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου, ξεκινήσαμε για τη Θεσσαλία».

«Καθώς ταξιδεύαμε από την Πάτρα προς την Αθήνα και από εκεί προς την Καρδίτσα», συνεχίζει, «προσπαθούσαμε να μάθουμε πού υπάρχει ανάγκη και για αυτό τον λόγο επικοινωνούσαμε με εθελοντές από την περιοχή της Καρδίτσας, ώστε να συναντηθούμε και να πάμε κατευθείαν στο πεδίο».

Στην συνέχεια ο Μάριος Βλαχογιάννης περιγράφει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ τα όσα βίωσαν στις πλημμυρισμένες περιοχές.

«Αρχικά φθάσαμε στην πόλη της Καρδίτσας και βρεθήκαμε με τους εθελοντές της περιοχής, οι οποίοι είχαν οκτώ σκάφη και αμέσως μετά πήγαμε στην κωμόπολη του Παλαμά και στην κοινότητα Κοσκινά. Την δεύτερη ημέρα, αφού πρώτα μιλήσαμε πάλι με εθελοντές από την περιοχή για το πού υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη, πήγαμε στην κοινότητα Πεδινό και στην κοινότητα Μεταμόρφωση. Την τρίτη ημέρα πήγαμε και πάλι στην κοινότητα της Μεταμόρφωσης, κυρίως για να βοηθήσουμε κτηνοτρόφους, οι οποίοι ήθελαν να δουν σε τι κατάσταση ήταν τα ζώα τους.

Όταν λοιπόν ξεκινήσαμε τις προσπάθειες διάσωσης, βάλαμε τη βάρκα κατευθείαν μέσα στο νερό και προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τις πλημμυρισμένες περιοχές, ακολουθώντας την εξής διαδικασία.

Σε όλες τις βάρκες έμπαινε μέσα ένα άτομο που θα ανελάμβανε τον χειρισμό της, ένα δεύτερο άτομο που θα βοηθούσε τους ανθρώπους να μπουν μέσα στη βάρκα, αλλά και ένα τρίτο άτομο που ήξερε καλά την περιοχή, διότι έπρεπε κάποιος να μας υποδείξει που έχουν πάει άνθρωποι, δηλαδή σε ποια ψηλά σπίτια ήσαν συγκεντρωμένοι.

Στην συνέχεια απεγκλωβίζαμε ανθρώπους και τους μεταφέραμε με τη βάρκα σε σημεία όπου μπορούσαν να πλησιάσουν τρακτέρ. Κατόπιν τους βοηθούσαμε να επιβιβαστούν στις πλατφόρμες των τρακτέρ, ώστε να μεταφερθούν στην Καρδίτσα».

Όσον αφορά στις κυριότερες δυσκολίες που αντιμετώπισαν, ο Μάριος Βλαχογιάννης λέει στο ΑΠΕ -ΜΠΕ:

«Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε είχαν να κάνουν κυρίως με τη οργάνωση, αφού δεν υπήρχε ένα συντονιστικό κέντρο για τους ανθρώπους που πήγαμε να βοηθήσουμε με τα μέσα και την εμπειρία που διαθέτουμε. Δηλαδή δεν υπήρχε κάποιος στον οποίο θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε κατευθείαν, ώστε να μην ψάχνουμε μόνοι μας για το πού πρέπει να πάμε για να βοηθήσουμε και να φανούμε χρήσιμοι, αφού ήμασταν εκεί έχοντας κάποιες βασικές γνώσεις στη διάσωση.

Βέβαια, προφανώς και οι συνθήκες ήταν δύσκολες, αφού ήμασταν πολλές ώρες μέσα στο νερό. Οι επιχειρήσεις διάσωσης κρατούσαν πολλές ώρες, δηλαδή θα μπορούσα να πω όλη την ημέρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτό που μας δυσκόλεψε. Οι δυσκολίες δημιουργήθηκαν, όπως προανέφερα, από την έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στην βάρκα, ποιοι θα διασωθούν πρώτοι και άλλα παρόμοια».

Αναφερόμενος στις επιχειρήσεις διάσωσης και απεγκλωβισμού, ο Μάριος Βλαχογιάννης περιγράφει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ:

«Όταν απεγκλωβίζαμε τους κατοίκους ένιωθαν χαρά, γιατί ήταν τρεις μέρες αποκλεισμένοι χωρίς ρεύμα, ενώ παράλληλα, υπήρχε ο φόβος ότι θα χάσουν την επικοινωνία. Επίσης, υπήρχαν ζητήματα με την έλλειψη πόσιμου νερού και φαγητού, αλλά τελικά βρέθηκε τρόπος για να τους τα προμηθεύσουν.

Όμως, οι πιο συγκινητικές στιγμές, ήταν όταν απεγκλωβίζαμε ηλικιωμένους ανθρώπους, διότι αυτοί είχαν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μόλις λοιπόν ξεκινούσαμε να τους μεταφέρουμε σε ασφαλή μέρη, μάς αγκάλιζαν, μάς ευχαριστούσαν και μας εύχονταν, για παράδειγμα, 'να σας χαίρονται οι γονείς σας'.

Διαπίστωναν, δηλαδή, ότι υπάρχει ανθρωπιά γύρω τους, αφού έρχονταν κάποιοι να τους βοηθήσουν πρακτικά, αλλά και ψυχικά, κάτι που έκανε καλό στην ψυχολογία τους αφού έβλεπαν συνανθρώπους τους να είναι στο πλευρό τους».

Τις ημέρες που έμειναν στις πλημμυρισμένες περιοχές οι εθελοντές από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και την ακαδημία εθελοντισμού Help Hellas, είχαν την στήριξη εθελοντών από την περιοχή της Καρδίτσας. «Ευτυχώς όταν έμαθαν οι εθελοντές της περιοχής ότι έχουμε έλθει, λέει ο Μάριος Βλαχογιάννης, «φρόντισαν να επικοινωνήσουν με κατοίκους της Καρδίτσας, ώστε να μας προσφέρουν ένα δωμάτιο, οπότε και τα δύο βράδια που διανυκτερεύσαμε μείναμε στους ανθρώπους που μας πρόσφεραν το σπίτι τους και το χώρο τους».

Απαντώντας στο ερώτημα, για το πώς πήραν την απόφαση να πάνε να βοηθήσουν τους πλημμυροπαθείς, ο Μάριος Βλαχογιάννης αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ:

«Νιώσαμε πάρα πολύ μεγάλη απόγνωση με αυτό που βλέπαμε ότι γινόταν στην Θεσσαλία. Αυτή ήταν και η κινητήριος δύναμη. Έτσι λοιπόν μπαίνεις σε μία διαδικασία επιβίωσης. Δηλαδή προσπαθούσαμε να σώσουμε κάποιον. Με τα όποια μέσα είχαμε, αυτό που θέλαμε ήταν να αλλάξουμε έστω και λίγο την κατάσταση».

Όσον αφορά τα όσα αντίκρισαν στις πλημμυρισμένες περιοχές τονίζει: «Είδαμε τις καταστροφές στις καλλιέργειες και στο ζωικό κεφάλαιο, αφού το νερό ήταν σταθερά κοντά στα τρία μέτρα. Όταν λοιπόν είσαι σε έναν έρημο πλέον τόπο πλέον νιώθεις μία παγωμάρα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο».

Ο Μάριος Βλαχογιάννης μιλάει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ και για την εθελοντική προσπάθεια που έχει ξεκινήσει στο Πανεπιστήμιο Πατρών με την ομάδα «Εθεξις»:

«Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει από την πρωτοβουλία του Βίκτωρα Στιβανάκη που ήταν καθηγητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου. Σκοπός του ήταν να φέρει τη νοοτροπία του εθελοντισμού μέσα στο Πανεπιστήμιο. Αυτή λοιπόν η προσπάθεια ξεκίνησε άτυπα το 2011 όταν έγιναν κάποιες πρώτες εθελοντικές δενδροφυτεύσεις στο πάρκο ειρήνης του Πανεπιστημίου Πατρών με πρωτοβουλία του κ. Στιβανάκη. Στην συνέχεια, αυτό το άτυπο άρχισε σιγά-σιγά να γίνεται τυπικό, ώσπου το Σεπτέμβριο του 2020 ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Χρήστος Μπούρας, δημιούργησε μαζί με τον τότε αντιπρύτανη, Παναγιώτη Δημόπουλο, μία επίσημη επιτροπή εθελοντισμού με υπεύθυνο τον κ. Στιβανάκη όπου μαζί με εμάς τους φοιτητές γίνεται προσπάθεια, ώστε να περάσουμε τον εθελοντισμό ως νοοτροπία».

Σχετικά με τις εθελοντικές προσπάθειες, ο Μάριος Βλαχογιάννης λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι «αυτές επικεντρώνονται σε κοινωνικά θέματα, σε περιβαλλοντικά θέματα, αλλά και σε θέματα, όπως αυτό που λέμε της ηθικής του επιστήμονα», προσθέτοντας: «Ουσιαστικά προσπαθούμε μέσα από τις εθελοντικές δράσεις, εκπαιδεύσεις, μαζί με την εθελοντική ομάδα Πανεπιστημίου Πατρών, να δημιουργήσουμε ενεργούς φοιτητές και τους επόμενους ενεργούς πολίτες».

Παράλληλα, σημειώνει ότι «προσπαθούμε όλο αυτό το κομμάτι του άτυπου εθελοντισμού να το θεσμοθετήσουμε, για αυτό και γίνεται η συνεργασία της εθελοντικής ομάδας του Πανεπιστημίου Πατρών 'Εθεξις' με την ακαδημία εθελοντισμού Help Hellas.»

Όπως προσθέτει, «μέσω της θεσμοθέτησης μπορεί να λαμβάνει κάποιος μία πιστοποίηση εθελοντισμού μέσα από ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει διάφορες δράσεις, είτε αυτές είναι πρώτες βοήθειες, είτε διασώσεις, είτε πώς λειτουργούμε μέσα σε μία ομάδα, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να μπορούν να βοηθούν σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, αλλά και να τις αποτρέπουμε, διότι όσοι περισσότεροι ασχολούνται με τον εθελοντισμό και έχουν αυτή τη νοοτροπία, τόσο θα λιγοστεύουν τα προβλήματα».