Στο δίλημμα μπάσκετ ή οδοντιατρική η επιλογή ήταν αδύνατη και έτσι η Μάρω Τράντα, γιατί περί ης ο λόγος, ακολούθησε τον δρόμο της καρδιάς της, επιλέγοντας να κάνει ταυτόχρονα δύο πράγματα που αγαπά πολύ και την γεμίζουν.

Η αθλήτρια του Παναθλητικού, με τον οποίο αγωνίζεται στην Α1, μοιράζει τη ζωή της μεταξύ του μπάσκετ και της οδοντιατρικής. Ούσα από τις πιο έμπειρες αθλήτριες της ομάδας των Συκεών, επέστρεψε φέτος μαζί με τον σύλλογό στην Α1, ενώ εδώ και περίπου έναν χρόνο έχει ανοίξει και το δικό της οδοντιατρείο.

Τα πρώτα βήματα στο μπάσκετ τα έκανε στην ιδιαίτερή της πατρίδα το Βελβεντό για να ακολουθήσουν οι σπουδές στη Θεσσαλονίκη και η διαδρομή σε Άρη, ΠΑΟΚ, Απόλλωνα Καλαμαριάς και φυσικά Παναθλητικό.

«Όλη τη μέρα στο τρέξιμο» λέει η ίδια χαμογελώντας στην επίσημη σελίδα της ΕΟΚ, κάνοντας κάτι που πραγματικά την ευχαριστεί. «Ήθελα όταν θα σταματήσω το μπάσκετ να έχω εξασφαλιστεί επαγγελματικά», επισημαίνει αποδεικνύοντας ότι τα δύσκολα είναι για τους τολμηρούς.

Η απόφαση για την οδοντιατρική δεν ήθελε και πολλή σκέψη. «Ήμουν καλή μαθήτρια, διάβαζα και προτιμούσα τις ιατρικές σχολές. Δεν ήθελα όμως να γίνω γιατρός και η οδοντιατρική ήταν κάτι που μου άρεσε. Σε αντίθεση με πολλούς εγώ πήγαινα ευχάριστα στον οδοντίατρο και εφόσον έγραψα καλά στις εξετάσεις μπήκα στην επιλογή μου».

«Είχα βάλει σε πρόγραμμα τις υποχρεώσεις μου»

Ο συνδυασμός πάντως δεν κρύβει ότι ήταν κουραστικός, όμως η θέληση και η επιμονή υπερίσχυσαν. «Είναι αλήθεια ότι ήταν δύσκολο διότι πρόκειται για μια σχολή που είχε πολλά υποχρεωτικά μαθήματα. Δεν μπορούσα να λείψω για να πάω προπόνηση. Οπότε η καθημερινότητα μου ήταν σχολή από το πρωί μέχρι το απόγευμα και στη συνέχεια προπόνηση» και συμπληρώνει:

«Δεν μπορούσα να κάνω πρωινές προπονήσεις διότι εκείνη την ώρα έπρεπε να είμαι στο πανεπιστήμιο. Είχα βάλει, πάντως, σε ένα πρόγραμμα τις υποχρεώσεις μου και θεωρώ ότι τα κατάφερα. Με το που τελείωσα την οδοντιατρική δεν άνοιξα αμέσως δικό μου ιατρείο, αλλά δούλεψα ως υπάλληλος. Το οδοντιατρείο μου το έχω εδώ και περίπου έναν χρόνο. Τώρα που είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και ορίζω εγώ τα ραντεβού μου είναι πιο εύκολο. Μπορώ και τα συνδυάζω καλύτερα και υπάρχει φυσικά κατανόηση από την ομάδα», σημειώνει η γκαρντ του Παναθλητικού

Πολλοί ήταν εκείνοι που ξαφνιάστηκαν με την επιλογή της, ωστόσο, η Μάρω Τράντα είχε ξεκαθαρίσει από νωρίς τις προθέσεις της κάνοντας και τις απαραίτητες θυσίες. «Η αλήθεια είναι ότι δεν συναντάς συχνά μπάσκετ με οδοντιατρική, αλλά θεωρώ ότι έχω κάνει έναν ευχάριστο συνδυασμό. Υπήρξε ένα διάστημα πριν τον κορονοϊό που είχα αρχίσει να πιέζομαι πολύ, αλλά κατά την διάρκεια της πανδημίας όταν και σταμάτησαν οι αθλητικές δραστηριότητες κατάλαβα ότι μου έλειπε το μπάσκετ. Οπότε είπα ότι μπορεί να κάνω θυσίες, αλλά είναι κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί».

«Αγαπάω και τη δουλειά μου και το μπάσκετ»

Στην ερώτηση εάν είχε να διαλέξει μεταξύ μπάσκετ ή οδοντιατρικής είναι απόλυτη, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είναι δύσκολη ερώτηση. Για να πω την αλήθεια δεν αφοσιώθηκα ποτέ 100% στο μπάσκετ, ή για να το θέσω καλύτερα δεν το είδα ποτέ βιοποριστικά. Ήταν πάντα ως ένα χόμπι που το έβλεπα σοβαρά και το οποίο μου έδινε ένα επιπλέον εισόδημα, αλλά ποτέ δεν το σκέφτηκα ότι θα είναι το μοναδικό για μένα. Την αγαπάω πολύ τη δουλειά μου, όπως και το μπάσκετ, γνωρίζοντας, όμως, ότι ο αθλητισμός σε αυτό το επίπεδο κάποια στιγμή θα σταματήσει για μένα» και προσθέτει:

«Όποτε ήθελα να έχω για τη συνέχεια κάτι που επίσης αγαπάω και με ευχαριστεί και έτσι έκανα το συνδυασμό. Και πάντα αυτό που λέω στα νεότερα κορίτσια είναι να έχουν ένα πτυχίο, μια εναλλακτική για μετά το μπάσκετ. Εγώ το είδα και σαν μια εξασφάλιση επαγγελματική. Δεν ήθελα να παίξω μπάσκετ μέχρι κάποια ηλικία και στη συνέχεια να κοιτάξω την επαγγελματική μου αποκατάσταση».

«Έρχονται και αντίπαλες στο οδοντιατρείο μου»

Μια οδοντίατρος και παράλληλα εν ενεργεία αθλήτρια δεν είναι σύνηθες σε μια ομάδα μπάσκετ με τις πλάκες στο παρκέ να μην σταματούν. Φυσικά όποτε της ζητηθεί βοήθεια την προσφέρει απλόχερα. «Οι συμπαίκτριές μου με πειράζουν συνέχεια. Αν χτυπήσει κάποια στο πρόσωπο ή στη μύτη, ρωτάω πάντα και ενδιαφέρομαι. Σίγουρα υπάρχουν πειράγματα, όμως οι περισσότερες έρχονται σε μένα, τους φροντίζω τα δόντια και τους φτιάχνω αθλητικά μασελάκια. Έχουμε και πολλές νεαρές παίκτριες στην ομάδα μας και τους δίνω συμβουλές. Για παράδειγμα ξυπνούν το πρωί και βουρτσίζουν τα δόντια τους πριν το πρωινό. Εκεί θα επεμβαίνω και τους λέω ότι δεν πλένουμε τα δόντια μας πριν φάμε.

Στο οδοντιατρείο μου δεν έρχονται μόνο συμπαίκτριες, αλλά και αντίπαλες… Κάποιες μπορεί να τις είχα κατά το παρελθόν συμπαίκτριες, αλλά έρχονται και με εμπιστεύονται για τα δόντια τους» και θυμάται ένα περιστατικό:

«Θυμάμαι πέρυσι είχε έρθει στο ιατρείο μια ξένη του ΠΑΟΚ. Ήταν περίπου δύο μέτρα και πραγματικά δεν χωρούσε στην καρέκλα. Ήμουν όρθια και της έκανα καθαρισμό γιατί δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Επίσης έχει συμβεί να μου έρθουν στο ιατρείο αθλήτριες που χτύπησαν στα δόντια κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Σε ένα παιχνίδι που είχε χτυπήσει μια αθλήτρια με πήραν τηλέφωνο για οδηγίες».

Όσο για το μέχρι πότε σκέφτεται να παραμείνει στα παρκέ με δεδομένο ότι κάνει ένα ιδιαίτερα απαιτητικό επάγγελμα δεν είχε… απάντηση. «Εάν ρωτήσει κάποιος τους φίλους μου ειδικά αυτούς από τη σχολή θα τους ακούσεις να λένε ότι η Μάρω θα κόψει το μπάσκετ του χρόνου. Κάθε χρόνο πηγαίνω έτσι. Λέω ότι θα σταματήσω και συνεχίζω. Είναι αρκετά κουραστικό επειδή φεύγω από το σπίτι νωρίς το πρωί και επιστρέφω αργά το βράδυ. Χρόνο με το χρόνο πάω. Δεν έχω να δώσω κάποια απάντηση. Όταν κάθομαι μου λείπει όποτε συνεχίζω».