Με σημαντική καθυστέρηση εκδόθηκαν χθες οι εγκύκλιοι βάσει των οποίων θα γίνουν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στις 8 και 15 Οκτωβρίου. Και μην πείτε «σιγά την καθυστέρηση, αφού οι εκλογές θα γίνουν σε περίπου δύο μήνες», γιατί τα ψηφοδέλτια κλείνουν στις 31 Αυγούστου. Άρα οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες έχουν μπροστά τους 27 ημέρες για να κλείσουν τις εκκρεμότητες του συνδυασμού τους, και τι μέρες! Άντε τρέξε να βρεις μέσα στην τούρλα των διακοπών ανθρώπους πρόθυμους να θέσουν υποψηφιότητα. Επίσης, φέτος, οι υποψηφιότητες θα υποβληθούν ηλεκτρονικά, όπως συνέβη και στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Με τη διαφορά, όμως, ότι εδώ μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες υποψηφίους.

Θα σας δώσω δύο αριθμούς για να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος. Οι δημοτικοί σύμβουλοι στους 332 δήμους θα ανέλθουν σε 8.481. Αυτή τη φορά ο νόμος δίνει τη δυνατότητα οι υποψήφιοι να είναι δυόμισι φορές περισσότεροι, αντί για 50% που ήταν το 2019. Αυτό σημαίνει ότι εάν σε κάθε δήμο είχαμε έναν και μόνο συνδυασμό θα απαιτούνταν 21.202 υποψήφιοι, μόνον για τα δημοτικά συμβούλια. Εάν αυτό το πολλαπλασιάσετε επί τέσσερα ή πέντε που θα είναι κατά μέσο όρο οι συνδυασμοί σε κάθε δήμο, φτάνουμε κοντά στις 100.000 και βάλε. Σε αυτούς, προσθέστε άλλες πολλές πολλές δεκάδες χιλιάδες υποψήφιους κοινοτικούς συμβούλους και θα αντιληφθείτε τον κακό χαμό που θα γίνει.

Στις περιφερειακές εκλογές τα πράγματα είναι λίγο πιο συμμαζεμένα. Εκεί οι περιφερειακοί σύμβουλοι θα είναι 611, δηλαδή αν υπήρχε ένας μόνος συνδυασμός σε κάθε περιφέρεια, θα χρειάζονταν ως 1.527 υποψηφίους. Αν υποθέσουμε ότι σε κάθε μία από τις 13 περιφέρειες θα υπάρχουν τουλάχιστον πέντε με έξι συνδυασμούς, τότε ο αριθμός των υποψηφίων μπορεί να φτάσει ως και στις 100.000!

Τα αναφέρω όλα αυτά για δύο λόγους.

Ο πρώτος έχει να κάνει με το εάν το gov.gr θα μπορέσει να σηκώσει όλο αυτό το βάρος της υποβολής εκατοντάδων χιλιάδων υποψηφιοτήτων. Θυμίζω ότι στις εθνικές εκλογές με πολύ λιγότερους υποψήφιους, το σύστημα είχε φτάσει αρκετές φορές στα όριά του.

Ο δεύτερος λόγος είναι περισσότερο ουσιαστικός. Ο νομοθέτης τριπλασίασε το ανώτατο όριο του αριθμού των υποψηφίων, από το 50% στο 150% επί των θέσεων στα δημοτικά, τοπικά και περιφερειακά συμβούλια, επικαλούμενος ως λόγο, ότι έτσι θα δοθεί η δυνατότητα σε ακόμη περισσότερους να ασχοληθούν με τα κοινά. Ακόμη κι αν ήταν αυτή η πρόθεση του νομοθέτη, το αποτέλεσμα θα είναι τελείως διαφορετικό. Ελάχιστοι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες θα κατορθώσουν να γεμίσουν τα ψηφοδέλτιά τους, καλύπτοντας το ανώτατο πλαφόν. Αλλά ακόμη κι αυτοί θα καταφύγουν μοιραία, σε υποψηφιότητες της τελευταίας στιγμής προκειμένου να εμφανίσουν «ανταγωνιστικούς» και «αξιόμαχους» συνδυασμούς. Αυτό, στην πολιτική αργκό, λέγεται «μπάζωμα». Το μόνο που επιτυγχάνεται όμως, έτσι, είναι ο περαιτέρω ευτελισμός μιας κορυφαίας πολιτικής διαδικασίας, αλλά και η αποθάρρυνση χιλιάδων πολιτών να ασχοληθούν ξανά με τα κοινά, όταν θα δουν τους εαυτούς τους στον πάτο του ψηφοδελτίου, με πέντε, δέκα σταυρούς, μόνο από συγγενείς, άντε και μερικούς φίλους που κι αυτοί θα τους σταυρώσουν περισσότερο από οίκτο.