Τα 41 της χρόνια συμπληρώνει σήμερα η θρυλική τενίστρια, Σερίνα Ουίλιαμς, η οποία πριν από λίγο καιρό κρέμασε τη ρακέτα της, βάζοντας τέλος σε μία μαγική πορεία στα κορτ, που συνέβαλε στην αλλαγή του τένις γυναικών για πάντα.

Τα πρώτα βήματα και οι ρατσιστικές επιθέσεις

Η Ουίλιαμς γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1981 στο Μίσιγκαν και είναι η μικρότερη από τα πέντε αδέρφια, ενώ έχει ακόμα επτά ετεροθαλή αδέρφια από την πλευρά του πατέρα της. Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, η οικογένεια μετακόμισε στο Κόμπτον της Καλιφόρνια, όπου η Σερένα ξεκίνησε να παίζει τένις σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. Ο πατέρας της, Ρίτσαρντ Ουίλιαμς, ήταν αυτός που μαζί με την αδερφή της, Βίνους, ανέλαβε την εκμάθησή τους.

Όταν η Ουίλιαμς ήταν εννέα ετών μετακόμισε μαζί με την οικογένειά της στη Φλόριντα, προκειμένου να μπορέσει να παρακολουθήσει την ακαδημία τένις του Ρικ Μάτσι. Ωστόσο, ο πατέρας της Ρίτσαρντ σταμάτησε να στέλνει τις κόρες του σε εθνικά τουρνουά τένις εφήβων όταν η Σερένα ήταν 10 ετών, καθώς ήθελε να «πηγαίνουν σιγά σιγά» και να επικεντρώνονται στα σχολικά τους καθήκοντα. Οι εμπειρίες ρατσισμού που δέχτηκαν οι αδερφές Γουίλιαμς επηρέασαν επίσης αυτή του την απόφαση, καθώς είχε ακούσει λευκούς γονείς να μιλούν για τις κόρες του με υποτιμητικό τρόπο κατά τη διάρκεια των τουρνουά.

Το 1995, όταν η Σερένα ήταν 14 ετών, ο πατέρας της πήρε τις κόρες του από την ακαδημία Μάτσι και ανέλαβε ο ίδιος εξ ολοκλήρου την προπονητική τους καθοδήγηση στο σπίτι.

Οι πρώτες μεγάλες νίκες

Η Σερίνα Ουίλιαμς έμοιαζε από μικρή ότι μπορούσε να κυριαρχήσει ακόμα και απέναντι σε μεγαλύτερες αντιπάλους.

Η ίδια ανυπομονούσε να κάνει το επαγγελματικό της ντεμπούτο, ωστόσο, αυτό καθυστέρησε κάποιους μήνες εξαιτίας ενός ορίου ηλικίας που ίσχυε τότε. Συγκεκριμένα, η Αμερικανίδα τενίστρια είχε λάβει wild card για να συμμετάσχει στο τουρνουά του Όκλαντ το 1995, όταν ήταν μόλις 14 ετών. Τότε, όμως η WTA έβαλε φρένο στη συμμετοχή της λόγω των περιορισμών ηλικία που υπάρχουν.

Τελικά, έκανε την παρθενική της εμφάνιση σε τουρνουά στο Κεμπέκ όπου και αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο. Το 1996 δεν έπαιξε πουθενά, ενώ η πρώτη της νίκη σε κυρίως ταμπλό ήρθε το Νοέμβριο του 1997 στο Σικάγο. Στο συγκεκριμένο τουρνουά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όπου έχασε από την Λίντσεϊ Ντάβενπορτ κάτι που της επέτρεψε να μπει στο Top100 στα 16 της χρόνια!

Το 1998 τη βρήκε αρκετές καλές πορείες και με κορυφαία της στιγμή την κατάκτηση του Γουίμπλεντον και του US Open στο μεικτό μαζί με τον Λευκορώσο, Μαξ Μίρνι. Από εκεί και πέρα άρχισε η εκτόξευση. Το 1999 ήρθαν οι πρώτοι μεγάλοι τίτλοι της, ανάμεσά τους και το πρώτο της Grand Slam. Στα προημιτελικά πέταξε εκτός την Μόνικα Σέλες (Νο 7 τότε), ακολούθησε η νίκη της απέναντι στην Λίντσεϊ Ντάβενπορτ (Νο2), ενώ στον τελικό επιβλήθηκε της κορυφαίας τότε τενίστριας, Μαρτίνα Χίνγκις.

Στο μεσοδιάστημα η Σερίνα και η Βίνους Ουίλιαμς είχαν καταφέρει ήδη να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος των υπολοίπων αθλητριών στα διπλά. Το 1999 κατέκτησαν δύο Γκραν Σλαμ (Ρολάν Γκαρός και US Open), ενώ ένα χρόνο αργότερα κατάφεραν μαζί να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.

Μία ονειρική 15ετία

Αν και τα επόμενα χρόνια αντιμετώπισε πολλά θέματα τραυματισμών, η Σερένα δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να ψάχνει να βρει το δεύτερο Grand Slam της καριέρας της. Ο χαμένος τελικός του 2001 στο US Open απέναντι στην αδερφή της της έδωσε το κίνητρο που αναζητούσε για να φτάσει ξανά στην κορυφή.

Αυτό που επακολούθησε ήταν πέρα από τη λογική: Στα επόμενα 15 χρόνια, δηλαδή από το 2002 μέχρι το 2017 η Σερένα Γουίλιαμς κατέκτησε 22 Γκραν Σλαμ εκ των οποίων πέντε US Open, επτά Γουίμπλεντον, τρία Ρολάν Γκαρός και επτά Αυστραλιανά Όπεν.

Η συνολικά της συγκομιδή τίτλων έφταε τους 71, χωρίς να υπολογίζουμε το Grand Slam Cup και το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Το μόνο που έλειψε από την τεράστια καριέρα της είναι το Year Slam, δηλαδή η κατάκτηση και των τεσσάρων Γκραν Σλαμ σε μία χρονιά.

Το κοινωνικό της πρόσωπο

Έχοντας βιώσει στο πετσί της και από μικρή ηλικία τον ρατσισμό, η Σερένα θέλησε μέσα από τις επιτυχίες της στο τένις να τελειώσει μια για πάντα τα φαινόμενα ρατσισμού, ανισότητας και σεξισμού που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στο χώρο. Έτσι, έκανε πράγματα τα οποία έμοιαζαν ξένα όπως το γεγονός ότι αγωνίστηκε με ολόσωμη φόρμα, ενώ προσπάθησε να παίξει με τζιν φούστα και μπότες αλλά δεν την άφησαν.

Εξάλλου, όλα αυτά τα χρόνια είχε πάντοτε κοινωνική δράση με τα παιδιά και τις γυναίκες να βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της. Από το 2011 είναι πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF, βοήθησε στη δημιουργία σχολείων στην Ουγκάντα, την Κένυα και την Τζαμάικα, ενώ από το 2008 έχει μη κερδοσκοπικό οργανισμό που φέρει το όνομά της και έχει ως στόχο να βοηθά εκατομμύρια παιδιά.