Τον τελευταίο καιρό όσο περπατώ σε αυτή την πόλη, την Θεσσαλονίκη, τόσο συνειδητοποιώ την απαξίωσή της. Όχι δεν νιώθω την αύρα της, αυτήν που μας έκανε διαφορετικούς, απλούς, ποιοτικούς… αυτόν τον ιδιαίτερο πολιτισμό της, με το παχύ αλλά τίμιο Λάμδα, που μας ξεχώριζε από τους δήθεν εκπολιτισμένους…
Νομίζω ότι κάπως έτσι θα ήταν και η Μαριούπολη πριν την ισοπεδώσουν. Βλέποντας από την παραλία τον Όλυμπο δεν ακούω τις φωνές των θεών, αλλά ντόπιες φωνές υποταγμένες σε αυταρχικούς πολυεθνικούς σχηματισμούς που επιβάλλουν με χειρουργική ακρίβεια τον θάνατο της όμορφης πόλης που προλάβαμε οι μεγαλύτεροι να ζήσουμε, και που δυστυχώς δεν διασώσαμε για τα παιδιά μας …
Γενικά φαίνεται ότι δεν πάω καλά, ακούω φωνές αφού… και το χειρότερο, της συνείδησής μου.

Θα ήθελα να θίξω ένα θέμα, που για πολλούς ίσως θεωρείται πολυτέλεια να συζητείται σήμερα, όμως μια διαφορετική προσέγγιση θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για να καταλάβουμε τι μας φταίει συνολικότερα σαν Θεσσαλονίκη και αν όντως θα έπρεπε να είμαστε θυμωμένοι με το «αθηναϊκό κράτος», για κάποια από τα δεινά που μας κατατρέχουν.

Και η αρχή ας γίνει με την ΕΡΤ και την πολιτική της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας. Φυσικά αν στην θέση της χρησιμοποιήσουμε οποιονδήποτε δημόσιο οργανισμό, θα έχουμε τα ίδια ακριβώς φαινόμενα.

Πριν μπούμε στο κυρίως θέμα, είναι καλό να κάνουμε κάποιες παραδοχές για την λειτουργία ενός κράτους δικαίου.
α) Όλοι οι πολίτες από άκρη σε άκρη της χώρας θα πρέπει να απολαμβάνουν την ισονομία, ισοπολιτεία και πολλά άλλα… ίσα
β) Ετησίως, ο συνολικός κόπος της χώρας (που συμμετέχει στον Κρατικό προϋπολογισμό), θα πρέπει να κατανέμεται σε κάθε περιοχή με μία αναλογικότητα και με προτεραιότητες, αλλά και με διορθώσεις σε άλλους χρόνους.
γ) Η αρχή της αποκέντρωσης δεν πρέπει να παραμείνει σε βαρύγδουπους τίτλους δανεισμένους από ένδοξο παρελθόν, αλλά να παίρνει σάρκα και οστά στο εξαθλιωμένο παρόν, μήπως και πιστέψουμε ότι τουλάχιστον ένα μικρό μέρος της ζωής μας θα γινόταν να το αλλάξουμε.

Και τώρα ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, ΕΡΤ3 ;
Όχι ακόμα …
Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι γενικά τα ΜΜΕ, ιδιωτικά και δημόσια προσφέρουν:
α) Θέσεις εργασίας
β) Εξειδικευμένα και σύγχρονα επαγγέλματα που αναπτύσσονται και συντηρούνται, συμβάλλοντας συνολικά στην εξέλιξη των κοινωνιών όπου λειτουργούν.
γ) Αναδεικνύουν και αναπαραγάγουν τον τοπικό πολιτισμό και τους καλλιτέχνες, δίνοντας τον ζωτικό τους χώρο με αξιοπρέπεια, χωρίς να τους εξαναγκάζουν στην υποτιμητική μετανάστευση (εσωτερική η εξωτερική).
δ) Τα ΜΜΕ είναι αυτά που προβάλλουν τα πρόσωπα των τοπικών κοινωνιών και δημιουργούν τα πρότυπα σε κάθε επαγγελματικό και επιστημονικό χώρο, ενώ παράλληλα αποτελούν βήμα έκφρασης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους.
ε) Πρόκειται για έναν κύκλο εργασιών και εσόδων για κάθε περιφερειακή ενότητα, που πρέπει να απολαμβάνουν οι πολίτες, είτε προέρχεται από την ιδιωτική διαφήμιση προϊόντων και υπηρεσιών που όλοι είναι καταναλωτές, είτε από κρατικές δαπάνες που όλοι είναι φορολογούμενοι.

Η ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ
προέκυψε εδώ και χρόνια με τους επιτήδειους καναλάρχες των Αθηνών, που παράλληλα με τις νόμιμες και έκνομες δραστηριότητες τους όπως αποδείχτηκε για τους περισσότερους, κατόρθωναν με ρουσφέτια και εκβιασμούς πολιτικών να μετατρέπουν τις τοπικές άδειες εκπομπής τους σε αντίστοιχες ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ (Κουρήδες, Τράγκες, Καρατζαφέρηδες ήταν οι Μάγοι…)
Αυτή η διαδικασία λειτούργησε σαν μαύρη τρύπα στα έσοδα των περιφερειακών ΜΜΕ , που ενώ ξεκίνησαν φιλόδοξα, κατέληξαν να είναι απογυμνωμένα και οικονομικά και από ανθρώπινο δυναμικό.

Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ
τα περιφερειακά μέσα άργησαν η δεν κατάλαβαν ποτέ πως παίζονταν το παιχνίδι στην Αθήνα. Λίγες μεγάλες διαφημιστικές, με την βοήθεια των εταιρειών δημοσκοπήσεων και με πολιτικές πλάτες και συμμετοχές, καθόριζαν το παιχνίδι που ήταν στημένο για να κερδίζουν οι γνωστοί “ημέτεροι” που άναβαν κουμουνιστικά πούρα με πεντοχίλιαρα και μετά με πεντακοσάευρα, στην Μύκονο και στα άλλα Μυκονοειδή νησιά που έμελλε να στεγάσουν τους νεκροθάφτες τις εναπομείνασας Ελλάδας.
Και όπως όλα τα όνειρα τελειώνουν ξαφνικά … έτσι και οι παγκόσμιοι νεκροθάφτες συνάδελφοι τους της “Lehman Brothers”, έβαλαν την ταφόπλακα στην πρόσκαιρη ευδαιμονία του ελληνικού χρηματιστηρίου και της μετέπειτα εποχής.

Η τραγικότητα έγκειται στην στάχτη που άφησαν και δυστυχώς στην ανικανότητα των επόμενων κυβερνήσεων να διορθώσουν έστω και αργά την πιο πάνω στρέβλωση. Αντίθετα εξέδωσαν 6 άδειες ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας ΧΩΡΙΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ βιωσιμότητας και σκοπιμότητας παραγωγών και ως προς είδος, και ως προς ποιότητα και ως προς εντοπιότητα.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
ήταν να συνεχιστεί η απογύμνωση της περιφέρειας. Με μία πόλη σαν την Θεσσαλονίκη με 1.500.000 κατοίκους και μία ενδοχώρα άλλα δύο εκατομμύρια κατοίκων, είναι περιφερειακή; ΦΥΣΙΚΑ και ΟΧΙ…

Σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, σε κάθε πολιτισμένη και εκσυγχρονισμένη χώρα, υπάρχουν κανόνες εδώ και δεκαετίες που δεν επιτρέπουν τέτοιες στρεβλώσεις. Αλλά μάλλον είναι πολύ χαμηλή η ποιότητα του πολιτικού μας κόσμου, με την μεγαλύτερη ευθύνη να πέφτει στους τοπικούς πολιτευτές, που χρόνο με τον χρόνο πλήρωσαν το τίμημα της αδράνειας τους για να καταλήξουν να είναι υποχείρια της Κεντρικής εξουσίας (όλα τα κόμματα το ίδιο κεντρικά παίζουν).

Οι διαφημιστικές εταιρείες της Θεσσαλονίκης συρρικνώθηκαν (όσες γλίτωσαν από τον ξαφνικό θάνατο), οι εταιρείες παραγωγής τηλεοπτικών φυτοζωούν, οι δημοσιογράφοι δεν αποκτούν αναγνωρισιμότητα χωρίς το boost της τηλεόρασης, όπως και τα δεκάδες συναφή επαγγέλματα που είναι πια εξαφανισμένα από την πόλη μας, μαζί με τα δυνατά μυαλά που μετανάστευσαν στην Αθήνα …
Και ο πολιτισμός μας, που κάποτε περηφανευόμασταν, στο Ναδίρ…

Πόσο σημαντικό ήταν να σπουδάσει κάποιος στο ΚΘΒΕ… να παίξει στις παραστάσεις του…

Σήμερα το ίδιο γκρίζο επικρατεί παντού…
Οι μουσικοί της πόλης που με τα τραγούδια τους είχαν δώσει φωνή και υπερηφάνεια στην φτωχομάνα, σιγά σιγά κατέβηκαν εκεί που υπάρχουν εκπομπές να προβάλλουν την δουλειά τους… να γίνουν γνωστοί, να παίξουν σε κοινό και όταν έρθει το καλοκαίρι να θυμηθούν την Θεσσαλονίκη για καμία συναυλία…
Πάνε τα θέατρα, πάνε οι μουσικές, τέρμα τα γλέντια όπως τα γνωρίζαμε…

Αυτή η πολυπληθής πόλη δεν έχει ούτε μια εκπομπή πολιτισμού και ενημέρωσης για τα όσα συμβαίνουν στους χώρους της, δεν έχει μια ΣΟΒΑΡΗ ενημερωτική εκπομπή με τις απόψεις των ειδικών και πολιτών της, από αυτές που παλιότερα έδιναν το στίγμα μας…

Μας αναγκάζουν να καταναλώνουμε τους «χαριτωμένους» δημοσιογράφους του κέντρου που είναι ομοτράπεζοι και ελεγχόμενοι από την κάθε κυβέρνηση…


Τι πρέπει να κάνουμε;

Α) Πρώτα να καταλάβουμε ότι τα Μέσα Επικοινωνίας ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ που λειτουργεί και ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ για όλα τα επαγγέλματα.

ΜΕΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ!
Να απαιτήσουμε σαν αρχή δυναμικά την αναβάθμιση και την αποκέντρωση της Δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, δηλαδή της ΕΡΤ3 και των ραδιοφώνων της.
Ο τρόπος είναι απλός και δίκαιος.

Να δοθεί το ποσό που της αναλογεί από την συνολική κρατική δαπάνη για ΜΜΕ, δηλ το 1/3 του ετήσιου προϋπολογισμού των, παράλληλα με το αυτοκέφαλο της διοίκησης που θα επιλέγει, θα παράγει και θα κρίνεται από την αποτελεσματικότητα της.
Αυτό σημαίνει ευθεία αναλογικότητα των μισθών σε όλα τα κρατικά ιδρύματα ΜΜΕ, αλλά και νέες θέσεις που θα δώσουν ώθηση και στους ταλαιπωρημένους ήδη υπαλλήλους που βιώνουν την αβεβαιότητα του αύριο…

Αυτό σημαίνει νέες παραγωγές εκπομπών με θεματολογίες της διεύθυνσης προγράμματος χωρίς παρεμβάσεις των Αθηνών! Η Αθήνα έχει τα δικά της μέσα.

Αυτό σημαίνει και παραγωγή σειρών για να αξιοποιηθούν οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι λογοτέχνες, οι τεχνικοί, οι καλλιτέχνες της πόλης και όχι μόνο. Μόνο έτσι θα υπάρχουν θεατρικές σκηνές, μουσικοί, εικαστικοί και επιστήμονες γιατί όχι …
ΜΟΝΟ με αυτόν τον τρόπο οι πόλεις αναπτύσσουν ευγενή άμιλλα, πολιτισμό και όχι πρωτόγονο οπαδισμό…
Κι εμείς κάποτε είχαμε μια ΕΡΤ3 με εκπομπές που είχαν αυτή την ιδιαίτερη ποιότητα και αυθεντικότητα που φύτρωνε πεισματικά στο χέρσο και απότιστο περιβάλλον από τους κυβερνώντες. Είχαμε πολλές και καλές εκπομπές, πρωτοποριακές, που είτε εξαγοράστηκαν και μετακόμισαν σε Μέσα Αθηναϊκά, είτε αντιγράφηκαν και τσαλακώθηκαν.
Ενδεικτικά: Το «Κομφούζιο» του Κανάκη και το "Jammin" του Βακάρου, οι «Ανιχνεύσεις» του Παντελή Σαββίδη, «Η δίκη της Δευτέρας», το «Επι τροχών» του Θεοφράστου, η "Διασπορά" της Χρύσας Σάμου, αλλά και η εκπομπή για τον απόδημο ελληνισμό της Μάρας Τοπαρλάκη, το "Τρίτο μάτι", η εκπομπή τέχνης του Κώστα Ευφραιμίδη και της Αγγελικής Τριαρίδου, «Ο καιρός» του Αρναούτογλου. Η περιηγητική χιουμοριστική του άλλου Αρναούτογλου, οι κινηματογραφικές εκπομπές του Αλέξη Δερμετζόγλου και του Νίκου Γουλιά, "Η ρεμπέτικη ιστορία", «Το νηστικό αρκούδι» από τις πρώτες εκπομπές μαγειρικής, τα "Οινομαγειρέματα" και το "Μισέλ με μπεσαμέλ" της αείμνηστης Μισέλ Βολωνάκη, το "Μίξερ" του Παύλου Νεράντζη, οι "Ιστορίες" του Βασίλη Κεχαγιά και του Πάνου Θεοδωρίδη, τα "Χώματα με ιστορία" με τον Ηλία Μαμαλάκη αλλά και τα μοναδικά "Αληθινά σενάρια" με τον Νίκο Ασλανίδη και το "Ενθύμιον Θεσσαλονίκης". Και φυσικά η πρώτη, η πρωτότυπη «Κυριακή στο χωριό» της Μάρνης Χατζηεμμανουήλ που μπήκε ουσιαστικά στην ποπ κουλτούρα μας αλλά και η "Τρίτη ματιά" του Κώστα Μπλιάτκα και ο "Τόπος και το τραγούδι του" του Γιώργη Μελίκη.

Σε γενικές γραμμές οι διοικήσεις της ΕΡΤ3 στάθηκαν αξιοπρεπώς, παρά την δυσκολία που αντιμετώπιζαν στις αποφάσεις τους λόγω των παρεμβάσεων από τα κεντρικά. Και η σημερινή διοίκηση είναι αξιόλογη, που θα μπορούσε να παράγει σημαντικό έργο αν είχε κονδύλια και αυτοτέλεια.
Αντίθετα έχουμε μία ΕΡΤ1 με οχτώ (8) παραγωγές σίριαλ, 3-4 μουσικές εκπομπές, 3 ειδησεογραφικές και σχολιασμού επικαιρότητας, 2-3 κουτσομπολίστικες, άλλες ανεξάρτητες παραγωγές ντοκιμαντέρ με αξιόλογα budget , να μην επεκταθώ στην ΕΡΤ2 και στο «Κανάλι της Βουλής», που ΟΛΑ ΜΑΖΙ λειτουργούν στην Αθήνα… και απαιτούν από την ΕΡΤ3 Θεσσαλονίκης να παίζει ότι περισσεύει από το πανέρι τους.

Β) Αν έγινε κάτι κατανοητό από τα παραπάνω… τότε όσοι απομείναμε σε αυτή την πόλη πρέπει να θυμώσουμε!
Οι πολιτικοί, κυρίως της συμπολίτευσης, να πάρουν την πρωτοβουλία για να ασκηθεί διακομματική πίεση στην Αθήνα. Η αντιπολίτευση ως συνήθως βρίσκει αφορμή για υποσχέσεις που ξεχνιούνται, είναι ώρα για μια υπέρβαση.

Η πόλη το έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε…

Πρέπει να ξυπνήσει, να διεκδικήσει αυτό που δικαιούται μαζί με την χαμένη αξιοπρέπεια και σεβασμό. Οι δε πολιτικοί μας να καταλάβουν ότι έγιναν άοσμοι επαρχιώτες γιατί δεν επικοινωνούν με τους πολίτες, δεν έχουν τηλεοπτικό χρόνο, δεν είναι επιδραστικοί και για αυτό δεν έχουν υπουργικές θέσεις…
Είμαι ο τελευταίος που θα συμβούλευα Μαυρογυαλούρους… αλλά ΟΥΤΕ το δικό τους συμφέρον δεν διακρίνουν, που για μια και μοναδική φορά συμπίπτει με όλους τους συμπολίτες.

Η Θεσσαλονίκη μας είναι διασωληνωμένη σε εντατική χωρίς «γιατρούς».
Αν και αυτή την φορά δεν πράξουν το αυτονόητο για το μέλλον αυτής της πόλης τότε ο κλήρος και η κατάρα της γοργόνας θα πέσει στα κεφάλια μας…

Την «ανοιχτή επιστολή» εύχομαι να μην χρειαστεί να την διαβάσετε…