Μονόλογοι
Η πόλη έμεινε ένα βράδυ χωρίς φώτα, όμως οι Θεσσαλονικείς ζούμε μόνιμα στο... σκοτάδι
26/07/2022 10:00
Σάββατο βράδυ και ήμουν και εγώ μέρος της… θλιβερής μειοψηφίας που είχε μείνει στην πόλη, αφού κάτι ο καύσωνας που μόλις είχε ενσκύψει, κάτι το… βαθύ καλοκαίρι, είχαν πάρει οι πολλοί τις θάλασσας και τα βουνά. Ευτυχώς κυκλοφορούσαν στους δρόμους αρκετοί (έως πάμπολλοι) τουρίστες και υπήρχε κάποια κίνηση.
Περιφερόμενος στην άδεια πόλη με το αυτοκίνητο (σε τέτοιες μονάχα συνθήκες θυμόμαστε τη χαρά της οδήγησης) διαπίστωσα έκπληκτος πως ο δημοτικός ηλεκτροφωτισμός στο μεγαλύτερο μέρος του κέντρου και του… απόκεντρου προς τα ανατολικά ήταν σβηστός. Και όχι μόνο στα στενάκια, αλλά σε όλους τους μεγάλους δρόμους, στην Όλγας, στην παραλιακή, στην Εγνατία….
Το μυαλό μου πήγε πως έγινε μπλακ άουτ της ΔΕΗ, φαινόμενο συνηθισμένο στον καύσωνα, πόσο μάλλον όταν είναι σε εξέλιξη και τόσες πυρκαγιές. Έτσι δεν έδωσα και μεγαλύτερη σημασία και συνέχισα τη βόλτα μου. Μέχρι που αργά το βράδυ μού τηλεφωνεί Θεσσαλονικιά φίλη, η οποία ζει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για οικογενειακή της υποχρέωση.
«Γιατί είναι σκοτεινή η πόλη;» με ρωτά.
«Δεν ξέρω», της απαντώ.
«Τι δεν ξέρεις; Δημοσιογράφος είσαι. Επιτρέπεται να μην ξέρεις; Και εάν δεν ξέρεις, μάθε» με αποστομώνει.
Ήταν τόσο επίμονη, μάλιστα που μου λέει «Άστο. Θα μάθω εγώ». Και τηλεφωνεί κατευθείαν στον Κωνσταντίνο Ζέρβα, γιατί η φίλη μου έχει αυτό που λέμε «πρόσωπο στην πόλη» και όχι μόνο έχει το τηλέφωνο του δημάρχου, αλλά της το σήκωσε κιόλας άμεσα.
«Δήμαρχε γιατί τα μισά φώτα της πόλης είναι σβηστά;» απαίτησε ορθά-κοφτά. «Ιδέα δεν έχω», της απάντησε, ομολογώντας πως «κανείς δε με έχει ενημερώσει». Αφού του ανέφερε αρχικά την έκπληξή της για την απόκοσμη εικόνα της πόλης, για το εύρος του μαύρου σκότους, αλλά του ανέφερε και πώς κόντεψε να σκοτωθεί με το μηχανάκι, ο δήμαρχος ανέλαβε να δει τι γίνεται και να την ενημερώσει.
Όντως σε ένα τέταρτο την πήρε πίσω και της είπε πως πράγματι υπάρχει βλάβη. Αυτό το ήξερε και αυτή και εγώ (και οι άλλοι «θλιβεροί» που προανέφερα). Το εντυπωσιακό, που έμαθε όμως και η φίλη μου και ο δήμαρχος είναι πως η υπηρεσία δεν το γνώριζε. Δηλαδή οι άνθρωποι που υποτίθεται πως είναι σε βάρδια επιφυλακής για βλάβη δεν γνώριζαν πως ο μισός φωτισμός μιας μεγαλούπολης (πόσο μάλλον μίας που ακκίζεται και κοκορεύεται στα σόσιαλ πως είναι υπέρλαμπρη, ερωτική, city break και άλλα τέτοια) είναι off.
Όπως της είπες ο δήμαρχος, η όλη εικόνα δεν είναι λογική, αλλά η υπηρεσία διατείνεται πως δεν είναι δική της ευθύνη αλλά του ΔΕΔΔΗΕ και μπλα ο ΔΕΔΔΗΕ δεν τους ενημέρωσε και μπλα ο ΔΕΔΔΗΕ είχε βλάβη και μπλα κάποιος φταίει και μπλα μπλα μπλα δε φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι.
Σε καμιά ωρίτσα η βλάβη αποκαταστάθηκε και όσοι ήταν έξω στην άδεια πόλη είδαν το φως το αληθινό…
Το θέμα είναι πως αντί να τα ακούσει ο δήμαρχος –κι αυτός με τη σειρά του να τα ψάλλει στον υπεύθυνο κλπ κλπ- τα άκουσα εγώ. Γιατί; Καθώς δε μπορούσε με τίποτα να πιστέψει η φίλη μου πως αν και έγινα αυτόπτης μάρτυρας –έστω και ως τυφλοπόντικας- της βλάβης δεν ένιωσα κανένα κίνητρο, καμιά υποχρέωση να ασχοληθώ, να ψάξω, να ψέξω αν έπρεπε, να κάνω ένα ρεπορτάζ.
Το τηλεφώνημα έκλεισε με την οργίλη φράση της φίλης μου «μα τόσο μοιρολάτρες είστε όσοι μείνατε στη Θεσσαλονίκη που ό,τι κακό και να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σας να μην ασχολείται κανένας;» και να μην ασχολείται κανένας;.
