Μουσικά «Αφανέρωτα» με φυσικούς ήχους (βίντεο)
04/03/2021 18:00
04/03/2021 18:00
Τα «Αφανέρωτα» της χάρισαν το εισιτήριο για τον «μαγικό κόσμο της δισκογραφίας», όπως η ίδια λέει στο makthes.gr. Η Σουσάνα Τρυφιάτη είναι μια νέα ερμηνεύτρια που συστήνεται δισκογραφικά με το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ σε στίχους του επίσης νέου τραγουδοποιού Μίλτου Σελητσανιώτη.
Τα δέκα τραγούδια που περιλαμβάνει ο δίσκος αποδίδονται με φυσικό ήχο και αποκτούν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα με τη λαϊκή και ταυτόχρονα λυρική φωνή της. «Η μουσική που υπηρετώ πλαισιώνεται κατεξοχήν από φυσικούς ήχους. Η λαϊκή μουσική για να ηχήσει αβίαστα στην ψυχή μας με τρόπο τρυφερό και αληθινό, αναζητά τον καθαρό ήχο του μπουζουκιού. Όπως και η παραδοσιακή μουσική του κάθε λαού για να τελέσει τον σκοπό της, χρησιμοποιεί τους ήχους από ένα ντουντούκ ή ένα καβάλι. Σε καμία περίπτωση, δεν είμαι κατά της χρήσης ψηφιακών οργάνων, γιατί κατά καιρούς έχουμε ακούσει δημιουργίες άλλων καλλιτεχνών, πολύ αξιόλογες. Παρ´ όλα αυτά, η μουσική μου ταυτότητα η οποία με χαρακτηρίζει, δημιουργήθηκε μέσα από τον φυσικό ήχο των οργάνων, και έχω επιλέξει να πορεύομαι μέσα από αυτήν. Στο άλμπουμ λοιπόν έπαιξαν 17 μουσικοί στο σύνολό τους, όλοι τους υπέροχοι μουσικοί και τους ευχαριστώ για μια ακόμη φορά πάρα πολύ», επισημαίνει η ερμηνεύτρια.
Ανάμεσά στα κομμάτια ο ακροατής βρίσκει μια διασκευή του γνωστού τραγουδιού του Νίκου Πορτοκάλογλου «Δεν μας συγχωρώ», το «Ποιος», που προλόγισε το άλμπουμ, αλλά και το ισπανόφωνο «Nostalgias», που γεννήθηκε μέσα από το ποίημα του Χιλιανού ποιητή Jaime Svart. «Ο Jaime, δώρισε το ποίημα αυτό στον Μίλτο, ο οποίος από την αγάπη του στην Latin μουσική, αποφάσισε να γράψει μια δική του σύνθεση πάνω στο ποίημα αυτό. Επόμενος κρίκος αυτής της αλυσίδας ήμουν εγώ και οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν πολύ διστακτική στο να τραγουδήσω ένα τόσο εσωστρεφές και διαφορετικό τραγούδι, σε σχέση με τα υπόλοιπα του δίσκου. Παρ´ όλα αυτά το Nostalgias έγινε ένα από τα ‘Αφανέρωτα’ και παραδέχομαι ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου!», επισημαίνει η ερμηνεύτρια.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα η Σουσάνα Τρυφιάτη ασχολήθηκε από πολύ μικρή με τη μουσική λόγω της μουσικής ρίζας της οικογένειάς της, ενώ έχει πολύ καλές μουσικές σπουδές στην Ελλάδα και στη Φλωρεντία. Εδώ και χρόνια όμως μένει πιστή στο λαϊκό τραγούδι μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις που πραγματοποιεί. «Μεγάλωσα μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο με μουσική πολλών ειδών. Χάρη στον πατέρα μου έμαθα να αγαπώ τη μουσική σαν σύνολο και να μην τη διαχωρίζω σε καλή και κακή. Τα πρωινά μας ξυπνούσε για το σχολείο με το «The wall» των Pink Floyd και στα ταξίδια με το αυτοκίνητο μας μάθαινε την "Όμορφη πόλη" του Θεοδωράκη. Το μεγαλύτερο όμως μέρος των μουσικών μου αναμνήσεων καταλαμβάνει το λαϊκό και δημοτικό τραγούδι. Ο χρόνος έχει κρίνει την αξία του λαϊκού τραγουδιού. Το έχει διατηρήσει και το έχει μεταφέρει από γενιά σε γενιά. Έτσι το αγάπησα και εγώ, ένιωσα την αλήθεια μέσα του και χωρίς να το καταλάβω με τράβηξε κοντά του», θυμάται.
Τέλος, μέσα από τη μέχρι τώρα εμπειρία της από τον καλλιτεχνικό χώρο καταθέτει την άποψή της για το ελληνικό #MeToo από ανθρώπους της τέχνης και του θεάματος: «Γενικά στη ζωή μου πορεύομαι με τη φράση ‘κάλιο αργά παρά ποτέ’. Η σιωπή έσπασε γιατί οι συνθήκες τώρα ήταν κατάλληλες για να σπάσει. Όλες αυτές οι αποκαλύψεις είναι πραγματικά οδυνηρές και θαυμάζω ειλικρινά το θάρρος των ανθρώπων να ορθώνουν ανάστημά απέναντι στους φόβους και τους θύτες τους. Μόνο έτσι πιστεύω θα ανοίξει ο δρόμος να ενωθούν κ άλλες φωνές για να ανατραπεί́ επιτέλους η αναρχία και η κατάχρηση της ‘δύναμης’. Όλο αυτό́ είναι μια μαύρη φάση αλλά́ πάντα το πιο βαθύ́ σκοτάδι είναι πριν την αυγή́».
Δείτε εδώ δύο βίντεο κλιπ τραγουδιών του δίσκου
Τα «Αφανέρωτα» της χάρισαν το εισιτήριο για τον «μαγικό κόσμο της δισκογραφίας», όπως η ίδια λέει στο makthes.gr. Η Σουσάνα Τρυφιάτη είναι μια νέα ερμηνεύτρια που συστήνεται δισκογραφικά με το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ σε στίχους του επίσης νέου τραγουδοποιού Μίλτου Σελητσανιώτη.
Τα δέκα τραγούδια που περιλαμβάνει ο δίσκος αποδίδονται με φυσικό ήχο και αποκτούν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα με τη λαϊκή και ταυτόχρονα λυρική φωνή της. «Η μουσική που υπηρετώ πλαισιώνεται κατεξοχήν από φυσικούς ήχους. Η λαϊκή μουσική για να ηχήσει αβίαστα στην ψυχή μας με τρόπο τρυφερό και αληθινό, αναζητά τον καθαρό ήχο του μπουζουκιού. Όπως και η παραδοσιακή μουσική του κάθε λαού για να τελέσει τον σκοπό της, χρησιμοποιεί τους ήχους από ένα ντουντούκ ή ένα καβάλι. Σε καμία περίπτωση, δεν είμαι κατά της χρήσης ψηφιακών οργάνων, γιατί κατά καιρούς έχουμε ακούσει δημιουργίες άλλων καλλιτεχνών, πολύ αξιόλογες. Παρ´ όλα αυτά, η μουσική μου ταυτότητα η οποία με χαρακτηρίζει, δημιουργήθηκε μέσα από τον φυσικό ήχο των οργάνων, και έχω επιλέξει να πορεύομαι μέσα από αυτήν. Στο άλμπουμ λοιπόν έπαιξαν 17 μουσικοί στο σύνολό τους, όλοι τους υπέροχοι μουσικοί και τους ευχαριστώ για μια ακόμη φορά πάρα πολύ», επισημαίνει η ερμηνεύτρια.
Ανάμεσά στα κομμάτια ο ακροατής βρίσκει μια διασκευή του γνωστού τραγουδιού του Νίκου Πορτοκάλογλου «Δεν μας συγχωρώ», το «Ποιος», που προλόγισε το άλμπουμ, αλλά και το ισπανόφωνο «Nostalgias», που γεννήθηκε μέσα από το ποίημα του Χιλιανού ποιητή Jaime Svart. «Ο Jaime, δώρισε το ποίημα αυτό στον Μίλτο, ο οποίος από την αγάπη του στην Latin μουσική, αποφάσισε να γράψει μια δική του σύνθεση πάνω στο ποίημα αυτό. Επόμενος κρίκος αυτής της αλυσίδας ήμουν εγώ και οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν πολύ διστακτική στο να τραγουδήσω ένα τόσο εσωστρεφές και διαφορετικό τραγούδι, σε σχέση με τα υπόλοιπα του δίσκου. Παρ´ όλα αυτά το Nostalgias έγινε ένα από τα ‘Αφανέρωτα’ και παραδέχομαι ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου!», επισημαίνει η ερμηνεύτρια.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα η Σουσάνα Τρυφιάτη ασχολήθηκε από πολύ μικρή με τη μουσική λόγω της μουσικής ρίζας της οικογένειάς της, ενώ έχει πολύ καλές μουσικές σπουδές στην Ελλάδα και στη Φλωρεντία. Εδώ και χρόνια όμως μένει πιστή στο λαϊκό τραγούδι μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις που πραγματοποιεί. «Μεγάλωσα μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο με μουσική πολλών ειδών. Χάρη στον πατέρα μου έμαθα να αγαπώ τη μουσική σαν σύνολο και να μην τη διαχωρίζω σε καλή και κακή. Τα πρωινά μας ξυπνούσε για το σχολείο με το «The wall» των Pink Floyd και στα ταξίδια με το αυτοκίνητο μας μάθαινε την "Όμορφη πόλη" του Θεοδωράκη. Το μεγαλύτερο όμως μέρος των μουσικών μου αναμνήσεων καταλαμβάνει το λαϊκό και δημοτικό τραγούδι. Ο χρόνος έχει κρίνει την αξία του λαϊκού τραγουδιού. Το έχει διατηρήσει και το έχει μεταφέρει από γενιά σε γενιά. Έτσι το αγάπησα και εγώ, ένιωσα την αλήθεια μέσα του και χωρίς να το καταλάβω με τράβηξε κοντά του», θυμάται.
Τέλος, μέσα από τη μέχρι τώρα εμπειρία της από τον καλλιτεχνικό χώρο καταθέτει την άποψή της για το ελληνικό #MeToo από ανθρώπους της τέχνης και του θεάματος: «Γενικά στη ζωή μου πορεύομαι με τη φράση ‘κάλιο αργά παρά ποτέ’. Η σιωπή έσπασε γιατί οι συνθήκες τώρα ήταν κατάλληλες για να σπάσει. Όλες αυτές οι αποκαλύψεις είναι πραγματικά οδυνηρές και θαυμάζω ειλικρινά το θάρρος των ανθρώπων να ορθώνουν ανάστημά απέναντι στους φόβους και τους θύτες τους. Μόνο έτσι πιστεύω θα ανοίξει ο δρόμος να ενωθούν κ άλλες φωνές για να ανατραπεί́ επιτέλους η αναρχία και η κατάχρηση της ‘δύναμης’. Όλο αυτό́ είναι μια μαύρη φάση αλλά́ πάντα το πιο βαθύ́ σκοτάδι είναι πριν την αυγή́».
Δείτε εδώ δύο βίντεο κλιπ τραγουδιών του δίσκου
ΣΧΟΛΙΑ