Της Κατερίνας Καραμπατάκη

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει περάσει τα 76, αλλά ακόμη κάνει τον κόσμο να αναρωτιέται «Γιάννη Μπουτάρη, ποιος είσαι στ’ αλήθεια;»

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «εγώ είμαι πάντα με το γκουβέρνο». Ωραία δικαιολογία! Αλλά έχει ένα μικρό μειονέκτημα: ότι πιάνει μόνο σε αφελείς κι ότι πρέπει να είσαι κι ο ίδιος πολύ αφελής, για να την επικαλείσαι. Ο Μπουτάρης κάθε άλλο παρά αφελής είναι. Είναι παμπόνηρος και ξέρει καλά ότι ούτε το ακροατήριό του αποτελείται από αφελείς.

Πώς, λοιπόν, το ιδρυτικό μέλος της Δράσης (2009), ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ (2004), ο δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ (2002), ο δήμαρχος που στήριξε το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΔΗΜΑΡ, τη Δράση και τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη (2009), ο άνθρωπος που μέχρι και στην Ένωση Χημικών με την ΠΑΣΚ κατέβηκε, ο «εγώ είμαι πιο ΠΑΣΟΚ απ’ τους Πασόκους», έφτασε να είναι πολύφερνος γαμπρός για τον ΣΥΡΙΖΑ;  Εκφράζεται ο Γιάννης ο Μπουτάρης, ο γνωστός επιχειρηματίας, από την αποστροφή που υπέγραψε στο κείμενο με τις «Γέφυρες» και λέει: «Επείγει οι προοδευτικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν τον εναγκαλισμό με τη δεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό, που κινδυνεύει να τις σβήσει από τον πολιτικό χάρτη. Επείγει να ξεπεράσουν την πολυδιάσπασή τους συγκλίνοντας σε μία τολμηρή αριστερή μεταρρυθμιστική πολιτική. Η Ισπανία και η Πορτογαλία δείχνουν το δρόμο σύγκλισης και συνεργασίας των δυνάμεων της αριστεράς»; Συμφωνεί ο Γιάννης ο Μπουτάρης, που θέλει μια σύμπραξη ιδιωτικού τομέα με το δημόσιο, προκειμένου να λειτουργήσουν οι δήμοι σωστά, με τις υστερίες περί ενός κακού και αόριστου «νεοφιλελευθερισμού»;

Η απάντηση μπορεί να είναι πολύ απλή, μπορεί και λίγο πιο σύνθετη. Η απλή απάντηση είναι «αυτός είναι ο Γιάννης και το δείχνει όλη την ώρα». Το ίδιο δεν έκανε, άλλωστε, και με την εκλογή αρχηγού της κεντροαριστεράς; Το πρωί ήταν με τη Φώφη, στο δεκατιανό με τον Θεοδωράκη, το απόγευμα με τον Ανδρουλάκη και το βράδυ με τον Καμίνη. Α ναι, στο ενδιάμεσο μπορεί να επαινούσε και τον Ραγκούση ή τον Πόντα. Ας πούμε ότι έχει βάση.

Η λίγο πιο σύνθετη λέει ότι «άνθρωπος είναι κι ο Γιάννης, κολακεύεται». Τώρα, μάλιστα, έχουμε μια λίγο πιο σαφή εξήγηση. Πράγματι, η κολακεία είναι η πιο εύκολη και φτηνή μέθοδος «εξαγοράς» και η εξαγορά μπορεί να συνεπάγεται ωφελήματα και για τον «εξαγορασμένο». Ο Μπουτάρης κολακεύτηκε από το ανέξοδο «χρίσμα» που του έδωσε ο Τσίπρας, αυτό του επικεφαλής ενός δημοκρατικού κι αντιφασιστικού μετώπου ή κάπως έτσι, τον περασμένο Μάιο, μετά την επίθεση εναντίον του στον Λευκό Πύργο. Άρχισαν, κατόπιν, οι γνωστές μπουταρικές παλινωδίες, «όχι θα είσαι επικεφαλής», «όχι δεν θα είμαι», «όχι θα στηρίξεις Νοτοπούλου», «όχι θα στηρίξω Ορφανό και θα συγχωρήσω Ψωμιάδη» κτλ. και το date ΣΥΡΙΖΑ – Μπουτάρη έκανε ένα break.

Σε εκείνη τη φάση, όμως, εμφανίστηκαν οι γεφυροποιοί. Ο ένας είναι ο φίλος του Μπουτάρη δικηγόρος Απόστολος Σοφιαλίδης, Δημαρίτης και άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του. Ο άλλος είναι ο Νίκος Μπίστης, το γνωστό «στέλεχος της κεντροαριστεράς». Έχοντας πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του, ο Μπίστης διακινούσε σε αφελείς το σενάριο ότι «ψήνει τον Μπουτάρη να γίνει ο επικεφαλής της κεντροαριστεράς» και μάλιστα τον είχε ψήσει κιόλας, έλεγε. Αλλά φευ – ο Μπουτάρης ούτε να ακούσει δεν ήθελε. «Εγώ είμαι δήμαρχος και δεν τρελάθηκα να το κουνήσω από τη θέση μου», έλεγε. Τώρα, όμως, που δεν θα κατέβει εκ νέου, μπορεί να σκέφτεται το πολιτικό του μέλλον. Έτσι, το πρωί της Δευτέρας εμφανίστηκε –σαν να μην είχε άλλη δουλειά να κάνει- στο πάνελ των «γεφυροποιών» στην Αθήνα. Στο πάνελ ήταν οι «γεφυροποιοί», από κάτω στο ακροατήριο ήταν οι διάφοροι Συριζαίοι.

Μα, είναι δυνατόν με τον ΣΥΡΙΖΑ; θα επιμείνουν να ρωτούν όσοι δεν εννοούν να καταλάβουν τι εστί Μπουτάρης. Ναι, ρε παιδιά, με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όχι; Λέγεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον πολιορκεί πολύ άγρια προκειμένου να τον κατεβάσει επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του, εφόσον προσανατολιστεί να ψηφίσει για να διενεργηθούν με λίστα και όχι σταυρό οι εκλογές. Εσείς αν ήσασταν στη θέση του, θα την κλοτσούσατε μια τέτοια θέση;

Άνθρωπος είναι κι ο Γιάννης…