Κατ' αρχήν ας δούμε  πως το είπε ο πρωθυπουργός:

" Η βασική στρατηγική μου επιλογή είναι να πάμε σε εκλογές το φθινόπωρο του 2019. Αυτό θα επιδιώξω ότι έχει τις πιο πολλές πιθανότητες να συμβεί γιατί η χώρα και η οικονομία πάνε καλά. Αυτόν τον σχεδιασμό θα ακολουθήσουμε, από εκεί και πέρα βέβαια όλα θα εξαρτηθούν και από την πορεία των πραγμάτων τους επόμενους μήνες, όμως ο σχεδιασμός είναι αυτός και πιστεύω ότι μπορούμε να τον καταφέρουμε».
Τι εννοεί; Για πρώτη φορά αφήνει "παράθυρο" πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.

Ακολούθως, έχουμε τα σενάρια:

1.Μάλλον δεν δίνει πολλές πιθανότητες για ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ η εκλογική αναμέτρηση το Φθινόπωρο του 2019. Κι αν γίνουν τότε, πως να ζητήσεις αποδυναμωμένος, με αφορμή την Προεδρική εκλογή , ξανά κάλπες σε τέσσερις μήνες;

2.Αν προηγηθούν των εθνικών εκλογών οι ευρωεκλογές και λόγω της χαλαρής ψήφου υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ήττα με διψήφια διαφορά, οι ολέθριες εντυπώσεις δεν θα "μαζεύονται".

3.Δεν ξέρουμε αν υπάρχει στο θέμα του χρόνου των εθνικών εκλογών κάποια "προτίμηση" του ξένου παράγονται στις δυο πλευρές Ατλαντικού και το αν, πως και πόοο "κομψά" θα εκφραστεί αυτή.

4.Το θέμα των συντάξεων ΔΕΝ ξεθύμανε. Είναι θέμα επιβίωσης και αυτό αφορά και τον Κ. Μητσοτάκη αν ο λαός του δώσει την... "καυτή πατάτα".

Τα στοιχήματα καλά κρατούν και μέχρι τώρα παίζει γερά ο Μάιος .


Ας δούμε όμως και ένα άλλα σημείο της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα που θέλει, κατά τη γνώμη μας, "αποκρυπτογράφηση":
«Βγήκαμε από την κρίση και δεν θα επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα της διαπλοκής, της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και των ανισοτήτων αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση».
Ποιοι είναι αυτοί που "μας οδήγησαν στην κρίση";
Το πριν από μερικούς μήνες "αφήγημα" του πρωθυπουργού και του επιτελείου του Μαξίμου έδειχνε ως υπεύθυνες όλες τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, είτε ήταν της ΝΔ , είτε ήταν του ΠΑΣΟΚ, αδιακρίτως, με μια πολυσυζητημένη εξαίρεση: Την περίοδο του Κώστα Καραμανλή 2004-2009. Παραφωνία ευεξήγητη για πολλούς αλλά που γεννά και απορίες για το πως (δεν) την αναχαιτίζουν , ρητορικά έστω , στη ΝΔ.
Εσχάτως όμως προέκυψε και ο "ξαφνικός έρωτας" με την πολιτική και ιδεολογική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου και οι εξαιρέσεις... πυκνώνουν. Υπάρχουν κακές αλλά και ...κάπως καλές περίοδοι διακυβέρνησης της χώρας από το 1974 μέχρι το 2015 και αν η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταφατική, ποιο θα είναι το νέο "αφήγημα";
Εδώ υπάρχει και ενδιαφέρουσα παράμετρος:
Στην πορεία προς τις κάλπες θα απουσιάζει από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η αντιμνημονιακή "μυθολογία" καθώς πιθανό ξαναζέσταμά της , μετά τα πεπραγμένα τους θα προκαλούσε πια θυμηδία.
Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ακροατήριο, κυρίως μεταξύ των ανέργων και άλλων " φτωχοποιηθέντων", όπως και πολλών νέων που ήδη ψάχνουν στο διαδίκτυο κυρίως αλλά και σε μικρά ΜΜΕ, νέες πολιτικές εκφράσεις αντισυστημικού χαρακτήρα μακριά πια από τους κ.κ. Τσίπρα και Καμμένο.
Εξάλλου, διεθνώς, το κλίμα είναι ρευστό με πολλές "αντισυμβατικές" στιγμές των Τραμπ, Πούτιν αλλά και ηγετών χωρών της ΕΕ, κυρίως του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Δύσκολοι καιροί τόσο γι αυτόν θέλει να πάει σε εκλογές εντυπωσιάζοντας και επενδύοντας στην αγανάκτηση , όσο και γι αυτόν που θα προτείνει ρεαλιστικό αλλά δυσάρεστο πρόγραμμα.
Η σταθερή "αξία" πάντως για εκλογικά οφέλη είναι χωρίς άλλο, οι υποσχέσεις για παροχές...