Μια ιστορία 4.000 ετών ξετυλίγεται στην θέση Πολεμίστρας Αιανής στην Κοζάνη, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φώς νέα ευρήματα από την μέση εποχή του Χαλκού.

Οικισμοί και ταφικά ευρήματα αποκαλύπτονται, καθώς υποχωρούν τα νερά, λόγω των κλιματικών συνθηκών, παραπλεύρως του Αλιάκμονα στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου, όπως αναφέρει το kozan.gr.

Οπως είπε η προϊσταμένη της αρχαιολογικής υπηρεσίας, και επικεφαλής της ανασκαφής, Αρετή Χονδρογιάννη στις όχθες της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου από το 1985 και εξής πραγματοποιείται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων εκτεταμένη σωστική αρχαιολογική έρευνα.

Οι ανασκαφές διενεργούνται μόνο κατά τους φθινοπωρινούς μήνες που μειώνεται η στάθμη της λίμνης και αποκαλύπτονται τα αρχαιολογικά κατάλοιπα.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ, γύρω από τη λίμνη σε συνολικό μήκος 60 χλμ., έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 150 αρχαιολογικοί χώροι (οικισμοί και νεκροταφεία όλων των χρονικών περιόδων, με τους παλαιότερες θέσεις να ανάγονται στην αρχαιότερη νεολιθική περίοδο, γύρω στο 6.500 π.Χ.), οι οποίοι και πλήττονται από τα νερά της λίμνης που διαβρώνουν την περιοχή και διαλύουν τις αρχαιολογικές επιχώσεις. Τα ευρήματα που έχουν έρθει στο φως μέχρι σήμερα μαρτυρούν πανάρχαια, πυκνή και διαχρονική κατοίκηση της κοιλάδας του μέσου ρου του Αλιάκμονα, ιδιαίτερα του παραποτάμιου χώρου του.

Το 3.000 π.Χ. είχε δημιουργηθεί ένας προϊστορικός οικισμός, ο οποίος 1.000 χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε σε άλλο σημείο, το οποίο τώρα ερευνάται, σημειώνει. Λόγω των συνεχών διαβρώσεων του εδάφους, αλλά και γιατί τα νερά παρασύρουν τα ευρήματα, το σωστικό πρόγραμμα της εφορίας καθίσταται πολύ σημαντικό.

Φέτος ανασκάφηκαν δυο κτίσματα αψιδωτά της μέσης εποχής του Χαλκού, καθώς και δυο τάφων που αποκαλύφθηκαν λόγω της υποχώρησης των υδάτων.

Τα ευρήματα λειτουργούν συμπληρωματικά με εκείνα που βρέθηκαν το 1994.

Η επιβλέπουσα την ανασκαφή, αρχαιολόγος, Ευανθία Μαγγουρέτσιου, εξηγεί πως για δεύτερη φορά μετά το 1994 πραγματοποιείται μια σωστική ανασκαφή του εσωτερικού χώρου δυο κτισμάτων. Το 1994 είχαν αποκαλυφθεί τμήμα αψιδωτού κτηρίου με λιθόκτιστο θεμέλιο και κρηπίδα με την τεχνική του ψαροκόκαλου, καθώς και τμήμα νεότερου λίθινου περιβόλου, κατασκευασμένου με κάθετα τοποθετημένες πλάκες. Τα κτίσματα χρονολογήθηκαν στη Μέση Εποχή του Χαλκού.

Σύμφωνα με την κ. Μαγγουρέτσιου σε εκείνη την περίοδο όπως και την νεολιθική συνήθιζαν να θάβουν τα παιδιά τους κάτω από τα δάπεδα των οικιών, κάτι που δεν ίσχυε για μεγαλύτερους. Φέτος αποκαλύφθηκαν τρεις ταφές, μια εκ των οποίων ήταν ενός εφήβου τοποθετημένου σε εμβρυακή στάση εντός αγγείου. Ανάλογη ήταν και η ταφή ενός βρέφους, αλλά σε λάκκο.