«Η Ελλάδα μπορεί να μετέχει στην Πράσινη επανάσταση, αντί να μείνει ουραγός των εξελίξεων, γιατί το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν ασχολείται, ή δεν θέλει να σχεδιάσει για το μέλλον. Οι προκλήσεις είναι ήδη μεγάλες και θα γίνουν μεγαλύτερες. Προκλήσεις που δεν θα λυθούν με αποζημιώσεις και τα διάφορα “Vouchers” και “Pass”, αλλά με έργα πνοής για τους πολίτες και τον τόπο». Αυτό τονίζει ο Δημήτρης Δερματάς, ο Θεσσαλονικιός υποψήφιος ευρωβουλευτής με το κόμμα «Κόσμος» του Πέτρου Κόκκαλη σε συνέντευξή του στο makthes.

Για την απολιγνιτοποίηση σημειώνει ότι «είναι μια καμένη ιστορία και ότι τα πράγματα γίνονται αργά και λάθος. Χωρίς να υπολογίζεται το συλλογικό όφελος αλλά το κέρδος των λίγων, θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το κόστος της μετάβασης σε φόρους και σε αυξανόμενη φτωχοποίηση»

Όσο για την ψήφο της Κυριακής επισημαίνει ότι «οι πράσινοι δεν έχουμε δογματικές ιδεολογικές δεσμεύσεις. Δεν απευθυνόμαστε μόνο στον αριστερό ψηφοφόρο, αλλά και στον κεντρώο και τον δεξιό φιλελεύθερο. Για σχεδόν όλους και όλες μας λοιπόν, είναι σημαντικό να υπάρχει ένα πράσινο πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα το οποίο θα προσπαθεί να μπολιάσει και να πιέσει τα άλλα πολιτικά κόμματα να στηρίξουν τις ανάγκες που έχει ο τόπος μας»,

Κύριε Δερματά, γιατί αποφασίσατε να κατεβείτε για πρώτη φορά στο στίβο της πολιτικής συμμετέχοντας ως υποψήφιος ευρωβουλευτής με το κόμμα του Πέτρου Κόκκαλη Κόσμος;

Η πολιτική μας αφορά όλους και όλες και η συμμετοχή μας στις πολιτικές διαδικασίες είναι η πλέον απαραίτητη συνθήκη για να λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά η δημοκρατία μας. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού πάνω στην πραγματικότητα, με μακροχρόνιο σχεδιασμό, αποδοτικότητα και ανιδιοτέλεια. Όμως σήμερα η πολιτική χάνει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της, με το πολιτικό σύστημα να παγιδεύεται σε ιδιοτελείς, ατέρμονες και εσωστρεφείς μάχες για την νομή της εξουσίας, που δεν αφορούν τους πολίτες που χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο ίδιο το σύστημα και την πολιτική διαδικασία, με πιο απτό αποτέλεσμα την δραματική πτώση της συμμετοχής των πολιτών στις εκλογές.

Την ίδια στιγμή, οι σημερινές προκλήσεις είναι δυσθεώρητες, πολύπλοκες, δυσεπίλυτες αλλά και εξαιρετικά απειλητικές, αν όχι υπαρξιακές, για όλη την ανθρωπότητα, την Ευρώπη μας και την Ελλάδα μας. Η τριπλή περιβαλλοντική κρίση (κλιματική, απώλεια βιοποικιλότητας και εκθετικά αυξανόμενη ρύπανση), η οικονομική κρίση, η κρίση αξιών και δημοκρατίας και η γενικότερη γεωπολιτική αστάθεια, σε συνδυασμό με την απώλεια εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές και συμμετοχικές διαδικασίες, δημιουργούν συνθήκες για την «τέλεια καταιγίδα», δηλαδή ένα εκρηκτικό υπόβαθρο, ιστορικά αντίστοιχο με αυτό του μεσοπολέμου.

Αυτό το πολιτικό κενό, την στιγμή που χρειαζόμαστε την πολιτική περισσότερο από ποτέ, μας ώθησε στην δημιουργία του ΚΟΣΜΟΥ και την κατάθεση της Εθνικής Πράσινης Συμφωνίας που είναι ένα ολιστικό σχέδιο, ρηξικέλευθο και ρεαλιστικό, για τις αλλαγές που όλοι και όλες έχουμε ανάγκη. Ο στόχος της Εθνικής Πράσινης Συμφωνίας έχει τρεις άξονες:

Πρώτος άξονας, η κοινωνική δικαιοσύνη που πρέπει να είναι και κλιματική δικαιοσύνη. Οι αλλαγές που έχουμε μπροστά μας, αλλά και οι κλιματικές καταστροφές που ήδη συμβαίνουν και χτυπάνε τους πιο ευάλωτους, δεν μπορούν να γίνουν ευκαιρίες για λίγους. Δεν φταίνε όλοι το ίδιο, δεν ρυπαίνουν όλοι το ίδιο και σίγουρα δεν μπορούν τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα να μείνουν στην τύχη τους. Η απάντηση είναι σχέδιο, δημόσιες επενδύσεις και στήριξη εκτός του ασφυκτικού δημοσιονομικού πλαισίου στήριξης – πρόταση που έχει καταθέσει κατ’ επανάληψη ο γραμματέας του ΚΟΣΜΟΥ Πέτρος Κόκκαλης ως ευρωβουλευτής.

Δεύτερος άξονας, η ασφάλεια των πολιτών και το δικαίωμα στην αυτοπραγμάτωση. Αυτό σημαίνει δωρεάν παιδεία και υγεία, ασφαλή και προσιτή τροφή, στέγη, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ασφαλή και φτηνά ΜΜΜ, καθαρό νερό και φθηνή ενέργεια. Δίχως αυτά τα στοιχειώδη δημόσια αγαθά, οι πολίτες παλεύουν μέρα τη μέρα για επιβίωση, αντί να είναι πραγματικά παραγωγικοί για να δημιουργήσουν τη ζωή που θέλουν και αξίζουν.

Τρίτος άξονας, που πρέπει να διατρέχει κάθε πολιτική, η αναχαίτιση των επιπτώσεων της τριπλής περιβαλλοντικής κρίσης, με παράλληλη αντιμετώπιση των αιτιών της. Αυτό σημαίνει για παράδειγμα πως δεν μπορούμε να αφιερώνουμε εθνικούς πόρους για αναζήτηση κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων, αντί να δημιουργούμε υποδομές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), με χωροταξικό σχεδιασμό για να μειώσουμε το κόστος ενέργειας για νοικοκυριά, παραγωγούς και επιχειρήσεις. Δεν μπορούμε να καταστρέφουμε τον πραγματικό πλούτο της χώρας που είναι το φυσικό περιβάλλον, για να δημιουργήσουμε ξενοδοχειακά μεγαθήρια που δεν αντέχουν οι τοπικές υποδομές. Δεν μπορούμε να καταστρέφουμε το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα με αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων, αντί να στηρίξουμε με προτεραιότητα τους αγρότες για να παραγάγουν την καλύτερη δυνατή τροφή στον κόσμο.

Σκοπός μας μέσα από την Πράσινη Συμφωνία είναι να φύγουμε από το γραμμικό μοντέλο οικονομίας, όπου αντλούμε από τη γη πόρους, τους εκμεταλλευόμαστε, και μετά τους κάνουμε απόβλητα και να μεταβούμε σε ένα νέο σύστημα διαχείρισης βασισμένο στην κυκλική οικονομία. Όταν απορρίπτω κάτι, δημιουργώ ένα κόστος συλλογής και εκ των υστέρων διαχείρισής του. Η Ελλάδα μας είναι ουραγός με μεγάλη απόσταση από τον επόμενο στην ανακύκλωση, την ορθολογική διαχείριση και την κυκλική οικονομία και αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι ελληνικοί δήμοι που είναι καθ’ ύλη αρμόδιοι για την διαχείριση των απορριμμάτων, είναι στραγγαλισμένοι και αποστεωμένοι καθώς έχουν πολλές μεν αρμοδιότητες, αλλά ελάχιστη χρηματοδότηση και προσωπικό για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του έργου που τους έχει ανατεθεί από την κεντρική διοίκηση, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα το 5% του δημοσίου προϋπολογισμού περνάει μέσα από τους δήμους, όταν στην Ευρώπη αυτό το ποσοστό είναι 18%. Αντίστοιχα οι δήμοι θα πρέπει να ενισχυθούν με απορριμματοφόρα και ανθρώπινο δυναμικό ώστε να μπορούν να διαχειριστούν τα απορρίμματα τους, μέσα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δυνατούς οργανισμούς, αλλαγή του συστήματος και μεγάλη ενδυνάμωση του ρόλου του προσωπικού τους.

Η Ελλάδα μπορεί να μετέχει στην Πράσινη επανάσταση που λαμβάνει χώρα σε όλον τον αναπτυγμένο κόσμο, αντί να μείνει ουραγός των εξελίξεων, γιατί το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν ασχολείται, ή δεν θέλει να σχεδιάσει για το μέλλον. Οι προκλήσεις είναι ήδη μεγάλες και θα γίνουν μεγαλύτερες. Προκλήσεις που δεν θα λυθούν με αποζημιώσεις και τα διάφορα “Vouchers” και “Pass”, αλλά με έργα πνοής για τους πολίτες και τον τόπο. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι υπάρχουν λύσεις που εφαρμόζονται σε πολλά μέρη της Ευρώπης, ειδικά εκεί που κυβερνούν οι Πράσινοι με άλλα κόμματα, όπου το περιβάλλον προστατεύεται αποτελεσματικά, αλλά παράλληλα μειώνεται η κοινωνική ανισότητα και συγχρόνως ενισχύεται η κοινωνική συνοχή.

Αυτή είναι η πρόταση μας, και για αυτό συμμετέχουμε στις εκλογές του Ιουνίου, με ένα ψηφοδέλτιο ενεργών γυναικών και ανδρών, καταξιωμένων στον εργασιακό και επιστημονικό τους βίο. Ο ΚΟΣΜΟΣ μας γεννήθηκε σαν κόμμα τους τελευταίους 9 μήνες με πνεύμα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, που έχει τη στήριξη των Ευρωπαίων Πράσινων και τη συνεργασία των δύο σημαντικών κομμάτων, Πράσινοι-Οικολογία και Βολτ.

Προσωπικά, είμαι ιδρυτικό μέλος του ΚΟΣΜΟΥ από το 2018, πριν να γίνει κόμμα, όπου μαζί με τον Πέτρο Κόκκαλη και μία ομάδα σημαντικών/σπουδαίων ανθρώπων συνεργαστήκαμε για το καλό που έχει ανάγκη ο τόπος μας αλλά και για να εκλεγεί ο Πέτρος στην Ευρωβουλή το 2019.

Με τον Πέτρο Κόκκαλη μας συνδέει μια βαθιά και μακροχρόνια φιλία, έχουμε κοινές ανησυχίες και προβληματισμούς, έχουμε δουλέψει μαζί στην Οργάνωση Γη (https://www.organizationearth.org/profile) και την κοινωνία των πολιτών παρέχοντας βιωματική μη τυπική περιβαλλοντική εκπαίδευση για όλες τις ηλικίες, αλλά και συνδράμοντας στα προσφυγικά συσσίτια στο λιμάνι του Πειραιά όταν χρειάστηκε. Δουλέψαμε μαζί και το 2019, στην διαδικασία ανάπτυξης ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών νομοθετημάτων, τον πρώτο του χρόνο ως Ευρωβουλευτής, καθώς τότε εγώ ήμουν πρόεδρος του πανευρωπαϊκού μη-κερδοσκοπικού οργανισμού για την εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, IMPEL που είχε ως βάση τις Βρυξέλλες.

Με τον Πέτρο ανήκουμε στον ίδιο Κόσμο, στην ίδια προοδευτική και πράσινη πολιτική οικογένεια, προερχόμενοι και οι δύο από προγόνους, με εμβληματική και ανιδιοτελή προσφορά στην ιατρική επιστήμη αλλά και στο λειτούργημα της χειρουργικής και της περίθαλψης, ο Πέτρος τον παππού του και εγώ τον πατέρα μου Γιάννη. Ειδικά για τον πατέρα μου Γιάννη Δερματά και την γενιά του, αλλά και για τις μεταγενέστερες γενεές γιατρών, ο γιατρός Πέτρος Κόκκαλης ήταν το φωτεινό πρότυπο και παράδειγμα για την ανιδιοτελή προσφορά του μέχρι τελευταίας ρανίδας αλλά και το κορυφαίο επιστημονικό του έργο με διεθνή εμβέλεια και αναγνώριση. Οπότε είμαι σίγουρος, από εκεί ψηλά που μας βλέπει ο πατέρας μου, ότι το χαίρεται και το απολαμβάνει που συμπορεύομαι με τον Πέτρο Κόκκαλη, τον νεότερο.

Αποφάσισα να συμμετέχω ως υποψήφιος για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές για να στηρίξω και να βοηθήσω την προσπάθεια του ΚΟΣΜΟΣ, της οποίας για την ώρα ηγείται ο Πέτρος, γιατί είναι ευκαιρία αλλά και επιτακτική ανάγκη να έχουμε και στην Ελλάδα ένα πράσινο πολιτικό κόμμα εδραιωμένο, ανταγωνιστικό και επαρκές, ένα ξεκάθαρο και αυτόνομο πράσινο πόλο. Αλλιώς το περιβάλλον και το κλίμα θα συνεχίσει να περιορίζεται στον ρόλο του κομπάρσου στην ατζέντα και των συντηρητικών και των προοδευτικών κομμάτων.

Γιατί είναι κρίσιμες οι ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής για την Ευρώπη αλλά και για την Ελλάδα;

Οι ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής είναι κρίσιμες για την Ευρώπη αλλά και για την Ελλάδα, καθώς θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την μελλοντική μας πορεία, εάν δηλαδή θα αλλάξουμε έγκαιρα για να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στις υπαρξιακές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε και που απειλούν την ίδια την ανθρώπινη επιβίωση. Το καίριο διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι αν θα έχουμε μια Ευρώπη περισσότερο ενωμένη, δημοκρατική, υγιή, ισχυρή, ικανή και δίκαιη ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις, όπως αυτές του κορονοϊού, της παγκόσμιας υπερθέρμανσης (πυρκαγιές, πλημμύρες, κλπ.), των πολέμων, των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών και γενικά καταστάσεις που ξεπερνούν τις δυνατότητες των κρατών μελών. Στην πολυκρίση που βιώνουμε, η κλιματική αλλαγή, η εξάντληση των πόρων, η ακραία ρύπανση και η κατάρρευση της βιοποικιλότητας, οι πολλαπλές ανισότητες, η ακρίβεια και ο πόλεμος δεν είναι μεμονωμένα ζητήματα. Είναι βαθιά διασυνδεδεμένα, με το καθένα να επηρεάζει και να ενισχύει τα άλλα. Και το κεντρικό νήμα που τα συνδέει όλα, είναι το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης της σύγχρονης εποχής, η μηχανή που παράγει την περιβαλλοντική κρίση και λειτουργεί ως πηγή αποσταθεροποίησης και υπονόμευσης της κοινωνίας και της οικονομίας, της ζωής όλων μας.

Οι ευρωεκλογές του 2024 είναι οι πλέον σημαντικές των τελευταίων δεκαετιών για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας. Τα βασικά διακυβεύματα αυτών των εκλογών περιλαμβάνουν μια σειρά από πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και την ποιότητα ζωής, ειδικά των μελλοντικών γενεών. Στην Ελλάδα κυρίως προβάλλονται τα οικονομικά, πολιτικά (κυρίως γεωπολιτικά) και κάποια κοινωνικά ζητήματα. Τα περιβαλλοντικά ζητήματα, κυρίως η τριπλή περιβαλλοντική κρίση που ευθέως πια απειλεί τον κόσμο μας όπως τον έχουμε γνωρίσει έως σήμερα, παραμένουν υποβαθμισμένα και σε επίπεδο συμπληρωματικών ευχολόγιων στον δημόσιο διάλογο.

Η τριπλή περιβαλλοντική κρίση, δηλαδή η κλιματική κρίση, η απώλεια της βιοποικιλότητας και η διαρκώς αυξανόμενη ρύπανση είναι αλληλένδετες και αλληλοτροφοδοτούμενες, αλλά και σε άμεση συσχέτιση με τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητούμενα. Η τριπλή περιβαλλοντική κρίση είναι μια κρίση υπαρξιακή για την ανθρωπότητα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη διαρκή οικονομική μεγέθυνση και την εξάρτηση της οικονομίας από τα ορυκτά καύσιμα αλλά και με την γεωπολιτική σταθερότητα, την ασφάλεια των πολιτών, την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή αλλά και την ενίσχυση της δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης. Ενδεικτικά και σύμφωνα με την Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Κοπέρνικος, η μέση θερμοκρασία στην Ευρώπη το 2023 ήταν 2,6 βαθμούς πάνω από αυτήν της προβιομηχανικής περιόδου, μακριά από το όριο επιφυλακής του 1,5 βαθμού, το οποίο έχει συμφωνηθεί στο πλαίσιο της «Παγκόσμιας Συμφωνίας του Παρισιού». Από τον Ιούνιο του 2023, αδιαλείπτως κάθε μήνα συντρίβεται το ρεκόρ ζέστης. Είναι μια κρίση δημόσιας υγείας, μια κρίση που χτυπάει την οικονομία, την κοινωνική συνοχή και την δημοκρατική ανθεκτικότητα. Δυστυχώς θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, δεν υπάρχει ένας τρόπος να επιστρέψουμε στο πριν, αλλά υπάρχει τρόπος να το μετριάσουμε και να οργανωθούμε καλύτερα ως κοινωνίες ώστε να είμαστε πιο ανθεκτικές ως προς όλα τα μέλη μας και όχι μόνο αυτά που έχουν την οικονομική δυνατότητα.

Στην Ελλάδα βιώνουμε τις επιπτώσεις ολοένα και περισσότερο. Αττική, Έβρος, Ρόδος, Εύβοια, Θεσσαλία είναι μόνο μερικές περιοχές που πλήρωσαν το ακριβό κόστος της κλιματικής κρίσης και της απουσίας κρατικής πολιτικής πρόληψης και αντιμετώπισης των φαινομένων. Το δε οικονομικό κόστος από τα φαινόμενα που προκάλεσε η κλιματική κρίση το 2023, μόνο για τις διαλυμένες δημόσιες υποδομές στην Θεσσαλία ξεπέρασε τα 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα μας επίσης, στα πλαίσια της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η έκθεση των πολιτών μόνο σε ατμοσφαιρικούς ρύπους ευθύνεται για 13 χιλιάδες πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο. Γενικά στον κόσμο μας σήμερα η ρύπανση είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος, καθώς οι απώλειες ανθρώπινης ζωής λόγω ρύπανσης είναι τρεις φορές περισσότερες από τις απώλειες που οφείλονται στην πείνα και τα ναρκωτικά και λίγο μεγαλύτερες από αυτές που σχετίζονται με το κάπνισμα. Η δε απώλεια βιοποικιλότητας έχει ήδη φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ και η συνέχεια προβλέπεται εξαιρετικά δυσοίωνη, με το 40% των αμφίβιων και το 35% των θαλάσσιων θηλαστικών να απειλούνται με αφανισμό, μεταξύ πολλών άλλων αρνητικών επιπτώσεων σε όλα τα επίπεδα.

Τα απτά αποτελέσματα της τριπλής περιβαλλοντικής κρίσης είναι και πολλά άλλα και σημαντικότατα και συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν παρότι έχουν προβλεφθεί από την επιστημονική κοινότητα εδώ και δεκαετίες, καθώς παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα επιστημονικά καμπανάκια που ακούγονται όλο και περισσότερο, συνεχίζουμε σα να μην τρέχει τίποτε, ακολουθώντας την πρακτική του “business as usual”. Συνεχίζουμε με φορολογική ανισότητα και άκρατη κερδοσκοπία στηριζόμενοι σε μοντέλα «ανάπτυξης» που στηρίζονται αποκλειστικά στην ανισόρροπη οικονομική μεγέθυνση όπου οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες γίνονται ολοένα και πιο δυσθεώρητες. Αυτό πρέπει να αλλάξει, η μετάβαση πρέπει να είναι δίκαιη και να μας συμπεριλαμβάνει όλους.

Η Ευρώπη δεν είναι δεδομένη, η ΕΕ δεν είναι δεδομένη, η ειρήνη δεν είναι δεδομένη, η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη και σίγουρα δεν πρέπει να συνηθίσουμε τα καμένα δέντρα, το ρυπασμένο έδαφος, νερό και αέρα ως κανονικότητα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και οι ευρωπαϊκές εκλογές αποτελούν μία ευκαιρία να επηρεάσουν και να εισακουστούν οι ανάγκες που έχει ο τόπος μας ως προς τα περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά και γεωπολιτικά ζητήματα αλλά και τα ζητήματα της δίκαιης μετάβασης και έτσι να συνδιαμορφώσουμε τη μελλοντική πορεία της Ευρώπης.

Οι Πράσινοι σήμερα είναι η προοδευτική πρωτοπορία σε όλη την Ευρώπη. Αντιλαμβάνονται την επιστημονική φύση των πραγμάτων, έχουν επιχειρήματα, προτάσεις και λύσεις. Και χρειαζόμαστε ένα ισχυρό πράσινο κόμμα στην Ευρώπη να ασχολείται και να προτάσσει την ανάγκη της συνολικής αλλαγής του συστήματος και του παραγωγικού μοντέλου. Να έχουμε μία οικονομία και μία κοινωνία που να φροντίζει για την ευημερία των ανθρώπων και όχι των αριθμών.

Η πρόταση του Κόσμου, η Ελληνική Πράσινη Συμφωνία είναι μία ρεαλιστική πρόταση που βασίζεται στην πρόταση του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, προσαρμοσμένη στην Ελληνική πραγματικότητα, εκφράζοντας τις αξίες του παγκόσμιου οικολογικού κινήματος, του ανθρωπισμού, της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης, βάζοντας το όριο εκεί όπου αρχίζει η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός και ο σκοταδισμός.

Θεσσαλονικιός, επιστήμονας, χρόνια στην μάχη από τους χώρους του πανεπιστημίου για το νερό, την ποιότητά του αλλά και την επάρκειά του στον πλανήτη και στην Ελλάδα. Τι μπορεί να πετύχει η Ευρώπη σε αυτό το στοίχημα τα επόμενα χρόνια;

Η μακρόχρονη αλλά και έντονη ακαδημαϊκή και επαγγελματική μου ενασχόληση με τις επιστήμες του γεωπεριβάλλοντος και του πολιτικού μηχανικού, με πρακτικές εφαρμογές κυρίως στην απορρύπανση εδάφους και νερού αλλά και στην διαχείριση αποβλήτων με έχουν σε μεγάλο βαθμό, μαζί με τις οικογενειακές, κοινωνικές και ιστορικές καταβολές μου, διαμορφώσει ως άνθρωπο και ενεργό μέλος της κοινωνίας. Μπορεί να εκτίθεμαι για πρώτη φορά ως πολιτικός υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές, αλλά έχω ήδη υπηρετήσει από θέσεις ευθύνης την κοινωνία, την τοπική αυτοδιοίκηση, την ελληνική κυβέρνηση αλλά και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωβουλή.

Η Ευρώπη έχει ήδη καταφέρει αρκετά σε σχέση με την ποιότητα αλλά και την επάρκεια του νερού, αλλά τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας καθώς, κυρίως η παγκόσμια υπερθέρμανση και η εκρηκτική αύξηση της ρύπανσης, απειλούν σε πρωτόγνωρο βαθμό όλα όσα με τόσο προσπάθεια και κόπο έχουμε πετύχει. Το ίδιο ισχύει σε σημαντικό βαθμό και για την διαχείριση αποβλήτων παρά τις όποιες αξιόλογες προσπάθειες για ανάπτυξη σε πλαίσιο κυκλικής οικονομίας.

Σε σχέση με το έδαφος και την προστασία του από τις περιβαλλοντικές πιέσεις, η Ευρώπη μας βρίσκεται επιτέλους στο τελικό στάδιο ενσωμάτωσης κατάλληλης νομοθεσίας για υγιή εδάφη. Απουσία νομοθετικού πλαισίου μέχρι και σήμερα, πάνω από το 60% των εδαφών της Ευρώπης δεν είναι υγιή και τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι η κατάσταση χειροτερεύει. Η υποβάθμιση και η ρύπανση των εδαφών, είναι ένας από τους κύριους μοχλούς των κρίσεων του κλίματος και της βιοποικιλότητας. Η υποβάθμιση του εδάφους κοστίζει δισεκατομμύρια ευρώ - περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, λόγω της απώλειας βασικών υπηρεσιών που παρέχουν.

Η διασφάλιση της βιώσιμης χρήσης των εδαφών και της αναγέννησής τους θα συμβάλει στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας του αγροδιατροφικού τομέα. Η βελτίωση της υγείας του εδάφους είναι επίσης απαραίτητη για την πρόληψη και τη διαχείριση καταστροφών. Αυτό είναι όλο και πιο σημαντικό καθώς τα ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλούνται κυρίως από το την αύξηση της θερμοκρασίας, όπως ξηρασίες, πλημμύρες, πυρκαγιές γίνονται πιο συχνή πραγματικότητα στην Ευρώπη μας αλλά και στην Ελλάδα μας.

Η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να πετύχει πολλά για την διασφάλιση της ποιότητας και της επάρκειας των υδατικών πόρων, αλλά και την βιώσιμη διαχείριση των αποβλήτων και την υγεία των εδαφών.

Ειδικά για το νερό, η Ευρώπη δεσμεύεται να προωθήσει μια οικονομία που θα βασίζεται σε καινοτόμες λύσεις διαχείρισης του νερού εντός της ΕΕ με ουσιαστική και αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων της αποκατάστασης και της διαφύλαξης του διαταραγμένου, κυρίως από την παγκόσμια υπερθέρμανση, κύκλου του νερού και εξασφάλιση ευρείας πρόσβασης σε καθαρό και προσιτό νερό και αποχέτευση.

Προτεραιότητα των Ευρωπαίων Πρασίνων και του ΚΟΣΜΟΣ είναι η «πράσινη και κοινωνική συμφωνία για την Ευρώπη» που αφορά στην προστασία των ανθρώπων και του πλανήτη. Προϋποθέτει την οικοδόμηση ενός συστήματος 100% ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2040 που θα προστατεύσει το περιβάλλον, δημιουργώντας μία ευημερούσα οικονομία, με εξάλειψη επιδοτήσεων των ορυκτών καυσίμων. Η ευρωπαϊκή ενεργειακή προσέγγιση θα πρέπει να διασφαλίζει ότι η ενέργεια είναι οικονομικά προσιτή. Προϋποθέτει επίσης την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και την προστασία της βιοποικιλότητας, προστατεύοντας τουλάχιστον το 1/3 της γης και της θάλασσας της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων των υγρότοπων, των δασών, των λιμνών και των ποταμών. Αγωνιζόμαστε για μία Ευρωπαϊκή Ένωση μηδενικής ρύπανσης, με αναπνεύσιμο αέρα, καθαρό νερό, υγιή εδάφη και καταναλωτικά αγαθά χωρίς τοξικά και φυτοφάρμακα.

Η περιβαλλοντική ευαισθησία έχει γίνει πλέον κτήμα των Ευρωπαίων πολιτών. Αρκεί αυτό; Τι άλλο χρειάζεται; Και τι θα μπορούσε να κάνει η Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής και για την καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος;

Η περιβαλλοντική ευαισθησία έχει όντως γίνει πλέον κτήμα των Ευρωπαίων πολιτών. Αλλά αυτό δεν φαίνεται πια να αρκεί, καθώς καλπάζει η τριπλή περιβαλλοντική κρίση σε απρόβλεπτους πια ρυθμούς. Αυτό που χρειάζεται είναι η εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, όπου περίπου 0,6 τρισεκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν μέσα στα επόμενα χρόνια για να χρηματοδοτηθούν μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της τριπλής περιβαλλοντικής κρίσης. Επιπρόσθετα, χρειάζεται ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης, ύψους 200 δισ. ευρώ, και να κάνουμε αυτό που έκανε ο πρόεδρος Ρούζβελτ. Να ρυθμίσουμε την αγορά και να κάνουμε δημόσιες επενδύσεις, για να τονώσουμε τη ζήτηση. Η προσέγγιση αυτή είναι αντίστοιχη με την οικονομική πολιτική του Φραγκλίνου Ρούζβελτ στη δεκαετία του ’30, ο οποίος παρενέβη στην αγορά των ΗΠΑ θεσπίζοντας την Νέα Συμφωνία (New Deal), χρηματοδοτώντας την παραγωγή και τη ζήτηση και έτσι γύρισε την οικονομία, επουλώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις ανοιχτές πληγές του οικονομικού κραχ του 1929.

Για να αναχαιτιστεί η τριπλή περιβαλλοντική κρίση και να τονωθεί η οικονομία, αλλά και για να γίνει αυτός ο μετασχηματισμός με δίκαιο τρόπο, ώστε να μη μείνει κανείς πίσω, χρειάζονται ευρωπαϊκές επενδύσεις, ένα είδος ευρωομολόγου, εθνικές δημόσιες επενδύσεις, και εθνικό σχέδιο. Οι Πράσινοι προτείνουν τη δημιουργία ενός νέου ευρωομολόγου για έργα ανθεκτικότητας, όπου μέσω αυτού θα δοθούν χρήματα στους δήμους για τη δημιουργία δημοτικών ενεργειακών κοινοτήτων για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας. Η φτωχοποίηση του πληθυσμού τα τελευταία χρόνια δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.

Στον «Κόσμο» πιστεύουμε στην εξασφάλιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, της πρόσβασης σε καθολικές βασικές υπηρεσίες ως ένα μέρος ενός νέου κλιματικού κράτους πρόνοιας στα πρότυπα ενός κοινωνικού κράτους με ένα κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας που εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή και την πρόοδο. Αυτά έχουν αποσαρθρωθεί τα τελευταία χρόνια, έχουν αποσυναρμολογηθεί και έχουμε περάσει από την ατομική ευθύνη στο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!

Έχουμε μία συλλογική πρόκληση και πρέπει να τη λύσουμε συλλογικά.

Μεγάλο θέμα και η διαδικασία απολιγνιτοποίησης σε Ευρώπη και Ελλάδα. Τι προτείνετε;

Δε λέμε όχι στην απολιγνιτοποίηση, την υποστηρίζουμε ως διαδικασία εδώ και χρόνια, αλλά είναι λάθος η διαδικασία που ήδη έχει ακολουθηθεί, με κύριο συστατικό της αποτυχίας ένα συγκεντρωτικό μοντέλο μετάβασης που σχεδιάστηκε αποκλειστικά από το κεντρικό κράτος στην Αθήνα χωρίς να έχει ληφθεί υπόψη, αλλά ούτε και να ενημερωθεί κατάλληλα η τοπική κοινωνία. Από την Ευρώπη αποφασίστηκε ένα σχέδιο, ο μηχανισμός δίκαιης μετάβασης και τα χρήματα για την απολιγνιτοποίηση σε όλη την Ευρώπη. Η υλοποίηση του όμως είναι στην απόλυτη ευθύνη του κάθε κράτους μέλους. Δηλαδή από την Ευρώπη αναπτύχθηκε ένα πλαίσιο που αφορά 80 περιφέρειες σε όλη την Ευρώπη που έχουν μεγάλη εξάρτηση από τη λιγνιτική βιομηχανία – οικονομία του άνθρακα και η υλοποίηση του γίνεται από το κάθε κράτος-μέλος όπως αυτό κρίνει και σχεδιάσει για κάθε περιφέρεια. Ως κράτος μέλος λοιπόν η Ελλάδα αποφάσισε ότι θα κάνει την απολογνιτοποίηση πράξη στον χρόνο που το ίδιο αποφάσισε και ότι θα το κάνει χωρίς να υπάρχει κάποιο σχέδιο μετάβασης. Το σχέδιο μετάβασης θα έλθει από την Αθήνα δύο χρόνια αργότερα μας λένε, για αυτό εξάλλου φωνάζει και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Κ. Carsten Rasmussen. Έτσι πάει να γίνει μια μετάβαση για άλλους, από άλλους, που σίγουρα δε μπορεί να πετύχει αν δεν είναι κτήμα της ίδιας της κοινωνίας που καλείται να κάνει αυτή την μετάβαση. Από το ευρωπαϊκό πλαίσιο-σχέδιο προβλέπεται και είναι απαιτητό να γίνει συνδιαμόρφωση και διαβούλευση για το τι ακριβώς θα είναι το μέλλον του κάθε τόπου-περιφέρειας που θα απολιγνιτοποιηθεί. Κι αυτό γιατί είναι τεράστια ευκαιρία να σου δώσει κάποιος τόσα πολλά χρήματα και την ευκαιρία να ξανασχεδιάσεις το μέλλον σου, ειδικά όταν είσαι σε μία περιφέρεια που έχει τεράστια ανεργία και έχεις μία οικονομία που οδηγείται σε αδιέξοδο. Είναι λοιπόν «αμαρτία» να χαθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία και αντ’ αυτού η Δυτική Μακεδονία και η Μεγαλόπολη να γίνουν το κακό παράδειγμα, το παράδειγμα προς αποφυγή για τις άλλες περιφέρειες: ο συγκεντρωτισμός , η περιφρόνηση και η αλαζονεία μπροστά στις ανάγκες των κατοίκων, αυτή η υποβάθμιση της έννοιας του ενεργού πολίτη.

Σοκαριστικό παράδειγμα είναι ότι τα παιδιά του Λυκείου που θα κληθούν να ζήσουν και να δημιουργήσουν στην περιοχές απολιγνιτοποίησης, δεν έχουν ιδέα, δεν τους έχει μιλήσει κανείς πόσο μάλλον δεν τα έχει ρωτήσει κανείς. Αυτό είναι πολιτικά μη βέλτιστο και σε αυτό συμφωνούν και οι δήμαρχοι και οι υπόλοιποι φορείς στην Πτολεμαΐδα , στη Φλώρινα, στο Αμύνταιο, στην Κοζάνη και στην Μεγαλόπολη. Πρέπει να γίνει μια ουσιαστική και ευρεία ενημέρωση και συζήτηση-ζύμωση με τους ανθρώπους που επηρεάζονται άμεσα, να αφουγκραστούμε τις τοπικές κοινωνίες και να εισακουστούν αυτά που θέλουν για τη ζωή τους, έτσι ώστε η απολιγνιτοποίηση και η μετάβαση να γίνει κτήμα τους και πάνω από όλα να είναι μια δίκαιη μετάβαση. Οι ζωές μας έχουν σημασία!

Είναι κρίσιμο να διαμορφώσουμε και να χτίσουμε ένα συνεκτικό, κοινώς αποδεκτό, αφήγημα σε τοπικό επίπεδο και να γίνει ένας επανασχεδιασμός και να διαμορφώσουμε ένα δικό μας όραμα αξιοποιώντας την τοπική γνώση, τα τοπικά χαρακτηριστικά και τα πλεονεκτήματα. Και στο βαθμό που μπορούμε, να φτιάξουμε ένα μοντέλο αρκετά εξωστρεφές και βιώσιμο. Παραδείγματος χάρη, να κάνουμε τη Δυτική Μακεδονία ένα hotspot βιώσιμης ανάπτυξης, αξιοποίησης της βιοποικιλότητας. Παρότι το 17% της περιφέρειας της Δυτικής Μακεδονίας αποτελείται από προστατευόμενες περιοχές, δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για το πως να τις προστατεύσουμε και να τις αξιοποιήσουμε. Πρέπει να προσελκύσουμε μία δίκαιη και βιώσιμη επενδυτική ανάπτυξη, η οποία για να εδραιωθεί θα πρέπει να έχει ήδη δημιουργηθεί ένα τοπικό οικοσύστημα που θα λειτουργήσει σαν το αναγκαίο υπόστρωμα της δίκαιης μετάβασης. Και για αυτά όλα θα πρέπει να αποφασίσει η δυτική Μακεδονία και ο κόσμος της. Κυρίως ως προς το ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στα οποία θα επικεντρωθεί και όπου πάνω σε αυτά θα μπορέσουν να δημιουργηθούν επιτυχημένες επενδύσεις για μια δίκαιη για όλους μετάβαση. Πρέπει λοιπόν να γίνει ένας επανασχεδιασμός.

Το υφιστάμενο μοντέλο και ο σχεδιασμός απολιγνιτοποίησης είναι λοιπόν λάθος, και το φωνάζουμε οι πράσινοι εδώ και χρόνια, καθώς είναι ένα μοντέλο που είναι απόλυτα συγκεντρωτικό, με την απόλυτη ευθύνη της πολιτείας και της κυβέρνησης.

Η μετάβαση χρειάζεται ένα σοβαρό σχέδιο και μια σοβαρή συζήτηση για να σχεδιαστεί διαφορετικά η επόμενη ημέρα της απολιγνιτοποίησης, με την ουσιαστική παρουσία και συμμετοχή των τοπικών φορέων στην διαβούλευση αλλά και στην συνδιαμόρφωση του τελικού σχεδίου, για να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος και να βρεθούν λύσεις εφικτές και βιώσιμες για όλους. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε έναν μακρύ ορίζοντα, σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο. Η Δυτική Μακεδονία αλλά και η Μεγαλόπολη να γίνουν hotspot βιοποικιλότητας και πράσινης αλλά συγχρόνως δίκαιης μετάβασης και όχι το παράδειγμα προς αποφυγή.

Με την ευκαιρία που μου δίνεται, θέλω να τονίσω ότι γενικότερα δεν υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός για τα ενεργειακά έργα στον γεωγραφικό χώρο της ελληνικής επικράτειας. Η εξάπλωσή τους γίνεται άναρχα και αναγκαζόμαστε να πετάμε τη μισή από την παραγόμενη ενέργεια, γιατί δεν έχουμε φροντίσει να επενδύσουμε στα δίκτυα και έχουμε ιδιωτικοποιήσει και τον ΑΔΜΗΕ και τον ΔΕΔΔΗΕ και τη ΔΕΗ και με εξαίρεση τον ΑΔΜΗΕ δεν έχουμε απαιτήσει από τον επενδυτή να επενδύει τουλάχιστον σε ποσοστό που να ακολουθεί το εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και την αειφορία. Η κυβέρνηση, όπως και με τους δασικούς χάρτες, τον αιγιαλό, το κτηματολόγιο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, αποφεύγει επιμελώς να ολοκληρώσει το ειδικό χωροταξικό σχέδιο για τη χωροθέτηση των ΑΠΕ το οποίο προβλέπει δύο πράγματα: Σεβασμό στη βιοποικιλότητα και Συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Για αυτό η κυβέρνηση μας οδηγεί σε μία ακόμα μεγάλη χαμένη ευκαιρία, διότι είναι εντελώς παράλογο και στρέβλωση του συστήματος που θέλουμε να αλλάξουμε, ότι η ενέργεια που έρχεται από τον δωρεάν ήλιο και από τον δωρεάν άνεμο, μπαίνει σε ένα χρηματιστήριο και ακολουθεί την τιμή του ορυκτού αερίου το οποίο είναι χρηματιστηριακό προϊόν και υπόκειται σε γεωπολιτικές αναταράξεις και δε γνωρίζουμε την τιμή του. Αυτό όλο είναι εντελώς παράλογο και είναι ο εντελώς λάθος δρόμος, ο οποίος αποδεικνύεται και από την πρακτική της κυβέρνησης να αρνείται την ηλεκτροδότηση και την παροχή ηλεκτρικού χώρου σε ενεργειακές κοινότητες δήμων οι οποίες έχουν σκοπό να παραγάγουν φθηνό ρεύμα για να το μοιράσουν στους συμπολίτες μας που πλήττονται από ενεργειακή φτώχεια ενώ δίνεται ο υπάρχων δωρεάν ηλεκτρικός χώρος σε ιδιωτικές επενδύσεις. Αυτός είναι ο εντελώς λάθος δρόμος, όπως και η απολιγνιτοποίηση συνολικά η οποία υποκαθίσταται από το φυσικό αέριο, το μεθάνιο δηλαδή, το οποίο δεν είναι καν μεταβατικό καύσιμο, ειδικά για τις τηλεθερμάνσεις οι οποίες θα υπόκεινται και αυτές από το 2027 σε φόρο άνθρακα.

Είναι μια καμένη ιστορία! Τα πράγματα γίνονται αργά και λάθος! Χωρίς να υπολογίζεται το συλλογικό όφελος αλλά το κέρδος των λίγων, θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το κόστος της μετάβασης σε φόρους και σε αυξανόμενη φτωχοποίηση. Σας θυμίζει κάτι; Τα ίδια έγιναν και στην Θεσσαλία με το σχέδιο των Ολλανδών, αλλά και αλλού. Δυστυχώς τα περισσότερα πράγματα γίνονται έτσι στην Ελλάδα μας. Έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά παραβιάσεις του ενωσιακού δικαίου, όπως η παραπομπή για τη μη πλήρωση των θαλάσσιων χωροταξικών χαρτών, την ώρα που η χώρα μας κάνει συνέδριο για τους ωκεανούς, για τη μη πλήρωση πλημμυρικών χαρτών, για την ελλιπή ασφάλεια στους σιδηροδρόμους και το ψήφισμα για τη μη τήρηση των κανόνων του κράτους δικαίου, στο οποίο οι Πράσινοι πρωτοστάτησαν και εμείς στον ΚΟΣΜΟ προσυπογράφουμε. Και αυτά πρέπει όλα να αλλάξουν άμεσα, για το καλό το δικό μας, των παιδιών μας και όλου του κόσμου, για τώρα και για το μέλλον!

Είμαστε λίγο πριν την κάλπη της Κυριακής; Τι πρέπει να σκεφτεί ένας αριστερός ψηφοφόρος πριν ψηφίσει;

Οι πράσινοι δεν έχουμε δογματικές ιδεολογικές δεσμεύσεις. Δεν απευθυνόμαστε μόνο στον αριστερό ψηφοφόρο, αλλά και στον κεντρώο και τον δεξιό φιλελεύθερο. Σίγουρα δεν απευθυνόμαστε στον φασίστα. Για σχεδόν όλους και όλες μας λοιπόν, είναι σημαντικό να υπάρχει ένα πράσινο πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα το οποίο θα προσπαθεί να μπολιάσει και να πιέσει τα άλλα πολιτικά κόμματα να στηρίξουν τις ανάγκες που έχει ο τόπος μας, να ακολουθήσουν τις πολιτικές που ξέρουμε ότι πρέπει να πάρουμε, τις πολιτικές που μας υποδεικνύει η επιστήμη ότι πρέπει να πάρουμε, πολιτικές που είναι απαραίτητες για την ευημερία αλλά και για την προστασία της ζωής και της περιουσίας μας.

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, το μεγαλύτερο διακύβευμα στις ευρωεκλογές, είναι αν η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, συνταχθεί με τις δυνάμεις της ακροδεξιάς προκειμένου να επανεκλεγεί ή θα διατηρήσει την κόκκινη γραμμή απέναντί τους, δηλαδή απέναντι στη Μελόνι, τη Λεπέν και τον Όρμπαν που θέλουν λιγότερη και μικρότερη Ευρώπη. Θα είναι ιστορικό λάθος της κυρίας Φον ντερ Λάιεν εάν συνεργαστεί μαζί τους.

Καλούμε λοιπόν όλους τους πολίτες της Ευρώπης να ψηφίσουν κόμματα που αγαπούν την Ευρώπη, τη δημοκρατία και την πατρίδα τους.

Καλούμε τους Έλληνες πολίτες να ψηφίσουν ΚΟΣΜΟ. Αν μας ψηφίσετε, θα έχουμε ένα επαρκές, στιβαρό, αποτελεσματικό πράσινο κόμμα, κρίσιμο και χρήσιμο, και να χρησιμοποιήσουμε αυτή την αντιμετώπιση της πολύπλευρης, υπαρξιακής κρίσης που βιώνουμε ως εργαλείο εκδημοκρατισμού και μείωσης ανισοτήτων.

Βιογραφικό

Καθηγητής Ρύπανσης Γεωπεριβάλλοντος και Διευθυντής του Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, ΕΜΠ, με διδακτορικό από το UC Berkeley. Διετέλεσε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου IMPEL (2018-2019) για την εφαρμογή και επιβολή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, Ειδικός Γραμματέας Επιθεωρητών και Ελεγκτών ΥΠΕΝ (2017-2019), μέλος του ΔΣ του Πανευρωπαϊκού Δικτύου (2010-2013) Municipal Waste Europe, Γενικός Διευθυντής του ΦοΔΣΑ Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης (2007-2010), Καθηγητής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Γεωπεριβαλλοντικής Μηχανικής, W.M. Keck, Stevens Tech (1994-2006). Συγκαταλέγεται στο 2% των ερευνητών με την μεγαλύτερη επιστημονική επιρροή σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι πρακτικές εφαρμογές της επιστημονικής του δραστηριότητας εστιάζονται στη διαχείριση αστικών και επικίνδυνων αποβλήτων, ρυπασμένου εδάφους και νερού.