Με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ante portas, στις 19 Ιουνίου 1938 η Ιταλία στέφθηκε για δεύτερη φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια ποδοσφαίρου στο Μουντιάλ της Γαλλίας.

Στην πορεία της προς τον τελικό του "Σταντ Ολιμπίκ ντε Κολόμπ" του Παρισιού η "αρμάδα" του Βιτόριο Πότσο είχε... ξεκάνει Νορβηγία (2-1 στην παράταση), Γαλλία (3-1) και Βραζιλία (2-1) (με υπόνοιες για χρηματισμό των Βραζιλιάνο, ώστε να μην αγωνιστεί ο Λεονίντας), ενώ η έτερη φιναλίστ Ουγγαρία είχε νικήσει Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (6-0), Ελβετία (2-0) και Σουηδία (5-1).

Την παραμονή του τελικού, στο ξενοδοχείο όπου διέμεναν οι Ιταλοί έφτασε ένα τηλεγράφημα από τον φασίστα πρωθυπουργό της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι. Το περιεχόμενο ήταν λιτό, αλλά ισοδυναμούσε με χίλιες λέξεις: "Vincere o morire". Νίκη ή θάνατος.

Στον αγωνιστικό χώρο οι Ιταλοί αστέρες, ανάμεσά τους οι Μεάτσα και Πιόλα, έδειξαν ξεκάθαρα την αυτονόητη επιλογή τους στο δίλημμα. Ο Κολαούσι άνοιξε το σκορ στο 6', ο Τίτκος ισοφάρισε δύο λεπτά αργότερα σε 1-1 για τους Μαγυάρους, όμως τα γκολ των Πιόλα (16') και Κολαούσι (35') έδωσαν ξεκάθαρο προβάδισμα στους "ατζούρι", που νωρίτερα στη διοργάνωση είχαν προκαλέσει πολλά σχόλια φορώντας ολόμαυρες εμφανίσεις.

Η Ουγγαρία μείωσε σε 3-2 με τον Σάροσι στο 70', αλλά στο 82' ο Πιόλα έγραψε τον επίλογο διαμορφώνοντας το 4-2. Μετά τον τελικό, οι Ιταλοί διεθνείς χαιρέτισαν φασιστικά στέλνοντας την απάντησή τους στον Μουσολίνι: αποστολή εξετελέσθη.

Στο πέρασμα των δεκαετιών οι "ατζούρι" κατέκτησαν ακόμη δύο τίτλους, το 1982 στην Ισπανία και το 2006 στη Γερμανία, ενώ οι Ούγγροι πέρασαν στην ιστορία ως μία από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές σχολές όλων των εποχών, που όμως δεν γεύτηκαν ποτέ τη χαρά της κατάκτησης ενός Μουντιάλ.

Κανείς δεν ξέρει αν οι Μαγυάροι είχαν επηρεαστεί από τον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχαν οι αντίπαλοί τους. Πάντως, ο τερματοφύλακας της Ουγγαρίας, Άνταλ Σάμπο, είχε ρίξει νερό στον μύλο των θεωριών συνωμοσίας: "Δέχτηκα τέσσερα γκολ, αλλά τουλάχιστον έσωσα τις ζωές τους".