Ο Νίκος Σφακιανός, καθηγητής αγγλικών στο επάγγελμα από τα Φάρσαλα, δεν ήταν ποτέ φίλος του τρεξίματος και γενικότερα του αθλητισμού. Έπαιζε λίγο μπάσκετ και τένις, αλλά μέχρι εκεί. Μέχρι που το καλοκαίρι του 2016 μπήκε αυτός ο νέος «έρωτας» στη ζωή του, με αφορμή ένα δυσάρεστο για τον ίδιο περιστατικό.

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο εκείνου του έτους, όταν η μητέρα του διαγνώστηκε με μία επιθετική μορφή όγκου στον εγκέφαλο. Λίγους μήνες μετά, πήρε την απόφαση να δηλώσει συμμετοχή στον ημιμαραθώνιο «Αχίλλειος Άθλος» στα Φάρσαλα. Αυθόρμητη κίνηση; Ίσως. «Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ ν’ απαντήσω τι με έκανε να δηλώσω τότε συμμετοχή», λέει ο ίδιος στο makthes.gr και συμπληρώνει: «Ίσως ήταν απλά μια αντίδραση του ίδιου μου του εαυτού για να ξεφύγω από την πίεση που ένιωθα. Ίσως ένιωθα ότι κάνοντας κάτι δύσκολο θα βοηθούσα κάπως τον εαυτό μου».

Από τότε, το ένα έφερε το άλλο και ο ίδιος έχει εξελιχθεί σε δρομέα, που είναι πιστός στα ραντεβού με μεγάλα και μικρά δρομικά γεγονότα τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Μάλιστα, χαρακτηριστικό του είναι ότι και στους 63 αγώνες που έχει τρέξει μέχρι σήμερα, φοράει πάντα ένα σορτσάκι ή ένα μπλουζάκι με την αγαπημένη του Χαρτς, την ομάδα την οποία ξεκίνησε να υποστηρίζει όντας φοιτητής στην Σκωτία την τριετία 1998-2001.

«Είχα διαβάσει την ιστορία της ομάδας και με είχε συναρπάσει», θυμάται και εξηγεί πως «θέλω πάντα να φοράω κάτι που να παραπέμπει στον σκωτσέζικο σύλλογο».

Η άλλη μεγάλη του αγάπη, πάντως, ακούει στο όνομα «Άρης». «Στην αρχή απέφευγα να φοράει ο,τιδήποτε παραπέμπει σε ελληνική ομάδα, καθώς δεν ήθελα να ταυτίζομαι οπαδικά. Πλέον, όμως, δεν με νοιάζει. Στους τελευταίους 20-30 αγώνες έχω φορέσει κάτι που παραπέμπει στον Άρη», σχολιάζει και προσθέτει:

«Έγινα Άρης τη δεκαετία του ’90. Είμαι μπασκετικός, αλλά από αυτούς που κόλλησαν με τον Άρη στη μετα-Γκάλη εποχή».

Ο ίδιος, πάντως, μπορεί να μην έγινε Άρης λόγω Γκάλη, αλλά πριν από 3-4 χρόνια έτρεξε με το πρόσωπο του «γκάνστερ» στην μπλούζα του στον Ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης, με αφορμή το γκράφιτι που είχε γίνει προς τιμήν του και κάποιοι ανεγκέφαλοι το κατέστρεψαν.

Η αγάπη για την Σκωτία και η προσφορά σε φιλανθρωπικά ιδρύματα

Τα τελευταία χρόνια, ο Νίκος Σφακιανός τρέχει σε αγώνες στην αγαπημένη του Σκωτία και παράλληλα φροντίζει να συγκεντρώνει χρήματα για φιλανθρωπικά ιδρύματα. «Όλα ξεκίνησαν το 2019 στον ημιμαρθώνιο του Εδιμβούργου, όπου μπορούσες να τρέξεις δωρεάν, αρκεί να συγκέντρωνες 300 λίρες για κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα. Είπα γιατί όχι, αν και στην αρχή μου φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο. Τελικά έτρεξα για το MacMillan Cancer κατά την επιστροφή μου στην Σκωτία μετά από 18 χρόνια, ενώ το 2021 και το 2022 έτρεξα για το φιλανθρωπικό ίδρυμα, Children with Cancer. Δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα δεν είναι εφικτό και γιατί δεν υπάρχει κάποια αντίστοιχη εφαρμογή, αλλά και γιατί υπάρχει μεγάλη δυσπιστία», λέει και εξηγεί πως «ό,τι κάνω είναι τελείως αυθόρμητο. Για παράδειγμα, τον περασμένο Μάιο διάβασα για έναν οπαδό που γεννήθηκε με πρόβλημα στην καρδιά του και τελικά πέθανε. Αποφάσισα, λοιπόν, να τρέξω έναν αγώνα στην Αγιά στη μνήμη του. Κάπως έφτασε στα αυτιά της οικογένειας αυτό και συναντηθήκαμε έξω από το γήπεδο της Χαρτς για να τους δώσω το μετάλλιο και την εμφάνιση του αγώνα. Οι στιγμές που έζησα με την οικογένεια ήταν συγκλονιστικές».

Ο αγώνας για τον Άλκη

Τον περασμένο Φεβρουάριο και ενώ όλη η Ελλάδα είναι συγκλονισμένη από τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού, ο Νίκος Σφακιανός αποφασίζει να τρέξει έναν από τους πλέον δύσκολους ορεινούς αγώνες, αυτόν στο Γεντίκι της Λάρισας. Τότε, λοιπόν, τύπωσε το όνομα του Άλκη κάτω από αυτό του Άρη στην μπλούζα του και έτρεξε στα 20χλμ..

Μετά τον αγώνα του έστειλε στους γονείς του αδικοχαμένου νέου το μετάλλιό του και την μπλούζα του μαζί με μία προσωπική αφιέρωση.

«Το σοκ από την εν ψυχρώ δολοφονία αυτού του νέου ήταν τεράστιο για μένα, όπως και για όλους όσοι ειδικά έχουμε παιδιά», σχολιάζει.