Το τρίτο παιδάκι του Φθινοπώρου, ο Νοέμβρης , έχει εμπνεύσει στο διάβα των αιώνων ποιητές, μουσικούς και ζωγράφους, ενώ αποκτά συνεχώς φανατικούς πιστούς οι οποίοι μαγεύονται από την όψη της φύσης στις μέρες του, τον καιρό , τα τοπία και τα χρώματά του.

No-vember! Ωραίο λογοπαίγνιο.

«No shade, no shine, no butterflies, no bees,

No fruits, no flowers, no leaves, no birds! –

November!»

Thomas Hood (1799-1845)

Αυτά έγραψε ο Άγγλος ποιητής, υπέροχος συγγραφέας και μέγας χιουμορίστας βέβαια όπως αποδεικνύουν τα παραπάνω.

Σ αυτό το ποίημα χρησιμοποιεί τα δύο πρώτα γράμματα του μήνα , το Ν και το Ο κάνοντας τον Νοέμβρη σημείο λογοτεχνικού άλματος προς τη γύμνια και την γοητευτική απουσία.

Αλλά και ο Τάσος Λειβαδίτης που έφυγε τέτοιες μέρες από τη ζωή το 1988, μας άφησε αυτό σπουδαίο ποίημα «Άνεμος του Νοεμβρίου».

«Τώρα όμως βράδιασε. Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε
τις κουρτίνες
γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τι κάναμε στη ζωή μας;
Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;
Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει
αιώνες να φανεί. Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα
που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου
την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα
χτες ή ένα αύριο
όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι. Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση,
πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση
κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν
ν’αγαπήσουν…»